ร่วมกันใช้ [3]

เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด ธายุกรตื่นสาย ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เขาออกแรงเยอะและหนักไปหน่อย คืนแต่งงานวันแรกช่างยอดเยี่ยมสำหรับเขา

ชายหนุ่มพบเตียงที่ว่างเปล่า แต่ไม่พบปานิตา กลับได้กลิ่นอาหารลอยมาตามอากาศเตะจมูก เขาคิดว่าบางทีปนิตา อาจจะไปทำครัวอยู่กับแม่และน้าสาวก็เป็นได้

ธายุกรจึงขยับกายออกจากเตียง ครั้นเห็นอะไรสีแดงๆ เปื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอน พลันนึกถึงคืนวานเมื่อพรากพรหมจรรย์ของภรรยาสาว เขายิ้มกระหยิ่มใจพากายไปอาบน้ำทำความสะอาดอย่างมีความสุข

หลังสิ้นเสียงปิดประตูห้องน้ำ ประตูห้องปนิตาเปิดออกปรากฏร่างของฝาแฝดสาว แอบย่องเข้ามาภายใน ดูสภาพเตียงนอนว่า เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น

“โห... พี่เขยทำร้ายพี่นิตาจนเลือดออกเลย” ขิมบ่นเชิงกลัว มันคงทำให้เธอไม่กล้ามีแฟนเลย

“บ้า... พี่เขยเปิดบริสุทธิ์พี่นิตาต่างหาก” เขมแนะนำ เพราะเธอรู้มาจากหนังสือนิยาย เธอชอบอ่านแนวสิบแปดบวกบ่อย และอยากจะมีโมเม้นต์ดีๆ แบบนี้บ้าง

“เคยหรอ? รู้ได้ไง?” ขิมถามอย่างสงสัย อยากรู้อยากเห็น และอยากลองเหมือนพี่สาวบ้าง

“เดี๋ยวจะไปหยิบมาให้อ่าน แต่ฉันว่านะ... เรารีบแอบออกไปก่อนที่พี่เขยจะออกจากห้องน้ำดีกว่านะ” ถึงขิมจะพูดเพื่อเอาตัวรอด เธอคิดว่า ถ้าพี่สาวเผลอก็อยากจะลองของกับพี่เขยสักครั้ง เป็นการเรียนรู้ไปในตัว...

“เออ ก็ดีเหมือนกัน มันเป็นยังไง” ขิมจึงเดินลากแขนเขมออกไปจากห้องปนิตาด้วยกัน อยากอ่านหนังสือที่เขมว่าทันที

******

เช้าวันนี้ ปนิตาทานข้าวกับธายุกร และทุกๆ คนในครอบครัว เพราะเช้านี้เธอมีเวลาไม่มาก ที่จะต้องไปทำงานกับธายุกร เป็นครูเหมือนกับทุกๆ วัน เขมและขิมต้องไปเรียนหนังสือ เพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย ปราณชล ยังต้องแต่งตัวออกไปทำงานเป็นข้าราชการพลเรือน โดยทิ้งวราลีอยู่ดูแลบ้านเพียงลำพัง

เมื่อทุกๆ คนออกไปทำงานกันหมด วราลีจึงชักเท้ากลับเข้าบ้าน เมื่อเห็นว่าทุกๆ คนต่างแยกย้ายออกไปเรียน และทำงานกันหมดแล้ว เธอรีบเดินเท้าปรี่ไปยังห้องนอนของปราณชล ซึ่งทำความสะอาด เก็บกวาดเรียบร้อยดีอยู่แล้ว

สมกับเป็นพี่สาวต่างพ่อ และเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ยังทำงานอยู่ ใกล้เกษียญ รอยยิ้มของวราลีผุดขึ้นมา พลางพาตัวเองไปดูห้องลูกสาวฝาแฝด ซึ่งคิดว่าน่าจะเอาเยี่ยงอย่างป้า ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวบ้าง

เป็นห้องของเด็กสาวที่ค่อนข้างรกไปด้วยหนังสือ และเสื้อผ้าตามยุคสมัย วลารีปิดประตูห้องลูกสาวของตน พลางหันไปทางห้องของปนิตา หลานสาวคนโตซึ่งพึ่งออกเรือนไปเมื่อวาน...

แววตาหญิงสาวสั่นเครือ พลางไปนึกถึงเสียงสั่นสะท้านคืนวานนี้ ทำให้นึกอยากเห็นภายในห้อง จึงเผลอใช้กุญแจสะเดาะกลอนเสียหน่อย เข้าไปดูภายในเก็บพับผ้าอย่างดี แต่ผ้าปูที่นอนหายไป เหลือเพียงเตียงเปลือยกับผ้าห่มและหมอนหนุนหัว

วราลีหันไปดูตะกร้ารวมผ้าเก็บซัก พบผ้าปูที่นอนสีขาวอยู่ภายในนั้น เธอจึงหยิบมันขึ้นมาดู เผื่อจะได้พบกับร่องรอยอะไรบางอย่าง ความจริงไม่ใช่เรื่องที่เธอควรไปสู่รู้ แต่เพราะเธอแค่รู้สึกถึงอารมณ์ และเสียงของเมื่อวาน

และได้พบกับรอยคราบเลือดเปื้อนผ้าปูที่นอน พลันนึกถึงอารมณ์ซึ่งเคยเกิดขึ้นกับเธอและสามี นั้นก็นานมาแล้ว...

******

ธายุกรยังคงทำงานตามปกติ และปนิตาก็ยังสอนศิลปะให้เด็กเหมือนเดิม ชายหนุ่มรู้สึกว่าลืมอะไรบางอย่างไป จึงขอตัวกลับบ้านไปเอาของเสียหน่อย เขารู้สึกว่าแย่มาก ที่ไม่น่าลืมเอกสารสำคัญเลย

ธายุกรจึงกลับมาบ้านของปนิตาตามลำพัง คิดว่า ของสำคัญอาจจะยังอยู่ในกล่องตอนย้ายบ้านมาอยู่ในห้องนอนก็เป็นได้ ตั้งแต่เตรียมตัวแต่งงาน เขาก็ไม่ได้จัดข้าวของหรือเก็บเอกสารดีกว่าเดิม ธายุกรหวังว่ามันจะไม่หายไปไหน

กลับมาพบวราลีกำลังซักผ้าเสร็จ และกลิ่นน้ำยาซักผ้ายังคงลอยค้างอากาศบริเวณนั้น ธายุกรพบวราลีกำลังตากผ้าปูที่นอน และผ้าชนิดอื่นๆ ชายหนุ่มรู้สึกเขินเมื่อพบคราบเลือดจางๆ เกือบจะหายไปหมดแล้ว ตากอากาศอยู่

สีหน้าวราลียิ้มแย้ม หันความสนใจมาทางธายุกร ชายหนุ่มจึงเดินเท้ากลับไปยังห้องนอนของปนิตา เพื่อไปหาเอกสารประกอบการสอนตามเดิม...

ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังขุดคุ้นค้นหา เสียงรอยเท้าดังเป็นจังหวะ ดังไล่หลัง พบว่าวราลีเดินมาดูธายุกร ว่ากลับมาทำอะไรที่บ้าน และภายในห้องของปนิตาเพียงลำพัง ก่อนโรงเรียนจะเลิกตอนบ่ายวันนี้...

เสียงกายเนื้อกระทบกัน ดังสนั่นเมื่อชายหนุ่มนอนราบบนเตียง ยอมให้น้าสาววราลีนั่งคร่อมขย่มตอเนื้อ ดาบทื่อเนื้อแน่นก้อนกลม ใหญ่ยาวไหลเข้าไปอยู่ในกายของวราลี ซึ่งเหงามาหลายปี หลังจากสามีไม่กลับบ้าน เมื่อไปสงคราม

“น้าครับ เร็วๆ เถอะครับ ผมยังต้องกลับไปสอนหนังสือต่อ” ธายุกรทนน้าสาวรบเร้าไม่ไหว ผลักเขา และจับถอดตะขอซิปกางเกง กำรูดไว้ในมืออย่างช่ำชองกว่าปนิตา

ชายหนุ่มกลัวจนตัวเกร็ง แต่เสียวรู้สึกดีจนยอมน้าสาว มานั่งบนแก่นกายเขา ความเป็นชายตื่นเต้น แข็งตัวจนเขาทนไม่ไหว เผลอมุดกลีบอวบแหวกช่องสวาทอย่างลืมตัว

จะว่าไปช่องสวาทภายในยังฟิตเหมือนสาวๆ ยิ่งน้าสาวนั่งขย่ม เขย่ากายล่างเพื่อเข้าหาจ้าวโลกเขา แนบแน่นยิ่งใกล้ชิด เธอรู้สึกดี และเสียวมาก เพราะมันทำให้เธอคลายเครียด และหายเหงา เมื่อใช้ชีวิตเพียงลำพัง ไร้ชายอื่นมาหลายปี

“น้าเร็วอยู่แล้วล่ะ ของกรใหญ่แน่นคับช่องน้าจริงๆ ถ้าไม่ให้น้าเล่นนาน ขอน้าเล่นบ่อยๆ ก็แล้วนะ” น้าสาวขยับสะโพกเสยรัวๆ เข้าออกปล่อยท่อนเนื้ออวบอ้วนยาว ไหลผ่านจนชนกระแทกกับช่องสวาทภายใน

น้าสาวเสียวกระสันจนสะเทือนไปถึงเอว ความฉ่ำเปียกหลั่งไหล หน้าท้องแบนเรียบเปียกฉ่ำไปด้วยน้ำรักของน้าสาวแตกเสร็จใส่กายเขา

“น้าครับ ผมกลั้นไม่ไหวแล้วครับ!” ธายุกรไม่อาจหยุดความต้องการของวราลีได้ และเขาเองก็เช่นกันที่เผลอได้เสียกับน้าสาวของภรรยา หากเธอรู้มีหวังเขาต้องหัวแตก และโดนฟ้องหย่า เขาเพิ่งจะมีความสุขกับเธอได้แค่วันเดียวเอง

“อย่าเพิ่งไปไหนสิ น้ากำลังรู้สึกดีมากๆ อยู่” น้าสาวยังคงนั่งคร่อมขย่มอย่างเมามัน ร่างบางโงนเอนไปมา สะโพกกลมขยับกระแทกใส่พลิ้วไหว ความเสียวเมื่อท่อนเนื้ออวบถูไถ เคลื่อนตัวอยู่ภายในทำให้เธอเสร็จนับครั้งไม่ถ้วน

ธายุกรเห็นว่าเธอไม่ยอมลงจากตัวเขา จึงพยายามลุกขึ้นครึ่งกาย ใช้สองมือหนาจับสะโพกเธอยกสูง แต่วราลีทิ้งตัวลงมาหนักแรงๆ เธออ้าปากหอบเสียทนไม่ไหว มองหน้าธายุกรและขอจูบดูดริมฝีปากอย่างหิวกระหาย

ชายหนุ่มถูกกลืนกินริมฝีปากหนา แต่น้าสาวก็ร้อนแรงจนเขาต้องขยับสะโพกเสยใส่กระแทกกลับ เธอจึงนั่งย่องให้เขาคุกเข่ากระแทกแรงๆ เน้นๆ หนักหน่วงจนน้ำแตกอยู่ภายใน

น้าสาวหอบหายใจนอนราบอยู่บนเตียงปนิตา แต่ธายุกรรู้สึกผิดเหลือเกินที่ปล่อยให้มันเลยเถิดมาแบบนี้

“น้าครับ... ได้โปรด...

“อย่าบอกปนิตา... น้าไม่พูดหรอก เดี๋ยวหลานจะโกรธ วันนี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราสองคนนะ กร” ราวกับวราลีรู้ว่า ควรเก็บธายุกรอยู่บ้านนี้นานๆ ทำให้ชายหนุ่มอึดอัดใจว่า กลัวความจริงนี้จะหลุดไปสักวัน

“จริงนะครับ?”

“แน่นอนจ๊ะ แต่ว่างๆ วันไหนปนิตาไม่อยู่บ้าน ก็มาอยู่กับน้าบ้างนะ” น้าสาวยิ้มแย้มสดใส อารมณ์ดีหลังจากเสพสมกับหลานเขย คลายเครียดหายเหงาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ...

******