เข้าใจผิด

"คุณนนท์" ฉันเรียกชื่อเขา เขากำลังยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่พอเขาเห็นหน้าฉันเขาก็หันมาแล้วโยนบุหรี่ทิ้งลงพื้น "มึงมาทำเชี่ยไรที่นี่" "ก็คุณนนท์ไม่ยอมกลับบ้านเลยปิ่นเลยมาตาม" "เป็นแม่กูเหรอห๊ะ ไป๊!!!!มึงจะไปไหนก็ไป" "ที่ปิ่นมาตามคุณนนท์ที่นี่ก็เพราะปิ่นมีข่าวดีจะบอกกับคุณนนท์ค่ะ" "ข่าวเชี่ยไรกูไม่อยากฟัง" "ปิ่นท้องค่ะ ท้องลูกของเรา" "ท้อง?? มึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงกูบอกมึงกี่รอบแล้วว่าอย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินแล้วมึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงห๊ะ" "ปิ่นขอโทษค่ะ คืนนั้นที่คุณนนท์เมาแล้วเข้ามาหาปิ่น ปิ่นไม่ได้กินยาเพราะเค้าบอกว่ากินมากไม่ดีมันอันตรายปิ่นก็เลยไม่กล้ากินยา" "มึงไปเอาเด็กออกซะ" ฉันไม่คิดว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมา "อะไรนะคะ" ฉันถามย้ำเผื่อว่าตัวเองจะหูฝาดแม้ว่าน้ำเสียงที่เขาพูดเมื่อครู่มันจะเสียงดังฟังชัดขนาดไหนก็ตาม "กูบอกว่าใหัมึงไปเอาเด็กในท้องมึงออกซะ หูหนวกหรือไง" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดังมากจนฉันตกใจ

เมื่อเธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว จึงเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เขาตามตื๊อเธอไม่เลิก

เธอส่งเขาไปเป็นสินค้าพรีเมียมให้กับลูกค้า เพื่อแลกกับยอดขายก้อนโตที่มีแต่จะเพิ่มขึ้นตามปากต่อปากของผู้ใช้บริการ และเขาก็เต็มใจทำ เพราะความหฤหรรษ์นับครั้งไม่ถ้วนที่ได้รับนั้นมาพร้อมกับภารกิจที่จะสำเร็จลงได้อย่างงดงาม เพราะเป็นลูกจ้างมันรวยช้า ‘เซาะทราย’ ดีไซเนอร์ชุดชั้นในสตรี จึงเลือกที่จะเปิดแบรนด์ของตัวเอง ‘Sai’ ชุดชั้นในเดลิเวอรี่ของเธอจึงเกิดขึ้น และทำให้เธอได้พบกับเขา ‘ชาร์ค อิโญน่า’ สายลับหนุ่มสุดหล่อ ชาร์คต้องทำทุกวิถีทางที่จะเข้าถึงตัวเป้าหมายให้มากที่สุด แม้ต้องแฝงตัวเป็นพนักงานจัดส่งที่ ‘หนุ่ม หล่อ ล่ำ อึดเป็นเลิศ’ ก็ต้องยอม โดยเฉพาะหน้าที่สร้างความหฤหรรษ์และประทับใจ ‘สินค้าพรีเมียม’ สุดพิเศษ เขาก็ทำได้ดีเยี่ยมเสียจนลูกค้าต้องสั่งซื้อซ้ำ

"เลว" นอกจากคำนี้เธอไม่รู้จะเอาคำไหนมาบัญญัติได้อีกแล้ว เพราะพ่อกับลูกก็ไม่ต่างอะไรกันเลย "ขอบคุณครับที่ชม.. ค่ำแล้วไปดีกว่า" ชายหนุ่มทำเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร ลุกขึ้นได้เขาก็เดินตรงมาที่ประตู ซึ่งมีเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น มือเรียวยื่นไปคว้าแขนของเขาไว้โดยที่ไม่มองสบตา และไม่ได้หันหน้าไปทางเขาเลยด้วยซ้ำ "คุณต้องการอะไรเพื่อแลกกับทุกอย่างของพ่อฉันคืนมา" เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับครอบครัวของเธออีกแล้ว เพราะเธอรู้ดี ว่าพ่อหวงสิ่งที่มีอยู่มาก หวงยิ่งกว่าตัวเธอสะอีก สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้า ต่ำลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาอีกครั้ง "..ก็ลองเสนอมาก่อนสิ เผื่อฉันจะเก็บไปพิจารณา" "ฉันขอร้อง..ขอให้คุณช่วยพ่อของฉัน ช่วยให้ท่านพ้นคดีความ ช่วยให้ท่านได้ทุกอย่างคืนกลับมา ตัวฉันอาจจะไม่มีค่าอะไรมากพอ แต่ฉันก็มีแค่ตัวที่จะขอแลกกับทุกสิ่ง"

นางท่านหญิงใหญ่ผู้ถูกตราหน้าว่าไร้ยางอาย เขาแม่ทัพหนุ่มผู้เป็นคนรักของน้องสาวต่างมารดา เขาและนางต้องแต่งงานกันโดยมิได้รักใคร่ ด้วยความเข้าใจผิดที่นางมิได้เป็นผู้ก่อ เรื่องราวควรยุตินับแต่นางก้าวออกจากจวน แต่ไหนเลยความวุ่นวายยังตามติดนางมิหยุดหย่อน เมื่อเป็นเช่นนั้นนางควรที่จะหันกลับมาสู้ มิใช่ถอยอีกต่อไป

อดีตอันเจ็บปวดและผิดหวังเปลี่ยนอดีตนักมวยอย่าง โคเลสนิก รอชนีเชนโก ซึ่งผันตัวเองมาเป็นโปรโมเตอร์มวยอันดับหนึ่งของอเมริกากลายเป็นคนหยิ่งทะนงและเลือดเย็น เขารอคอยเวลาที่จะแก้แค้นเอาคืนกระทั่งวันหนึ่งที่ลูกสาวของคนที่เคยทำให้ชีวิตของพังพินาศก้าวเข้ามา...แทมมี่ หรือ ทิพชยา ไนต์ ไม่เคยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อสองปีที่แล้วกับคนที่เธอเคยแอบรัก สุดท้ายเธอเองต้องกลายเป็นเบี้ยเดินเกมบนกระดานแห่งความพยาบาทอย่างไม่อาจเลี่ยง มาเป็นกำลังใจให้ความรักของเขาและเธอในนิยายแก้แค้นแสนหวานเรื่องนี้กันนะคะ

แต่งงานมาสามปี ฉันรู้สึกพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่มาก เพราะมีสามีที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย นิสัยอบอุ่นอ่อนโยน อารมณ์มั่นคง ไม่เคยโกรธหรือโมโหฉัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย กระทั่ง... ฉันเห็นสามีที่เป็นคนเก็บตัวและอ่อนโยนมาโดยตลอด คร่อมสาวสวยกับกำแพง แล้วถามหล่อนด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวว่า "ตอนนั้นเธอเป็นคนเลือกที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นเอง ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมาร้องขอฉัน?!" ฉันถึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว เวลาที่เขารักใครสักคน เขาทั้งเร่าร้อนและดุเดือด ฉันก็หย่าและจากไปเงียบๆ อย่างสำเหนียกตัวเองดี หลายคนบอกว่าฟู่ฉีชวนเป็นบ้าไปแล้ว เขาแทบจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาเธอให้เจอ คนที่สุขุมและควบคุมตัวเองได้ดีอย่างเขา จะเป็นบ้าได้ยังไงกัน ยิ่งไปกว่านั้นเพื่ออดีตภรรยาที่ไม่มีค่าแม้แต่ให้เอ่ยถึงอย่างฉันด้วยแล้ว หลังจากนั้น เมื่อเขาเห็นฉันยืนอยู่ข้างกายชายหนุ่มคนนึง เขาคว้าข้อมือของฉันไปกุมแน่น ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ แล้วอ้อนวอนฉันด้วยความต่ำต้อย "อาหร่วน ฉันผิดไปแล้ว เธอกลับมาได้ไหม?" ฉันถึงได้รู้ว่า ข่าวลือบนโลกนี้จะเกิดขึ้นมาไม่ได้ถ้าไม่มีมูล เขาเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

ถ้าไม่ติดว่าพ่อสามีขอร้อง เธอคงขอหย่ากับเขาไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เขามาหยามเกียรติควงผู้หญิงอื่นไปทั่วเมืองอยู่แบบนี้หรอก

"ใครอนุญาตให้เธอมาวุ่นวายที่บ้านของฉัน ห๊ะ!!!! " "ความจริงเราไม่อยากมาหรอกนะ แต่โยไม่ทำอะไรเลยเจอหน้ากันที่มหาลัยโยก็คอยแต่หลบหน้าเราโยจะให้เราทำยังไงล่ะในเมื่อโยทำเฉยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเราก็ต้องมาเรียกร้องสิทธิ์ที่เราควรจะได้รับสิ" "หึ เรียกร้องสิทธิ์งั้นเหรอ???? " "อ๊ะ เราเจ็บนะ" "หึ เจ็บงั้นเหรอ เธออย่ามาเสแสร้ง!!! " "เราเจ็บจริงๆ นะ ปล่อยเราก่อน" "คิดว่าฉันอยากแตะเนื้อต้องตัวเธอมากนักรึไงวะ แม่งโคตรขยะแขยงเลยเอาตรงๆ " "ถ้าไม่อยากแตะ โยมาข่มขืนเราทำไม" "เหอะ ข่มขืนงั้นเหรอ เธอบอกว่าฉันข่มขืนเธองั้นเหรอ" "........." "เอาไปดูให้เต็มตา" เขาโยนโทรศัพท์ลงมาบนตักเธอ เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาอย่างช้าๆ ตอนนี้หน้าจอของเขามันอยู่ตรงหน้าวีดีโอที่รอให้เธอกดเล่นวีดีโอ และเมื่อเธอกดเข้าไปดู สิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอพูดไม่ออก..........

ในสายตาเขาเธอเป็นนางมารร้ายไม่มีใครต้องการ อยู่ที่ไหนก็สร้างแต่ความวุ่นวาย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอแค่ต้องสู้เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากกรงขังที่มีชื่อว่า ‘ ห้องใต้ดิน ’