กำลังภายใน

หลิน = ป่า สื่อถึงความเล็กน้อย ธรรมดา เหมือนหญ้าป่า เซียน = ปัญญา/คุณธรรม "หลินเซียน" จึงเป็นเสียดสีชะตา เพราะเกิดมาพรสวรรค์ต่ำสุด แต่ชื่อกลับหมายถึง “ผู้มีปัญญา” เหมือนคำประชดชะตา เด็กขยะ แต่ฝันสูงอยากจะเป็นเซียน...

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน สู่วังหลวงอันหนาวเย็น อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น นางผู้ปรากฏกายให้เห็น พร้อมบุตรสาวของเขา *** นางคืออดีตจอมยุทธ์หญิงฝีมือฉกาจในร่างหญิงสาวอ่อนแอไร้ค่า เขาคือองค์รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ในคราบชายอัปลักษณ์ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง *** มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร? นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา... “ช้าก่อน!” ซานซานตวาดก้อง “นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?” “ไม่ได้!” “...!?”

เมื่อศิษย์เอกของเซียนหญิงผู้ยิ่งใหญ่ เลือกทิ้งวิถีเซียนไปแต่งงานกับบุคคลผู้ไม่น่าไว้วางใจ เซียนหญิงจึงมิอาจนิ่งเฉย ต้องติดตามไปดูแลชีวิตของศิษย์ตัวดี แต่ดันต้องมาติดอยู่ในร่างสาวใช้ธรรมดา ๆ กลับร่างไม่ได้เสียอย่างนั้น แล้วนางจะทำอย่างไรต่อกับชีวิตกันล่ะ?!

เราชอบดูบอลเราเลยคิดสนุก อยากจะจับนิยายจีนกำลังภายในมาผสมกับฟุตบอลดู แค่หน้าปกก็เท่ห์แล้ว เมื่อวรยุทธ์เท่ห์ ๆ มาผสมกับสกิลฟุตบอลคูล ๆ ก็ลืมไปได้เลยสำหรับนิยายจีนเดิม ๆ จำเจซ้ำซาก

จ้าวหม่านฟาง ได้โอกาสมีชีวิตที่สองในร่างของคุณหนูสามสกุลจ้าว ทว่าตัวนางในชาตินี้เป็นเพียงบุตรีที่เกิดอนุภรรยาที่ต้องแต่งงานกับท่านอ๋องผู้โฉดชั่ว จนผู้คนขานกล่าวว่าเป็นทรราช

ตระกูลหลี่ล่มสลายในคืนพายุ หลี่มู่ไป๋ ผู้รอดชีวิต เติบโตพร้อมปณิธานล้างมลทิน เขาท่องยุทธภพ สัมผัสความอยุติธรรม และพบ มู่หรงชิง สตรีผู้กล้าหาญ การร่วมมือพาพวกเขาเข้าใกล้ "คัมภีร์เทพมาร" ที่เชื่อมโยงอดีตกับ องค์ชายสาม อันตราย การล้างแค้น และลิขิตบัลลังก์กำลังเริ่มต้น!

“ตานเอ๋อร์เด็กดี จงมีชีวิตอยู่ต่อแม้วันหน้าจะไม่มีแม่อยู่ข้างเจ้าแล้ว” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยสั่งบุตรสาวตัวน้อยที่นั่งกุมมือนางอยู่ ใบหน้าเรียวเล็กน่ารักมีน้ำตาไหลอาบไม่ขาดสาย “ท่านแม่ ฮึก!! ข้าจะอยู่ได้อย่างไรกันเมื่อไม่มีท่านแล้ว ฮือ!!” เสียงหวานน่าฟังปนเสียงสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารของฟางมู่ตาน เด็กน้อยวัยเพียงสิบขวบเท่านั้น แต่วันนี้นางกำลังจะสูญเสียมารดาผู้เป็นที่รักยิ่ง “หวีสับอันนี้เจ้าเก็บไว้ให้ดี มันจะเป็นตัวแทนความรักของแม่ที่จะปกป้องเจ้า จงเก็บงำความสามารถที่เจ้ามีเอาไว้ให้ดี อย่างให้คนที่ไม่หวังดีต่อเจ้าล่วงรู้ถึงมันเด็ดขาด แม่รักเจ้านะ โบตั๋นดอกน้อยของแม่…” มือขาวซีดไร้เรี่ยวแรงพยายามยกหวีสับแกะสลักลวดลายดอกโบตั๋นปักลงไปที่ผมของบุตรสาว ก่อนที่ลมหายใจของนางจะขาดห้วงไป ปล่อยให้บุตรสาวตัวน้อยต้องเผชิญกับชะตากรรมเพียงลำพัง “ท่านแม่!! ฮืออ!!! ฮือออ!!! ท่านแม่!!!” น้ำเสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจช่างทำให้ผู้ที่ได้ยินอดสงสารไม่ได้ แต่นั้นไม่ใช่กับผู้เป็นบิดาและแม่รองของนาง!!

สายลมหนาวจากเทือกเขาฉู่เป่ยพัดเอื่อยเฉื่อยลงมายังลุ่มแม่น้ำซานหลิง สายลมที่ขาวโพลนด้วยเกล็ดหิมะละเอียดระยิบระยับราวเกล็ดแก้วโปรยปรายไปทั่วผืนแผ่นดิน อากาศเหน็บหนาวจนอาจทำให้เนื้อไม้แตกระแหง ทว่ากลับมิอาจทำลายกลีบดอกเหมยที่บานท่ามกลางฤดูเหมันต์ได้

จ้าวมังกรทั้งห้ากลับสู่เกาะวังมังกร แต่กลับติดกับในฝันของมังกรหนุ่มผู้เป็นคู่ของตน กลางวันเก็บอาการกลางคืนกลับเผยไต๋หมดเปลือก เมื่อกลิ่นลมหายใจเริ่มร้อนผ่าว ความฝันก็ยิ่งแนบแน่นจนไม่อยากตื่น

ฟางเหนียงถูกส่งไปเป็นเครื่องบรรณาการแด่จิ้งจอกเก้าหาง แต่ผู้ใดจะคิดว่าจิ้งจอกเก้าหางตนนั้นจะกลายเป็นตำนานที่มีชีวิต และนางถูกส่งมาแต่งให้กับเขา เช่นนั้นบุรุษจึงเคี่ยวกรำนางทั้งคืน!