ฉลาด

ทารีน่าคือตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้ ก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้าย เมนของเธอคือไคล์ เขาชอบนางเอกและพยายามฆ่าทารีน่าครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อปกป้องนางเอก นี่ชีวิตของเธอจะต้องถูกเมนตัวเองฆ่าเหรอวะเนี่ย

ตัวละคร หมอนิ่ง NC++ น้ำนิ่ง : อายุ 25 ปี นายแพทย์น้ำนิ่ง ไตรพิทักษ์พงษ์ หน้าโคตรนิ่ง ร้ายลึก ไม่ค่อยพูด แสดงออกทางสายตาและการกระทำ i ลูกโซ่ : อายุ 21 ปี หรือ พนิดา ว่าที่คุณหมอ ที่เข้ามาฝึกงานในโรงพยาบาลของน้ำนิ่ง ความน่ารักที่จะมาทำให้ใจของหมอนิ่งหวั่นไหว mage

"คุณจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เหรอคะ ตอนที่พูดกับเพื่อนคุณบอกว่ายังไง ถ้าฉันท้องขึ้นมาคุณจะหย่ากับฉัน และสัญญาของฉันกับคุณมันก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย” “ม่าน…” เพียงเขาอ้าปากเรียกชื่อเธอ ม่านทิวาก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้โอกาสคนใจร้ายอย่างเขาได้พูดอธิบายสักคำ “ที่คุณทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นให้ยัยวิเจ็บใจแล้วก็เอาชนะเดิมพันเพื่อนของคุณเท่านั้น" เธอยอกย้อนเสียงราบเรียบ แต่มันกลับบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชายหนุ่มจนเจ็บปวด

หลวงธรณีพิทักษ์(พ่อปาน) - นวล(แม่ค้าขายปลาในตลาด) ‘ปาน’ ได้รับมอบหมายจากคุณพระนพ ให้ตรวจตราว่าชาวบ้านถูกเอารัดเอาเปรียบหรือไม่ ทางที่จะรู้ได้กว้างคือต้องเข้าไปที่ตลาด เพราะว่ากันว่า ‘ปากตลาด’ มีอะไรก็พูดหมด ‘นวล’ แม่ค้าขายปลา เกิดเป็นคนจนยังไม่พอ ยังจะถูกย่ำยีจากนายเงิน ในเมื่อขายปลาผ่อนที่นาไม่ไหว นวลจึงคิดขายตัวเองเพื่อให้ได้เงินมากขึ้น แต่คนซื้อนี่สิ เลือกได้หรือต้องจำใจขาย เมื่อกลิ่นคาวปลาหอมหวนจนใจชายระส่ำ

การแต่งงานครั้งนี้...ไม่ใช่ความสมัครใจของเขา และไม่ใช่ความฝันของเธอ แต่เป็นเงื่อนไขที่ทั้งคู่ไม่อาจปฏิเสธได้
เมื่อ 'ภาณุ' ชายหนุ่มนักการทูตผู้เย็นชา ต้องใช้ชีวิตร่วมกับ 'มิริน' หญิงสาวผู้เพียบพร้อมในสายตาผู้อื่น ท่ามกลางความเยือกเย็นที่เขาสร้างขึ้นและความอดทนที่เธอพยายามรักษา
สองหัวใจที่เริ่มต้นด้วยความไม่เต็มใจ จะก้าวข้ามอคติและการบังคับไปสู่ความรักที่แท้จริงได้หรือไม่
ในโลกที่มีแต่เงื่อนไขและความกดดัน เธอจะเปลี่ยนเขาได้อย่างไร และเขาจะเปิดใจให้เธอหรือเปล่า?

วันนี้เป็นวันแต่งงานของนาง แต่เหตุใดจึงไม่มีความยินดีแม้แต่น้อย "คุณหนู ระวังฝีเท้าด้วยเพคะ" คำเตือนของหลี่เหยาดึงสติของนางกลับมา เล่อจื่อมองผ่านพัด เห็นรถม้าเจ้าสาวสีแดงทองอร่าม และขบวนต้อนรับอันยิ่งใหญ่ของราชวงศ์ ฮ่องเต้แคว้นฉีทรงเลือกที่จะไปสักการะขอพรที่วัดหูกั๋ว ในวันแต่งงานขององค์ชายรัชทายาท ไม่ใช่เพียงเพื่อแสดงให้ขุนนางและราษฎรเห็นว่าองค์ชายรัชทายาทไม่ได้รับความโปรดปราน... แม้จะอยู่ในแคว้นฉีมานานกว่าหนึ่งเดือน แต่เล่อจื่อก็รู้เรื่องเกี่ยวกับองค์ชายรัชทายาทผู้นี้น้อยมาก นอกจากฟังบ่าวไพร่พูดคุยกันถึงขาข้างขวาที่พิการและอุปนิสัยประหลาดของเขา รวมถึงคำเตือนของฮั่วซู่ นางก็ไม่รู้อะไรอีก นางไม่กล้าถาม องค์หญิงแห่งแคว้นที่พ่ายแพ้ ไม่อาจทำสิ่งใดเกินเลย นางเพียงแค่ต้องเชื่อฟังอย่างว่าง่าย เล่อจื่อนั่งอยู่ในรถม้าเจ้าสาว ขบวนเคลื่อนตัวไปอย่างเชื่องช้า

“คืนนั้นฉันนอนกับเค้าเพราะต้องการแค่ลูก ใครจะไปคิดว่าเค้าจะตามหาฉันจนเจอแล้วสั่งให้ฉันทำร้ายลูกในท้องตัวเองเล่า ไอ้มาเฟียบ้าฉันจะทำยังไงกับเค้าดี” “ทำให้เค้ารักแกไง” กลิ่นชวาก็แค่อยากจะมีลูกเพื่อให้พ้นการถูกแม่เลี้ยงจับตัวไปใช้หนี้เท่านั้น คืนนั้นเธอต้องการแค่ลูก ไม่ได้คิดว่าชีวิตจะพลิกผันจนได้มาอยู่ท่ามกลางมาเฟียใจดำที่ไม่อยากให้ลูกเธอเกิดมา เพื่อนเธอก็ช่างหาเป้าหมายมาให้ถูกคนเสียจริง ชีวิตวาดิมมันเต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน แค่เอาชีวิตตัวเองให้รอดไปวันๆ ยังยาก หากจะต้องมีจุดอ่อนให้ศัตรูทำลายเขาก็ต้องรีบกำจัด ใครจะไปคิดว่าการนอนกับผู้หญิงที่ถูกใจแค่คืนเดียวจะทำให้เขามีปัญหาตามมาจนปวดหัว

แต่เดิมเขาก็รำคาญว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว ทั้งบอบบาง อ่อนแอและน่าเบื่อ แต่ทำไมนานวันเข้าถึงเริ่มขาดนางไม่ได้ “จะมากเกินไปแล้ว! ข้าอุตส่าห์ไปง้อถึงจวนแต่นางกลับหลบหน้าข้า อันลี่ซินเจ้าช่างน่าโมโหนัก!" “น่าเสียดายที่นางจะได้แต่งงานกับคนเช่นข้าซึ่งมิได้ชื่นชมบุปผาเท่าใดนัก ดูท่าครานี้อันลี่ซินคงจะเป็นเพียงดอกเหมยที่อยู่ในแจกันทองเท่านั้น จะคาดหวังให้ข้าหมั่นรดน้ำเพื่อให้บุปผางดงามตลอดเวลาหาได้ไม่” นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรัก โรแมนติกมีดราม่าเพียงเล็กน้อย พระเอกเย่อหยิ่งดุจพยัคฆ์ คอหักเยี่ยงหมาในตอนท้าย นางเอกของเรายอมตอนแรก ๆ แต่เมื่อหมดความอดทนก็ทำให้เสือกลายเป็นหมาทันที เรื่องนี้ไม่ได้มีปมซับซ้อนมากมาย เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลัก หวังว่าจะถูกในนักอ่านทุกคนนะคะ

ซินหลินเป็นนักกายภาพบำบัดที่ทำงานอย่างหนักมาตลอด ช่วงเวลาที่เธอได้พักผ่อน เธอกลับทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งมีสามีเป็นชายพิการ พร้อมกับตัวช่วยพิเศษที่ติดตัวมาด้วย!

เมื่อผู้หญิงปากร้ายมาเจอกับผู้ชายปากมอม สงครามน้ำลายจึงเกิดขึ้นในบัดดล แต่คงไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้นที่จะฟาดฟัน เพราะนั่นต้องเหมารวมถึงปลายลิ้นที่จะทำหน้าที่ต่อสู้ ทั้งฟาดและฟันกันอย่างไม่ลดละ