ร่วมกันใช้ [4]

ธายุกรเหนื่อยหอบ เหงื่อผุดเต็มหน้า ระหว่างหอบเอกสารที่ต้องการ เดินทางกลับมาที่โรงเรียนก่อนบ่ายนี้จะเลิก ปนิตาไม่พบเขายามบ่ายจึงมองหาว่าเขาหายไปไหน

“ออกไปไหนมารึ กร?” เพียงภรรยาแวะเดินทัก ชายหนุ่มพยายามเก็บสีหน้าและอารามตกใจ มิให้ผิดสังเกต

“ผมลืมเอกสารประกอบการเรียนไว้ในกล่อง ห้องนอนเราน่ะ เลยรีบกลับไปเอามาสอนเด็กต่อ กลัวจะลืมอีก นี่ไง...” ธายุกรยกเอกสารทั้งหมดให้เธอดู แววตาหญิงสาวมองค้อนราวกับจับผิดสามี สุดท้ายเธอหัวเราะ

“คราวหน้ามีอะไรก็บอกให้เตือนกันนะ จะไม่ต้องเหนื่อยกลับไปเอามาอีก คงจะร้อนแย่ เหงื่อออกเต็มตัวเลย” ปนิตาพยายามเช็ดเหงื่อสามีอย่างเป็นห่วง แต่ใจของธายุกรรู้สึกผิดหนัก เมื่อเผลอได้เสียกับน้าสาวของเมียไปแล้ว

“ขอบคุณนะ นิตา” ธายุกรตอบน้ำเสียงควบคุมให้ฟังดูปกติ นี่เขาจะต้องแอบได้เสียกับน้าเธอ เพื่อปกปิดความจริงตลอดอย่างนั้นรึ? ...

******

ขิมอ่านหนังสืออย่างว่าของเขม พลางหน้าแดงเขินอายไปมา มันเป็นแบบนี้เองรึ แค่พยายามจินตนาการยังฟินขนาดนี้ ถ้าโดนของจริงๆ จะรู้สึกขนาดไหน หญิงสาวรู้สึกร้อนรุ่มในอกใหญ่ ภายในชุดม.ปลาย

“เป็นไง น่าลองเอากับผู้ชายสักคนล่ะสิ” เขมดึงหนังสือนิยายเล่มโปรดของตัวเองออกจากมือแฝดน้อง ถ้าไม่ติดว่าแม่ดุเรื่องผู้ชาย เธอคงมีแฟนและแอบได้เสียกันในวัยเรียนไปนานแล้ว

“แม่ห้ามน่ะสิ ถ้าท้องในวัยเรียน แถมแม่บอกจะขับออกจากบ้านนะ ถ้ารู้ว่าเราไปเสียตัวให้ผู้ชายที่ไหนก่อนเรียนจบน่ะ” ขิมบ่นนึกน้อยใจ ทำไมแม่ไม่ให้อิสระกับเธอสองฝาแฝดบ้างนะ

“ถ้างั้น เราก็แอบทำ ไม่ต้องบอกแม่ไง” เขมแนะนำ โดยตกลงกันว่า พวกเธออาจจะลองขอให้พี่เขย สอนร่วมรักเพศศึกษา ระหว่างที่บ้านไม่มีใครอยู่ หวังว่าจะได้วันหยุดที่ไม่มีใครอยู่บ้าน แต่พวกเธอสองคนก็ไม่เคยมีโอกาสดีๆ สักที...

******

วันเวลาผ่านไป หลายอาทิตย์ ธายุกรพยายามปรับตัวอยู่บ้านของปนิตา ซึ่งกลางคืนเขานอนอยู่กับภรรยาสาวตามปกติ และได้เสียกันวันละสองครั้งก่อนนอน ทุกท่วงท่าทำให้ปนิตาแข็งแรง และร่วมกิจกามกับเขานานและบ่อยครั้ง

ในขณะเดียวกัน ช่วงวันที่ปนิตาไปสอนพิเศษเสาร์อาทิตย์ และเขมกับขิมไปเรียนพิเศษกับปนิตาที่โรงเรียน ก่อนสอบไฟนอลสุดท้าย เพื่อเข้ามหาวิทยาลัย ธายุกรร่วมรักกับน้าสาวอย่างร้อนแรง หลายชม. ก่อนภรรยาและหลานสาวจะกลับบ้าน

เป็นอย่างนี้แอบลักลอบได้เสียกันหลายครั้ง จนมาวันหนึ่ง วราลีต้องเดินทางกลับบ้านตจว. เพื่อไปงานศพของญาติฝ่ายสามี จึงชวนเขมกับขิมเดินทางไปด้วย เหลือปนิตาและปราณชล อยู่บ้านประมาณอาทิตย์หนึ่ง

ธายุกรรู้สึกโล่งใจเมื่อวราลีไม่อยู่บ้านอาทิตย์หนึ่ง เขาจะได้พักผ่อน เพื่อร่วมรักอย่างสุขใจกับปนิตานานๆ หลายวัน ธายุกรยังคงดำเนินกิจกามสามีภรรยาตามเดิม เสียงหัวเตียงไม้ยังคงกระทบกับกำแพงเป็นจังหวะอย่างเดิม

คราแรกธายุกรอาจจะเขินอาย แต่มาระยะหลังๆ ดันสร้างอารมณ์เขาเร้ารักขยับกาย สาดใส่เรี่ยวแรงทั้งหมด พุ่งชนโพรงภายในปนิตาจนน้ำแตกครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวหอบนอนหายใจหมดแรง หลับสนิทไม่รู้สึกตัว...

******

ธายุกรเดินห่อผ้าขนหนูเดินลงมาในครัว หวังว่าจะหาน้ำดื่มเย็นๆ ดับกระหายคลายเหนื่อย พบว่าปราณชล อยู่ในชุดลำลองสบายๆ ราวสวมชุดคลุมเพียงตัวเดียว ชุดเน้นรูปร่าง ห่อกายหน้าอกหน้าใจโผล่ ยอดถันชี้สูง

แววตาธายุกรเผลอไปเห็นปราณชลยืนอยู่ข้างหลัง เธอมองเขาด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว และมั่นคง เรียวริมฝีปากอวบวาว ราวกับทาลิปมันมาอยู่ก่อนแล้ว

“เอ่อ... คุณแม่ครับ... ผมขอโทษด้วยนะครับ ถ้าไม่สุภาพ”

“ยัยนิตาล่ะ?” เธอถามน้ำเสียงแข็ง ค่อนข้างดุดัน พลางเดินเข้ามาใกล้ธายุกรจนเขาไม่กล้าขยับหนี

“หลับไปแล้วครับ เห็นบ่นๆ ว่าเพลีย” ธายุกรตอบไปตามตรง เพราะเขาเอากับเธอแรงมาก และนานนับชม. เสียงหัวเตียงไม้เพิ่งจะเงียบลง จึงได้มาพักเสียหน่อย

“มาคุยกับแม่ในห้องหน่อยสิ” ปราณชลเรียกเขาให้เดินตาม ชายหนุ่มคิดว่าจะต้องโดนดุแน่ๆ เรื่องเขากับปนิตาได้เสียกันบ่อย พลางทำเสียงรบกวนจนบ้านแทบพังอยู่บ่อยครั้ง

“แม่ครับ อยากคุยอะไรกับผมหรือครับ?” ธายุกรถามอย่างสงสัย ว่าทำไมแม่ถึงพาเขาเข้าห้อง และปิดประตูลงกลอนล็อคแน่นหนาแบบนี้

“มาให้แม่กอดหน่อย ทำให้แม่หายเหงาทีนะ” ปราณชลขอร้อง พลางถอดชุดคลุมออก กายสาวมีอายุ แต่ยังคงรูปร่างดี แม้นมจะหย่อนคล้อยไปบ้าง แต่ยังกลมกลึงเนื้อนวลสวยงาม

“เอ่อ... คือผมไม่...” เสียงธายุกรหายไป เมื่อมือสาวกลางคนผ่านประสบการณ์ กอบกำท่อนเนื้อไว้ เลื่อนเรียวปากอ้ากว้าง พร้อมกลืนกินจนสุดลำคอสาว ชายหนุ่มเสียวซ่านมากมาย เมื่อแม่ทำให้เขารู้สึกดีเหลือเกิน

หญิงกลางคนหิวโหยมาหลายวัน นับตั้งแต่ลูกสาวแต่งงาน สามีไปสงครามไม่กลับบ้าน ยากจะหาผัวใหม่มาแต่งงาน เพราะกลัวลูกสาวจะไม่ยอมรับ และเธอจะโดนตราหน้าว่าหลายผัว

ความต้องการและเสียงจากกิจกรรมของธายุกร ทำให้เธอจินตนาการมาหลายวัน หลายคืน จนถึงอยากจะหาโอกาสดีๆ หลับนอนกับลูกเขยแข็งแรงคนนี้บ้าง

“แม่ครับ... ผมเสียวมากครับ” ธายุกรอยากจะพยายามห้ามปราณชล แต่สาวกลางคนยังไม่เลิกดูดกลืนท่อนเนื้อ ยิ่งส่งอารมณ์กลัดมันหนักจนเขาอยากจะเริ่มสอดใส่ ราวกับเธอจะรู้ว่ามันตื่นตัวเต็มที่ และยืดยาวเพียงไร สายตาเธอพึงพอใจกับขนาดของลูกเขยคนนี้จริงๆ

“มาทำให้แม่หน่อยสิ ไม่งั้นแม่จะร้องให้ปนิตามาเห็นนะ” เธอข่มขู่เล็กน้อย พลางก้มหันหลังให้ เรียวหลังเนียนสว่าง และเอวคอดได้รูปเอส ชายหนุ่มกลืนน้ำลายยากลำบาก หลังจากถูกปากอันช่ำชอง ปลดองคชาติเขาเป็นอิสระ

“ครับ” ธายุกรตอบอย่างไม่มีทางเลือก หากเขาจะต้องทำตามคำขอของปราณชล และสวมกอดแทรกท่อนเนื้อแก่นกาย แทรกผ่านระหว่างต้นขาสาวกลางคน

******

ดาบทื่ออวบกลมชนกับกลีบแห้งผ่านกาลเวลา เขาถูปลายท่อนเนื้อไปมา ชนกับร่องสวาทที่แห้งแล้ง ช่างผ่านอย่างยากลำบาก สาวกลางคนรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ จนธารน้ำหล่อลื่นภายในเริ่มทำงาน

ท่อนเนื้อค่อยๆ คืบคลานสอดใส่เข้าไปอย่างเชื่องช้า ปราณชลเสียวกระสันจนขนลุก เมื่อลูกเขยกำลังบุกทะลวงร่องสวาทจากประตูหลัง มวลเนื้ออิ่มหนาแน่น กำลังอัดแหวกร่องภายในอ้ารับความสุข องคชาติกำลังคืบคลานผ่านเข้ามา

ปลายจ้าวโลกมุดร่องแคบติดขัด เมื่อมันใหญ่คับช่องสวาท ยอมรับว่าของปราณชลบีบอัด จนปลายเนื้อเขาเสียวซ่าน เขาจึงกระตุกอัดกระแทกเน้นๆ ผ่านเข้าไปจนมิดด้ามองคชาติ ปราญชลเผลอร้องอุทาน รู้สึกดีสุดๆ อย่างที่ไม่ได้ลิ้มลองมานานแล้ว

ธายุกรซอยสะโพกใส่ร่องสวาทปราณชล อย่างห้ามใจไม่ได้ เพราะมันทำให้เขารู้สึกดีในอีกรูปแบบหนึ่ง ยิ่งอัดใส่เข้าไปภายใน มันก็ยิ่งตอดเขา และชนสุดทางจนปริปาก ส่วนหัวหยักองคชาติมุดทะลุไปอีกกำแพง บีบท่อนเนื้อหัวดูดปลายหัวหยักเขาเอาไว้แน่น

ชายหนุ่มเสียวจนขนลุกทั่วกาย ทำไมมันช่างทำให้เขาเสียวกระสัน กำหนัดหนักได้มากเพียงนี้ จากช่องสวาทอันแห้งแล้ง เริ่มอุดมสมบูรณ์ด้วยความชุ่มชื้น และไหลลื่นมากมาย ปราณชลเสร็จสมสุขใจ น้ำแตกภายในร้อนอุ่นเสียวซ่าน

ธายุกรยังคงละเมอเพ้อกระแทกใส่ปราณชล ราวกับคิดอยู่ว่า เขากำลังร่วมรักกับภรรยามิปาน จึงเสยกระแทกใส่ร่องก้นจากเบื้องหลัง หน้าท้องแบนราบตบก้นเธอ เด้งหลายระรอบเร้าใจ เสียงเนื้อเปลือยกายกระทบกันอย่างเมามัน

มันกำลังจะมาแล้ว เขาจะไปถึงสวรรค์อีกเส้นทางหนึ่ง เมื่อมันถูกดึงออกมา พวยพุ่งน้ำขาวขุ่นทั่วเรือนหลังของปราณชลอย่างมากมาย เขาเหนื่อยหอบหน้าแดงก่ำ หายใจลึกๆ อย่างอ่อนล้า เมื่อเหงื่อผุดทั่วกาย และปราณชลนอนคว่ำอย่างอ่อนแรง

“แรงทน เข่าดี ถ้ายัยปนิตาหลับแล้ว หรือไม่อยู่ ว่างๆ มานอนเป็นเพื่อนแม่บ้างนะ” ปราณชลเกริ่นน้ำเสียงระรื่น ยิ้มแย้มสุขใจ เธอหายหิวความกระสันในบัดดล เพราะสามียังไม่เคยทำเธอเสร็จได้เพียงนี้

“แม่ครับ... ได้โปรดอย่า...”

“อย่าบอกยัยนิตา... ถ้าลูกไม่ดื้อแม่นะ” สีหน้าของปราณชลหันเหลียวหลัง และยิ้มแย้มรับปากว่า จะปิดเป็นความลับให้ ธายุกรจึงขอตัวห่อผ้าขนหนู และรีบเดินออกไป กลัวปนิตาจะตื่นมาไม่พบเขาอยู่ใกล้ตัว

เป็นเรื่องที่โชคดีที่ปนิตาหลับสนิทนอนกรนอยู่ เพราะเขาไปหยิบน้ำเย็นมาเผื่อเธอ และพาตัวเองไปอาบน้ำ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา ทำให้แววตาหญิงสาวกระพือแผ่ว และเสียงกรนเงียบไป

“นิตาเผลอหลับไปรึ?”

“ถ้าง่วงก็นอนพักเถอะ เมื่อกี้ผมแวะไปหยิบน้ำดื่มเย็นๆ มาฝากคุณด้วยน่ะ ผมร้อนเหงื่อออก ขอตัวอาบน้ำแปบนะ” ชายหนุ่มรีบเผ่นไปอาบน้ำ กลัวภรรยาสาวจะรู้ว่าเขาไปเสร็จอีกน้ำหนึ่ง

“ขอบคุณนะ คุณเป็นสามีที่น่ารักมากๆ จริงๆ” ปนิตายิ้มแย้มก่อนจะหยิบน้ำดื่มเย็นๆ มาดื่ม เธอช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ ที่เขาขยันทำการบ้าน และรักเธอมากมายได้เพียงนั้น

******