วัยรุ่น

"เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงต่ำต้อย ไร้ค่า ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่วันที่เธอหนีไป เขากลับทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจ...ใครกันแน่ที่จะอยู่ไม่ได้?"

💞 “หนูไม่ได้อยากเป็นน้องพี่...หนูอยากเป็นของพี่ต่างหาก” 💞 เมื่อ ลูกสาวมาเฟียผู้หวานซ่อนคม ต้องมาอยู่บ้านเดียวกับ รุ่นพี่วิศวะสุดฮอต ที่เธอแอบรักมาครึ่งชีวิต จากความผูกพันกลายเป็นความรู้สึก ที่ไม่มีใครห้ามหัวใจได้อีกต่อไป…

"โดนเขาด่าว่าเลวมาเหรอวะ" คำถามของบอมทำเอาเป้ต้องขบกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ เขาไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับเดินหนีเพื่อน อาทิตย์ที่ยืนกอดอกมองอยู่ก็แค่นหัวเราะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และนั้นก็ทำให้บอมต้องขมวดคิ้วอย่างมึนงง "อะไรของพวกมันวะเนี่ย...." บอมเกาหัวอย่างมึนงงเมื่อเพื่อนรักทั้งสองมันมีท่าทีแปลกไปอีกคนแล้วโดยเฉพาะไอ้เป้เพื่อนรักที่ตอนนี้ไม่ต่างจากอาทิตย์ในคราที่มีรักเลย "เดี๋ยวนะนี่มึงอย่าบอกนะว่าโดนน้องฝนด่ามาจริงๆ?" อาทิตย์กอดอกถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงยียวน คนโดนถามพ่นลมหายใจออกมาหนักๆและพยักหน้าเป็นคำตอบแทน "ให้มันได้แบบนี้สิวะ นี่พี่เป้เฮดว้ากต้องมาอารมณ์เสียเพราะรุ่นน้องปีสองด่าว่าเลวเหรอวะเนี่ย" เป้ตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดเย้าแหย่นั้นอย่างดุดัน "มึงอย่ากวนตีนไอ้อาทิตย์!" ตะเบ็งเสียงใส่เพื่อนอย่างหัวเสีย "กูว่าท่าจะได้กัดกันอีกนานนะ" อาทิตย์แค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันและหนุมตัวเดินออกมาจากตรงนั้น เขาเดินเข้าไปในอาคารเรียนก่อนเป้และบอมเพราะดูท่าทางแล้วคงนั่งสงบสติอารมณ์อยู่นาน

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

"อะไรที่เป็นของๆฉันไปแล้ว ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เป็นของคนอื่นเด็ดขาด!"

เมื่อสาวห้าวใส่เสื้อช็อปคลุกฝุ่นคลุกดิน ที่ใครๆก็คิดว่าเธอเป็นทอม ต้องโคจรมาเจอกับหนุ่มหล่อเดือนมหาลัย ผู้สำอางสุดๆ ความเนี้ยบไม่ต้องพูดถึง 10 เต็ม 10 เค้ากับเธอจะลงเอยกันได้ไหมต้องติดตาม ลมหนาว... สาวห้าวปี 2 จากคณะวิศวะคอม... ที่ใครก็มองว่าเธอทอมบอย มีเพื่อนสนิทสาวสวยชื่อปลายฝน คนภายนอกคงคิดว่าลมหนาวและปลายฝนเป็นทอมและดี้ ไม่เว้นแต่พี่ชายตัวดีของปลายฝน

วิ เทวิกา หญิงสาวลูกคุณหนู ท่าทีเรียบร้อย ขี้อาย แต่หารู้ไม่ว่าเธอถูกพี่ธีร์ ธีรดนย์ รุ่นพี่คณะแพทย์ฯสะกดหัวใจจนไม่อาจละสายตาไปได้เลย พี่หมอที่มีท่าทีหยิ่งกับคนทั้งโลก จนหญิงสาวต้องเข้าหาเพื่อทลายกำแพงหัวใจ โดยการเข้าไปวนเวียนในชีวิตของหนุ่มรุ่นพี่ รู้ตัวอีกทีหัวใจที่เต้นระรัวก็กลายเป็นรักไปซะแล้ว

ไลลา : คนหนึ่งเขาชั่งดีกับฉันจะทิ้งลงยังไง คนหนึ่งเคยทิ้งไปแต่รักไม่เคยจางหาย มิโน่ : คุณเคยทำลูกโป่งหลุดมือไหม ตอนนั้นคุณ โทษอะไร โทษสายลมที่พัดแรงไป หรือ โทษมือเราที่จับมันไม่แน่น พอ เฌอรีน : สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่แค่ตัวนายแต่ฉันอยากได้ใจของนายด้วย ไลลา เฌอรีน มิโน่ ทั้งสามเป็นเพื่อนรักกัน และมันควรจะแบบนั้น ถ้าหากคนใดคนหนึ่งไม่เกิดคิดเกินคำว่าเพื่อน พวกเขาทั้งสามจะสามารถรักษาความเป็นเพื่อนไว้ได้รึเปล่า....

สาวน้อยขี้อ่อย กับ นายหน้านิ่งไร้หัวใจ เดลต้า " ถ้าไม่อยากท้องก่อนเรียนจบ! อย่ายั่ว! " เพราะคนขาดของมานานมันเอาไม่เลือกหรอกนะ โดยเฉพาะขาวๆ ใสๆ แบบนี้ยิ่งเอาได้ไม่เลือกที่เลยหล่ะ! วาเลน ฉันรักเขา แต่เขากลับมีคนที่รักอยู่แล้ว " เปลี่ยนเป็นหนูได้มั้ย..คนที่พี่รัก " มะนาว หญิงสาวที่หลงใหลในความเย็นชาของเดลต้า " นายต้องเป็นของฉัน.. " เบลล่า อดีตเจ้าของหัวใจของเดลต้า " ฉันจะทำให้นายกลับมารักฉันอีกครั้ง " ————————————————— นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหา อายุต่ำกว่า18 ควรได้รับคำแนนำ

“โต้งชอบมิริน” “มิรินขอบใจนะที่โต้งมีความรู้สึกดีๆ ให้ แต่ว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่าเนอะ” คำพูดฟังดูดีแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด “ทำไม" “จะต้องให้พูดตรงๆ ใช่ไหมถึงจะเข้าใจ” “ก็พูดมาดิ” ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่ “โต้งยังเด็กเกินไป แค่นี้ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย หัดใจเย็นซะบ้าง” เหตุผลแค่นี้เองเหรอ ห่างกันแค่ปีเดียวมันจะอะไรกันนักหนาว่ะ “เหตุผลแค่นี้เหรอ” ผมจ้องหน้ามิรินไม่วางตา “พี่ชอบคนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าพี่และมีความเป็นผู้นำ” “ชอบคนแก่ว่างั้น” ผมเดินเข้าชิดตัวแสดงความกวนตีนใส่มิรินนิดๆ “ไม่มีไรแล้วพี่กลับก่อนนะ” มิรินหันหลังให้เตรียมจะเดินหนี “บอกว่าไง... อย่างแทนตัวเองว่าพี่” ผมพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันเป็นพี่นาย..” มิรินเดินกลับมายัดช่อดอกไม้ใส่มือผมพร้อมกับพูดย้ำชัดถึงสถานะระหว่างผมกับเธอ ใจร้ายไปแล้วนะ อย่าให้ถึงทีผมบ้างก็แล้วกัน เธอไม่รอดแน่ มิริน...