ความรักหวาน

“อ๊อย… อูย… ” ลูกแก้วร้องคราง ยอมรับว่าเริ่มเสียวซ่านมีอารมณ์ ตอนที่มือสากราวกระดาษทรายบีบขยำเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนอย่างแรง มันคลายริมฝีปากที่ประกบดูดกันแน่นเพื่อจูบไซ้ซอกคอลงมาถึงหัวนม ใบหน้าหื่นเหี้ยมกดลงมาซุกไซ้หว่างอก เสาะหาหัวนมในความมืด พอเจอก็จ้วงปากกะซวกดูดดังซ่วบๆ เลียสลับไปมาอย่างตะกละตะกลามจนเจ้าของเต้านมหวามไหว เสียวจนหัวนมแข็งโด่ “ปล่อย… อย่านะ ปล่อยนะ… แกเป็นใคร… ” ลูกแก้วร้องห้าม ขณะเรียวลิ้นสากๆ ของมันยังบดขยี้อยู่ที่เม็ดหัวนมสลับไปมาทั้งสองข้าง จากนั้นหัวใจของหล่อนก็หล่นวูบลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อชุดนอนลายลูกไม้สีชมพูบางๆ กำลังโดนล้วง มือใหญ่ของผู้บุกรุกไล้ลูบขึ้นมาตามหน้าขาหนีบแน่น พยายามบีบขยำหนอกเนินสวาท เบียดอัดกันแน่นอยู่ที่ซอกขา มันดันต้นขาด้านในของหล่อนให้แบะอ้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือ ใช้นิ้วหัวแม่มือแหวกพูเนื้อออกเป็นสองกลีบแล้วกระแทกนิ้วกลางเข้าใส่รูสวาทเสียงดังพลั่ก “อ๊าย… อูย… ” ลูกแก้วสะดุ้งเฮือก นิ้วของมันฝังเข้ามาสุดโคน แต่ละเปลาะปมของข้อเอ็นปูดโปนที่เสียดครูดเข้ามาระหว่างสองกลีบทำเอาหญิงสาวเสียวจนร้องคราง รู้สึกเสียวซ่านตรงหว่างขาและหัวนม

งานใหม่ของเธอคือเป็นเลขาฯ ให้ประธานบริษัทใหญ่ งานดีเงินดี แต่ที่ไม่ดีคือประธานคนนั้นคือแฟนเก่าที่เคยทิ้งเธอไปเมื่อหลายปีก่อน เธอจะทำอะไรได้นอกจากเตรียมถังน้ำไว้คอยดับถ่านไฟเก่า ไม่ให้มันคุขึ้นมา

น้ำฟ้าต้องกลายเป็นเจ้าสาวโดยกะทันหัน เมื่อเธอโดนแฝดผู้น้องหลอกให้สลับตัวในวันแต่งงาน จนต้องกลายมาเป็นเมียของพ่อเลี้ยงบ้านไร่นามว่า ‘เหมันต์’ ชายผู้มีอายุมากกว่าเธอเป็นเท่าตัวแถมยังมีลูกติดอีกด้วย การแต่งงานอย่างจำยอมในครั้งนี้กลับทำให้หัวใจที่ไม่เคยมีผู้ใดจับจองของเธอ ต้องละลายไปกับรสสวาทของพ่อเลี้ยงบ้านไร่คนนี้จนเกินห้ามใจ

มีคนบางประเภทแสดงความรักด้วยการ ‘ทำร้าย’ คนที่รัก และมักแสดงออกในทางตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง สำหรับธรินดาแล้ว เธอไม่เคยหวังจะได้ ‘รัก’ จากคนที่ชอบรังแกเธอทุกครั้งที่โอกาสอย่างปรัชญ์ เพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นได้แค่พระจันทร์ในคืนแรม ที่ไม่เคยมีสิทธ์ิจะทอแสงใดๆ ในหัวใจของเขา

ขัดใจกับบทนางร้ายในนิยายจนช็อคตายคาเตียงผู้ป่วย หนำซ้ำยังไปเจอกับนางร้ายในปรโลกอีก ไม่น่าเชื่อว่าการไปทะเลาะกับนางร้าย จะทำให้นางต้องกลายเป็นนางร้ายเสียเอง เป็นนางร้าย=ตาย แล้วใครมันจะอยากเป็นกันเล่า!

เธอจำใจต้องขายความบริสุทธิ์ให้กับเขาแลกกับสิ่งที่สำคัญมากที่สุดในชีวิต แต่เขากลับรู้สึกติดใจจนต้องตามหาเธออีกครั้ง ใครจะนึกว่าจู่ๆ เธอจะมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา "พบกันอีกครั้ง ผมไม่มีทางปล่อยคุณไปอีกแล้ว" "เมื่อทั้งสองมาเจอกัน ด้วยเงื่อนไขสัญญา "สามแสนแลกกับคืนแรกของเธอ" "นี่มันปล้นกันหรือไง" "หรือมึงจะไม่เอา ถ้าไม่เอามีคนรออีกเพียบเลยนะ" "ตกลง คืนนี้สองทุ่มให้มาที่คอนโด" เรื่องยุ่ง ๆ มันเกิดขึ้นตั้งแต่สองทุ่มในคืนนั้น..... นึกไม่ถึงว่าเขาจะตื่นเต้นกับเรื่องนี้ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้....นอนกับผู้หญิงมามาก แต่พึ่งจะมีเธอ....ทำทำให้เขารู้สึกเหมือนกับได้เติมเต็มความต้องการ "อะไรนะ!! แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงหาข้อมูลไม่ได้เหรอวะ" "น้องมันลบข้อมูลทุกอย่างออกจากแอปหมดเลย เลขบัญชีก็เป็นของญาติ" "ไอ้หมอ...มึงอย่าบอกนะว่าติดใจสาวซิงนั่น!!" เขา....ตามหาเธอแทบพลิกเมืองหลวง แต่สุดท้าย...เธอกลับปรากฏตัวต่อหน้าเขา ในฐานะ....ญาติคนไข้!!

“เบบี๋ เหลืออีกอย่าง ที่รอให้เบบี๋ถอด...” อย่ายิ้มแบบนี้สิ อย่ายิ้ม! ยิ่งเห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของปลายฟ้า มือผมที่จับหนังสืออยู่ มันก็ยิ่งสั่น ตอนนี้หน้าอกหน้าใจของเธอนั้น มันถูกดันขึ้นมาเป็นเนินเขา จนผมเห็นแล้ว อยากจะวางหนังสือลง และ และ... บ้าเอ้ย! อีกสองหน้าก็อ่านจบแล้ว กูจะอ่านสองหน้าที่เหลือ... หรือจะกินนมก่อนดีวะ?

เขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลทั้งในไทยและอังกฤษ แต่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกกับแววตาที่นิ่งลึกคู่นั้น กำลังต้องการอะไรบางอย่างกับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นั่นก็คือ 'ลูกชาย' "ห้ามถาม ห้ามสงสัย หน้าที่ของเธอคือนอนถ่างขา ตั้งท้อง และคลอดลูกให้ฉัน!"

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ "อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ "ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด "เฮือก!!~เฮือก!!" "มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ "เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ "เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน "เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา "อย่าเป็นอะไรนะ"

เนื้อเรื่องบางส่วนในนิยาย…..เขาจึงวิ่งไปที่ลำธารด้านหลังจวนแม่ทัพลู่เพื่อรีบลงแช่กายให้หายจากอาการร้อนรุ่่มที่ตนเองกำลังเป็นอยู่ แต่โชคชะตาก็ทำให้คุณหนูหยูหงลี่ที่บังเอิญหลบมานั่งร้องไห้เสียใจที่เห็นท่านอ๋องแปดที่ส่งสายตาให้กับคุณหนูกู้ฟางเซียนบุตรสาวของท่านราชครูอู๋แทบจะตลอดเวลา เหมือนประกาศให้ผู้อื่นรับรู้กลายๆว่าเขามีใจให้นาง เรื่องนี้ทำให้คุณหนูหยูหงลี่เจ็บปวดมากมาย เพราะนางคิดมาเสมอว่าเขาเป็นชายที่เงียบขรึม เฉยชา และไม่สนใจสตรี แต่กลายเป็นว่าเขาสนใจสตรีดังเช่นบุรุษอื่นเพียงแต่สตรีผู้นั้นไม่ใช่นาง หงลี่จึงหลบมาร้องไห้เงียบ ๆ คิดว่าจะตัดใจจากเขาเสียที และจะเปิดใจมองหาบุรุษอื่นๆที่นางไม่เคยสนใจที่จะมองหาเลย นางลงแช่น้ำเล่นอยู่ก่อนแล้ว แต่ท่านอ๋องที่รีบเร่งมาถึงก็ถอดอาภรณ์ลงแช่น้ำเช่นกัน เมื่อแหวกว่ายจนมาถึงโขดหินที่หงลี่ซ่อนตัวอยู่ เพราะนางเห็นบุรุษกระโดดลงน้ำ แต่นางไม่กล้าจะขึ้นไป เมื่อพบหงลี่เข้าอ๋องหนุ่มจึงคิดว่านางมารอเขา เพราะนางวางยาปลุกกำหนัดเขา จึงได้จับร่างอวบของลงหงลี่มาลงทัณฑ์อย่างเร่าร้อนทันทีเพื่อสั่งสอน เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป…..