Semua Bab กลรักคุณหมอแสนร้าย: Bab 51 - Bab 60

ณัชชาเดินเข้ามาในห้องพักแพทย์ สีหน้าของเธอหม่นหมองลงเล็กน้อยกว่าทุกวัน เธอเห็นภีมวัชนั่งที่มุมส่วนตัวจึงเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พยายามชวนคุย“หมอภีมวันนี้มีเรื่องอีกแล้วเหรอคะ”ภีมวัชเงยหน้าขึ้นมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปอ่านเอกสารต่อ“ครับ”บรรยากาศในห้องเงียบลงทันที ณัชชาไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี เธอรู้สึกได้ถึงความเย็นชาและระยะห่างที่ภีมวัชสร้างขึ้นมาอย่างชัดเจน นับตั้งแต่วันที่เธอตัดสินใจสารภาพรักกับเขาไป เขาก็พยายามทำตัวให้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน“หมอภีมโกรธฉันเหรอคะ” เธอถามเสียงแผ่วเบาภีมวัชหยุดอ่านเอกสาร เขาวางมันลงบนโต๊ะ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาณัชชาตรงๆ แววตาของเขาเรียบนิ่งจนเธอไม่สามารถอ่านความรู้สึกใดๆ ได้“ผมไม่ได้โกรธหมอนัท แต่ผมแค่คิดว่าเราควรรักษาระยะห่างที่เหมาะสม”“แต่เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะคะ สิบสามปีแล้วที่เรารู้จักกัน ทำไมต้องทำเย็นชากับฉันเหมือนคนอื่น” ณัชชาพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครือ“ก็เพราะเร

เช้าวันใหม่มาถึงพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนของอิงลดา หญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับมาทั้งคืน เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญที่เธอจะได้จดทะเบียนสมรสกับภีมวัชอหญิงสาวเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า เธอใช้เวลาอยู่หน้าตู้อยู่นานหลายนาที มือเรียวไล่ไปตามชุดต่างๆ ที่แขวนอยู่ภายในตู้ เธออยากจะเลือกชุดที่สวยที่สุดในวันนี้ชุดเดรสสีขาวสะอาดตา ชุดเดรสสีชมพูหวานๆ ชุดเดรสสีฟ้าอ่อนสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจหยิบชุดเดรสสีขาวเรียบๆ ที่มีลูกไม้ประดับที่คอเสื้อออกมา ร่างบางหมุนตัวไปมา มองดูตัวเองในเงาสะท้อนของกระจกที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขกับชุดที่เลือกได้ในขณะเดียวกัน ที่อีกห้องหนึ่ง ภีมวัชกำลังเผชิญหน้ากับความตื่นเต้นไม่แพ้กัน เขายืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า กำลังเลือกหยิบเนกไทสีต่างๆ ออกมาวางเรียงกันบนเตียงอย่างชั่วใจเขาลองหยิบเนกไทสีน้ำเงินเข้มขึ้นมาทาบกับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เตรียมไว้ แต่ก็ต้องส่ายหน้าให้กับตัวเอง เขารู้สึกว่ามันดูทางการเกินไป เขาจึงวางมันลง แล้วหยิบเนกไทสีเทาเงินขึ้นมาทาบแทน แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่ใช่ เขายืนนิ่งอยู่หน้ากองเนกไทบนเตียง

ณัชชาพยายามหลบหน้าภีมวัชเพื่อที่จะลดความเจ็บปวดให้ตัวเอง เธอใช้เวลาทั้งหมดในห้องทำงานของตัวเอง หรือไม่ก็อยู่กับคนไข้ เพื่อให้ตัวเองไม่มีโอกาสได้พบกับเขาเลย เธอรู้ดีว่าเธอต้องทำใจกับความสัมพันธ์ของเธอกับเขา แต่การกระทำของเธอมันช่างขัดแย้งกับความรู้สึกข้างในใจเหลือเกินพอถึงเวลาพักกลางวัน ณัชชาตัดสินใจเดินลงไปที่โรงอาหารของโรงพยาบาล เธอแอบหวังลึกๆ ว่าจะได้เจอภีมวัชที่นั่น เพราะปกติแล้วเขาจะมารับประทานอาหารกลางวันเป็นประจำสายตาของเธอสอดส่ายไปทั่วโรงอาหาร แต่ก็ไม่พบร่างสูงของคนที่เธอต้องการเจอ เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำด้วยสีหน้าที่ผิดหวังเล็กน้อยทันใดนั้น นายแพทย์ธนินทร์ก็เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเดียวกับเธอ พร้อมด้วยเพื่อนแพทย์อีกสองคน“เป็นอะไรไปหมอนัท ทำไมหน้าตาดูไม่ค่อยดีเลย”“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่รู้สึกหิว แต่ไม่รู้จะกินอะไรดี” ณัชชายิ้มเจื่อนๆ“วันนี้ร้านข้าวแกงมีขนมจีนแกงเขียวหวานด้วย ของโปรดหมอนัทนี่ครับ ทำทีไรก็ไปจัดตลอด” หมอธนินทร์ถามพร้อมกับรอยยิ้ม“วันนี้ไม่อยากกินเส้นค่ะ”&l

เมื่อมาถึงบ้าน ทั้งสองก็เดินเคียงกันเข้ามาด้วยรอยยิ้ม อิงลดากำลังจะเดินตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง แต่ภีมวัชกลับคว้ามือของเธอไว้เบาๆ“จะไปไหน” เขาถามเสียงนุ่มนวล“ก็เข้าห้องอิงไงคะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ห้องของอิงอยู่ที่นี่” เขาพูดพร้อมกับดึงมือเธอให้เดินตามเขามาที่หน้าห้องนอนของเขา อิงลดาชะงัก“แต่ว่าเราแต่งงานกันในนาม ยังไม่ได้แต่งจริงเสียหน่อย อีกอย่างอิงยังไม่ได้ย้ายของเลยนะคะ”“พี่ให้แม่จัดการให้แล้ว” ภีมวัชคลี่ยิ้มบางๆ ที่มุมปากคำพูดของภีมวัชทำให้อิงลดาถึงกับอ้าปากค้าง หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำด้วยความเขินอายและความตื่นเต้นภีมวัชเปิดประตูห้องนอนของเขาออก ภายในห้องที่ดูเรียบหรูและเป็นระเบียบเรียบร้อย บัดนี้มีข้าวของของเธอวางอยู่มุมห้องอย่างเป็นสัดส่วน“ยินดีต้อนรับสู่ห้องของเรานะ” ภีมวัชพูดพร้อมกับโอบไหล่ของเธอให้เดินเข้าไปในห้องนอนอิงลดามองสำรวจไปรอบๆ ห้องด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึก

ในตอนเช้า ภีมวัชตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสุขและอิ่มเอมใจ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วภาพแรกที่เห็นก็คือใบหน้าหวานที่กำลังหลับใหลอยู่บนอกของเขาอิงลดานอนหลับอย่างสบายใจ ผมยาวสลวยสีดำขลับระใบหน้าของเธอ ภีมวัชมองดูใบหน้านั้นอย่างหลงใหลและเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ในที่สุดเขาก็ได้เป็นสามีของผู้หญิงที่เป็นรักแรกและรักเดียวของเขาแล้ว หลังจากที่ต้องเฝ้ารอคอยมานานถึงสิบปีภีมวัชใช้ปลายนิ้วเขี่ยปอยผมที่ปรกหน้าเธอออกอย่างแผ่วเบา สัมผัสที่อ่อนโยนทำให้เปลือกตาของอิงลดาเริ่มขยับ เธอกำลังจะรู้สึกตัวแล้ว เขารีบหลับตาลงทันที ทำเป็นแกล้งหลับ แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกอดภรรยาในนามไว้ไม่ยอมปล่อยอิงลดาค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอรู้สึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นและแข็งแกร่งของเขา แล้วตกใจไม่น้อยที่ตนเองนอนในอ้อมอกของเขาแบบนี้หญิงสาวค่อยๆดันตัวออกไป เธอมองใบหน้าที่หล่อเหลาของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนที่จะเอื้อมมือไปเขย่าแขนของเขาเบาๆ“พี่ภีมคะ ตื่นได้แล้ว”“ขออีกห้านาทีนะ” เขาพูดเสียงงัวเงีย ยังคงหลั