เข้าใจผิด

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล

ทั้งๆที่รู้ว่าแฟนเก่าคือของแสลง แต่...คงไม่ผิดใช่ไหม หาก 'เธอ' จะกลับไปตกหลุมรักเขา 'คนเดิม'

เธอ ไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับเค้า ไม่ควรเลย ชีวิตของดาราสาวสวย ที่ทำงานเลี้ยงดูตัวเองมาอย่างดี รักษาภาพลักษณ์ ของตัวเอง มาโดยตลอด กลับ ต้องถูก ครหา เพราะ เดินเข้าไป พัวพันกับ ไฮโซ หนุ่ม คนดัง ที่แต่งงานแล้ว เธอไม่รู้ และเค้าไม่ได้บอก ดังนั้น เธอจะเดินออกมา จากชีวิตของเค้า ทันที แต่ เค้ากลับไม่ยอม ในเมื่อเค้า ต้องการเธอ อยากได้เธอ และเค้าต้องได้

ความสัมพันธ์ที่เป็นทั้งคนใช้ นกต่อและคู่นอนได้เริ่มขึ้น แต่หัวใจหญิงสาวกลับเผลอรักเขาไปทีละน้อย แม้จะรู้ว่าสุดท้ายเขาไม่เลือกเธอแต่ก็เต็มใจรัก .......... "ณดาเกลียดดอกไม้ที่พี่ให้ เพราะมันคือดอกไม้ที่ผู้หญิงคนนั้นไม่เอา" "..." "ณดาเกลียดที่พี่บังคับให้กินชาเขียว เพราะว่าพี่ซื้อให้เขา แล้วเขาไม่กิน..." "..." "ณดาเกลียดพี่ ทั้งที่พี่รู้ว่าณดารักพี่... แต่พี่ก็ยังให้ ฮึก ณดาหาทางพาเขามาหาพี่ให้ได้" "..." "ณดาเกลียดตัวเองด้วย รู้ทั้งรู้ว่าพี่ไม่มีทางรักแต่ยังทนรออย่างคนโง่อยู่แบบนี้ ฮึก" "...." "พี่โคตรใจร้ายกับณดาเลย รู้บ้างไหม"

หลิวอี้ชิง ได้แต่งงานกับแม่ทัพโยวหยางเล่อบุรุษในดวงใจของนางอย่างสมหวัง แต่นางก็ไม่คิดมาก่อนว่าหลังจากที่นางเข้ามาเป็นสะใภ้ในจวนโยวแล้วต้องพบเจอกับสิ่งใดบ้าง สามีก็ไปรบแต่เมื่อกลับมาเขากลับพาสตรีอีกคนนั่งบนหลังม้าตัวเดียวกันกับเขากลับมาด้วยกันในวันที่นางอุตส่าห์ออกไปยืนรอรับเขาอย่างแสนจะดีใจที่จะได้พบหน้าสามี และนั่นเป็นฟางเส้นสุดท้าย สำหรับความอดทนอย่างทุกข์ทรมานตลอดสองปีที่ผ่านมาในจวนโยว นางตัดสินใจเขียนหนังสือหย่าให้กับเขาและจากไปทันที……

บุษบันเป็นแค่...เหยื่อ หล่อนถูก ผู้ชายสองคนรุมยื้อแย่ง... แต่ละคนเข้ามาในชีวิตเธอ เพราะต้องการแค่...ความสาว เธอถูกด่าจากคนรอบตัวของเขา กลายเป็นอาหารปาก แบบไม่สามารถโต้แย้งได้ ‘เมียเก็บ’ ผู้ชายคนหนึ่งคุยโอ่ ว่าเธอเป็นแค่นั้นสำหรับเขา ‘ผู้หญิงกากี’ คือคำด่าของใครหลายคน รวมทั้งผู้ชายอีกคนหนึ่งด้วย ถึงบุษบันจะจน เธอเป็นแค่หลานสาวคนใช้ในบ้านของคนร่ำรวย แต่เธอก็ไม่ได้อับจน ถึงขนาดต้องยอมลดศักดิ์ศรีทิ้งนี่ หญิงสาวเชิดหน้าสู้ แม้จะถูกรุมประณาม จนวันหนึ่ง ความดีของเธอก็พิสูจน์ให้หลายคนรู้ บางครั้งลมปากของผู้ชายคนหนึ่ง ก็บิดเบือนความจริงได้เหมือนกัน เพราะเขาแค่พูดปดให้ตัวเองดูดี...แต่มันคือหายนะของผู้หญิงคนหนึ่ง...

ทั้งอัปลักษณ์และบ้าใบ้ นางคือสตรีผู้กุมหัวใจแม่ทัพปีศาจ เขาไม่ปล่อยริมฝีปากอิ่มสวยให้เป็นอิสระ และยังแทรกเรียวลิ้นอุ่นกวาดตวัดไม่หยุด ส่วนมือข้างหนึ่งเอื้อมมากอบกุมความขาวนุ่มนิ่มและนวดสลับบีบคลึงเคล้า ทั้งบี้ปลายยอดถันนางเพิ่มความซ่านสยิวต่อเนื่อง ทุกสัมผัสของกวนเฉินหลางทำให้หญิงใบ้ร้อนฉ่าทั่วร่าง และส่งผลให้หัวใจสาวแทบกระโจนออกมาอยู่นอกอก

เฌอปราง ไม่รู้เลยว่าตนเป็นหนึ่งในหมากที่ถูกหลอกใช้ในเกมแก้แค้นของชายหนุ่มสองคนที่โกรธแค้นกันมานานปีเหยื่อสาวแสนหวานเช่นเธอจะทำอย่างไรให้รอดพ้นทัณฑ์สวาทอันเร่าร้อนนี้ไปได้ นิโคลัส ทั้งโกรธและแค้นที่ถูกแม่สาวน้อยตาโตหน้าใสลูบคมเขาจึงต้องกักตัวเธอไว้เพื่อแก้แค้นที่เธอเป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นของเขาหายตัวไปกับศัตรู แต่สุดท้ายเขากลับหลงรักเหยื่อสาวแสนหวานจนหมดหัวใจ

"มึงจะชดใช้เป็นร่างกายหรือว่าไตสักข้างดีล่ะ!!" เมื่อจุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด~~ เพียงเพราะแค่เอกสารฉบับเดียวเท่านั้นที่ดันเซ็นผิด!! ใครจะไปคิดว่ามันจะนำพาชีวิตให้กลายไปเป็นหนี้ 100 ล้าน!!

ผมจะแต่งกับคุณตามคำสั่งของคุณย่า จะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำกับคุณ แล้วก็อย่าคิดว่าผมพิศวาสตัวของคุณ เพราะผมทำทุกอย่างก็เพื่อให้คุณย่าสบายใจ ตัวอย่างบางตอน ในขณะที่พลอยฟ้ากำลังจะทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่มเธอก็ต้องผุดลุกนั่งกะทันหันพร้อมควานหาอุปกรณ์ป้องกันตัวที่เตรียมเอาไว้บนหัวนอนเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องนอนของเธอถูกเปิด “คิดว่าไอ้ท่อนไม้แค่นี้จะทำอะไรผมได้เหรอ” เสียงของภูมินทร์ดังขึ้นทำพลอยฟ้าโล่งอกที่เป็นเขา แต่ก็โล่งอกได้ไม่กี่นาทีเธอก็จำได้ว่าเขาก็อันตรายไม่แพ้โจรที่เธอกลัวเหมือนกัน ฟึ่บ กึก กึก ไม้ในมือของพลอยฟ้าถูกภูมินทร์กระชากขว้างทิ้งไปมุมห้อง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นสาวเจ้าก็ถูกชายหนุ่มผลักให้นอนหงายลงไปกับเตียงจนตกใจร้องเสียงหลง “อ๊าย” ภูมินทร์คร่อมคนตัวเล็กได้ก็รีบคว้าข้อมือทั้งสองของหญิงสาวตรึงเอาไว้กับเตียงนุ่ม “จะทำอะไร ปล่อยพลอยนะ” “ผมรู้ว่าวันนี้พราวมาหาคุณ บอกอะไรกับเธอไปบ้าง” “พลอยไม่ติดจะบอกเรื่องอัปยศให้น้องพลอยฟังหรอกค่ะ คุณสบายใจได้” เธอเอ่ยตอบเสียงแข็ง ไม่คิดว่าภูมินทร์จะเข้ามาที่นี่ในเวลากลางดึก