วัยรุ่น

คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ยังเวอร์จิ้น! มาแก้ไขปริศนาประโยคนี้กันค๊า โดยแกนนำคือรอยส์ซีอีโอหนุ่มที่ตกหลุมรักลูกน้องคนเก่งที่มีสถานะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างขวัญชีวาเข้าอย่างจัง กระทั่งเธอก็มีเหตุให้ยื่นใบลาออก รอยส์จึงใช้ความเจ้าเล่ห์เข้าล่อหลอกเพื่อให้เธอตกหลุมพราง แต่ดูเหมือนเขาต่างหากที่จะตกหลุมพรางที่ตัวเองขุดไว้เสียเอง ในเมื่อต้องการเรื่องอะไรจะปล่อยเธอไป ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องได้ด้วยคาถา โอมมมม เพี้ยงงงงง

ศิวกร หรือ นายหัวคาวี หนุ่มใต้หน้าคมผิวคล้ำ เจ้าของสวนยาง ทุเรียน และธุรกิจอสังหาฯ เขาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมาโดยตลอด หลังจากที่บิดาและมารดานั้นจากโลกนี้ไป เขาไม่เคยคิดที่จะพาใครเข้ามาในชีวิตจนกระทั่ง...เธอ พิชญานิน หรือ น้ำตาล เด็กสาวม.ปลายที่เพิ่งสูญเสียพ่อกับแม่ไปอย่างกระทันหัน พินัยกรรมฉบับนึงเปิดขึ้น พร้อมกับมีคำสั่งให้เธอไปอยู่กับใครบางคนที่ภาคใต้ เธอต้องสูญเสียพ่อกับแม่ไปอย่างกระทันหัน และต้องมาปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ที่มันคนละขั้วกับที่เธออยู่เลย แถมเจ้าของที่นี่ก็ไม่ใจดีเลยสักนิด

เนสิตาได้เจอกับฐากูรเจ้าของไร่องุ่นผู้เย็นชา เธอตกหลุมรักและอยากได้เขาเป็นแฟน เริ่มต้นจากการยั่วยวนและการแบล็กเมล์ไปสู่ความสัมพันธ์ลึกซึ้งร้อนแรงที่เต็มไปด้วยความลับและความปรารถนาที่ซ่อนเร้น

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”

สิ่งที่เธอกับครอบครัวทำไว้...แค่คำว่าขอโทษของเธอ คิดว่ามันจะหายกันอย่างนั้นเหรอ ฉันเฝ้าภาวนา...อย่าให้โลกเหวี่ยงเธอมาเจอกันอีกเพราะผลกรรมที่เธอจะได้รับมันจะสาสมเลยทีเดียวล่ะ

"ไทป์ขับไวๆ หน่อยซี่ ติดเชื้อมาจากพี่เสือหรือไงเนี่ย" ขึ้นรถได้ไม่ถึงสิบนาที 'เจ้าหมวยเล็ก' ก็บ่นงุ้งงิ้งขึ้นมาเพราะอยากกลับไปชิมของฝากที่ได้มาใจจะขาด แต่เพื่อนชายขับรถช้าเหมือน 'พี่รหัส' เธอไม่มีผิด ทั้งที่รถก็ไม่ได้ติดขนาดนั้น "เออดิ ก็พ่อเธอกำชับมาแบบนี้ คิดว่าเราไม่รีบหรือไงล่ะ" ไทป์ตอบกลับอย่างเซ็งๆ เขาเป็นคนขับรถเร็วจะตายทุกคนรู้ดี แต่พอได้รับบทเป็นองครักษ์พิทักษ์หมวย (?) ความเร็วที่สามารถเหยียบได้ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าใจหาย เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของ 'ใครคนนั้น' อย่างเคร่งครัดทั้งต่อหน้าและลับหลังเพราะถ้าไอ้คนข้างๆ มันเผลอเอาไปบ่นให้พี่รหัสมันได้ยินว่าเขาขับรถไวชะตาชีวิตคงขาดสะบั้น "พ่อไหนอีกแล้วอะ พี่ลิ้นก็พูดถึงพ่อหมวยทีหนึ่งแล้วนะ พ่อหมวยมาเข้าฝันไทป์เหรอ ทำไมไม่มาหาหมวยบ้าง นี่ลูกนะเนี่ย น่าน้อยใจชะมัดเลย" คนตัวเล็กทำหน้างงก่อนนั่งกอดอกทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ เมื่อทุกคนต่างก็พูดถึงพ่อของเธอที่เสียไปได้หลายปีดีดัก เสียงเล็กๆ นั้นบ่นออกมาอย่างจริงจัง ตายไปแล้วยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกนะตาสมศักดิ์! "เฮ้อ กูล่ะสงสารพี่มึงจริงๆ เลยว่ะ ชอบใครไม่ชอบ มาชอบคนซื่อบื้ออย่างไอ้หมวย!" ----------------------------------------------- ศูนย์รวมความแปลกค่าาาา เรื่องนี้เป็นนิยายแนววัยรุ่นใสใส ที่มีแต่ความใสซื่อ สดใสและความแปลกของ 'หมวยเล็ก' จนบางทีก็ซื้อบื้อเกินไปบ้าง เน้นอ่านคลายเครียดเบาสมอง เอ๊ะ หรือจะเครียดหนักกว่าเดิม 5555 ฝากติดตาด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนค่ะ

นิชา...อ้ายฮักอีหล่าหลายหลายเด้อ เรื่องราวของดาราหนุ่ม กับ สาวน้อยจาดกแดนอีสาน

"พี่ครามหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!" "อะไรคนยิ่งรีบๆอยู่" "พี่จะไปไหนอ่ะ" "พี่จะไปไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา" "เกี่ยวสิทำไมจะไม่เกี่ยวเพราะสวยเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่" "แค่ว่าที่คู่หมั้นแต่ยังไม่ได้หมั้นเพราะฉะนั้นถือว่าเราสองคนยังไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน" "หึ คอยดูเถอะสวยจะทำให้พี่หมั้นกับสวยให้ได้ไม่เชื่อก็คอยดู" "ฝันอยู่เหรอครับ หึ รอชาติหน้าละกันนะ" "ไม่ต้องชาติหน้าหรอกค่ะชาตินี้แล่ะ"

เขาคิดว่าเธอคือความรัก แต่สำหรับเธอแล้วมันเป็นเพียงแค่การแก้แค้นเท่านั้น!!

“อะ! อ้อ! ละ...ลุง...ลุงจักร!!” ลุงจักรกล้ามโตคือฉายาของเขาล่ะ หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบห้าที่ยังแข็งแกร่งดุดันไม่แพ้หนุ่มฉกรรจ์ พ่อหม้ายเนื้อหอมทรงเสน่ห์ที่ป่วนหัวใจสาวน้อยสาวใหญ่ในซอยนี้ไม่มีเว้น ซึ่งเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่สิ...ไม่ใช่แค่เธอหรอกนะ...แต่แม่ของเธอเองก็เคลิ้มฝันอยากสานสัมพันธ์ฉันท์ผัวเมียกับแกใจจะขาด แต่ดูเหมือนแกจะรักเมียที่ตายไปมากจนไม่เหลียวชายตาหันแลใครเลย