35 สายตาที่ว่างเปล่า 2

จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าคนเหล่านี้สมควรได้รับ ทำชั่วย่อมได้รับผลกรรมชั่ว “แม่นางหากเจ้าบอกความจริง ข้ากับท่านแม่ทัพจะไว้ชีวิตเจ้า และกันเจ้าไว้เป็นพยาน อีกทั้งยังจะคุ้มครองความปลอดภัยของคนที่เจ้าห่วงด้วย…ห่วงของเจ้าคงไม่ใช่แค่ตัวเองใช่รึไม่ เจ้าก็รู้หากคนร้ายไม่ถูกจับ คนที่เจ้าห่วงใยก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน”

“พวกท่านจะคุ้มครองเราได้จริงหรือเจ้าค่ะ แม่ข้า แม่ข้าตกอยู่ในอันตราย” หนึ่งในคนร้ายหญิงที่พุ่งเข้าใส่ฮ่องเต้เอ่ยด้วยท่าทีหวาดกลัว

ว่านจิ่วซิ่นมองไปที่หวู่ไฉตงเพื่อให้เขาตอบรับ ทว่าชายคนนั้นกลับไม่พูดสิ่งที่นางต้องการ ยืนกอดอกมองนางอยู่ได้ นางจึงตอบเสียเอง “แน่นอน”

หญิงสาวที่ถูกจับมองไปทางหวู่ไฉตง นางรู้ว่าคนที่มีอำนาจสั่งการไม่ใช่สตรีที่พูดคุยกับนางอยู่

หวู่ไฉตงพยักหน้าให้หญิงสาวคนนั้น เป็นการรับปาก หญิงสาวจึงเริ่มเล่าสิ่งที่ตนรู้ออกมา

“ข้าไม่รู้ว่าคนที่สั่งการเบื้องหลังคือใคร แต่เกี่ยวข้องกับบ่อนวอนเฉา”

“ไม่เคยได้ยินมาก่อน” หวู่ไฉตงพึมพำออกมาเขาอยู่ฉีเฟิงมาตั้งแต่เด็ก ชื่อบ่อนวอนเฉาไม่เคยเฉียดกรายเข้าหูให้ได้ยินเลย

“ที่แห่งนี้ลึกลับซับซ้อน คนที่จะเข้าบ่อนได้ต้องมีป้ายสมาชิก ตอนข้าเข้าออกถูกปิดตาไว้ จึงไม่รู้ว่าที่แห่งนี้ตั้งอยู่ส่วนไหนของฉีเฟิง ข้าถูกบิดาส่งไปทำงานใช้หนี้ อยู่ที่นั่นมาสามปี สถานที่นี้ไม่ต่างจากนรก…คนอ่อนแอไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ และข้าก็ปีนป่ายซากศพพวกนั้นยืนหยัดมาได้ จึงได้รับโอกาสทำงานนี้แลกกับอิสระ ข้าไม่ทำไม่ได้เพราะอิสระรอข้าอยู่ตรงหน้า ข้าไม่อยากอยู่ในขุมนรกนั้นอีกแล้ว”

“ใครให้เจ้ามาทำงานนี้พอจะรู้รึไม่” ว่านจิ่วซิ่นถามขึ้น

“ข้าอยู่ในบ่อนนั่นสามปี ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของบ่อนสักครั้ง ข้าไม่รู้ว่าใครสั่งแต่ข้าเคยเห็นว่าขุนนางในงานเลี้ยงวันนี้เป็นหนึ่งในผู้ดูแลบ่อน”

“เขาคือผู้ใด” หวู่ไฉตงถามขึ้นบ้าง

“ข้าไม่รู้จักชื่อเขาเจ้าค่ะ แต่เขานั่งอยู่ตรงกลางฝั่งซ้ายมือ และตรงหน้าสุดฝั่งขวามือ”

“เป็นนายอำเภอเผิงและผู้ตรวจการซุน” หวู่ไฉตงเอ่ยขึ้นจากนั้นก็เดินออกจากห้องขังไปครู่ใหญ่จึงกลับมา

พอกลับมาห้องสอบสวนกำลังจะถามต่อ เสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้น “ท่านแม่ทัพเกิดเรื่องแล้วขอรับ” ทหารคนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นเข้ามา “ท่านอ๋องส่งคนมาเชิญท่านแม่ทัพไปพบ”

ทหารที่เข้ามารายงานพูดไม่ทันจบ คนของผิงชินอ๋องก็เข้ามาจับกุมตัวหวู่ไฉตงหิ้วปีกพาเดินออกไป

นี่ใช่การเชิญเสียที่ไหน หวู่ไฉตงหัวเสียขึ้นมา สายตาคมกริบแฝงความเย็นชาอ่อนโยนลง เมื่อประสานกับดวงตาหวานของว่านจิ่วซิ่น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ยิ่งมองนางยิ่งงดงามขึ้นทุกขณะ แต่สายตาที่นางมองเขานั้น ว่างเปล่าเหลือเกิน อย่างน้อยควรแสดงความห่วงใยบ้างมิใช่หรือ

มองสายตาว่างเปล่า จนจะหายลับไปจากสายตาแล้ว หญิงคนนั้นก็ยังไม่สนใจเขาอีก ชายหนุ่มส่งเสียง ฮึ ในลำคอที่ถูกเมิน สายตาของนางไม่มีระลอกคลื่นหรือความหวั่นไหวใด มันว่างเปล่าจนเขาเจ็บปวดหัวใจยิ่งนัก

คนร้ายทั้งหมดที่ลอบสังหารผิงชินอ๋อง ถูกจับกลับไปที่จวนเจ้าเมือง พอมาถึงจวนเจ้าเมือง หวู่ไฉตงก็ถูกกดให้คุกเข่าลง ต่อหน้าท่านเจ้าเมืองหรือก็คือผิงชินอ๋องนั่นเอง