ไร้เดียงสา

ในวันที่เจ็ดหลังจากที่ฉันเสียชีวิต สามีของฉันพาผู้หญิงที่เขาถวิลหามาร่วมรักบนเตียงแต่งงานของฉัน เขามีสีหน้าเหมือนคนสมหวังอย่างเต็มเปี่ยม “ในที่สุดก็ไม่ต้องเห็นหน้ายัยสาวนั่งดริ๊งอีกแล้ว” ต่อมา เขากอดข้าวของที่ฉันทิ้งไว้สารภาพผิดว่า “เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?” เหมือนเขาจะลืมไปแล้วว่าฉันถูกเขาบีบบังคับให้ตายในค่ำคืนนั้นเพื่อที่จะปลูกถ่ายไขกระดูกให้ผู้หญิงที่เขารัก จนกลายเป็นหนึ่งศพสองชีวิต

จากเหตุเครื่องบินตกทำให้เธอและเขากลายเป็นเด็กกำพร้า พวกเขาร่วมประสบชะตากำเดียวกัน ความโชคร้ายทั้งหมดของเขานั้นเป็นเพราะพ่อของเธอกระทำทั้งสิ้น ตอนที่เธออายุได้เพียงแปดขวบ และเขาอายุได้เพียงสิบขวบ ผู้พาเธอไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เธอคิดว่าท่าทางที่ดูใจและหวังดีของเขานั้นออกมาจากใจเขาจริงๆ เธอไม่รู้เลยว่านี่มันเป็นการแก้แค้น ในระยะเวลาสิบปี เธอคิดมาตลอดว่าเขานั้นเกลียดเธอ เขาช่างอ่อนโยนและมีเมตตากับโลกใบนี้เหลือเกิน แต่ไม่เคยมีให้กับเธอเลย เขาไม่ให้เธอเรียกเขาว่า “พี่ชาย” เธอจึงทำได้เพียงแค่เรียกชื่อของเขา-มาร์ค เทรมอนต์, มาร์ค เทรมอนต์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมันฝังลึกลงไปยังก้นบึ้งในจิตใจของเธอ

จู่ ๆ ในงานศพของญาติก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญบุกเข้ามา ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าสุดบอกว่าเป็นแฟนของสามีฉัน จะจัดการฉันที่เป็นเมียน้อยด้วยตัวเอง เพราะเห็นแก่งานศพของครอบครัว ฉันจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ได้แต่โน้มน้าวเธอให้รองานศพจบก่อนแล้วค่อยว่ากัน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆ เธอจะหาเรื่อง สั่งให้ทุกคนตัดชุดบนตัวของฉันหมด ญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวต่างเมินเฉย ได้แต่จ้องภาพนี้ด้วยสายตาเยือกเย็น ฉันปรบมือและลุกขึ้นยืน ชี้แนะให้เธอไปยืนข้างโกศใส่กระดูก “โกศใส่กระดูกของแม่ใบนี้ก็เป็นใบที่แฟนเธอซื้อให้ เสียเงินไปตั้งห้าสิบล้านบาทแนะ！” เมียน้อยโกรธจนตัวสั่นอย่างที่เธอคิดไว้ จากนั้นก็กรีดร้องและเขวี้ยงโกศใส่กระดูกจนแตกกระจาย “พวกแกมันสารเลวหน้าไม่อาย ตายแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!” เธอไม่รู้ว่าคำว่า ‘แม่’ ที่ฉันพูดออกมาหมายถึงแม่ของสามี นั้นก็คือแม่สามีของฉัน ที่เธอกำลังอาละวาดอยู่คืองานศพแม่สามี และที่ทำลายไปก็คือโกศใส่กระดูกของแม่สามี

หล่อนคือของที่ได้มา...แลกกับเงินจำนวนหนึ่ง เธอเย็นชาแต่กลับกระตุ้นความร้อนระอุในตัวเขาได้ชะงัด ‘เมีย’ นิยามคำนี้ไม่เคยมีอยู่ในสมอง แม้ โจนาธาน อักรัก รูธ ถึงเขาจะเป็นแค่คนพิการ เนื่องจากอุบัติเหตุรถยนต์ร้ายแรง จากหนุ่มสุดหล่อ ขวัญใจสาวๆ กลายเป็นผู้ชายกราดเกรี้ยวเจ้าอารมณ์ ไม่มี... พยาบาลสาวคนไหนทานพายุอารมณ์ของเขาได้ เมื่อพวกหล่อนมาเพราะหวังอย่างอื่น แต่ก็ต้องหอบผ้าหนีตายกันจ้าละหวั่น!! ชายหนุ่มจะดับความร้อนเร่าในกายได้อย่างไร เมื่อหล่อนหน้าด้านหน้าทนตั้งใจทำงาน...แต่ไม่เคยคิดกับเขาในทางชู้สาว ปึก!! การต้อนรับจากผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหน้าบึ้งกลางเตียง เขาโยนหมอนใส่หน้าเธอ แต่วันวาดก็ต้องทน เมื่อชายหนุ่มคือเงื่อนไขที่เธอต้องก้มหน้าทน บิดาของเธอก่อหนี้ไว้เรือนล้าน จากการเล่น ‘การพนัน’ ข้อตกลงเดียวที่เธอจะช่วยท่านได้ คือการยอมรับดูแลคนไข้จอมโวย โดยไม่มีข้อแม้...หากเขาเดินได้...เธอจะเป็นอิสระ!!

'เสนอหน้ามาหาฉันทุกวัน อยากมีผัวว่างั้น' ผู้ชายปากร้ายๆ โลกส่วนตัวสูงแต่วันกนึ่งโลกส่วนตัวก็มีสาวน้อยจอมจุ้นเข้ามาเปลี่ยนโลกทั้งใบใหเป็นโลกใบใหม่ที่มีแค่เธอกับเขา

เก้าทัพ กันต์ดนัย ลูกชายสายเฟียร์สของหมอกฤษฎิ์ หล่อร้าย เจ้าเล่ห์ และแสนเย็นชากับทุกคน ยกเว้นเธอนับดาว ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนเย็นชากลับมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่อย่างมิดชิด รักครั้งแรกจากใครบางคนเขาจะขอทวงมันกลับมาคืนทั้งตัวและหัวใจ นับดาว นภาดา เด็กสาวที่เติบโตมาในบ้านเด็กกำพร้าและสู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก น่ารัก อ่อนหวาน ไร้เดียงสา อ่อนโยน ตกหลุมรักเก้าทัพตั้งแต่แรกพบและมั่นคงในรักเสมอมา รักครั้งแรกลาลับไปพร้อมกับคำว่า แอบรักรุ่นพี่ รักครั้งใหม่มาเยือนพร้อมกับคำว่า แอบรักพ่อของลูก เด็กชายกองทัพ กันต์กวี ของขวัญจากเขาชายผู้เป็นที่รักหาใช่ความผิดพลาดที่ใครต่อใครตราหน้าเธอไม่ เด็กแสบ เด็กซน ที่เป็นรอยยิ้มและกำลังใจของนับดาว เด็กแสบและแสนร้ายคู่กัด No.1 ของเขาคนนั้นรักแรกของมารดา เรียกพ่อมันยากเรียกเก้าทัพง่ายกว่าเป็นไหนๆ

"ไทป์ขับไวๆ หน่อยซี่ ติดเชื้อมาจากพี่เสือหรือไงเนี่ย" ขึ้นรถได้ไม่ถึงสิบนาที 'เจ้าหมวยเล็ก' ก็บ่นงุ้งงิ้งขึ้นมาเพราะอยากกลับไปชิมของฝากที่ได้มาใจจะขาด แต่เพื่อนชายขับรถช้าเหมือน 'พี่รหัส' เธอไม่มีผิด ทั้งที่รถก็ไม่ได้ติดขนาดนั้น "เออดิ ก็พ่อเธอกำชับมาแบบนี้ คิดว่าเราไม่รีบหรือไงล่ะ" ไทป์ตอบกลับอย่างเซ็งๆ เขาเป็นคนขับรถเร็วจะตายทุกคนรู้ดี แต่พอได้รับบทเป็นองครักษ์พิทักษ์หมวย (?) ความเร็วที่สามารถเหยียบได้ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าใจหาย เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของ 'ใครคนนั้น' อย่างเคร่งครัดทั้งต่อหน้าและลับหลังเพราะถ้าไอ้คนข้างๆ มันเผลอเอาไปบ่นให้พี่รหัสมันได้ยินว่าเขาขับรถไวชะตาชีวิตคงขาดสะบั้น "พ่อไหนอีกแล้วอะ พี่ลิ้นก็พูดถึงพ่อหมวยทีหนึ่งแล้วนะ พ่อหมวยมาเข้าฝันไทป์เหรอ ทำไมไม่มาหาหมวยบ้าง นี่ลูกนะเนี่ย น่าน้อยใจชะมัดเลย" คนตัวเล็กทำหน้างงก่อนนั่งกอดอกทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ เมื่อทุกคนต่างก็พูดถึงพ่อของเธอที่เสียไปได้หลายปีดีดัก เสียงเล็กๆ นั้นบ่นออกมาอย่างจริงจัง ตายไปแล้วยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกนะตาสมศักดิ์! "เฮ้อ กูล่ะสงสารพี่มึงจริงๆ เลยว่ะ ชอบใครไม่ชอบ มาชอบคนซื่อบื้ออย่างไอ้หมวย!" ----------------------------------------------- ศูนย์รวมความแปลกค่าาาา เรื่องนี้เป็นนิยายแนววัยรุ่นใสใส ที่มีแต่ความใสซื่อ สดใสและความแปลกของ 'หมวยเล็ก' จนบางทีก็ซื้อบื้อเกินไปบ้าง เน้นอ่านคลายเครียดเบาสมอง เอ๊ะ หรือจะเครียดหนักกว่าเดิม 5555 ฝากติดตาด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนค่ะ

โชคชะตานำพา มีนา สาวน้อยผู้บริสุทธิ์และอ่อนโยน ให้มาพบกับเสือใหญ่ พ่อพรายรพี ชายหนุ่มผู้ดิบเถื่อนและน่าเกรงขามแห่งป่าลึก เมื่อเธอต้องเผชิญหน้ากับอันตรายจากเงื้อมมือเสือใหญ่ เธอจะรอดพ้นไปได้หรือไม่?

เธอคงจะผิดมากสินะที่เกิดมาไม่มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นเขา เป็นเพราะเธอเป็นเด็กกำพร้าเหรอ? มันถึงทำให้ทุกคนถึงได้เกลียดเธอขนาดนี้ เธอคงจะผิดจริงๆผิดที่เธอเลือกเกิดไม่ได้ เธอไม่ได้อยากเป็นเด็กกำพร้าเลย ถ้าเธอเลือกได้เธอก็ต้องการเกิดในครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนกับคนอื่นเขา.. การที่เธอเติบโตจากสถานสงเคราะห์… มันทำให้เธอดูเป็นคนไม่ดีไปเลยใช่ไหม.. ถึงแม้ว่าเธอจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะขโมยลูกของเธอไปจากอ้อมกอดของเธอ…

อย่าเอาใจลงมาเล่น เขาเตือนเธอตั้งแต่ครั้งแรก ไม่มีทางหวั่นไหวให้เขาแน่ เธอบอกตัวเองมาตลอด ทว่ากลายเป็นเขาที่เสพติดเธอจนเหมือนจะลงแดงตายหากวันไหนไม่ได้กอดไม่ได้หอม และกลายเป็นเธอที่เทใจให้เขาจนหมดหน้าตัก!