หย่าร้าง

"ซูซินหยางเจ้ามันสตรีใจคอคับแคบ คิดริษยาหมายเอาชีวิตอนุตัวเล็กๆ นางนึงได้เช่นไร ฮวาเอ่อก็เป็นตรีเช่นเดียวกันกับเจ้า เหตุใดเจ้าไม่เห็นใจนางบาง นางตัวคนเดียว นางและปู่ของนางมีบุญคุณช่วยชีวิตข้า ที่เป็นสามีเจ้า ข้าเพียงแค่จะรับนางมาเป็นอนุเพื่อตอบแทน เหตุใดเจ้าต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย!!" "เด็กๆ โบยอูหยินสามสิบไม้โทษฐานคิดสังหารอนุภรรยา" "หึ ท่านไม่คิดจะถามข้าบ้างหรือไร" "เหตุใดต้องถาม ข้าถามพวกบ่าวแล้วทุกคนล้วนพูดตรงกัน วันนี้ข้าต้องลงโทษเจ้าให้ได้ จะได้ไม่ต้องหึงหวงข้าจนเกินขอบเขตเช่นนี้อีก โบยนางซะ!" "ท่านแม่ๆ ท่านพ่อๆ อย่าตีท่านแม่นะ"

“คุณจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เหรอคะ ตอนที่พูดกับเพื่อนคุณบอกว่ายังไง ถ้าม่านท้องขึ้นมาคุณจะหย่ากับม่าน และสัญญาของม่านกับคุณมันก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย” “ม่าน…” เพียงเขาอ้าปากเรียกชื่อเธอ ม่านทิวาก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้โอกาสคนใจร้ายอย่างเขาได้พูดอธิบายสักคำ “ที่คุณทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นให้ยัยวิเจ็บใจแล้วก็เอาชนะเดิมพันเพื่อนของคุณ” เธอยอกย้อนเสียงราบเรียบ แต่มันกลับบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชายหนุ่มจนเจ็บปวด “ฉัน...” รณพีร์กำลังจะเอ่ยค้าน แต่ก็ถูกม่านทิวาพูดดักคอเอาไว้เสียก่อน “อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะคะ เพราะการหลอกลวงให้ ผู้หญิงคนหนึ่งรักคุณจนหมดใจ แต่คุณกลับตอบแทนเขาด้วยความเจ็บช้ำ มันจะทำให้ ผู้หญิงคนนั้นหมดความหวัง ความศรัทธา ความเชื่อใจในความรักจนหมดสิ้น” เสียงสั่นเครือของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มอยากจะกอดปลอบ แต่เธอคงไม่ต้องการ “ม่าน...ฉันขอโทษ”

“ราคามันน้อยเกินไปหรือไงถึงต้องรีบถอดออก” เสียงห้วนที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้อีกคนตัวแข็งทื่อ พยายามคิดว่าตัวเองหูฟาดไป แต่มันไม่ใช่ เมื่อเธอเห็นเงาของเขาในกระจก “คุณ...คลินท์” นิธาราตกใจหน้าซีดเผือด ใจหล่นหายไปอยู่ตาตุ่มเมื่อได้พบหน้าคนเคยรักอีกครั้ง ทั้งที่เธอคิดว่าชาตินี้คงไม่ได้มีวันได้พบเขาอีกแล้ว “แค่เห็นหน้าผัวเก่าก็ถึงกับช๊อกไปเลยหรือไง” พูดจบ คลินท์ก็ยิ้มมุมปาก “ฉะ...ฉัน...” “นอกจากช๊อกแล้วยังพูดไม่ออกอีกด้วย คงดีใจมากที่ได้เห็นหน้าผัวเก่า น่าประทับใจจริงๆ” พูดจบคลินท์ก็ตบมือสองสามครั้ง “ฉัน...ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” นานหลายนาทีกว่าเธอจะเอ่ยตอบเขากลับไป อึดใจต่อมาก็รีบถอยหนี “รังเกียจผัวเก่าเหรอ ถึงไม่ยอมให้ผัวเก่าโดนตัว” คลินท์เหยียดปากยิ้ม พลางสอดสองมือล้วงกระเป๋าด้วยท้วงท่าสบาย “คุณไม่ใช่สามีของฉัน กรุณาอย่าพูดแบบนี้อีก” พูดจบก็เดินหนีตรงไปที่ประตู แต่ช้าไปว่ามือหนาที่กระชากเพียงครั้งเดียวร่างเล็กก็ถลาเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

ในเมื่อความปรารถนาสูงสุดของอีกฝ่ายไม่ใช่ครอบครัว เธอจึงกลายเป็นคนที่เขาอยากเขี่ยทิ้งไปให้พ้นตัว เหตุผลที่เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอ ใช้ถ้อยคำหวานหลอกล่อจนหญิงสาวตายใจ ในที่สุดเธอก็ได้ตัดสินใจแต่งานกับเขาอย่างไม่มีข้อแม้ใด ๆ ท้ายที่สุดแล้วความจริงก็ปรากฏขึ้น เพราะปรเมศเข้าใจผิด คิดว่าเขมิกาคือสาเหตุที่ทำให้ผู้เป็นมารดาของเขาต้องจากโลกนี้ไปโดยไม่ได้เอ่ยคำบอกลา “เขมท้อง!” หญิงสาวตัดสินใจพูดเรื่องทารกน้อยในครรภ์ เพราะลึก ๆ แล้วยังแอบหวังที่จะได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา อารมณ์ของเขมมิกาแปรปรวน เธอเองไม่อาจควบคุมได้ บางทีก็คิดอยากอยู่ประเดี๋ยวก็อยากไป “กี่เดือน” “หกสัปดาห์แล้วค่ะ” “เด็กคนนี้เป็นลูกของใคร” “คุณปรเมศ!” เขมมิการู้สึกผิดหวังในตัวชายหนุ่ม เขาไม่ควรตั้งคำถามนี้กับเธอ

เมื่อการมีชีวิตไม่ได้เป็นไปอย่างปกติ ชีวิตของเธอและเขาจะจัดการมันอย่างไรเมื่อแรกเริ่มเขาเสนอการหย่าให้กับเธอ แต่เธอกลับยอม และพร้อมที่หย่าและจากเขาไป เขากลับห้ามใจไม่ยอมเสียเอง นั้นมัน...เขารักเธอ?

"เด็กกว่าแล้วไง เอวไวเร้าใจแล้วกัน" ถ้าพิชชาอรรู้ว่ากินเด็กแล้วแซ่บขนาดนี้ เธอคงไม่ปล่อยให้กีแห้งมาจนป่านนี้แน่

พิมพ์’ ที่โสดซิงจนอายุอานามปาเข้าไป 27 ปีแล้วก็ยังไม่ได้สละความบริสุทธิ์ออกไป ได้ถูกเชื้อเชิญให้ไปทำงานในบริษัทของคนที่เธอแอบชอบ อย่างไรก็ตาม คนคนนั้นหรือ ‘กวิน’ ดันมีภรรยาอยู่แล้ว และภรรยาที่ว่าก็ยังเป็นเพื่อนของเธอ นั่นทำให้พิมพ์แอบเศร้าเล็กน้อย แต่สถานการณ์กลับยิ่งเลยเถิดเมื่อกวินเริ่มลวนลามเธอ และเธอก็เริ่มมีอารมณ์ จากนั้นการแอบแซ่บกันของทั้งคู่ก็เริ่มต้นขึ้น

หยางชิวเหยา บุตรสาวคนโตของจวนสกุลหยาง ผู้เกิดจากอนุต่ำศักดิ์ มีใจรักมั่นกับจางลู่เหวิน บัณฑิตยากไร้ผู้ต่ำต้อย แต่แล้วโชคชะตากลับชักนำให้นางต้องแต่งงานกับหานอี้หลง บุตรชายคนเดียวของสกุลหาน เมื่อคนหนึ่งถูกพรากจากคนรักพร้อมความแค้นที่สุมอก ส่วนอีกคนหนึ่งก็รักมั่นและเฝ้ารอเพียงแต่นางผู้เดียว เรื่องราวความรักสามเส้าจึงเกิดขึ้น....

แต่งงานมาสามปี ฉันรู้สึกพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่มาก เพราะมีสามีที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย นิสัยอบอุ่นอ่อนโยน อารมณ์มั่นคง ไม่เคยโกรธหรือโมโหฉัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย กระทั่ง... ฉันเห็นสามีที่เป็นคนเก็บตัวและอ่อนโยนมาโดยตลอด คร่อมสาวสวยกับกำแพง แล้วถามหล่อนด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวว่า "ตอนนั้นเธอเป็นคนเลือกที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นเอง ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมาร้องขอฉัน?!" ฉันถึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว เวลาที่เขารักใครสักคน เขาทั้งเร่าร้อนและดุเดือด ฉันก็หย่าและจากไปเงียบๆ อย่างสำเหนียกตัวเองดี หลายคนบอกว่าฟู่ฉีชวนเป็นบ้าไปแล้ว เขาแทบจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาเธอให้เจอ คนที่สุขุมและควบคุมตัวเองได้ดีอย่างเขา จะเป็นบ้าได้ยังไงกัน ยิ่งไปกว่านั้นเพื่ออดีตภรรยาที่ไม่มีค่าแม้แต่ให้เอ่ยถึงอย่างฉันด้วยแล้ว หลังจากนั้น เมื่อเขาเห็นฉันยืนอยู่ข้างกายชายหนุ่มคนนึง เขาคว้าข้อมือของฉันไปกุมแน่น ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ แล้วอ้อนวอนฉันด้วยความต่ำต้อย "อาหร่วน ฉันผิดไปแล้ว เธอกลับมาได้ไหม?" ฉันถึงได้รู้ว่า ข่าวลือบนโลกนี้จะเกิดขึ้นมาไม่ได้ถ้าไม่มีมูล เขาเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

แต่งเข้าบ้านภรรยามาสามปี ฉินหมิงต้องทนรับความอัปยศอดสูมากมาย หลังจากหย่าแล้ว เขาจะยิ่งใหญ่ให้เหมือนมังกรผงาดทะยานฟ้า ไปให้ถึงจุดสูงสุดของชีวิต