ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว

ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว

last updateDernière mise à jour : 2025-08-09
Par:  moonlight -miniEn cours
Langue: Thai
goodnovel12goodnovel
Notes insuffisantes
38Chapitres
1.6KVues
Lire
Ajouter dans ma bibliothèque

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scanner le code pour lire sur l'application

ช่วยเหลือเขาจนขึ้นสู่อำนาจอย่างที่เขาปรารถนา แต่เมื่อถึงฝั่งฝัน ท่านโหวผู้นั้นก็รีบแต่งสตรีในดวงใจของเขาแทบจะในทันที เมื่อรักที่นางมอบให้ ถูกตอบแทนด้วยการหักหลัง นางจึงตัดสินใจจากลา เมื่อจากเป็นไม่ได้ ก็จากตายกันไปเสียเถิด

Voir plus

Chapitre 1

บทนำ

كان كل شيءٍ فوضويَّا للغاية بداخل غرفة الفندق.

استفاقت نور، وجسدها كله يؤلمها بشدَّة.

فركت جبينها استعدادًا للنهوض من السرير، وهي تنظر إلى ذلك الرجل الطويل الضخم المستلقي بجانبها.

وسامته مفرطة، ملامح وجهه واضحة، وعيناه وحاجباه غائرتان.

لا يزال غارقًا في نومٍ عميق، ولا تظهر عليه أي علامات استفاقة.

جلست نور على السرير، فانزلق الغطاء ليكشف عن كتفيها الأبيضين الساحرين، وبدت عليهما بضعة آثار.

نزلت من على السرير، ولاحظت قطرات دمٍ واضحة على الشرشف.

تفقدَّت الوقت، ولاحظت اقتراب موعد عملها، فالتقطت ملابس عملها الرسميَّة المبعثرة على الأرض، وارتدتها.

كان قد مزَّق جواربها الشفافة.

فكوّرتها ورمتها في سلة القمامة، وانتعلت كعبها العالي.

طرق أحدهم الباب.

كانت نور قد أعادت ترتيب مظهرها بالفعل، ورجعت إلى هيئتها الأصلية كسكرتيرة عالية الكفاءة. أخذت حقيبتها واتجهت للخارج.

كانت القادمة فتاة جميلة بملامح ناعمة.

وكانت نور هي من استدعتها.

وهي نوع الفتيات الذي يُفضله سمير.

قالت نور: "كل ما عليكِ هو أن تستلقي بجانبه منتظرةً استيقاظه، ولا تنطقي بكلمة."

ألقت نظرة أخيرة على الرجل النائم، فامتلأ قلبها بالمرارة، لذا خرجت من هذه الغرفة.

لم تكن تريد أن يعلم سمير بما حدث بينهما ليلة البارحة.

فبينهما اتفاق، وهو أن يتزوجا زواجًا سريًّا لمدة ثلاث سنوات، وبعدها يمكنهما الطلاق.

وخلال هذه المدَّة، لا يمكن لأيٍ منهما أن يتجاوز الحدود.

كانت سكرتيرته الملاصقة له لمدة سبع سنوات، وكانت زوجته لثلاث سنوات منها.

منذ تخرجها من الجامعة، كانت بجانبه دائمًا، ولم تفارقه يومًا.

وكان قد أوضح لها يومها أن ما بينهما علاقة رئيس بمرؤوسته فقط ولا أكثر.

وقفت نور عند نافذة الممر، تفكِّر في ما حدث الأمس، وكيف اكتنفتها أحضانه في السرير، وناداها باسم شهد.

شعرت بألمٍ في قلبها.

ذلك الاسم هو اسم حبيبته الأولى.

كانت مجرد بديلة عنها في عينيه.

فهي تعرفه جيدًا، وتعلم أنه لم يكن ليرغب أن يحدث بينهما شيء.

لكنها الآن قررت أن تنهي هذا الزواج الذي أخذته وحدها على محمل الجد.

أما ليلة أمس، فستعتبرها نقطة أخيرة في قصتهما التي دامت لثلاث سنوات.

أخرجت هاتفها، وإذا بعينيها تقعان على العنوان الأبرز في الأخبار: (المغنية الشابة شهد تعود إلى البلاد برفقة خطيبها.)

أحكمت قبضتها على الهاتف، وازداد الألم في صدرها حتى كادت تختنق به.

الآن فقط، فهمت لم كان ثملًا البارحة، ولم انهار باكيًا بين ذراعيها.

لفح جسدها نسيمٌ بارد، فضحكت بمرارة معيدةً هاتفها إلى حقيبتها، وسحبت منها علبة سجائر.

أشعلت سيجارة، وأمسكتها بإصبعي السبابة والوسطى النحيلان، والدخان يغطي وجهها الجميل الوحيد.

في تلك اللحظة، ركضت تالين نحوها وهي تلهث، وتقول: "أخت نور، بدلة السيد سمير وصلت، سأدخلها الآن."

قطعت تالين تفكير نور، فالتفتت إليها.

ألقت نظرة على البدلة، وقالت: "انتظري."

توقفت تالين، وقالت: "هل هناك شيء يا أخت نور؟"

"هو لا يحب اللون الأزرق، بدِّليها ببدلة سوداء. أما ربطة العنق، فلتكن مخططة على شكل مربعات، وقومي بكيِّها مرَّة أخرى، وتأكدي ألا تجعلي فيها أي تجاعيد، ولا تضعيها بكيس بلاستيكي شفَّاف... إنه لا يحب صوت البلاستيك. أدخليها وعلقيها على علَّاقة الملابس." كانت نور كما لو كانت رئيسة الخدم الملاصقة لسمير، تتذكَر كل عاداته وتفاصيله، ولم تخطئ ولا لمرَّة واحدة طوال هذه السنوات كلَّها.

اندهشت تالين، كان هذا هو شهرها الثالث هنا، وكان رؤيتها لوجه السيد سمير الذي يبدو كملك الموت كفيلًا بجعلها ترتَعد خوفًا.

كادت تتسبَّب في مشكلةٍ اليوم أيضًا.

ذهبت تالين على عجلة لتغيِّر البدلة قائلة: "شكرًا يا أخت نور."

وفجأة، سُمع صوت صراخ من داخل الغرفة: "اغربي عن وجهي!"

تبعه صوت صراخ حاد لامرأة خائفة.

فتح الباب بعدها بلحظات.

احمرّت عينا تالين، وبدت حزينة.

لقد تم توبيخها.

وكان السيد سمير غاضبًا ومنفعلًا للغاية هذه المرَّة.

بنظراتٍ متوسِّلة، نظرت إلى نور قائلة: "قال السيد سمير إنه يريدك أن تدخلي."

نظرت نور إلى الباب المفتوح على مصراعيه، تخشى هي الأخرى أن تعجز عن السيطرة على الموقف. فقالت لها: "إذًا، انزلي أنت أولاً."

أطفأت عقب سيجارتها في منفضة السجائر، ودخلت الغرفة باستقامة.

وقفت عند مدخل الباب، ونظرت إلى الفوضى العارمة بداخل الغرفة، كان كل شيء بجانب سمير مبعثرًا.

كان هناك مصباح مكسور، وهاتف ذا شاشة محطّمة لا يزال يهتزّ.

وتلك المرأة التي أحضرتها وقفت عارية لا تتحرك من الخوف، لا تدري أين تقف، يظهر في عينيها شعور بالذنب.

أما سمير فكان جالسًا على السرير، بوجهٍ عابس، لديه تناسب رائع في جسده، الفترات الطويلة من التمرين انعكست على

عضلاته الواضحة، وصدره العريض، وعضلات بطنه البارزة، وخط عضلات البطن السفلية المخبأ تحت الغطاء.

كان يبدو مثيرًا، لولا أن ملامحه الوسيمة القاتمة ونظراته الشرسة الغاضبة تقول إنه على وشك الانفجار.

تقدّمت نور إلى الأمام، ورفعت المصباح من على الأرض، وصبّت كوبًا من الماء ووضعته على الطاولة بجانب السرير، وقالت: "يا سيد سمير، لديك اجتماع الساعة التاسعة والنصف. حان وقت النهوض الآن."

كان سمير لا يزال يحدّق بالمرأة بنظرات جامدة.

كأنّه يظن أن هذا الأمر لا يمكن تصديقه.

لاحظت نور هذا، وقالت للفتاة: "يمكنك الذهاب أولًا."

سارعت المرأة بجمع ملابسها وغادرت بدون أن تتوقَّف للحظة واحدة حتى، كمن أُزيح عن ظهرها حملٌ ثقيل.

ساد الصمت المكان.

ثم تحوّلت عينا سمير إلى نور.

ناولت نور كوب الماء إلى سمير كما اعتادت، ووضعت قميصه على زاوية السرير، وقالت: "يا سيد سمير، يمكنك الآن ارتداء ملابسك."

كان وجهه لا يزال متصلبًا، وبدا على عينيه عدم السرور، قال بصوتٍ بارد: "أين كنتِ البارحة؟"

ارتبكت نور قليلاً، هل يلومها لأنها لم تحمه جيدًا، وسمحت لفتاة أخرى أن تنتهز الفرصة وتنام معه؟ أهذا لأنه يشعر بالأسف تجاه خيانته لشهد؟

كبحت نظرات عينيها، وقالت: "كنت ثملاً يا سيد سمير، ما فعلته كان بسبب تأثير الكحول. جميعنا راشدون، فلا داعي لأن تشغل بالك بالأمر."

كانت نبرتها الباردة كما لو أنها تقول له: لا تقلق، سأرتّب الأمر بدلًا منك، لن أجعل أي امرأة أخرى تزعجك.

حدَّق بها، وبرزت عروق جبينه حينما قال: "سأسألك للمرَّة الأخيرة، أين كنتِ ليلة البارحة؟"

توتَّرت نور قليلًا، وأجابت: "أرهقتني الملفات التي علي الاهتمام بها مؤخرًا، لذا نمت في المكتب."

ولمّا أنهت جملتها، سمعته يطلق همهمة قصيرة.

كان وجهه عابسًا، وشفاهه النحيفة مطبقة على بعضها البعض، وقام حينها من السرير، آخذًا معه منشفة استحمام، ولفَّها على جسده.

أخذت نور تنظر إلى ظهره والدموع في عينيها.

لطالما أخفى جسده أمامها، كما لو كانت رؤيتها له أمرٌ يثير اشمئزازه.

لكن البارحة لم يفعل ذلك إطلاقًا، حين اعتقد أنها شهد.

وحينما استفاقت من شرودها، كان قد انتهى من الاستحمام وخرج، ويقف أمام مرآة طويلة تصل حتى الأرض.

اقتربت منه نور، وبدأت تُزرّر له أزرار القميص كما اعتادت.

كان طويل القامة، بطول يبلغ 188 سم، بالرغم من أنها كانت بطول 168 سم، إلا أنها كان ينقصها القليل من السنتميترات لتستطيع ربط ربطة عنقه.

كان يبدو كما لو ما يزال يشعر بالغضب لكونه متسخًا، ويشعر بالأسف تجاه شهد، فيرفض حتى أن ينحني لنور قليلًا بكل كبرياء.

لم يكن أمامها سوى أن وقفت على أطراف أصابعها، وأمسكت بطرف ربطة العنق، ثم مرَّرتها خلف عنقه.

وبينما كانت تركّز في ربطها، اقتربت أنفاسه الدافئة من أذنيها، وقال بصوته المبحوح: "يا نور، أنت هي المرأة التي كانت معي البارحة، أليس كذلك؟"

Déplier
Chapitre suivant
Télécharger

Latest chapter

Plus de chapitres

Commentaires

Pas de commentaire
38
บทนำ
บทนำเสียงประทัดดังสนั่น ท้องฟ้ายามค่ำคืนถูกแต่งแต้มด้วยแสงโคมและริ้วธงมงคล ผู้คนต่างร่วมแสดงความยินดีกับพิธีสมรสของท่านโหวหนุ่มผู้กุมอำนาจสูงสุดในแคว้น เสียงดนตรีบรรเลงขับขาน เสียงหัวเราะเบิกบานดังไปทั่วทุกแห่งท่า มกลางแสงคบเพลิงที่ลุกโชนอยู่หน้าจวนโหว เสียงฆ้องกังวานแว่วก้องไปทั่วบริเวณ ประกาศให้ผู้คนรับรู้ถึงพิธีสมรสอันยิ่งใหญ่ของท่านโหวหนุ่ม ผู้เพิ่งก้าวขึ้นสู่อำนาจสูงสุดในแคว้น ขบวนเจ้าสาวถูกต้อนรับเข้าสู่จวนอย่างสมเกียรติ สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังนางผู้เป็นสตรีในดวงใจของเขา นางผู้ได้รับชัยชนะในหัวใจของชายที่สูงศักดิ์แต่ท่ามกลางความชื่นมื่นในค่ำคืนนี้ มีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นเหมย หญิงสาวในอาภรณ์เรียบง่ายยืนมองภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอย มือของนางกำชายอาภรณ์แน่นราวกับต้องการยึดเหนี่ยวบางสิ่งเอาไว้ในใจดวงตาของนางจับจ้องไปยังจวนโหว สถานที่ที่เคยเป็นเสมือนบ้านของนาง สถานที่ที่นางเคยฝากหัวใจ ฝากความหวัง และฝากทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับบุรุษเพียงผู้เดียวนางเคยอยู่ข้างเขาในวันที่เขาไร้หนทาง เคยต่อสู้ฝ่าฟันไปด้วยกัน ยอมเอ่ยวาจาอ้อนวอนขุนนางผู้ทรงอำนาจ ยอมยื่นมือเปื้อนเลือดเพ
last updateDernière mise à jour : 2025-07-21
Read More
บทที่ 1 คืนก่อนงานมงคลสมรส
บทที่ 1 คืนก่อนงานมงคลสมรสเสียงสายลมหวีดหวิวพัดผ่านเรือนพักของหลินซือเหยา หญิงสาวก้าวเดินไปอย่างมั่นคงแม้ในใจจะว่างเปล่า ตั้งแต่วันที่นางตัดสินใจจะจากไป หัวใจของนางก็ไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว ไ ม่มีความเจ็บ ไม่มีความโกรธ และไม่มีแม้กระทั่งน้ำตานางมาหยุดยืนอยู่ริมบ่อน้ำอีกครั้ง คืนนี้ฟ้าปิดสนิท ไม่มีดวงจันทร์ ไม่มีดวงดาว มีเพียงสายลมเย็นที่พัดผ่านเหมือนค่ำคืนที่พานางข้ามมิติมายังโลกนี้หลินซือเหยายืนอยู่ริมบ่อน้ำ หญิงสาวมองเงาสะท้านของตนเองที่สั่นไหวตามระลอกคลื่นของน้ำ กระแสลมเริ่มพัดโหมเหมือนกับมีพายุ แต่นี่คือสิ่งที่หญิงสาวรอคอย“ข้าคิดว่าข้าจะมีความสุขที่นี่…” นางพึมพำกับตัวเองเสียงเบา “แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ความฝันที่ข้าหลอกตัวเองมาตลอด”ซือเหยาหลับตาลง ความทรงจำไหลย้อนกลับมาครั้งหนึ่งหญิงสาวเคยอยู่ในอีกยุค เพราะขับรถฝ่าพายุจึงทำให้เธอมาโผล่ที่ยุคนี้ วันแรกที่นางมาถึง นางทั้งสับสนและหวาดกลัว นางเป็นเพียงหญิงสาวจากยุคที่ไกลออกไป แต่เพราะความรู้และทักษะจากยุคเดิม นางจึงสามารถช่วยเขาได้ ตอนแรกคิดว่าเป็นโชคชะตา ที่สวรรค์เมตตาพามาพบกับคนที่มีด้ายแดง แต่ไม่นึกเลย ต่อให้นางทำดีแค่ไหน
last updateDernière mise à jour : 2025-07-21
Read More
บทที่ 2 กลับบ้าน
บทที่ 2 กลับบ้านเมื่อรู้สึกถึงสายลมกรรโชกแรก และเสียงฟ้าร้องคำราม หลินซือเหยาที่ยืนอยู่ในเรือนเพียงลำพังก็ค่อย ๆ ถอดอาภรณ์ที่ชายหนุ่ม ที่ได้ชื่อว่าสามี เคยมอบให้ออกทีละชิ้น ทีละชิ้น หญิงสาวเปลี่ยนกลับไปเป็นชุดเดิมที่นางเคยสวมใส่เมื่อยามมาที่มิติแห่งนี้เป็นวันแรก ชุดธรรมดา ๆ ไม่ได้เลิศหรูอะไร แต่มันเป็นสิ่งเดียวที่เชื่อมต่อตัวนางและมิติในอดีต ในเมื่อที่นี่ไม่มีอะไรหรือใครที่นางรักอีกแล้ว นางก็ไม่คิดจะอยู่อีกต่อไปหัวใจที่โดนเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรอีกแล้วในยามนี้ หญิงสาวเดินฝ่าลมฝนออกไปยังบ่อน้ำเบื้องหน้า ดวงตาไม่รักดีเผลอเหลือบมองแผ่นหลังที่คุ้นเคยของสามีของนางที่ยามนี้มีคนอื่นเคียงข้างกาย เขายืนประคองสตรีอีกคนแนบแน่นราวกับนางเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต ซือเหยายิ้มจาง ๆ ยามนี้นางไม่ได้ต้องการให้อีกฝ่ายมาห่วงใยหรือใส่ใจอีกต่อไปแล้ว ถึงกระนั้นเมื่อสบตากับสายตาที่เมินเฉยของเขาเพียงชั่วอึดใจ หัวใจที่นางเคยคิดว่ามันไร้ความรู้สึกแล้วก็กลับเจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย “ยังจะโง่ไม่เลิกอีก” นางบ่นว่าหัวใจของตน ที่มันเจ็บปวดกับท่าทางของสามี แต่ความลังเลก็หายไปเมื่อเสียงฟ้า
last updateDernière mise à jour : 2025-07-21
Read More
บทที่ 3 ก้าวหนี่งก้าว ถอยหลังสองก้าว
บทที่ 3 ก้าวหนี่งก้าว ถอยหลังสองก้าว“ที่นี่ที่ไหน” ซือเหยาถามออกไป อย่างน้อย ๆ หากนางรู้ว่าตนอยู่ห่างจากจวนของสามีไม่ไกลจะได้แอบเข้าไปกระโดดบ่อน้ำเสียอีกรอบ“แคว้นหยาง เมืองชายแดนตะวันตก ที่นี่เป็นกระท่อมที่ข้าเปิ ดเป็นโรงหมอ” หลินซือเหยาคิด สามีเก่านางอยู่แคว้นฉู่ นี่คงเป็นอีกมิติหนึ่ง สุดท้ายนางก็ยังไม่ได้กลับบ้าน“เจ้าเป็นใครหรือ ชื่ออะไรมาจากที่ใด จะให้ข้าติดต่อคนที่บ้านให้หรือไม่” ชายหนุ่มถามยืดยาวแต่ซือเหยากลับตอบสั้น ๆ “ข้าไม่รู้” เพราะไม่แน่ใจว่าที่นี่คือที่ใด และชายตรงหน้าคือมิตรหรือศัตรู นางจึงแสร้งทำเป็นความจำเสื่อมเอาไว้ก่อน ความกังวลกัดกินหัวใจ หากเขารู้ว่านางมาจากอีกมิติ มีความรู้ความสามารถ บุรุษตรงหน้าอาจคิดหาประโยชน์จากนางอย่างที่หลี่อวิ้นรุ่ยทำกับนางซือเหยาเลือกที่จะไม่เหมือนกับครั้งก่อนที่ทำเป็นรู้ทุกสิ่ง สุดท้ายก็ได้กลายเป็นเพียงแค่คนประหลาด “ข้าจำอะไรไม่ได้เลย” ใบหน้าของไป๋อวิ๋นฉายแววประหลาดใจ บ่อน้ำที่นางตกลงไปมีความพิเศษ อีกทั้งชุดที่นางสวมใส่ตอนที่เขาพาร่างนางขึ้นมาก็แปลกตา และตัวเขาก็ไม่ใช่หมอธรรมดาแต่เป็นหมอเทวดาตามที่ชาวบ้านเรียก ไม่มีทางที่หญิงสาวตรงหน้
last updateDernière mise à jour : 2025-07-21
Read More
บทที่ 4 ยิ้มได้อีกครา
บทที่ 4 ยิ้มได้อีกคราตลาดยามบ่าย แม้หลายร้านเริ่มจะเก็บของแต่ก็มีหลายร้านเริ่มตั้งแผงใหม่ กลิ่นขนม กลิ่นซาลาเปา ฟุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ ทำเอาซือเหยารู้สึกอยากจะลองกินแต่นางก็ไม่กล้าเอ่ย“ข้าจะมาซื้อสมุนไพรสักหน่อย แม้ว่าจะมีพวกนายพรานอาสาไปเก็บสม ุนไพร แต่บางอย่างก็ยังต้องมาซื้อจากร้านนี้” ซือเหยาฟังชายหนุ่มอธิบายแล้วก็เดินตามไป “เจ้าอยากได้อะไรหรือไม่” หญิงสาวส่ายหน้า ไป๋อวิ๋นที่เริ่มชินกับท่าทางราวกับใช้ชีวิตไปวัน ๆ ของนางแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกเขาเดินเข้าไปในร้านสมุนไพรเจ้าประจำ “อ้าว ท่านหมอเทวดา ไม่ได้เจอกันเป็นเดือน วันนี้ต้องการอะไรดีเล่า เดี๋ยวข้าจะลดราคาให้เป็นพิเศษ แต่เดี๋ยวก่อนนะ วันนี้ท่านหมอพาภรรยามาด้วยหรือ” น้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นและสายตาของเถ้าแก่ร้านยาทำให้ซือเหยาที่กำลังยืนดูบรรยากาศในร้านถึงกับสะดุ้งนางกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ แต่เป็นชายหนุ่มข้างกายที่พูดขึ้นก่อน “ไม่ใช่หรอกเถ้าแก่ นางเป็น...” ไป๋อวิ๋นหันไปมองที่หญิงสาว และเงียบไปครู่หนึ่ง ราวกับคิดว่าจะบอกว่านางเป็นอะไรดี ซือเหยาที่เห็นอีกฝ่ายยังไม่พูดอะไรออกมา ก็ตัดสินใจจะช่วยเขาตอบเอง “ข้าเป็นผู้ช่วยของท่านหมอเจ้าค
last updateDernière mise à jour : 2025-07-21
Read More
บทที่ 5 หรือยังติดอยู่ในฝัน
บทที่ 5 หรือยังติดอยู่ในฝันหลังจากจ่ายเงินให้กับพ่อค้า ซือเหยาก็รับห่อผ้ามาไว้ในมือ แต่ไป๋อวิ๋นบอกว่าเขาเจอกับคนไข้จึงต้องแวะคุยนางจึงเดินออกมาเรื่อย ๆ จนมาเจอเข้ากับร้านขายเครื่องประดับข้างทาง ปิ่นอันหนึ่งดูคล้ายกับปิ่นที่อดีตสามีของนาง เคยให้มาก ยิ่งมองดูก็ยิ่งเหมือน“แม่นางสนใจปิ่นอันนี้หรือ หน้าตาสวย ๆ อย่างนาง ข้าว่าเหมาะกับปะการังแดงมากกว่า แพงกว่าเพียงแค่ไม่กี่อีแปะ แต่ดูดีกว่าปิ่นอันนั้นเยอะ” แม้จะได้ยินคำนั้น แต่สายตาของนางก็ยังไม่ละไปจากปิ่นไม้แกะสลักลายดอกเหมย แม้จะดูสวยงามด้วยหินที่ประดับแต่เมื่อวางอยู่กับปิ่นเงิน และปิ่นหยกที่แกะสลักอย่างวิจิตรก็ทำให้รู้ว่าปิ่นไม้อันนั้นช่างไร้ค่า...เหมือนกับตัวนาง“เหยาเอ๋อร์...เจ้าชอบหรือไม่” ปิ่นไม้แกะสลักเป็นลายดอกเหมย แซมด้วยลูกปัดเม็ดเล็ก ๆ ที่หากมองผ่าน ๆ ก็ดูงดงาม แต่หากมองให้ชัด ลูกปัดพวกนั้นหาได้เป็นวัสดุที่ดี เป็นเพียงหินขัด ส่วนปิ่นไม้ก็ไม่ใช่เงิน ทอง หรือหยก แต่เป็นเพียงไม้แกะสลักแล้วเคลือบสีทองบาง ๆ ก็เท่านั้น “ชอบเจ้าค่ะ” ซือเหยาในตอนนั้นยิ้มให้กับปิ่นที่สามีปักให้ที่ผม นางชำเลืองมองมันจากกระจกทองเหลือง ความเลือนของกระจ
last updateDernière mise à jour : 2025-07-26
Read More
บทที่ 6 เสื่อมถอย
บทที่ 6 เสื่อมถอยสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่แคว้นอีกฟากหลี่โหวมักพาชายารองมาเรือนหมากล้อมทุก ๆ สองวัน สมัยยังเป็นเพียงคุณชายหลี่อวิ้นรุ่ย เขาก็ชอบมาเช่นนี้ เพียงแต่ข้างกายของเขาในตอนนั้น… เป็นสตรีนางหนึ่ง นางดูแปลกตาไปจากสตรีทั่วไป จนเมื่อเวลาผ่านไปเขาจึงรู้ ว่านางเป็นหญิงสาวจากต่างถิ่น แต่มากด้วยฝีมือหมากล้อม ทุกครั้งที่นางมากับเขา มักจะมีคนเข้าหาขอประลองฝีมืออยู่เสมอหลี่โหวทรุดตัวลงนั่งที่ประจำเช่นเคย เดิมทีวันนี้เขามาเพื่อโอ้อวดว่าได้แต่งกับคุณหนูหวัง หญิงสาวที่ตระกูลใหญ่ทั้งหลายต่างหมายตาอยากได้เป็นสะใภ้ แต่หลังจากแต่งงานกับหวังอีเหมยและพานางมาที่เรือนหมากล้อม ก็มีเพียงผู้คนเข้ามาแสดงความยินดีในเรื่องการแต่งงาน ทว่ากลับไม่มีใครเอ่ยชวนเขาดวลหมากเลยสักตาความเงียบงันเช่นนี้ทำให้หลี่โหวรู้สึกอึดอัด เขากวาดตามองไปรอบ ๆ ก่อนหันไปสั่งต้าหวัง บ่าวรับใช้ที่ติดตามเขามาตั้งแต่วัยเยาว์“ต้าหวัง เจ้าไปเชิญท่านเจียงมาร่วมดวลหมากกับข้าสักตา”ต้าหวังได้ยินเช่นนั้นก็มีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด ฝีมือหมากล้อมของนายท่านหากวัดตามลำดับแล้ว คงอยู่แทบจะท้าย ๆ ของเรือนหมากล้อมนี้ แต่กลับให้เขาไปเชิญท่าน
last updateDernière mise à jour : 2025-07-26
Read More
บทที่ 7 ขุดบ่อน้ำเพื่อหาค้นหาร่างพระชายา
บทที่ 7 ขุดบ่อน้ำเพื่อหาค้นหาร่างพระชายาเสียงจอบเสียมกระทบพื้นดินดังขึ้นเป็นจังหวะ สะเก็ดดินกระเด็นกระจายไปทั่ว ท่ามกลางความเงียบงันที่ปกคลุมค่ำคืนเรือนร้างแห่งนี้เคยเป็นสถานที่ต้องห้ามในจวนมากว่าครึ่งปี แต่ทว่ าบัดนี้ กลับมีเหล่าทหารและข้ารับใช้ยืนล้อมรอบบ่อน้ำเก่าที่กำลังถูกขุดขึ้นมาใหม่ บางคนปิดจมูกเมื่อลมโชยพัดเอากลิ่นอับและโคลนตมจากก้นบ่อขึ้นมาร่างสูงในอาภรณ์ขุนนางยืนสงบนิ่งอยู่ด้านข้าง แม้ใบหน้าจะไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่ดวงตาของเขากลับสะท้อนความหนักใจออกมาอย่างชัดเจนในเมื่อรอแล้วซือเหยาก็ยังไม่ยอมกลับมา เขาจะยอมลดเกียรติให้นางสักครั้ง ยอมบากหน้าไปตามนางกลับ“ขุดลึกลงไปอีก!”เสียงสั่งการดังขึ้น ทหารที่อยู่ในบ่อเร่งมือขุดดินและโคลนขึ้นมาให้เร็วที่สุด ทุกคนล้วนจับจ้องไปยังก้นบ่อด้วยความกดดัน พวกเขาหวังว่าภายใต้ชั้นดินเหล่านี้จะมีร่องรอยของพระชายาอยู่บ้าง ไม่ว่าจะเป็นอาภรณ์ กระดูก หรือแม้แต่… ร่างที่พวกเขาไม่อยากพบเจอแต่เวลาผ่านไป…โคลนตมที่ถูกตักขึ้นมากลับมีเพียงความว่างเปล่า ความเงียบโรยตัวลงสู่ผู้คนโดยรอบ เมื่อขุดจนสุดก้นบ่อก็ยังไม่มีสิ่งใดถูกพบเจอ“ไม่มีอะไรเลยขอรับ” ทหารคนหนึ
last updateDernière mise à jour : 2025-07-29
Read More
บทที่ 8 เงาของอดีต
บทที่ 8 เงาของอดีตในทุก ๆ คืน ฝันร้ายก็ยังคงตามหลอกหลอนซือเหยาจนไป๋อวิ๋นคิดว่าเขาควรต้องทำอะไรสักอย่าง เพราะในทุกคืนนางช่างดูทรมานยิ่งนัก แม้เขาจะไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือเหมือนคืนแรก แต่ก็แอบจุดกำยานบ้างเพื่อให้ความกังว ลของหญิงสาวคลายไป“อื้อ ไม่ ข้า...” คำพูดที่ฟังไม่เป็นคำ เหงื่อที่อาบไปทั่วทั้งตัว ลมหายใจหอบถี่ราวกับโกรธหรือเหนื่อยก็ไม่รู้ได้ และแม้บางครั้งไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมา แต่ร่างกายของหญิงสาวกลับสั่นและคิ้วก็ยังขมวดแน่น ไป๋อวิ๋นสังเกตอาการของหญิงสาวทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขามั่นใจว่าฝันร้ายของนางไม่ได้เกิดขึ้นเพราะบังเอิญ แต่มันเกิดจากความวิตกกังวลที่หญิงสาวมี มิเท่านั้น ยิ่งเป็นเช่นนี้ร่างกายของนางก็จะยิ่งอ่อนล้า และพอเป็นเช่นนั้นยามค่ำคืนก็จะยิ่งฝัน กลายเป็นเรื่องราวที่วนเวียนไม่มีที่สิ้นสุด“นี่ยาของเจ้า” หลินซือเหยารับถ้วยยามาดื่ม รสชาติที่ไม่ค่อยเหมือนเดิมทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองไป๋อวิ๋น“ข้าปรับสมุนไพรที่ใช้ในยาของเจ้า เพราะช่วงนี้เจ้าฝันร้ายตลอด บางทีอาจจะเป็นเพราะความทรงจำเก่า เจ้าอาจจะแยกแยะไม่ได้จึงทำให้เกิดความรู้สึกไม่ดี” ซือเหยาพูดไม่ออก ไป๋อวิ๋
last updateDernière mise à jour : 2025-07-29
Read More
บทที่ 9 รักษาได้แค่กาย แต่จิตใจนั้น..
บทที่ 9 รักษาได้แค่กาย แต่จิตใจนั้น..แม้ตอนกลางคืนหลินซือเหยาจะต้องต่อสู้กับฝันร้ายของตน แต่เช้ามานางก็จัดเตรียมอาหารเอาไว้ให้ไป๋อวิ๋นแต่เช้า“กินข้าวก่อนนะเจ้าคะ ข้าไม่ให้ท่านหมอออกไป หากยังกินข้าวไม่หมด” ไป๋อวิ๋นได้ยินเช่นนั้นก็เ ข้าใจได้ทันที เข้ามองออกไปที่นอกหน้าต่าง“คนไข้วันนี้เยอะนัก แม้จะไม่ถึงครึ่งร้อยแต่ก็หลายสิบ” ซือเหยาพยักหน้า “เพราะเช่นนั้นข้าถึงขอให้ท่านหมอกินอาหารก่อน หากไม่มีแรงก็ไม่สามารถตรวจคนได้นะเจ้าคะ” ไป๋อวิ๋นพยักหน้าและนั่งลงที่โต๊ะ “แล้วของเจ้าเล่า”“ข้าจัดการตนเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็ขอตัวเดินออกไปด้านนอก“ป้าอัน ป้าควรนั่งพักตรงนี้นะเจ้าคะ หากท่านหมอออกมาแล้วถึงเวลาที่จะตรวจป้า ข้าจะมาบอก ไม่ต้องเดินไปมาให้เหนื่อย” “เจ้าเด็กนี่ ขาข้ายังดีอยู่ จะเดินไปมาดูอะไรบ้างไม่ได้เลยหรือ” ไป๋อวิ๋นเห็นซือเหยาเท้าเอวแล้วก็ยิ้มออกมา “ป้าอัน แบบนี้เรียกขาบวมแล้วเจ้าค่ะ บวมมากด้วย ถ้าป้ายังเดินไปมาไม่หยุด หากท่านหมอบอกให้ตัดขาขึ้นมา คราวนี้ก็ไม่มีใครช่วยได้แล้วนะเจ้าคะ” ทันทีที่จบคำของหญิงสาว ป้าคนนั้นก็นั่งลงแล้วไม่พูดมากอีก แต่นั่นก็เป็นเพียงหนึ่งในคนไข้ไ
last updateDernière mise à jour : 2025-07-29
Read More
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status