โอกาสครั้งที่สอง

“เธอคงจะรู้ดี…ฉันไม่มีทางยอมรับลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างเธอ”

อนาวิน [ วิน ] อายุ 31 ปี เป็นเจ้าของธุรกิจ นิสัย เอาแต่ใจ ปากหมา ************************************** พรชิตา [ ลิตา ] อายุ 25 ปี นิสัย อ่อนโยน เก่ง เด็ดเดี่ยว ********************** 'เธอจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของฉัน'

ปอร์เช่และมิรินคือเพื่อนกัน แต่แล้ววันหนึ่งทั้งสองมีความสัมพันธ์จนเกินเลยจากคำว่าเพื่อน แล้วความลับเรื่องนี้จะปิดบังคนในกลุ่มได้นานแค่ไหน ทั้งที่ปอร์เช่ต้องการบอกทุกคนว่า นี่คือเมียไม่ใช่เพื่อน!!

จริงหรือไม่ว่านานไปความรักย่อมจืดจาง แต่ชีวิตคู่ยังอยู่ต่อไปได้เพราะยังคงเหลือความผูกพัน แต่ถ้าไม่เหลือทั้งรักและผูกพันชีวิตคู่ของเขาและเธอจะเป็นเช่นไร สกนธี สถาปนิกหนุ่มวัย 35 ผู้รักชีวิตสนุกสนานถึงแม้ว่าจะแต่งงานแล้ว อิสริยา เจ้าของร้านมินิมาร์ทผู้เป็นภรรยา หญิงสาววัย 30 ปีที่ถึงแม้จะแต่งงานแล้วแต่เธอและเขาก็ใช้เงินคนละกระเป๋า ต่างคนต่างมีงานตัวเอง ทั้งสองใช้ชีวิตแต่งงานมาจนถึงปีที่เจ็ด ด้วยความที่ต้องดิ้นรนกับสภาวะเศรษฐกิจจนทำให้ความหวือหวาหมดไป สองสามีภรรยาที่ดูเหมือนว่าจะมีชีวิตที่สวนทางกัน วันหยุดของเขาคือวันที่ขายดีของเธอเป็นแบบนี้มาหลายปีดีดักจนสองคนห่างกันไปเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าจิตใจก็จะห่างไปด้วยเช่นกัน เมื่อเธอเห็นว่าในปกเสื้อเขามีรอยลิปสติกและกลิ่นน้ำหอมที่แปลกไป ปีที่เจ็ด จะเป็นปีที่เจ็บหรือเปล่า ลองติดตามดูค่ะ

ในวันที่นางสูญเสียดวงตา เขาก็พาสตรีอีกนางมาหยามหน้า ในเมื่อฟ้าไม่ยุติธรรมสวรรค์ไร้เมตตาเช่นนั้นนางจะขอคืนชีวิตด้วยการยอมเขียนหนังสือหย่า พร้อมดื่มสุราพิษจากไปกลายเป็นเถ้าธุลีเพื่อคืนอิสรภาพให้แก่เขา!

ความไว้ใจนำพามาสู่ความหายนะ! การกลับมาครั้งนี้นางจะทวงคืนความยุติธรรมหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่ทำให้นางต้องพบชะตากรรมที่โหดร้าย แม้แต่ผู้เป็นสามีนางก็ไม่ยกเว้น "สวี่หยาง"สตรีที่ขึ้นชื่อเรื่องความดุร้ายที่ฆ่าได้แม้กระทั่งสาวใช้ที่จงรักภักดีเพียงเพราะทำน้ำแกงหกมาสู่การวางยาสตรีอีกนางที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวของตนเพียงเพราะความอิจฉาริษยาที่สามีของตนรับนางเข้ามาเป็นอนุในเรือนทำให้นางได้รับบทลงโทษ แต่ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมิใช่ความผิดของนางรวมทั้งเรื่องสาวใช้ที่จงรักภักดีที่ต้องตายด้วยเช่นกัน! แต่นางยังไม่ทันได้ปริปากแม้จะโต้แย้งความผิดครั้งนี้ก็ถูกเสิ่นเกาหลานผู้เป็นสามีจับตัวไปคุมขังทำร้ายร่างกายเพื่อให้นางยอมรับผิดจนกระทั่งมีผู้มาช่วยชีวิตของนางเอาไว้ได้! สวี่หยางเจ็บใจเคียดแค้นนางจะไม่ยอมให้ตนเองต้องตกเป็นผู้ถูกกล่าวหา นางจะหวนกลับไปสืบหาคนที่ใส่ร้ายนางและปกป้องเจี่ยฟางน้องสาวที่ถูกปองร้ายในยามนี้….

อยู่ ๆ เจ้าของคาสิโนที่ลี่หลินทำงานอยู่ก็ขายกิจการให้ผู้บริหารคนใหม่ แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนตกใจอย่างมากก็เป็นเพราะว่านายใหญ่คนใหม่ของที่นี่กลับกลายเป็นอดีตสามีที่หย่าขาดกันไปได้ห้าปีแล้ว เมื่อได้รับรู้ว่าผู้บริหารคนใหม่คืออดีตสามีหล่อนก็พยายามหลบหน้า เพราะยังลาออกในตอนนี้ไม่ได้ เพราะรายได้ที่มากสำหรับหล่อนรวมถึงเสียดายมิตรภาพของเพื่อนร่วมงาน และอีกอย่างคิดว่าตัวเองทำงานกะบ่ายและดึก จึงคิดว่าจะแลกเวรกับเพื่อนเป็นทำงานกะดึกเพื่อจะหลบหน้าบอสคนใหม่ อีกอย่างนางเอกเป็นพนักงานระดับล่าง เจ้านายใหญ่ก็คงไม่ได้สนใจ ทำให้นางเอกคิดว่าจะทนทำงานที่นี่ไปก่อน จนกว่าจะหางานใหม่ที่คิดว่าจะทำได้รอดได้ เกมส์แมวจับหนูและหนูวิ่งโกยอ้าวหนีแมวก็เริ่มต้น มาเอาใจช่วยสาวเสิร์ฟในชุดบันนี่แสนสวยไปด้วยกันนะคะ

ออแกนเห็นเขากับหมอหญิงจูบกันในห้อง เข้าใจว่าพวกเขาคบกัน เธอจากไปด้วยน้ำตา 3 ปีจากนั้น เธอกลับมาอีกครั้ง เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปจากเขาอีก รักและหึงโหดมาก เธอจะรอดจากเซ็กซ์ที่ร้อนแรงของเขาไปได้มั้ย มานั่งเฝ้าเขาทุกวัน ทุกๆเจ็ดโมงเช้า กับอเมริกาโน่ร้อนของเขา...... "ห้านาทีแห่งความสุข คุณหมอขา เมื่อไหร่จะรู้ตัวสักทีนะ" เธอ ที่จากเขาไปเรียนต่ออย่างกะทันหัน ....... "พิมพ์ เราต้องเลื่อนเวลาเดินทางเข้ามาเร็วขึ้น" ก่อนวันเดินทาง เธอกลับไปพบว่าเขากับหมอหญิงคนนั้น จูบกันในห้อง....... "ออแกน!! เดี๋ยว!! กลับมาก่อน........" สามปีต่อมา เธอกลับมาเพราะข่าวร้ายว่าแม่เธอได้รับอุบัติเหตุที่น่าสงสัย .......... "ออแกน!! ใช่คุณจริงๆด้วย คุณกลับมาแล้ว" ไม่คิดว่าหมอรุตจะรุกเธอจนถึงขนาดรวบหัวรวบหาง ไม่ยอมปล่อยให้เธอมีโอกาสปฏิเสธ......

เธอก็แค่ตัวแทน ที่ถูกเขายกมาวางในตำแหน่ง...เมีย ความรัก ความเจ็บปวด ความโกรธเกรี้ยว ความอาฆาต เกิดขึ้นกับมนุษย์เสมอๆ ไม่ว่าจะยากดีมีจนต่างก็ต้องเจอกับบททดสอบเหล่านี้ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือวิชญ์นักธุระกิจผู้มีหน้ามีตาในสังคม เพราะจู่ๆ เขาก็ถูกคนรักหักหลังได้อย่างเลือดเย็น โดยเธออาศัยความไว้เนื้อเชื่อใจที่เขามีให้ เพราะแค้นเขาจึงต้องเอาคืน ด้วยการให้มารีญาน้องสาวของอดีตคนรักมาเป็นตัวแทนที่ต้องทำทุกๆ อย่างให้เหมือนกับพี่สาว แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง

ฉันที่กำลังเลิกเรียนและยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายชุดดำฉุดฉันขึ้นไปบนรถตู้ทันที " กรี๊ด! " ฉันกรี๊ดร้องเสียงดัง ซึ่งตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคนเลย เพราะทุกคนทำกิจกรรมกีฬาสีอยู่ในโรงเรียนกันหมด เลยยังไม่มีใครออกมานอกโรงเรียน ฉันโดนฉุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปบนรถตู้คันสีดำ ฉันดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เพราะผู้ชาย 2 คนล็อกแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น ฉันที่มีแรงเท่ามดตะนอยจะไปสู้แรงพวกเขาได้ยังไง " พวกคุณเป็นใคร ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนู " ฉันที่ตอนนี้ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก และร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว " เรียบร้อยครับท่าน " ผู้ชายอีก 1 คนพูดกับใครก็ไม่รู้และเขาก็ปิดประตูรถตู้ทันที " หึ " ฉันที่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเลยหันหลังไปดูต้นเสียงที่เบาะด้านหลังของฉันทันที " ขะ คุณเป็นใครคะจับหนูมาทำไม ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูอยากกลับบ้าน " ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้ม หันไปยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง