นางเอกเก่ง

ไป๋หนิงเฟิ่งถูกหักหลังจึงตัดสินใจทิ้งชีวิตลงหน้าผา แต่เมื่อฟื้นคืนมาอีกครั้ง นางเลือกไม่ยอมหมั้นหมาย และก้าวเดินสู่เส้นทางใหม่ที่เลือกเอง แต่ไม่ลืมเอาคืนสหายชั่ว! อีกทั้งยังเมินสามีจากชาติที่แล้ว!!

สามีของฉันซึ่งเป็นผู้บังคับกองพันในที่สุดก็ตกลงให้ฉันตามไปกับกองทัพ ในเงื่อนไขว่าลูกชายของเราเรียกเขาว่า "พ่อ" ไม่ได้ ฉันแต่งงานกับสามีอย่างลับๆ มาแปดปี คอยดูแลพ่อแม่ของเขาในชนบทตลอดมา หลังจากพ่อแม่ของเขาเสียชีวิต ฉันกับลูกชายอ้อนวอนให้เขาอนุญาตให้เราติดตามกองทัพ เขาตกลงแล้ว แต่เงื่อนไขคือ: "เมื่อไปถึงกองทัพแล้ว พวกเธอเป็นแค่ญาติจากชนบทของผมครับ" ตอนนั้นฉันจึงรู้ว่าเขามีครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่งในกองทัพแล้ว ต่อมา ฉันพาลูกชายจากไปโดยไม่หันกลับไปมองอีก ชายผู้เย็นชามาตลอด จู่ๆ ก็เริ่มลนลาน

โปรย: ปางก่อนเธอเคยละเลยเขากับลูก เมื่อได้มีโอกาสย้อนกลับไปแก้ไขชะตาอีกครั้งเธอจำต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เขาอภัยให้กับผู้หญิงชั่วร้ายอย่างเธอ กชกรได้ย้อนกลับไปแก้ไขอดีตที่เธอเคยทำไม่ดีกับลูกกับสามี โดยเธอต้องทำงานหนักทุกอย่าง เพราะเธอกลับไปคราวนี้พบว่าสามีของเธอพิการและต้องเลี้ยงลูกสองคนเพียงลำพัง ไปติดตามกันค่ะ ว่าเธอจะเอาชนะใจสามีได้หรือไม่

หลินซือหยาบุตรสาวตระกูลเล็กๆที่บิดาไม่สนใจ เขาโตมากับพี่ชายทั้งสอง ในขณะที่พี่ชายทั้งสองนั้นได้เข้าฝึกยุทธในสำนักใหญ่ทส่วนตัวนางนั้นกลับถูกปฏิเสธเพราะเส้นลมปราณติดตายทบิดานั้นมองว่าตัวนางเป็นภาระนางไม่สามารถฝึกฝนวรยุทธ์ได้ บิดาอับอายผู้คนจึงส่งให้นางไปอยู่ที่ห่างไกลผู้คน ให้นางเก็บเสื้อผ้าและขึ้นเขาไป ระหว่างทางนางเจอจอมยุทธชราผู้บาดเจ็บผู้หนึ่ง นางจึงได้ช่วยเขาไว้ด้วยความที่นางรู้จักสมุนไพรจึงรักษาอาการบาดเจ็บของชายชราผู้นั้นได้ ชายชราผู้นั้นมอบคัมภีร์มรณะดาราให้กับนาง จนในที่สุดนางก็พยายามที่จะเรียนคัมภีร์นี้ คัมภีร์นี้ต้องอาศัยความเจ็บปวดและความพยายามหลอมเป็นพลัง นางฝึกโดยทุกข์ทนอย่างหนัก และค่อยๆเปิดเส้นลมปราณที่ปิดตายได้

ลูกชายของฉันตายแล้ว ถูกคนทุบหัวตายอยู่ในห้องน้ำที่แสนคับแคบ สามีที่เป็นครูใหญ่เร่งรีบมาถึงที่เกิดเหตุ แต่กลับอุ้มผู้ก่อเหตุซึ่งเป็นลูกชายของคนที่เขารักขึ้นรถโรงพยาบาล แล้วรีบร้อนจากไป ก่อนตาย ลูกชายปลอบใจฉันว่า “แม่ครับ อย่าร้องไห้เลย พ่อไม่เชื่อผม ผมไม่เสียใจเลยสักนิด” “ขอแค่แม่เชื่อผมก็พอแล้ว...” ในงานศพของลูกชาย ฉันโทรหากู้ถิงอวี้ เขากลับตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโห “เสี่ยวซินต้องเย็บที่แขนสองเข็ม ก็เพราะถูกลูกชายของคุณข่วนจนเป็นแผล! ถ้าคุณยังไม่เลิกตอแยผมอีก ผมกลับไปเมื่อไหร่จะตบเขาให้ตาย!” ลูกชายของคุณ? ฉันมองรูแผลที่มีขนาดเท่าชามบนหน้าผากที่ไม่มีเลือดไหลออกมาแล้วของลูกชาย ก่อนจะหลับตาลง ใช่ เขาคือลูกชายของฉัน... เพราะฉะนั้น กู้ถิงอวี้ ลูกชายของฉันตายแล้ว ฉันกับคุณก็ไม่มีอะไรผูกมัดกันอีกแล้ว ……

มุมปากนิรณายกขึ้นด้วยความรังเกียจ แกมเย้ยหยัน บัตรเชิญร่วมงานแต่งของบีบีกับเตชิน เพื่อนสนิทและคนรักของเธอ..ที่พวกมันทั้งสองคนต่างหักหลังและพากันสวมเขาให้นานแรมปี บัดนี้กำลังวางอยู่ตรงหน้า เมื่อครุ่นคิดและนึกย้อน ถึงอดีตที่โดนกระทำ ยิ่งทำให้เจ็บปวดจนแทบคลั่ง นึกอยากจะบุกไปทำลายงานแต่ง ให้ล้มเสียรู้แล้วรู้รอด ทว่า…ขณะที่กำลังจะขยำมันทิ้ง สายตาดันเหลือบเห็นชื่อของใครคนหนึ่ง "บดินทร์งั้นเหรอ?" เสียงพึมพำชื่อใครอีกคน ในการ์ดเชิญ ทำให้สมองโลดแล่น คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "ฮึ! คอยดูเถอะ บีบี พ่อของแกน่ะ ฉันขอล่ะกัน" เธอพูดด้วยแววตามาดมั่น ในมือเลื่อนโทรศัพท์ส่องดู ใบหน้าคมคายของบุคคล อันเป็นเครื่องมือแก้แค้น พลางจุดยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

"ถ้าคืนนี้ ไปต่อ ฉันต้องจ่ายเท่าไหร่ลิลลี่ " เธอสวย เธอหรู เธอแพง ในเล้าจ์แห่งนี้ เธอเหมาะจะอยู่แค่บนเตียง ไม่เหมาะจะเดินเคียงข้าง" " เควิน ซุง " มองเธอด้วยความโกรธ ที่เธอท้าทายเขา กล้าดียังไงถึงมานั่งกับคนอื่น แบบนี้ "เขาเป็นลูกค้า เขาอยากนั่งกับลิลลี่ ลิลลี่เลือกไม่ได้ แล้วเขา เลี้ยงดริ้งก์คืนนี้แล้วค่ะ ถ้าคุณเควินอยากนั่งกับลิลลี่ ก็ต้องจ่ายหนักหน่อยนะคะ " "ลิลลี่ ถ้าเล่นตัวนัก จะจัดให้ร้องทั้งคืนเลย " เธอกล้าดียังไง มาทำให้เขาโกรธ แม่ดอกลิลลี่

หลินชิงเหยียนแต่งงานกับซ่งเหยียนจินมาได้สามปี แต่ระหว่างที่กำลังวางแผนฉลองครบรอบแต่งงานปีที่สาม เธอกลับค้นพบว่าใบทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือนั้นเป็นของปลอม... คุณนายซ่งตัวจริงกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ! ตลอดสามปีที่ผ่านมา พวกเขาและคนตระกูลซ่งทั้งหมดต่างก็หลอกเธอเหมือนคนโง่มาตลอดสามปีเต็ม สาเหตุกลับกลายเป็นเพราะเธอประสบอุบัติเหตุทางรถจนมดลูกได้รับความเสียหาย ทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ แต่ตอนนั้นเหตุที่เธอบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น ก็เพราะเธอช่วยชีวิตซ่งเหยียนจินไว้นี่นา! ซ่งเหยียนจิน: ฉันรักเธอนะ แต่ฉันก็แค่อยากได้ลูกสักคนเท่านั้น! เวินรั่วอัน: ฉันไม่ได้อยากทำลายความสัมพันธ์ของพวกเธอ ฉันแค่อยากเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งด้วยเท่านั้น! หลินชิงเหยียน: บ้าไปแล้วหรือไง! ...... ในเมื่อพวกเขาคิดว่าสนุกนัก งั้นเธอก็จะเล่นกับพวกเขาให้สนุกไปเลยเหมือนกัน แย่งโครงการในมือของเธอเหรอ? ได้สิ เธอก็หันไปแต่งกับทายาทตระกูลมหาเศรษฐี กลายเป็นฝ่ายลูกค้าเจ้าของโครงการซะเลย ไม่ยอมให้เธอมีงานแต่งเหรอ? ตระกูลมหาเศรษฐีทุ่มสินสอดมูลค่าหลายแสนล้าน งานแต่งจัดอย่างยิ่งใหญ่สะเทือนทั้งเมือง ดูถูกเธอเพราะเธอมีลูกไม่ได้เหรอ? เธอตั้งท้องแฝดในครรภ์เดียว ยิ้มมองพวกเขาอย่างสะใจที่อิจฉาจนแทบคลั่ง ...... ข่าวการแต่งงานของทายาทตระกูลมหาเศรษฐีแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว แต่ผู้คนกลับพากันรู้สึกเสียดายให้กับคุณนายตระกูลมหาเศรษฐีคนนี้ ในวงสังคมต่างก็รู้กันดีว่า คุณชายทายาทมหาเศรษฐีนั้นมีคนที่รักฝังใจอยู่ ถึงแม้หญิงคนนั้นจะแต่งงานไปแล้ว แต่เขาก็ยังลืมเธอไม่ได้อยู่ดี ว่ากันว่าตอนวันแต่งงานของหญิงคนที่เขารัก เขาเสียใจจนสุดจะทน ถึงขั้นพยายามฆ่าตัวตาย ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนเห็นเขานั่งดูหนังที่รักแรกแสดงซ้ำไปซ้ำมา แล้วร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่ได้ พอหลินชิงเหยียนคลอดลูก และคิดว่าควรหลีกทางให้ทายาทกับรักแรกของเขา ทายาทหนุ่มก็อุ้มเธอไว้พร้อมตะโกนบอกว่าเขาถูกใส่ร้าย “ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือเรื่องฉันนี่! ที่รัก เธอต้องเชื่อฉันนะ!”

คงเป็นเพราะสวรรค์เมตตา ให้นางที่ตายไปแล้วด้วยน้ำมือคนที่รัก ได้ย้อนอดีตกลับมาเมื่อห้าปีก่อน ก่อนที่นางจะกลายเป็นสตรีที่โง่งมให้เขาหลอกลวงจนมีจุดจบที่น่าเวทนา มีหรือครานี้นางจะยอมเจ็บปวดเพราะเขาอีก...

เมื่อต้องสวมรอยเป็นแฝดพี่ ไปดูแลว่าที่พี่เขยที่พิการ พลอยพัดชาเลยต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองกลายเป็น เพชรน้ำหนึ่ง เพื่อตบตาทุกคน โดยเฉพาะว่าที่พี่เขยอารมณ์รุนแรง ปากร้าย และเอาแต่ใจตัวเองอย่างภารัน "ที่เธอตอบไม่ได้เพราะเธอไม่รู้ว่า แผลที่แขนเพชรน้ำหนึ่งไปโดนอะไรมาใช่ไหม"ขนอ่อนพากันเรียงตัว เมื่อเขาเอ่ยชื่อเพชรน้ำหนึ่งออกมาเต็มปาก เหมือนเขารู้ว่าเธอไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่ง "ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแขนฉันไปโดนอะไรมา ฉันว่าคุณเมามากแล้ว เราแยกกันตรงนี้นะคะ"พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อจะหนีไปตั้งหลัก "เมื่อสองคืนก่อนมีคนเห็นเธอในผับแถวๆทองหล่อ"พูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด "ค่ะ ฉันหนีคุณไปตอนคุณหลับ"พูดเพราะไม่อยากให้เขาถามเธออีก "อือ...ปกติเธอก็เที่ยวเก่งจนฉันชิน" "ก็ไม่แปลกนี่คะ ของมันเคยๆ"พลอยพัดชายังแถไม่หยุด เธอจะไม่ยอมจนมุม ต่อให้เขาต้อนจนไม่มีทางหนีก็ตาม ภารันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะมองนิ่งมาที่หน้าเธอ