นอกใจ

“ซี้ด... อูยยย” ฉันร้องครางเพราะความเสียว ลุงแสงกดลิ้นไล้เลียรอบๆ วงป้านปทุมซึ่งเป็นฐานรองรับหัวนม แกตวัดลิ้นรวบรัดดูดเลียจนหัวนมของฉันปูดพอง น้ำนมไหลนองออกมาเปียกริมฝีปาก “อร๊าย... อ๊อย... ” สองมือของฉันจิกหัวล้านของลุงแสงเอาไว้แน่น เพราะว่าลีลาดูดนมของแกร้ายกาจเหลือเกิน มันทำให้ฉันเสียวมาก อั่กๆ ๆ ๆ แกกระซวดดูดนมสองข้างสลับไปมาอย่างลุ่มหลง วิธีดูดที่ลุงแสงกำลังทำอยู่ในตอนนี้มันช่างเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันลิบลับกับตอนที่โดนลูกชายของฉันดูด ตอนลูกดูดนมมันให้ความรู้สึกจั๊กกะจี้บ้างในบางครั้ง แต่ไม่ใช่เสียวแบบที่โดนอยู่ในเวลานี้ เพราะตอนที่ลูกดูดนั้นมันเป็นความอบอุ่น...

เบอา ฤทธิ์ไกร เธอเป็นผลพ่วงของการนอกใจของพ่อ สาวลูกครึ่งโปรตุเกสที่แม่ไม่เลี้ยง เธอต้องเติบโตมากับพ่อและแม่เลี้ยงที่ดูแลราวกับเธอเป็นลูกในไส้ พ่อใช้เงินเก็บที่เก็บมาทั้งชีวิตและเงินบำเหน็จลงทุนกับสวนยางในอำเภอเล็ก ๆ แห่งหนึ่งของภาคใต้ และพาครอบครัวอพยพมาอยู่ตั้งต้นชีวิตใหม่ นาวินทร์ ผาสุก หรือนายหัวนาวินทร์ เจ้าของสวนยางและกิจการเกี่ยวข้องกับยาง ผู้มีอิทธิพลและร่ำรวยของเมือง ชายหนุ่มมากรักที่มีผู้หญิงเก็บมากมาย เขาพบเธอขณะที่เธอเป็นเพียงสาวน้อยวัยสิบแปดปีเพื่อนของน้องสาว แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด แต่แล้วในวันหนึ่ง เธอกลับพบว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขา นายหัวนาวินทร์มีผู้หญิงคนอื่นและมันทำให้เธอเจ็บปวด เธอยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ กรุ่นโกรธ ทั้งยังทิฐิ จึงทำให้เธอเดินทางไปเรียนต่อในเมืองหลวง ทิ้งเรื่องราวทุกอย่างไว้ที่อำเภอนั้นและไม่กลับไปอีกเลย จวบจนสวนยางเริ่มตกต่ำ เธอจึงต้องกลับบ้านเพื่อช่วยเหลือครอบครัวและพบว่า พ่อได้กู้เงินจากนายหัวจำนวนมากเกินกว่าที่จะชำระได้ทันตามกำหนด

อันชิงเหมยเป็นคู่หมั้นของเสิ่นหว่านอี้ เขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักนางมีนางเพียงผู้เดียว ให้รอเขากลับมาเราจะแต่งงานกันทันที ผ่านไป1ปีเสิ่นหว่านอี้ชนะศึกกลับมา แต่เขากลับพาสตรีนางหนึ่งมาด้วย บอกว่านางคือผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาไว้ " ข้าหยางซือหรูเป็นภรรยาของพี่หว่านอี้" นางเจ็บปวดน้ำตาคลอ บุรุษผู้นี้ลืมสิ้นแล้วคำสัญญา มีเพียงนางที่หลงเชื่อคำสัญญาเลื่อนลอยอยู่ผู้เดียว " เหมยเอ๋อ ตำแหน่งฮูหยินเอกยังเป็นของเจ้า ส่วนนางเป็นเพียงฮูหยินรองเท่านั้น เจ้าช่วยเมตตานางหน่อยได้ไหม" " ไม่ต้องให้นางเป็นฮูหยินรองหรอก ให้นางเป็นฮูหยินเอกเถิด ข้าอันชิงเหมยผู้นี้ขอถอนหมั้น ต่อไปเราไม่เกี่ยวข้องกันอีก" อันชิงเหมยเดินไปใกล้หยางซือหรู "บุรุษหน้าบากขาเป๋ผู้นี้ข้ายกให้" ต่อมาชินอ๋องผู้เกรียงไกรกลับมาจากแดนใต้ขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ เขาชี้ไปที่นาง " ข้าจะแต่งกับนาง " เสิ่นหว่านอี้ร้อนรนเดินไปขวางหน้าขอร้องนางด้วยนัยตาแดงกร่ำ " เหมยเอ๋อ ให้โอกาสข้าสักครั้งได้ไหม " " คนอย่างข้าเลิกแล้วก็คือเลิก ไม่นิยมกลับไปกินของเก่า ใครบอกว่าสตรีต้องมีบุรุษเพียงคนเดียว "

เมื่อใกล้เลิกงาน เพื่อนร่วมงานเสียวหย่ามาหาฉันและอยากให้ฉันทํางานกะกลางคืนแทนเธอ ฉันปฏิเสธเพราะมีธุระหลังเลิกงาน คืนนั้น ระหว่างเข้าเวรเธอก็ถูกไล่ออกจากหน่วยงานเพราะออกจากหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาต ด้วยเหตุนี้ จางเมิ่งหย่าจึงเกลียดฉันและผลักฉันลงบันไดเมื่อฉันท้องใกล้คลอด “หน่วยงานที่ฉันสอบเข้าได้อย่างยากลําบาก ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงไม่ถูกไล่ออก” “ถ้าฉันต้องมีชีวิตที่ยากลําบาก แกก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเหมือนกัน” สุดท้ายฉันตกเลือดจนตาย หนึ่งศพสองชีวิต พอลืมตาอีกครั้ง ฉันกลัยกลับไปในวันที่จางเมิ่งหย่าหาฉันขอเปลี่ยนกะ ที่แท้คนที่เธอทิ้งหน้าที่ไปรนัดส่วนตัวโดยพลการด้วยก็คือสามีของฉัน

ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย รูปร่างเซ็กซี่ ผู้ชายทุกคนก็ชอบมองเป็นเรื่องธรรมดา.. ไม่เว้นแม้แต่เมียเพื่อน.. เข้าทำนอง เห็นเมียคนอื่นมันชื่นหัวใจ.. โดยเฉพาะเมียเพื่อนสนิทกันมาก บ้านอยู่ใกล้กัน เห็นหน้ากันเกือบทุกวัน ความใกล้ชิด สนิทสนม และเป็นกันเอง อาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นได้..

ฉันแต่งงานกับสามี ฮั่วเจ๋อซวี่ มาแปดปี ตลอดเวลานั้น เขาพาผู้หญิงกลับบ้านทั้งหมดเก้าสิบเก้าคน ฉันมองดูเด็กสาวคนที่หนึ่งร้อยตรงหน้า เธอจ้องมองฉันอย่างท้าทาย แล้วหันไปถามเขาว่า “คุณฮั่วคะ นี่คือภรรยาที่ไม่ได้เรื่องของคุณเหรอคะ?” ฮั่วเจ๋อซวี่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ตอบอย่างเกียจคร้านว่า ใช่ เด็กสาวคนนั้นเดินเข้ามาตบหน้าฉันเบา ๆ พร้อมหัวเราะแล้วพูดว่า “คืนนี้ตั้งใจฟังให้ดีนะ ว่าผู้หญิงที่เก่งเขาเป็นยังไง!” คืนนั้น ฉันถูกบังคับให้นั่งฟังเสียงครวญครางที่ห้องนั่งเล่นตลอดทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น ฮั่วเจ๋อซวี่สั่งให้ฉันทำอาหารเช้าเหมือนเช่นเคย แต่ฉันปฏิเสธ ดูเหมือนเขาจะลืมไปว่า ฉันกับเขาแต่งงานกันด้วยข้อตกลง และวันนี้คือวันที่สามก่อนที่ข้อตกลงจะสิ้นสุดลง

"กลับมาคบกันไม่งั้นฉันจะบอกพ่อแม่เธอเรื่องคืนนั้นที่ฉันเอาเธอแล้ว"

พันดาว สตั๊นท์เกิร์ลสาววัยยี่สิบหกปี เบื้องหน้าพันดาวจะเป็นสาวห้าวไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่เธอมีคนรักที่คบหาตั้งแต่อยู่โรงเรียนสอนสตั๊นท์แมนด้วยกัน แต่ตอนนี้เขากลายเป็นพระเอกละครสุด Hot ในวันที่ทั้งคู่เดินทางไปเข้าฉากสำคัญที่ประเทศจีน พันดาวได้เห็นภาพบาดตาที่คนรักนอกใจ และวันนั้นเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ระเบิดทำงานผิดพลาดพาให้ดวงจิตของพันดาวทะลุมิติมายังดินแดนที่ไม่มีบันทึกไว้ในประวัติศาตร์ พันดาวฟื้นตื่นมาอยู่ในร่างเด็กสาวอายุสิบหกนามว่า เหมยซิง เมืองที่พันดาวไม่รู้จัก ทุกอย่างประหลาดไปหมด ราวกับตัวเองอยู่ในภาพยนตร์จีนกำลังภายใน พล็อตละครแนวย้อนยุคทะลุมิติเคยเห็นมาเยอะแล้ว แต่ทำไมหญิงสาวอย่างเธอต้องมาดูแลชายร่าง ผัก อย่างเขา! รับภารกิจส่งร่างผักกลับเมืองหลวง! บุรุษคนหนึ่งแต่งงานมีภรรยาได้หลายคนเป็นที่ยอมรับได้ แต่สตรีนางหนึ่งจะรักใคร่ชายสองคนไม่ได้ นางไม่ใช่หญิงมากรักสองใจนะ! นางแค่...แค่ไม่รู้ว่าตนเองคิดอย่างไรกันแน่.

“วรนิษฐ์” เป็นแค่เมียชัง เป็นเมียที่ไม่ต้องการ เขาเกลียดหล่อน เกลียดจนไม่อยากเจอหน้า เจอที่ไหนเป็นต้องหลบ แต่แล้วเธอก็หอบผ้าหอบผ่อนมาหาเขาพร้อมบอกว่า “กำลังท้องลูกของเขาอยู่” ให้ตายเถอะ ทุกอย่างมันพังเมื่อเขาต้องรับผิดชอบหล่อนทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้วและรักเธอมาก แต่เมื่อนานวันไปเริ่มไม่แน่ใจว่าแท้จริงแล้วตัวเองชังวรนิษฐ์จริงรึเปล่า และยังคงรักแฟนสาวอยู่รึเปล่า มาดูกันว่า “มโนภฤศ” จะหนีบ่วงรักครั้งนี้ได้ไหมค่ะ

จู่ ๆ ในงานศพของญาติก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญบุกเข้ามา ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าสุดบอกว่าเป็นแฟนของสามีฉัน จะจัดการฉันที่เป็นเมียน้อยด้วยตัวเอง เพราะเห็นแก่งานศพของครอบครัว ฉันจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ได้แต่โน้มน้าวเธอให้รองานศพจบก่อนแล้วค่อยว่ากัน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆ เธอจะหาเรื่อง สั่งให้ทุกคนตัดชุดบนตัวของฉันหมด ญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวต่างเมินเฉย ได้แต่จ้องภาพนี้ด้วยสายตาเยือกเย็น ฉันปรบมือและลุกขึ้นยืน ชี้แนะให้เธอไปยืนข้างโกศใส่กระดูก “โกศใส่กระดูกของแม่ใบนี้ก็เป็นใบที่แฟนเธอซื้อให้ เสียเงินไปตั้งห้าสิบล้านบาทแนะ！” เมียน้อยโกรธจนตัวสั่นอย่างที่เธอคิดไว้ จากนั้นก็กรีดร้องและเขวี้ยงโกศใส่กระดูกจนแตกกระจาย “พวกแกมันสารเลวหน้าไม่อาย ตายแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!” เธอไม่รู้ว่าคำว่า ‘แม่’ ที่ฉันพูดออกมาหมายถึงแม่ของสามี นั้นก็คือแม่สามีของฉัน ที่เธอกำลังอาละวาดอยู่คืองานศพแม่สามี และที่ทำลายไปก็คือโกศใส่กระดูกของแม่สามี