แก้แค้น

เขาคือจอมโจรป่าเถื่อนที่ลักพาตัวเธอไปกักขังไว้ในกระท่อมกลางป่า เธอต้องชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อด้วยร่างกายและหัวใจ

เพื่อเอาหัวใจของฉันไปช่วยชีวิตน้องสาวบุญธรรม ฉันถูกพ่อแม่แท้ๆ ของตัวเองฟ้องจนต้องขึ้นศาล ผู้พิพากษาใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุดดึงความทรงจำของพวกเราออก เพื่อให้คณะลูกขุนทั้งหนึ่งร้อยคนช่วยกันตัดสิน หากการฟ้องร้องสำเร็จ อวัยวะของฉันจะตกเป็นของพ่อแม่ พ่อแม่ของฉันคิดว่าฉันไม่มีทางกล้าขึ้นศาล เพราะสำหรับพวกเขา ฉันเป็นที่ชั่วร้ายอย่างถึงที่สุด แต่เมื่อความทรงจำของฉันปรากฏขึ้นในชั้นศาล ทุกคนก็พากันร้องไห้! ......

รมย์นลิน...ต้องพากายที่บอบช้ำ ใจที่แหลกสลายจากการกระทำของคนที่บอกรัก...เทพกานต์ ความเจ็บปวดที่ได้รับในวันนี้จะเป็นบทเรียนราคาแพง และคนที่สร้างขึ้นมาจะต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม! นลิน...นักร้องสาวที่แรกเห็นหน้าก็เรียกเสือร้ายอย่างเทพกานต์ให้อยากครอบครอง แต่เธอไม่ใช่หมูในอวยให้เขาเคี้ยวเล่นได้ง่ายๆ เหมือนบางคนหรอกนะ เขี้ยวเล็บน่ะมันมีเยอะ

สามีใหม่ของฉันต้องการจะฆ่าฉัน ณ เวลานี้ เขากำลังถือมีด แล้วเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าวๆ บังคับให้เดินไปที่ระเบียงห้อง อาวุธแหลมคมทิ่มแทงทะลุทรวงอกของฉัน เขายื่นมือผลักฉันตกลงไปจากตึกชั้น 20 แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็สังเกตเห็นคราบน้ำตาบริเวณหางตาของเขา เขาพูดว่า "ไม่เจอกันนาน หวังว่าจะสบายดีนะ คนรักที่สมบูรณ์แบบของผม"

หวังหมินเอ๋อเป็นบุตรสาวลูกติดของคหบดีหวังที่แต่งงานใหม่และมีบุตรสาวอีกคน สองแม่ลูกพากันอิจฉาและเกลียดชังหมิ่นเอ๋อและกีดกันไม่ให้พ่อกับลูกได้ใกล้ชิดกัน ทำให้คหบดีหวังที่ต้องออกไปติดต่อค้าขายนอกเมืองไม่ค่อยได้กลับบ้านยิ่งห่างเหินกับบุตรสาวคนโต เมื่อเติบใหญ่เป็นสาวงามมากยิ่งถูกกลั่นแกล้ง นางพบรักกับแม่ทัพหนุ่มที่เป็นบุตรชายของเพื่อนบ้านและน้องสาวหวังฟางหลิวก็แอบรักเขาเช่นกัน ยิ่งพี่สาวนั้นคบหากับแม่ทัพหยางออกนอกหน้านางยิ่งอิจฉาไปฟ้องมารดาและพากันกีดกัน ใส่ไฟให้มารดาของแม่ทัพหนุ่ม และวันหนึ่งทั้งสองปลอมจดหมายของแม่ทัพหยางหลอกให้หมิ่นเอ๋อไปรอพบ เมื่อหมิ่นเอ๋อไปยืนรอคนรักตามที่ได้นัดกันไว้ ก็ถูกคนเป่าลูกดอกยาสลบทำให้นางหมดสติไป สองแม่ลูกใจอำมหิตลากตัวนางไปที่ห้องเก็บฟืนสำหรับฤดูหนาว แล้วปิดประตูขังเอาไว้ ทำให้หมิ่นเอ๋อติดอยู่ในนั้นและออกมาไม่ได้ หลายวันเข้าก็นางก็เสียชีวิตไป ก่อนขาดใจนางเข้าใจคนรักของตนเองผิดว่่าเขาต้องการกำจัดนางเพื่อจะได้ไปแต่งงานกับน้องสาวลูกแม่เลี้ยง นางจึงบอกกล่าวกับฟ้าดินว่า หากมีโอกาสได้เกิดใหม่นางจะเกลียดผู้ชายคนนี้และสองแม่ลูกนั่นและจะหาทางแก้แค้นพวกเขาให้สาสมกับที่พวกเขาทรมานนางจนตาย เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป………

ความแค้นที่สุมแน่นในอกในวัยเด็ก ส่งผลให้ พิมพ์ภัสสร จำต้องรับข้อเสนอจากศัตรูคู่แค้นของ แทนฤทัย คุณหนูไฮโซขาวีนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย กับ จินนี่ นางเอกสาวผู้แสนดี ก็เป็นหนึ่งศัตรูคู่อาฆาต ที่เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ลอยนวล กับ ธาม ชายหนุ่มผู้เป็นดั่งรักแรก ที่เธอจำต้องใช้เขาเป็นเครื่องมือแก้แค้น

เพียงแค่ลูกสาวบุญธรรมของครอบครัวสวีซงชิงแค่สำลังน้ำในสระออกมาทีนึง เขาก็จับฉันมัดแล้วจับถ่วงลงไปในสระ เหลือช่องว่างเอาไว้สำหรับหายใจแค่สองเซนติเมตร เขาพูดว่า “สิ่งที่ชิงชิงได้รับ เธอจะต้องได้รับคืนเป็นสองเท่า!” แต่เดิมทีฉันก็ว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้แต่พยายามหายใจอย่างสุดชีวิต ขอร้องอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา แต่สิ่งที่ได้กลับมา เป็นเพียงคำกล่าวโทษที่แสนเย็นชาของเขา “ถ้าไม่ถูกสั่งสอนซะบ้าง เธอก็จะไม่มีวันเชื่อฟัง” ฉันจึงได้แต่ตีมือตีขาใต้น้ำ ดิ้นรนด้วยความสิ้นหวัง... ห้าวันให้หลัง ในที่สุดเขาก็ใจอ่อน และตัดสินใจสิ้นสุดการสั่งสอนในครั้งนี้ “ครั้งนี้จะปล่อยเธอไปก่อน ถ้ามีครั้งหน้าอีก ฉันจะทำให้เธอได้เห็นดีแน่” แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ร่างกายของฉันได้เน่าอืดไปตั้งนานแล้ว

คุณชายที่อยู่ในกลุ่มคนนั้นคือแฟนของฉันเอง แต่เพื่อทำให้นักศึกษาหญิงคนหนึ่งหัวเราะ จึงได้ผลักฉันตกลงไปในทะเลตอนฉลองวันเกิดให้ฉันบนเรือยอร์ช แถมยังล้อเลียนฉันว่าเป็นคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นอีก แต่ฉันกลัวน้ำจริง ๆ สุดท้ายต้องเข้าห้องไอซียู และเขาก็เอาชนะใจเทพธิดาได้ หลังจากฟื้นขึ้นมา เขาจับมือฉันและขอโทษ แต่ฉันกลับมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ “คุณ! คุณเป็นใคร?” หมอสมองบอกว่าฉันได้รับบาดเจ็บบริเวณศีรษะ และทำให้สูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับเขา แต่เขาพูดอย่างบ้าคลั่งว่าเขาเป็นแฟนของฉัน ฉันทนไม่ไหวจึงโต้เถียงกลับไป “แฟนของฉันคือโจวจี้หลิ่นต่างหาก!” ทุกคนต่างรู้ดี ว่าโจวจี้หลิ่นเป็นศัตรูคู่อาฆาตของเขา

เมื่อจิวซินนางเอกหน้าหวานของเราต้องยอมนำพาตัวเองมาเป็นราชบุตรเขยของไห่ตงหยวน แทนพีชายที่ไม่อาจหักใจจากคนรัก และแอบหนีหายไปทิ้งภาระทั้งหมดให้กับจิวซิน ไหนจะองค์รัชทายาทที่ไม่ชอบขี้หน้าเธออีก

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง