บุปผาของมาเฟีย

ร่างอรชรในชุดนักศึกษารัดรูปเดินเข้ามาในห้องเรียน เพื่อรอคลาสที่จะเริ่มในอีกไม่ถึงยี่สิบนาทีนี้ พริมโรสแม้จะดูเป็นสาวร้อนแรง เซ็กซี่ แต่ผลการเรียนไม่ตลอดสามปีไม่เคยหลุดจากเลขสี่ มันสมองระดับลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง กับแพทย์หญิงที่มีผลงานตีพิมพ์ในสหรัฐอเมริกาหลายฉบับ ไม่ทำให้ไอคิวด

กลิ่นสดชื่นจากน้ำหอมปรับอากาศภายในรถยนต์ทำให้หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลายหลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายมา ดวงตากลมโตเหลือบมองหน้าจอ GPS ที่กำลังนำทางไปที่คอนโดมิเนียมหรูของตนเองอย่างแม่นยำ ทำให้เกิดความสงสัยขึ้นในใจ รู้จักที่อยู่เธอได้ยังไงกัน ใบหน้าสวยเงยหน้ามองชายในชุดสูทสีดำสนิททั้งตัวอย่างประหม่า ใบหน้าท

เนื้อหาในบทนี้ มีการบรรยายถึงการใช้ความรุนแรง การกระทำที่ผิดต่อกฎหมาย ศีลธรรม และหลักสิทธิมนุษยชน ผู้แต่งมิได้เจตนาสื่อถึง การเห็นด้วยกับการกระทำใดๆ ที่นำมาซึ่งการถูกบังคับให้เป็นบุคคลสูญหาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ••××ו•• หลายวันต่อมา "แก ฉันได้เรื่องมา!!" ร่างเล็กอุ้มกระเป๋าสะพายตนเองว

(ถ้าเป็นของเธอ...ก็มาเอาที่ห้อง) ถ้อยคำสองแง่สองง่ามออกมาจากคนตัวโต ทำให้นักศึกษาสาวอดที่จะเม้มริมฝีปากอวบอิ่มตนเองไม่ได้ เซนมักจะทำแบบนี้กับเธออยู่บ่อยครั้ง หลอกล่อเธอด้วยคำพูดลามก ชวนทำอะไรที่เพิ่มแรงปรารถนาในใจให้เธออย่างไม่สิ้นสุด “วันนี้โรสไม่มีอารมณ์นะ มีการบ้านต้องทำ” เธอทำสีหน้าบึ้งตึง

“ทำอะไรผิด” คำถามเรียบง่ายที่ออกมา แต่ทำเอาน้องสาวคนสวยปากคอสั่นเกร็งอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่เด็ก หากเธอทำอะไรผิด พัตเตอร์จะเป็นคนแรกที่วิ่งไปฟ้องพ่อกับแม่ทันที จนบ่อยครั้งที่พริมโรสถูกบิดาซึ่งเป็นคนนิสัยเข้มงวดกักบริเวณ “มะ ไม่ได้ทำอะไร โรสแค่มาเล่นกับเพิร์ซ” คนตัวเล็กคลานกันพื้นเข้าไปหาเจ้าแมว