นอกใจ

เสียงกรีดร้องด้วยความสิ้นหวังดังออกมาจากห้องเล็กในเรือนที่ใกล้ผุพังท้ายจวนตระกูลซ่ง ดวงตาปูดโปนของเถียนสวี่ หลันจ้องมองเดรัจฉานมนุษย์ทั้งห้า ที่กำลังย่ำยีร่างกายของนางด้วยดวงตาแดงก่ำ ตอนนี้นางสิ้นไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนอีกต่อไปแล้ว กว่าสองปีที่ถูกขังเอาไว้ในห้องที่เล็กแคบและเหม็นอับแห่งนี้ กว่าสองปีที่นางถูกทรมานและย่ำยีจากบุรุษมากหน้าหลายตา พวกที่มีจิตใจวิปริตชมชอบร่างกายที่พิการของสตรี ต่างก็จ่ายเงินให้สามีนางเพื่อที่จะได้สำเร็จความใคร่ กับร่างกายที่ไร้แขนขาของเถียนสวี่หลัน นางเคียดแค้นและชิงชังแต่กลับไม่สามารถทำสิ่งใดได้ ตอนนี้นางสำนึกผิดแล้วต่อกรรมที่นางกระทำเอาไว้กับอดีตสามี หากสามารถย้อนเวลากลับไปได้ นางจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก ขอให้นักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพนิยายนะคะ เพราะนิยายทุกเรื่อง ชื่อเมืองและตัวละคร ล้วนแต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้อ้างอิงมาจากประวัติศาตร์ใด ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักที่ยังคงติดตามผลนิยายของ Zuey มาโดยตลอด อ่านจบแล้วอย่าลืมกดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจ ในการสร้างผลงานต่อไปของไรท์ด้วยน๊า ขอบพระคุณมากค่ะ

เด็กหนุ่มบังเอิญเจอคุณนายสาวออกมาจากโรงแรมพร้อมกับชายชู้ เขาเลยคิดจะฉวยโอกาสใช้เรื่องนี้หาความสนุกแบบใหม่ๆ ดูบ้าง

เมื่อเดิมพันคือหัวใจ! ต่อให้จะแพ้ฉันก็คือผู้ชนะ ต่อให้จะชนะฉันก็คือผู้แพ้! เพราะเดิมพันในครั้งนี้นอกจากหัวใจของเขา ก็คือความเจ็บปวดของฉันเหมือนกัน ชีวิตนี้ของฉันนอกจากพ่อที่ต้องเสียให้พวกเธอไปก็อย่างหวังว่าจะได้อะไรจากตรอบครัวของฉันไป แม้สิ่งนั้นจะไม่ใช่ของฉันก็ตาม ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในเมื่อเขาเป็นสิ่งของที่ฉันอยากได้

มีบุญคุณต้องทดแทน มีแค้นต้องชำระ มันผู้ใดสร้างรอยแค้นไว้แก่ข้า มันผู้นั้นจะได้รับคืนเป็นร้อยอย่างสาสม ! “ข้ายอมให้ท่านปลิดชีพ หรือกลืนกินข้าทั้งตัว ข้าก็ยอม” เหมยกุ้ยกระซิบเบียดกายนุ่มเข้าหาร่างแกร่งที่ปักหลักยืนนิ่งไม่ไหวเอน มือนุ่มของนางไล้ขึ้นไปตามลำคอแกร่งแล้วค่อย ๆ ปลดผ้าคลุมหน้านักฆ่าหนุ่มออก เมื่อผ้าคลุมหน้าเลื่อนหลุดลง ใบหน้าหล่อคมเข้มก็ปรากฏ มีรอยแผลเป็นที่กรามซ้ายที่บัดนี้เขากัดฟันเพื่อข่มอารมณ์ตนเองจนกรามขึ้นเป็นสัน แก่นมังกรที่กึ่งกลางกายมันเจ็บราวจนเขาแทบอยากจะระเบิดมันออกมา ดรุณีสวยหยดผู้นี้ช่างมีเวทมนตร์สะกดทั้งกายและใจชายยิ่งนัก “อ่า ท่านคือ บุรุษที่น่าหลงใหลที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา”

หมอสาวจอมแสบหายไปพร้อมสเปิร์มของมาเฟียหนุ่ม สามปีแล้ววันนี้เขาก็ได้มาเจอเธอเสียทีแถมยังพ่วงลูกน้อยวัยสองขวบที่เหมือนเขาอย่างกับแกะมาด้วย มาเฟียหนุ่มจะทำอย่างไรกับเธอและลูกต่อติดตามได้ในเรื่องเลยนะคะ

One night stand ที่ตามหากันแทบตาย สุดท้ายก็อยู่แค่ปลายจมูกนี่เอง... "นี่! ปล่อยได้แล้ว" “โอ๊ย... ไอ้บ้า ต้องการอะไรอีกฮะ ได้ไปทั้งตัวแล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ” ทรงโปรดเงยหน้าจากซอกคอขาวผ่อง นัยน์ตาเขาส่งประกายกรุ่นโกรธขณะที่สบดวงตาที่มีแววดื้อรั้นของคนในอ้อมกอด “ผมบอกไปแล้วใช่ไหม ว่าผมไม่วันไนท์กับคุณ”

เพียงเพราะคำว่าบุญคุณ ทำให้เธอต้องยอมทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนผู้เป็นป้า จนกระทั่งวันหนึ่งเธอไปพลาดท่าเสียทีให้กับชายคนหนึ่งเข้าจนคนเขานินทาไปทั่ว เธอจึงยอมเสียสละด้วยการยอมแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่เธอไม่เคยรู้จักเป็นการรักษาหน้าตาของผู้เป็นป้าเอาไว้ แต่แล้วสวรรค์ก็เล่นตลกกับเธอซะจริงๆ ที่ทำให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้งในฐานะแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง แล้วเธอจะทำอย่างไร เมื่อเขาไม่ยอมอยู่เพียงแค่สถานะลูกเลี้ยงเท่านั้น “คิดจะเอาทั้งพ่อทั้งลูก มันไม่มักมากไปหน่อยเหรอลลิสา เธอต้องการเท่าไหร่ฉันจะจ่ายให้เอง แลกกับการที่เธอไม่แต่งงานกับพ่อของฉัน” “ถ้าคุณเสนอให้ฉันเร็วกว่านี้ ฉันอาจจะรับไว้ก็ได้ แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วค่ะ ฉันจดทะเบียนสมรสกับคุณลุงแบบถูกต้องตามกฏหมายเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันคือแม่เลี้ยงของคุณ คุณชาลิต” “เธอไม่ใช่แม่เลี้ยงฉันลลิสา ในเมื่อห้ามแล้วไม่ฟัง ก็พากันลงนรกไปพร้อมกันนี่แหละ”

“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”

“อู้ววว… กลีบอ้าน่าเลียมาก” ดวงตาของหวังหย่งเบิกกว้าง… เป็นเพราะว่าไม่เคยเจอความสวยงามแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ตาวาวมองกลีบสาวของเหมยลี่ปลิ้นอ้าเป็นยวงทะลักออกมาระหว่างกลีบก้นด้านหลัง รีบโน้มใบหน้าลงมาแนบชิดพร้อมกับปาดลิ้นเลียเสยเข้าใส่สองกลีบอย่างเมามัน เสียงดังแพล่บๆ คลอไปกับเสียงครางของเหมยลี่ที่ไม่อาจเก็บความทรมานเอาไว้ได้ “อ๊ะ… อ๊ายยยย… ” เหมยลี่ร้องครางด้วยความเสียว… โดนลิ้นหวังหย่งจ้วงเข้าใส่รูสวาทเพียงชั่วอึดใจก็ไม่อาจข่มกลั้นน้ำหล่อลื่นที่พยายามขมิบกลั้นเอาไว้ สุดท้ายจึงปล่อยให้ไหลหลั่งออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลิ้นด้วยความลืมตัว ที่เสียวมากขนาดนี้คงเป็นเพราะว่าโม่โฉวสามีของนางไม่เคยใช้ลิ้นเลียอย่างที่กำลังโดนหวังหย่งทำอยู่ในตอนนี้ “อูยยย… ซี้ดดด…หยุดนะอย่าทำข้า” เหมยลี่รู้ว่าถ้าขืนเขาไม่หยุด การที่โดนรุกเร้าอย่างดุดันขนาดนี้เห็นทีว่านางคงต้องเสร็จแน่ๆ “ข้ารู้ว่าเจ้าเสียว ขอโอกาสให้ข้าช่วยทำให้เจ้ามีความสุขเถอะนะแม่นางคนงาม… ” มาถึงตอนนี้หวังหย่งไม่ยอมหยุดง่ายๆ… มือหยาบใหญ่ที่วันๆ เคยแต่ได้จับก้อนดินปั้นถ้วยปั้นชามอยู่ข้างเตาเผา

“กันตาไม่ได้อยากได้อะไรของพี่เลยสักนิด สมบัติที่คุณย่าครอบครองอยู่ มันก็เป็นของพี่ทั้งนั้น กันตาเป็นแค่คนอื่นจะไปมีสิทธิ์ได้อย่างไร?” กันตาพยายามอธิบาย แต่เหมือนเป็นหนึ่งจะไม่ยอมฟัง “รู้แล้วก็ดี หัดเจียมเอาไว้ อย่าคิดใฝ่สูงเกิดตัว เพราะคนอย่างเธอ จะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ไปปฏิเสธคุณย่าให้พี่ด้วย ว่าเธอไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่” “กันตา...” หญิงสาวอึกอัก คุณย่าพระคุณล้นหัว เธอจะกล้าขัดได้อย่างไร อีกทั้งความรู้สึกบางอย่างในใจ ความรู้สึกที่เธอพยายามซ่อนเอาไว้ลึก ในก้นบึ้งของหัวใจ มันกลับไม่อยากให้เธอขัดเจตนารมณ์ของคนที่เลี้ยงดูมา “กันตาทำไม่ได้” “พี่ว่าแล้ว คนอย่างเธอมันคิดใหญ่ใฝ่สูงเกินตัว เธอมันก็แค่เด็กในบ้าน ไม่รู้จักเจียมกะลาหัว”