แก้แค้น

นางที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็นฝังลึกไม่มีวันหาย เขาผู้ที่ลักพาตัวนางไปเพราะต้องการดาบหลอมพิษ ส่วนอีกคนก็คือบุรุษหนุ่มสวมหน้ากากสีเงินลึกลับ ที่ไถ่นางในราคาห้าพันตำลึงทอง!!

‘ถ้าเป็นคนเลวแล้วได้จูบเธอทุกวัน แล้วเขาจะเป็นสุภาพบุรุษไปหาพระแสงอะไร’

เธอท้องกับเขา...ผู้ชายไร้หัวใจที่เห็นเธอเป็นแค่...ลูกสาวของศัตรู! “นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบกันนะ!” ในที่สุด...เขาก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นเสียเอง ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไร้ความรู้สึก เหมือนไม่ใช่คนเดิม เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือโดยใช้เวลาเพียงแค่ข้ามคืนเท่านั้นหรือ? “ทำไมคุณถึงทำกับฉันอย่างนี้?” เธอเสียงสั่นเครือ น้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อ แม้พยายามจะกดกลั้นความอ่อนแอเอาไว้อย่างถึงที่สุด แต่เธอก็ไม่อาจทัดทานได้ “ก็เพราะ...คนอย่างคุณสมควรจะได้รับ” เขาพิพากษาเธออย่างเลือดเย็น แล้วหัวเราะหึ ๆ ในลำคออย่างสะใจ ก่อนจะหยิบหมากฝรั่งขึ้นมาแล้วโยนเข้าปาก เคี้ยวหยับ ๆ ดูกวนประสาทสุด ๆ “ความจริงผมไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้คุณฟัง...คุณแค่ไปซะ!” เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาดูถูก ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆราวกับเวทนาใจอย่างเหลือล้น “ฉะ...ฉัน...ฉันไม่เข้าใจ....” เธอร้องไห้โฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาให้มันสาสมกับความเสียใจที่กำลังระเบิดขึ้นในอกเร่า ๆ

ฉันมีแฟนอยู่แล้ว เราเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่สมัยมัธยม ก่อนที่จะตกลงปลงใจคบกันในที่สุด ฉันเคยความจำเสื่อม ประสบอุบัติเหตุจนทำให้ 'ใครสักคน' หล่นหายไปในความทรงจำ เเละเขากำลังจะมาทวงมันกลับคืน “ก็แค่ชู้ ผัวเธอไม่รู้หรอก”

ณ อาราเลีย นครแห่งสวนรัตติกาล ที่ซึ่ง "หัวใจแห่งอาราเลีย" พลังอำนาจที่ควบคุมทุกสรรพสิ่งถูกซุกซ่อน "ริน" เจ้าชายผู้สืบทอดพลังแห่งรัตติกาล กลับสูญเสียความทรงจำในวัยเยาว์ และถูกเลี้ยงดูโดย "ซินดิเคท" องค์กรอำมหิต ที่ซึ่งเขาได้พบกับ "มาร์คัส" ศัตรูคู่อาฆาต ผู้หมายจะทำลายล้างรินและยึดครองสวนรัตติกาล ในขณะเดียวกัน "เคล" หัวหน้าอัศวินผู้สืบทอดเจตนารมณ์แห่งบิดา มุ่งมั่นตามหาเจ้าชายผู้สาบสูญ และปกป้องสวนรัตติกาลจากภัยอันตราย โชคชะตาถักทอให้พวกเขามาพบกัน... แสงสว่างจะสามารถเอาชนะความมืดมิดได้หรือไม่? หรือความมืดจะกลืนกินทุกสิ่งจนสิ้น?

สรรพคุณของเมียเก็บมันต้องแซ่บถึงใจ ฉันจะต้องรีบหัด จะได้เก่งๆ เผื่อจะได้ทำเป็นอาชีพเวลาที่คุณเบื่อฉันแล้ว ได้...ผมจะสอนคุณเอง สอนให้ทุกท่า ท่าไหนยากจะสอนบ่อย ๆ เธอเป็นอาหารเช้าราคาถูกที่เขาโหยหาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เขาอยากกลืนเธอทั้งตัวตั้งแต่ที่เห็นหน้าตรงประตูนั่นแล้ว ใบหน้ารั้นนิดๆของหญิงสาวที่ไม่รู้ตัวว่าควรจะดีใจที่คนอย่างเขาเรียกเธอมา...เพราะอันที่จริง ผู้หญิงชนิดเธอนี้ ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะถูกเนื้อต้องตัวเขา ผู้หญิงธรรมดาสามัญที่เป็นแค่เด็กเสิร์ฟในร้านอาหารไทย เขาจูบเธอจนพอใจก็ละจาก ริมฝีปากของทั้งคู่ชุ่มฉ่ำและสั่นระริก “ผมไม่มีเวลามาก มีอะไรต้องทำอีกเยอะเลย” “งั้นก็ไปสิคะ” ไปก่อนที่ความอดทนของเธอจะขาดสะบั้น และอารมณ์จะควบคุมจิตใจ จนเธอไม่สามารถบังคับร่างกายอ่อนปวกเปียกนี้ได้ เพียงแค่เขาคลึงเคล้าเย้าหยอก มันก็ตื่นตระหนกแทบบ้าแล้ว หากคืนนั้นเธอตกเป็นของเขาจริงๆ เธอสุดแสนจะเสียดาย ที่ต้องสูญเสียความสดสาวไป โดยไม่ได้ยลยินความรู้สึกหวามหวิวและน่าตื่นเต้นนี้

"พ่อ..." น้ำเสียงที่เอ่ยออกมา ไม่พ้นริมฝีปาก เมื่อภาพที่ปรากฏ คือพ่อเลี้ยงธงชัยกำลังโอบกอด แม่ของ ธาวินทร์เอาไว้ในอ้อมแขน มือที่สั่นระริก แกะซองจดหมายออกอ่าน ข้อความในจดหมาย ทำให้นวลแพรกรีดร้องออกมา "กรี๊ดดด!!! ไม่จริง!!! ไม่จริง!!!" ประคองสติที่เหลือเพียงน้อยนิด ฝืนอ่านข้อความบรรทัดต่อไป ถึงพี่ธงที่รัก ดาวคลอดลูกของเราแล้วนะพี่ ลูกเราเป็นผู้ชาย ร่างกายแข็งแรง สมบูรณ์ดี ดาวยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ลูก ดาวรอให้พี่มาตั้งชื่อให้ลูกของเรา ทำไมพี่ไม่มาหาดาวเลย ดาวคิดถึงพี่มากนะ ดาวกับลูกรอพี่ทุกวันเลยนะ แค่นี้ก่อนนะพี่ ลูกร้องนะ รักและคิดถึงเสมอ อิงดาว

ดอกแก้ว บุหงา การะเกด พวกหล่อนทั้งสามเป็นสาวงามแห่งเมืองถลาง ด้วยกำพร้าพ่อแม่ไร้ที่พึ่งพิง จึงคิดอยากจะหาผัวปกหัวคุ้มเกล้า แต่โชคชะตาอาภัพจึงต้องพบเจอกับชายโฉดอยู่ร่ำไป ครั้นเปลี่ยนความคิดจะไปทำเสน่ห์ ร่ำเรียนวิชาอาคมคุณไสยป้องกันตัว ก็ยังโดนพ่อหมอจอมหื่นคิดรวบหัวรวบหาง ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์ ไม่จำกัดห้ามปรามตามวิสัย นาคมนุษย์ครุฑาสุราลัย สุดแต่ใจปรองดองจะครองกัน

เมื่อคำบอกรัก กลายเป็นเพียงคำโกหก และการขอแต่งงานแสนหวาน เป็นเพียงแค่เกมสนุกของเขา ! เธอจะทำยังไงกับแผนลวงรักของเขาในครั้งนี้ “คนเลว” “ใช่ ผมมันเลว แต่ก็เลวเฉพาะกับคุณแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ เพราะคนอย่างคุณมันสมควรได้รับแล้ว คุณต้องร้องไห้แบบนี้แหละ ร้องออกมาเลย ร้องสิ!!”

เพราะเคยเจ็บเจียนตาย เพราะเคยผิดหวังจนถึงที่สุด และเพราะเคยรักจนสุดหัวใจ เขาเลยคับแค้นใจจนอยากขยี้เธอให้แหลกคามือ "ยังคิดฝันอยากใส่ชุดเจ้าสาวอยู่อีกหรือไง? ผู้หญิงอย่างเธอคิดเหรอว่าจะมีผู้ชายคนไหนยกย่องให้เป็นเจ้าสาว? เธอเป็นได้แค่นางบำเรอ มีหน้าที่รอรับแรงกระแทกจากฉันเท่านั้น เธอมีค่าแค่นั้นแหละฟาติมา"