ลดความอ้วน

พวกเขาเดินทางไปยังตลาดในเมือง ซึ่งเป็นตลาดเล็กๆที่มีชาวบ้านนำของป่าและพืชผักที่ปลูกเองมาวางขาย  หลิงเหม่ยเม่ย ตรงไปที่ร้านขายยาสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในตลาด  ซึ่งเป็นของเถ้าแก่หลี่ ผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร

"เถ้าแก่!  ข้ามีของดีมาให้ท่านดู"  หลิงเม่ยเม่ยกล่าว ด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เธอค่อยๆ เปิดผ้าที่คลุมตะกร้าออก เผยให้เห็นเห็ดหลิงจือ ดอกใหญ่และโสมร้อยปีที่ยังคงสดใหม่  เมื่อเถ้าแก่หลี่ได้เห็นสิ่งของที่อยู่ในตะกร้า ก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจและดีใจ

"โอ้! นี่มันเห็ดหลิงจือธรรมชาติ! และโสมร้อยปี!  แม่นางคนนี้ช่างโชคดีนัก  ว่าแต่เจ้าไปหามาจากไหนกันนี่! ของล้ำค่าเช่นนี้ ช่างหาได้ยากยิ่ง!"    เขาแทบจะกระโจนเข้ามาดูสมุนไพรเหล่านั้นด้วยความตื่นเต้น  " ข้าไปเจอมาในป่าลึก บนภูเขาน่ะ"   หลิงเหม่ยเม่ย ตอบอย่างใจเย็น 

"ท่านสนใจจะรับซื้อหรือไม่?"   เถ้าแก่หลี่ยิ้มกว้าง  "แน่นอนสิ! ข้าจะให้ราคางามที่สุดเท่าที่เจ้าจะหาได้ ในตลาดนี้เลยล่ะ!"    หลังจากต่อรองราคากันเล็กน้อย เถ้าแก่หลี่ก็ตกลงซื้อเห็ดหลิงจือและโสมในราคาที่สูงลิ่ว ทำให้หลิงเม่ยเม่ยได้เงินมาจำนวนมากพอที่จะซื้อของให้น้อง ๆ ได้อย่างสบาย 

ขณะที่หลิงเม่ยเม่ยกำลังเจรจากับเถ้าแก่หลี่อยู่นั้น  แม่บ้านขี้อิจฉาสองคนซึ่งเป็นเพื่อนบ้านของหลิงเหม่ยเม่ย คือป้าหลิวกับป้าจาง ที่กำลังเดินซื้อของอยู่ในตลาด ก็บังเอิญเห็นหลิงเม่ยเม่ยเดินเข้าไปในร้านขายยาสมุนไพรของเถ้าแก่หลี่ พวกนางจึงแอบย่องเข้าไปใกล้ๆ  เพื่อแอบฟังบทสนทนา

"นั่นมันหลิงเหม่ยเม่ยนี่นา นางมาทำอะไรที่ร้านขายยา?"  ป้าหลิวกระซิบกับป้าจาง  "นั่นสิ ว่าแต่พวกเขาจนออกขนาดนั้น จะเอาปัญญาที่ไหนมาซื้อแค่จะกินให้อิ่มท้องก็ยังยังละบากเลย.   ขนาดพ่อแม่อดข้าวตายพวกเขาไม่มีแม้แต่จะได้กินแป้งขาวสักมื้อ  จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อยา  หรือว่าจะไปขโมย มาเราเข้าไปดูกันเถอะ " ป้าจางว่าอย่างดูถูก

แต่เมื่อพวกเธอได้ยินบทสนทนาเรื่องเห็ดหลิงจือ และโสมร้อยปี ดวงตาของพวกเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจและอิจฉา "โสมร้อยปี! เห็ดหลิงจือ!  น่ารักอ้วนนั่นไปหามาจากไหนกัน  บนเขาแห้งแล้งจนเเทบจะไม่มีอะไรขึ้นมานานแล้วนี่  แม้แต่เปลือกไม้ยังถูกคนลอกมากินจนจะหมดภูเขาแล้ว !"

ข่าวการเจอโสมและเห็ดหลิงจือของตระกูลหลิง จึงสะพัดไปทั่วตลาดอย่างรวดเร็ว ชาวบ้านบางคนก็อิจฉาในโชคของหลิงเหม่ยเม่ย  แต่บางคนก็แสดงความยินดีกับเธอ เพราะพวกเขารู้ดีว่าตระกูลหลิงนั้นยากจนข้นแค้นมานาน หลังจากขายสมุนไพรได้แล้ว หลิงเหม่ยเม่ยก็พาน้อง ๆไปซื้อของที่จำเป็นทันที เธอซื้อแป้งขาวชั้นดี ข้าวสารเม็ดสวย เสื้อผ้าใหม่สำหรับน้อง ๆ  ขนมหวานที่น้อง ๆ ไม่เคยได้กิน และผ้าห่มผืนหนาสำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง 

นอกจากนี้เธอยังซื้อเนื้อหมู เกลือ น้ำมัน และเครื่องเทศต่างๆ    เพื่อนำไปทำอาหารอร่อยๆ ให้น้อง ๆ กิน  หลิงห้าวจื่อ    จินเป่า  และหงส์เป่า ต่างก็ตื่นเต้นดีใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พวกเขาวิ่งไปมาในตลาดด้วยความสุข ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส หลิงเม่ยเม่ยมองภาพน้อง ๆ ด้วยความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ นี่คือสิ่งที่เธอต้องการจะเห็น 

น่าเสียดายที่เธอมาที่นี่ช้าไป ไม่อย่างนั้น  พ่อแม่ของพวกเขาคงไม่ต้องตายอย่างน่าอนาถ หลังจากนั้น สี่พี่น้องก็เริ่มขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรเป็นประจำทุกวัน หลิงเหม่ยเม่ยใช้ความรู้ของเธอในการระบุชนิดของสมุนไพรที่มีประโยชน์และหายาก  ส่วนหลิงห้าวจื่อก็ช่วยแบกตะกร้าและใช้มีดพร้าถางหญ้าตามทาง  น้อง ๆ ตัวเล็กทั้งสองคนก็ช่วยกันเก็บสมุนไพรเล็กๆ น้อยๆ ที่พี่สาวบอกเมื่อกลับมาถึงบ้าน หลิงเหม่ยเม่ยก็จะนำสมุนไพรที่ได้  มาตากแดดให้แห้งอย่างพิถีพิถัน เธอจัดแบ่งสมุนไพรเป็นส่วนๆ

บางส่วนเก็บไว้ในโกดังของระบบ  บางส่วนนำไปตากแห้งเพื่อเตรียมขายในตลาด  ชาวบ้านจะได้รู้ว่านอกจากที่ขายเห็ดกับโสมได้แล้ว  พวกเขายังทำอาชีพเก็บสมุนไพรขายอีกด้วย ในช่วงที่รอสมุนไพรแห้ง เธอก็เริ่มต้มสมุนไพรบางชนิดที่ช่วยในการลดความอ้วนและบำรุงร่างกายดื่มเป็นประจำทุกวัน  เธอเลือกสมุนไพรที่ช่วยเร่งการเผาผลาญไขมัน และขับของเสียออกจากร่างกาย  ควบคู่ไปกับการควบคุมอาหารที่ได้รับจากระบบ  ซึ่งเป็นอาหารที่มีประโยชน์และมีปริมาณที่เหมาะสม   ราวกับมีนักโภชนาการที่เชี่ยวชาญดูแล 

ผลลัพธ์ที่ได้นั้นน่าทึ่งอย่างยิ่ง! น้ำหนักของหลิงเหม่ยเม่ยลดลง อย่างรวดเร็ว ภายในหนึ่งเดือน ร่างกายที่เคยใหญ่โตเทอะทะหนัก 200 จิน ก็กลับมาผอมเพรียวสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์  ผิวพรรณของเธอกลับมาเปล่งปลั่ง มีน้ำมีนวล ดวงตาที่เคยโหลลึก กลับฉายแววเป็นประกายสวยงาม