หมอ

"แบบนี้หมายความว่ายังไงเราต้องคุยกันให้เคลียร์ก่อนไหมสกาว" "ก็ไม่เห็นจะมีอะไรต้องเคลียร์ พี่ก็ใช้ชีวิตบนโลกนีี้ไปสิ"

จ้าวเว่ยเว่ยหมอสาวยอดอัจฉริยะแห่งยุค2024วันหนึ่งชะตาชีวิตของเธอพลิกผันเมื่อเธอซื้อกระจกเก่าๆจากร้านขายของโบราณและทำมันบาดมือจากนั้นมีเสียงดังขึ้นมาว่า'นายหญิง.พรใดอันประเสริญจงเป็นของท่าน'..

มือของเธอไม่ได้ขาวสะอาด วิชาแพทย์ที่เรียนไม่ใช่เพื่อรักษาคน แต่เมื่อเดินทางนี้ก็มีแต่เดินไปจนสุดทาง เฟิงซือจู ศัลยแพทย์สาวที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ตัดสินใจทิ้งชื่อเสียงไว้ข้างหลัง หอบหิ้วเพียงเงินทองเดินทางไปทั่วโลก กลับถูกลอบแก้แค้น.. ตื่นมาอีกครั้งก็อยู่ในร่างของซูเจินจู คุณหนูสี่บุตรีอนุที่กำเนิดจากภรรยารองตระกูลพ่อค้าที่พ่วงด้วยสัญญาสาวใช้อุ่นเตียง “ฐานะของเจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งฮูหยินของข้า” “เพ้ย ไม่คู่ควรแล้วข้าต้องง้อเจ้ารึ เข้าบ้านเจ้าก็ต้องหอบสมบัติข้าเข้าไป ยังต้องไปปรนนิบัติเจ้า ไม่สู้เจ้าแต่งเข้าบ้านข้า แค่เพียงล้างเท้าให้ข้าทุกคืน ข้าสัญญาว่าจะมีเจ้าเป็นสามีคนเดียว” ....... ว่าที่สามีเจ้าไปแล้ว ให้ข้าล้างเท้าให้เจ้าแทนดีหรือไม่ !!!!!!

ความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ทำให้เธอ...ท้องไม่มีพ่อ .................... “คูน...คุณ” ชมพลอยทรุดตัวนั่งใกล้ร่างหนาที่หันมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ เธอทักทายเขาด้วยภาษาสากล “คูณนอนกับช้านม้าย ฉันซิงนะ” บุรุษที่ชมพลอยเข้าไปทักคือ ภาคินทร์ ภักดีธำรง หรือหมอธาม ในวัยสามสิบปีที่มาเรียนแพทย์เฉพาะทางเพิ่มเติมในประเทศเยอรมัน เขายังคงมองหน้าคนเสนอตัวให้ด้วยสายตาตกใจปนประหลาดใจ เขาพบเจอผู้หญิงที่ชวนไปหลับนอนหลายคน ทว่ากลับไม่มีใครสักคนที่บอกให้รู้ว่า ครองพรหมจรรย์ ในตอนนั้นภาคินทร์คิดว่า สาวสวยตรงหน้าเมาจึงพูดในเรื่องตรงกันข้ามกับการกระทำ ผู้หญิงบริสุทธิ์คงไม่ชวนผู้ชายหลับนอนด้วย “วันไนท์สแตนด์งาย...สนใจไหม” “ได้สิ” ภาคินทร์ยิ้มและตอบรับทันที อาจเป็นเพราะเขาถูกใจในความสวยงามบนใบหน้า ผิวขาวลออตา และรูปร่างที่น่าฟัดอย่าบอกใคร ภาคินทร์เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป กิเลสตัณหาเกิดขึ้นได้หากเจอคนถูกใจ

เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน

เป็นคุณหมอดาวโซเชียลเต้นโย่ว ๆ อยู่ดี ๆ รู้ตัวอีกทีก็มาโผล่กลางป่าในเสี้ยววินาทีราวกับดีดนิ้ว ความหวังหนึ่งเดียวคือเรือนนาที่มีแสงไฟเล็ดลอดออกมาหลังนั้น ทว่าคนในนั้นกลับไม่ต้อนรับและมีความแปลกบางอย่าง

พอ.กับนอ.ถูกจับให้แต่งงานกันตามความประสงค์ของผู้ใหญ่ แต่เมื่อทั้งคู่ได้มาเรียนรู้และลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน. นอ.จึงคิดว่ามือของหมออย่างเธอมีไว้เพื่อรักษา. แต่มือมาเฟียอย่างเขามีไว้เพื่อทำล.าย ซึ่งมันไม่ควรอยู่ด้วยกันได้ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้น นั่นเป็นพราะนอ.รักพอ.มากเกินกว่าจะแบ่งปันเขาไปให้ใคร เธอจึงไม่อยากเสียใจภายหลัง. เมื่อคิดได้นอ.จึงตัดสินใจขอยกเลิกงานแต่งงาน โดยอ้างเหตุผลที่ว่า นอ. : 'เราเข้ากันไม่ได้เลยสักอย่างเพราะเราแตกต่างกันมากเกินไป' พอ. : ใครบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้. ในเมื่อพี่ก็เอามันเข้าไปในตัวเธอได้ทุกรอบ แล้วเธอก็ทำหน้าฟินตลอด. เข้ากันไม่ได้ตรงไหนช่วยเอาปากกามาวงให้ที" ###อิพี่ก็ดันทำเป็นไม่เข้าใจความหมายไปซะอย่างงั้น### : “!!?”

ต่อให้คนทั้งโลกจะไม่ต้องการเธอ ขอแค่เขาคนเดียวที่ต้องการ แค่นั้นก็พอแล้ว…แต่มันคงเป็นแค่ฝัน ฝันเล็กๆ ของคนที่ทำได้เพียงแอบรัก เขาไม่ไยดี ออกจะเกลียดขี้หน้า แต่เธอกลับรักหมดใจ และเพราะอยากเป็นที่รัก ปานระพีจึงสละไตข้างหนึ่งให้มหรรณพ สามีจอมเย็นชาผู้ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา แต่ผลของการทำความดีกลับทำให้เธอกลายเป็นที่ชัง หนำซ้ำเขายังขอหย่า เพื่อจะไปแต่งงานกับผู้หญิงที่เข้ามาชุบมือเปิบประกาศกร้าวว่าเป็นคนสละไตให้เขา หากทว่าเธอยังคงกล้ำกลืนฝืนทนกอดทะเบียนสมรสด้วยเหตุผลบางประการ กระทั่งเกิดเหตุสลด ปานระพีกลายเป็นคนตาบอดในชั่วข้ามคืน ชีวิตของคุณหมอสาวพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ มืดมน สิ้นหวัง และโดดเดี่ยวในโลกอีกใบที่ไม่เคยรู้จัก ที่สุดเธอจึงตัดสินใจเซ็นใบหย่า เพื่อที่จะได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ “หึ…จะบอกอะไรให้นะ” เขาเว้นระยะห่าง แค่นยิ้ม แล้วเอ่ยต่อด้วยท่าทางสุดแสนจะโอหัง “เด็กคุณน่ะโดนวางยาปลุกเซ็กส์ แล้วมาหลอกอึ๊บผม” “หลานยายเป็นผู้ถูกกระทำต่างหากล่ะ”

***ตอนอยู่ไม่เห็นค่า ตอนบอกลาอย่าเสียดาย นายแพทย์กันต์ธีจำใจต้องแต่งงานกับข้าวหวาน ไฮโซสาวนุ่มนิ่มที่รักเขาแบบถวายหัว เขาตั้งใจจะอยู่กับเธอแบบกัลยาณมิตรคนหนึ่งไปถึงวันที่ต่างทนไม่ไหว แต่ใครจะรู้ว่าคนที่หมดความอดทนก่อน อาจเป็นเธอ...

ด้วยความเหนื่อยล้าหลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลู่เหยียนซินนอนหลับไปตื่นหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นกลับพบว่าตนมาอยู่ในยุคโบราณ เสื้อผ้าหน้าผมเหมือนหญิงสาวในซีรีส์จีนย้อนยุคไม่มีผิดอย่างไงอย่างงั้น นี่มันอะไรกันเนี่ยยย!! ใครกันที่ทำแบบนี้ ส่งนางมาทำอะไรที่นี่กัน!!! ..... สตรีผู้ร้ายกาจที่ไม่มีอะไรดีเลยนอกจากความงามที่ล่มเมืองนี้กำลังจ้องมองสวามีผู้ที่ไม่เคยรักใคร่นางเลยสักนิด "ท่านอ๋อง ข้าจะหย่ากับท่าน!!" "สมรสพระราชทานเจ้าคิดจะหย่าก็หย่าง่ายๆ เช่นนั้นหรือ!" "แล้วท่านจะเอาอย่างไร! ทำเป็นรังเกียจที่ข้าเข้าใกล้ให้หย่าก็ไม่หย่า!!" "เช่นนั้นท่านก็คอยดูเถอะว่าข้าจะทำเช่นไร ข้าจะคอยตามรังควาน เอ้ย! ตอแย ไม่ใช่อีกล่ะ... ข้าจะตามติดท่านไม่ให้ห่างเลย ดูสิว่าท่านยังจะลีลาที่จะหย่ากับข้าอยู่อีกหรือไม่!" - - - - - - - - - - - - - - - - - -