ต่างวัย

“ซี้ดดดด... อูย” เรโกะปลดปล่อยเสียงครางครวญทรมาน แต่คนที่กำลังแอบดูหล่อน… รู้สึกทรมานยิ่งกว่า ดวงตาของชายปริศนาจ้องมองภาพที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ ขณะมือรูดท่อนเอ็นของตัวเองไปพลาง “อ๊า... ” ผู้ชายคนนั้นเปล่งเสียงครางต่ำในลำคอ มือข้างหนึ่งกำลังสาวท่อนเอ็นที่ผงาดขึ้นเป็นลำแข็ง ลูบไล้ความขรุแข็งของเส้นลือดและลายเอ็นปูดโปนโอบรอบลำ อวัยวะเพศใหญ่ยาวราวกับดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ ตาจับจ้องมองภาพของความเป็นไปในห้องน้ำ ตื่นเต้นกับภาพของหญิงสาวที่กำลังปลดเปลื้องอารมณ์ตัวเอง “อ๊า... อู้ว... ซี้ดดดด”

"เธออยากได้สมบัติมาก จนต้องยอมเสนอตัวมาเป็นนางบำเรอของฉันเลยเชียวเหรอ" เสียงหนักแน่นดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้แพงขวัญสะดุ้งจนต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นร่างกำยำในชุดลำลองของเจ้านายหนุ่ม ที่ยืนอยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือ "คุณอรรถ!" "เธอไม่คิดว่าการลงทุนของเธอมันมีความเสี่ยงเหรอ เพราะถ้ามันผิดพลาดเธออาจจะขาดทุนย่อยยับ" "หนูไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร หนูขอตัวกลับห้องนะคะ" ร่างบางหมุนตัวจะเดินจากไป แต่ถูกเจ้าของมือใหญ่คว้าเอวบางไว้ ก่อนจะกระชากเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง "คุณอรรถ! ปล่อยหนูนะคะ" "เธอคิดว่าเธอมีอะไรดีพอให้ฉันพิจารณาเหรอ แค่คุณสมบัติของนางบำเรอเธอยังมีไม่ครบ แล้วเธอจะเอาอะไรมาผูกมัดใจฉันให้อยู่กับเธอ ความสามารถแบบนางบำเรออ่อนหัดของเธอน่ะเหรอ เหอะ... ช่างน่าขำ" แพงขวัญจ้องหน้าเขาด้วยสายตาตัดพ้อ จนน้ำตาเอ่อไหลออกมา กิริยาวาจาที่เขาแสดงถึงการบั่นทอนคุณค่าของเธอ มันช่างสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่เธออย่างแสนสาหัส "แล้วนางบำเรอของคุณอรรถ ต้องเจนจัดถึงขนาดไหนเหรอคะ คุณถึงได้คิดว่าหนูขาดคุณสมบัติข้อนั้น"

ความตั้งใจแรก ก็แค่อยากจะ ลอง จีบดู คาสโนว่า ตัวพ่อ ตัวร้าย อย่างแดเนียล เฟิง ไม่เคยคบหาใครจริงจัง แต่เมื่อได้พบเธอ ความรุ้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้น เธอคือความท้าทาย ที่เค้าอยากลิ้มลอง เธอคือคนที่เค้าอยากจะเอาตัวเองไปพัวพัน แค่เล่นสนุก ไม่จริงจังอะไร แต่ เค้ากลับไม่รุ้เลยว่า เธอ จะเปลี่ยนชีวิต ของเค้าไป ตลอดกาล

โซโล่ผู้ชายที่สุดแสนจะร้ายกาจเขากักขังหัวใจของฉันไว้ด้วยความแค้นทั้งหมดที่เขามี ความรักที่เกิดขึ้นพร้อมกับความแค้น สุดท้ายแล้วเขาและเธอจะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไร

คราแรกที่ได้สบตากับสาวน้อยหน้าหวาน ผู้ซึ่งลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนรัก ประธานหนุ่มรูปงามเจ้าของโรงแรมอันเลื่องชื่อก็เกิดหัวใจเต้นแรงดุจหนุ่มน้อยอ่อนหัด แต่เรื่องนั้นมองข้ามมันไปเถอะ ในวินาทีนั้นเขาตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องครอบครองเธอให้จงได้ แม้วิธีการบางอย่างจะดูไร้ยางอายไปหน่อยเขาก็ไม่สน ขอเพียงได้สมใจปรารถนาต่อให้ถูกมองว่าหน้าด้านเขาก็พร้อมยิ้มรับ

"คุณบ้าเหรอไง แต่งงานอะไร ฉันไม่แต่ง " "จะแต่งงานหรือจะตาย...เลือก" "ไอ้สารเลว" "อย่าปากดี ถ้าไม่อยากตาย" "ใครกลัว ก็แค่ขำขู่กระจอกๆ" "หึ แล้วคุณจะรู้ว่าคนอย่างผมทำอะไรได้บ้าง" ปัง !!!!

“อาภีม ..ทำอีกสิคะ” “สี่รอบแล้วนะเกล” “ไม่ไหวหรือคะ” “ไหวสิ น่ารักขนาดนี้ ให้ทำทั้งคืนก็ไหว" เขาพูดยิ้มๆ สายตาเจ้าเล่ห์ร้าย ไม่คิดว่าเด็กสาวที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เวลาไม่สวมเสื้อผ้าสักชิ้น เจ้าหล่อนจะร้อนแรงขนาดนี้

ชนิษฐารักคณิศร แต่เขารักอีกคน อ้อมกอดเขามีให้เธอ แต่ในใจเขาคิดถึงใคร ทำดีสักเท่าไร สุดท้ายคณิสรมองชนิษฐาเป็นเพียงเครื่องมือผลิตลูก การแต่งงานอันหลอกลวงต้องจบลง ถึงเวลาแล้ว ที่เธอจะหย่า!

ใคร ๆ ต่างก็ว่านัชชา ‘ธนทรัพย์สกุล’ เป็นผู้ดีตีนแดง ตะแคงตีนเดิน จะเป็นอย่างไรต่อไปหากผู้ดีตีนแดงมาเจอกับเลขาฯ เถื่อน ‘อลัน แบรดฟอร์ด’ ลูกครึ่งหนุ่มไทย-บราซิล สัญชาติอเมริกัน -ซีรีส์พ่อเลี้ยงเลขาฯ- คนนี้...พ่อเลี้ยงขอ! พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน

ก่อนโบ้ : ”ป้องกันด้วยฉันไม่ต้องการเด็ก“ l ตอนโบ้ : ”เมียจ๋า...อย่าพาลูกหนีไปจากผัวเลยนะคะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเมียจ๋า“