Todos los capítulos de ชะตาท่านข้าขอลิขิตเอง: Capítulo 1 - Capítulo 10

102 Capítulos

บทนำ

บทนำวันนี้อากาศหนาวเหน็บกว่าทุกวัน หิมะสีขาวบริสุทธิ์ตกโปรยปรายไม่หยุดตั้งแต่เช้าจวบจนกลางวันก็ยังมิมีทีท่าว่าจะหยุด ยิ่งส่งเสริมให้อุณหภูมิลดต่ำลงอย่างต่อเนื่อง ทว่าท่ามกลางความหนาวเหน็บสุดขั้วหัวใจเช่นนี้ดูเหมือนจะไม่สามารถกระทบกระเทือนผิวกายขาวดุจหิมะภายใต้อาภรณ์สีม่วงสดสลับแดง นางกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขากว้างใหญ่ได้เลยดวงหน้าเล็กเท่าฝ่ามือประกอบกับดวงตาดอกท้อสดใสแลดูงดงามและน่ารักในเวลาเดียวกัน จมูกเล็กเชิด ปากสีชมพูระเรื่อ พวงแก้มแดงจางๆเป็นผลมาจากอากาศหนาวเย็นนัก ยิ่งทำให้แม้นางนั่งเฉยๆก็สามารถดึงดูดผู้คนได้อย่างง่ายดายเรือนร่างบอบบางมีส่วนเว้าส่วนโค้งพอควรเจริญเติบโตตามแบบฉบับเด็กสาววัยสิบสี่ย่างสิบห้า วัยใกล้ปักปิ่นกำลังจะเป็นสาวเต็มตัวแล้วสตรีหนังหนาที่สามารถนั่งท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บขนาดบุรุษยังหลบเข้าบ้านตนเองเพื่อแสวงหาความอบอุ่น สตรีผู้นั้นคือข้าเองนามของข้าคือ เซียวเฟยเจิน แปลว่าผู้โบยบินสู่ทรัพย์สมบัติ ท่านพ่อข้าเป็นผู้ตั้งชื่อนี้ให้เอง ถึงชื่อจะดูธรรมดาแต่ข้าชอบความหมายมันนะเพราะข้าชอบอิสรภาพและเรื่องเงินๆทองๆยิ่งนักเรื่องที่ชอบรองลงมา
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

นี่มันเรื่องอะไรหนอ

บทที่ 1“ก็ที่หน้าหมู่บ้านมีขบวนของทหารกลุ่มเบ้อเริ่มรออยู่น่ะสิ เห็นบอกว่าเป็นตัวแทนมาส่งราชโองการจากองค์ฮ่องเต้ บอกว่ามาขอพบพ่อของเจ้าน่ะ”“....” ข้าเงียบทว่าดวงตาข้าเปล่งประกายเรืองรองราวกับมีเรื่องถูกใจ"ท่านหัวหน้าไปทางโน้นใช่หรือไม่ ข้าจะวิ่งไปตามเอง...ตายแล้ว นี่มันเรื่องอะไรหนอ”หมู่บ้านข้าก็เป็นเช่นนี้แหละ อารมณ์ดีก็พูดจาไพเราะ อารมณ์เสียก็ด่ากันตรง ๆ ตั้งแต่ข้าเกิดมิมีสักหนที่คนของทางการจะเข้ามายุ่งในหมู่บ้านแห่งนี้จึงไม่แปลกหากลูกบ้านจะมีท่าทีทำสิ่งใดไม่ถูกในสถานการณ์เช่นนี้ข้าเลือกเดินเข้าบ้านไปด้วยท่าทีเฉยเมยเช่นเดิมราวกับข้ามิได้แปลกใจเลยว่าไยจึงมีคนของฮ่องเต้มาหาท่านพ่อเพราะข้าคาดเดาเอาไว้อยู่แล้วว่าไม่เกินเดือนหลังจากข้ากลับจากการเข้าไปซื้อของในตัวมืองใกล้ ๆตอนนั้นข้าได้ทำการปล่อยข่าวเรื่องการมีตัวตนของผู้วิเศษ ณ หมู่บ้านในป่าลึก ข่าวแพร่กระจายเร็วยิ่งกว่าเชื้อโรคไม่นานจึงไปถึงหูของราชสำนักใช้เวลาสืบหาความจริงไม่กี่วันก็คงส่งคนมารับตัวข้าเข้าวังไปรับใช้ฮ่องเต้ในฐานะผู้พิทักษ์แห่งสวรรค์น่ะสิท่านพ่อข้าอย่างไรก็ต้องยอมแน่เพราะมีกฎหมายระบุไว้ชัดเจนว่าหากพบเจอผู้วิเศษแ
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

ออกไป

“ข้าไม่มีหลานดื้อด้านอย่างเจ้า”ข้ายังจำวาจาตอกกลับของอีกฝ่ายได้ดี“ว่าอย่างไรไอ้หนู ไขปัญหาที่ข้าถามได้แล้วรึ”ตาเฒ่าที่นางกล่าวถึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดแหบ ใบหน้าครึ้มไปด้วยหนวดเคราที่ไม่ได้รับการโกนเป็นปีข้าอยู่กับตาเฒ่าผู้นี้ตั้งแต่เด็ก หนวดยามนั้นเท่าไหร่ก็ยาวเท่านั้นมาเสมอ คงเป็นเพราะไม่มั่นใจในใบหน้าที่แท้จริงของตนเองกระมังจึงไม่โกนหนวดออกให้เรียบร้อยข้าล่ะเสียดายแทนจริง ๆ ขนาดมองภายนอกดูตอนนี้ข้ายังคิดว่าความจริงแล้วอีกฝ่ายต้องหล่อเหล่าเอาการเชียวแหละ“ยังเจ้าค่ะ ขะ...”ปึก ไม้เท้าที่เคยนอนสงบเสงี่ยมข้างกายเจ้าของบัดนี้ถูกตาเฒ่าโยนออกมากระทบเหม่งข้าพอดี แรงขนาดไม่หนักเกินไปทว่าก็ไม่เบาจนคนหนังหนาอย่างข้าไม่รู้สึก ทำให้ข้ายกมือขึ้นมาลูบบริเวณที่โดนปอย ๆ“ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าหากไขปัญหามิได้ไม่ต้องมาหาข้า...หากอยากเป็นบัณฑิตยอมไม่ควรผิดคำสัญญาต่อผู้ใด”“แต่ข้า...”“ออกไป เดี๋ยว! นี้!”“ข้ามีเรื่องสำคัญมาบอกท่านนะเจ้าคะ เรื่องนี้หยวน ๆกันมิได้หรือ”สุดท้ายข้าก็ต้องวิ่งเปิดเปิงออกมาเมื่อตาเฒ่าตั้งท่าจะสาดน้ำในขันใส่ข้าเป็นแบบนี้ทุกที นอกจากจะเป็นอาจารย์ที่เข้มงวดแล้ว เขายังเป็นบุคค
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

วันออกเดินทาง

บทที่ 2วันออกเดินทาง“นี่ท่านแม่ ท่านจะให้พี่สาวขนไปหมดนี่เลยหรือ”เซียวเฟยฉี น้องชายข้าพยายามยั้งมือท่านแม่ที่กำลังขนถุงผ้ากว่าเกือบสิบห่อออกจากห้องครัวบ้าน ข้ายืนมองนิ่ง ๆ พลางอมยิ้มเอ็นดูครอบครัวข้า“ก็เออสิวะ เดินทางไปเมืองหลวงใช้เวลาแรมเดือนโน่น ก็ต้องเตรียมเสบียงเตรียมของอร่อยไว้ให้ลูกข้าเยอะ ๆ สิวะ เจ้าไม่รู้หรือไงว่าพี่สาวเอ็งกินจุขนาดไหน”“ข้ารู้แต่ขบวนมารับย่อมตักเตรียมเสบียงมาไว้เรียบร้อยแล้ว เตรียมของที่จำเป็นไปพอมิดีกว่าเหรอท่านแม่ เดี๋ยวเขาจะหาว่าบ้านนอกเข้ากรุง ขนของราวกับย้ายบ้านไป”เฟยฉีอายุเพิ่งสิบสองคงเคยเห็นเคยได้ยินชาวบ้านพูดเรื่องอย่าขนของพะรุงพะรังเวลาเข้าเมืองเช่นนั้นจะโดนมองว่าบ้านนอกเข้ากรุงซึ่งก็จริงเพราะขนาดขนออกมาวางไว้ให้เหล่าทหารที่ติดตามมาดูแลขบวนรถม้าขนขึ้นไปไว้บนรถยังมองสายตาเหยียดใส่พวกข้าเลยไม่ต้องพูดถึงขันทีทั้งสองที่ยืนรอข้าขนของขึ้นรถอยู่ ดวงตาไม่ให้ความเคารพไม่พอยังเอนเอียงไปในทางดูหมิ่น....คงกำลังคิดในใจว่าข้าบ้านนอกเป็นแน่แต่คนอย่างข้าน่ะหรือจะสนใจคนอื่นข้าสนใจจิตใจของคนที่ข้ารักมากกว่า ท่านแม่เลี้ยงดูข้ามาตั้งแต่เล็ก อยู่ดี ๆ ข้าต้องห่างบ
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

ท่านผู้วิเศษ

บทที่ 3การเดินทางจากดินแดนทางตอนเหนือสิ้นสุดลงเมื่อขบวนเดินทางเข้าสู่เมืองหลวงของแคว้น พวกทหารพาข้ามาส่งถึงในเขตวังหลวงบริเวณที่อนุญาติให้รถม้าเข้ามาได้ มีเจ้าหน้าที่ทั้งชายและหญิงยืนรอตรวจคนก่อนเข้าวังซึ่งข้าก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเป็นเรื่องปกติก่อนเข้าวังซึ่งเป็นเขตที่ใกล้โอรสสวรรค์มากที่สุด หากมีคนหวังปองร้ายคงมิใช่เรื่องดีนักไม่นานข้าก็ถูกปล่อยตัวออกมา ทั้งข้าวของส่วนตัวข้า อาหารที่นำมาเยอะจนเหลือถูกทหารที่เดินทางมาในขบวนเดียวกับข้าอาสาช่วยยกเดินตามข้ามา“เดี๋ยวพวกข้าช่วยนะขอรับท่านผู้วิเศษ”น้ำเสียงอ่อนหวานผิดกับตอนแรกที่เจอกันทำให้ข้าหยักยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ตลอดหลายวันที่เดินทางอาหารที่ข้านำมาเยอะแยะพร่องไปหมดจนเหลือไม่กี่ถุงก็เพราะพวกเขานี่แหละเรียกได้ว่าข้าใช้วิธีซื้อใจทหารโดยการใช้ของกินที่ทั้งอร่อยและช่วยทำให้สบายตัวแก่พวกนั้นนั่นเองอย่างน้อย ๆข้าต้องการแค่ให้พวกเขาดูแลช่วยเหลือข้าในขบวนให้ดีก็เท่านั้นข้ามิคิดว่าของเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนั้นจะขนาดซื้อใจได้ถาวรหรอกเช่นเดียวกับขันทีทั้งสองที่ปกติอยู่ในวังอย่างสบายเมื่อไปเจอสถานการณ์ลำบากย่อมไม่ชิน ของเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ช่วยเหลือได้
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

มีนัดดื่มน้ำชา

บทที่ 4ข้าเดินเข้าห้องนอนด้วยท่าทางเกียจคร้านเต็มทน ก่อนเข้าห้องข้าไม่ลืมบิดขี้เกียจให้พวกนางดูอีกสองรอบ ขยิบตาให้อีกหนึ่งรอบเพื่อไล่พวกนางถงเอ๋อร์ที่เห็นการกระทำทั้งหมดของข้าถึงกับอั้นหัวเราะไม่อยู่นับตั้งแต่เราสองคนเดินทางด้วยกันตลอดหลายวันท้ายที่สุดนางก็กลายเป็นคนของข้าอย่างเต็มรูปแบบนางเป็นคนซื่อสัตย์คิดอย่างไรก็พูดหรือทำเช่นนั้น ประจบเจ้านายไม่เก่งและมือเท้าทำงานได้อย่างรวดเร็วทันใจ ซึ่งข้าชอบนิสัยเหล่านี้ของถงเอ๋อร์ยิ่งนักในทางกลับกันนี่ก็เป็นเหตุผลที่นางเป็นนางกำนัลในวังผู้ไม่ก้าวหน้านักก็เป็นเพราะนิสัยเหล่านี้เช่นกัน“ท่านผู้วิเศษเฟยเจิน หากท่านต้องการพบผู้วิเศษคนอื่น พรุ่งนี้ช่วงสายมีนัดดื่มน้ำชาที่ห้องโถงตำหนักเจ้าค่ะ ท่านถึงแม้จะเป็นผู้มาใหม่ก็สามารถเข้าร่วมได้”“งั้นหรือ ถึงเวลาแล้วมาเตือนข้าแล้วกัน”“เจ้าค่ะ”หลังจากนั้นข้าก็โบกมือไล่ถงเอ๋อร์ออกไป ส่วนข้าก็เดินสำรวจห้องหับหลังนี้วันรุ่งขึ้นเพลานี้ยามซื่อ (9:00-10:59 น.) อันเป็นเวลานัดดื่มน้ำชาร่วมกันของตำหนักนี้ ข้าเดินตามถงเอ๋อร์ออกมาเพื่อมุ่งไปยังห้องโถงที่เอาไว้ทั้งต้อนรับแขก ห้องทานอาหาร และห้องประชุมแบบมิใช่ทา
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

เปลี่ยนชุดให้ข้า

บทที่ 5หกวันผ่านไปอย่างรวดเร็วงานจัดแข่งขันล่าสัตว์สำหรับวัดฝีมือของเหล่าบุรุษในราชวงศ์มาถึงเสียทีข้าซึ่งเป็นผู้วิเศษจึงได้รับคำเชิญให้ร่วมงานด้วยอย่างมิต้องสงสัยในระหว่างที่ถงเอ๋อร์กับนางกำนัลที่ถูกส่งมาให้ข้าเฉพาะกิจช่วยกันแต่งตัวให้ข้าด้วยชุดที่ทางผู้ดูแลวังในส่งมาให้นั้นข้าก็นั่งเหยียดแข็งเหยียดขาให้พวกนางแต่งอย่างว่าง่ายอาภรณ์ที่พวกนางนำมาให้เป็นเสื้อผ้าเนื้อดีเลิศอยู่แล้ว ทั้งชุดถูกถักทอจากไหมสีชมพูทั้งชุดและตัดให้ดูหวานขึ้นอีกด้วยการปักลวดลายดอกเหมย บริเวณรอบชายแขนเสื้อถูกออกแบบให้เป็นพวงเล็ก ๆ ดูน่ารักล้ำสมัยในเวลาเดียวกันข้ามองชุดนั้นตาปริบ ๆ ให้ตายเถอะถึงใครจะว่าสวยเช่นไรข้าไม่มีทางใส่เด็ดขาด“เปลี่ยนชุดให้ข้า ข้าไม่มีทางใส่ชุดนี้อย่างแน่นอน หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรข้าก็ไม่ใส่”“ทำไมหรือเจ้าคะ ชุดนี้ทั้งงดงามและน่ารัก เนื้อผ้าโปร่งแต่ไม่บางจนเกินไป ลายปักเย็บก็งดงามนะเจ้าคะ ทั้งหมดทั้งมวลดูประณีตสวมชุดนี้เข้างานใหญ่ ในงานมีแต่ตระกูลสูงศักดิ์ขึ้นไปถึงเหล่าราชวงศ์ ใส่ชุดนี้จะมิโดนผู้ใดดูหมิ่นนะเจ้าค่ะ”เป็นถงเอ๋อร์ที่ใจเย็นอธิบายให้ข้าฟังอย่างมีเหตุผล ส่วนอีกนางกำนัลหนึ่งน่ะห
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

ผู้วิเศษทุกคนยกเว้นข้า

บทที่ 6ท้ายที่สุดสตรีที่ถูดพูดถึงในแง่ไม่ดีนักเช่นเฟยเจินก็เดินออกมาตำหนักเสียที เวลางานเริ่มคือต้นยามซื่อทว่ากว่าข้าจะไปร่วมงานได้ก็ตอนปลายของยามซื่อเสียแล้วรถม้าเก่า ๆ คันหนึ่งถูกทิ้งเหลือไว้ให้ข้านั่งออกจากวังไปยังสถานที่จัดงานอุทยานป่าหลวงตั้งอยู่ท้ายเมือง เป็นป่าที่อยู่ในความดูแลของพระราชวัง มีเจ้าหน้าที่ มีการล้อมรั้วอย่างแน่นหนา สัตว์ในอุทยานจึงถูกเลี้ยงกึ่งตั้งใจกึ่งปล่อยตามธรรมชาติ มีทั้งสัตว์หายาก สัตว์ธรรมดาทั่วไป รวมถึงสัตว์ดุร้ายต่าง ๆ ด้วยไม่นานรถม้าของข้าก็เคลื่อนถึงอุทยานที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คน บริเวณด้านนอกประกอบด้วยชาวบ้านที่อยากมาเห็นงานของชนชั้นสูง ส่วนด้านในกำลังทำพิธีเปิดงาน มีการมอบของขวัญระหว่างบิดากับบุตรเพื่อเป็นการแสดงให้ปวงชนเห็นถึงขนบธรรมเนียมการกตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดเป็นการปลูกฝังขนบธรรมเนียมนี้ให้ประชาชนทางอ้อมนั่นเองข้าเป็นเพียงผู้วิเศษตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่ได้รับการแต่งตั้งผู้หนึ่งหายไปจากในงานย่อมไม่มีใครสนใจ เพราะช่วงเช้ามิใช่หน้าที่ของพวกข้า จะมีก็แต่บางคนที่เป็นบุตร บุตรีของตระกูลชั้นสูงอยู่แล้วที่ต้องเข้าไปนั่งร่วมกับครอบครัวของตนซึ่งก็คือผู้ว
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

เดินป่าอยู่เป็นนิจ

กรอบ แกรบ กรอบ แกรบสตรีในเครื่องแต่งกายสีเขียวอ่อน สวมกางเกงสีน้ำตาลคล้ายสีของต้นไม้ที่กำลังเดินผ่าน ใบหน้าขาวกระจ่างผิวเนียนละเอียดดั่งคนเมืองหนาว ใบหน้ายามมิได้พูดดูอ่อนโยนราวกับคุณหนูในห้องหอทั่วไป งดงามและน่าถนุถนอมยิ่งนัก ร่างบอบบางอ้อนแอ้นทว่าน้ำหนักเท้าที่ลงเดินมั่นคง เท้าบางย่ำผ่านต้นหญ้าสูงถึงเอวอย่างคล่องแคล่ว โดยนางจะหยุดใช้มีดพร้าที่พกมาบากทำเครื่องหมายยาวบนเปลือกไม้เป็นระยะ ๆ บางครั้งนางก็จะเงยหน้ามองตำแหน่งของดวงอาทิตย์โดยรวมแล้วนางดูเหมือนกับคนที่มักเดินป่าอยู่เป็นนิจ เป็นสตรีทว่าคุ้นชินกับผืนป่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเซียวเฟยเจิน...ข้าเองหากถามว่าบ้านหลังที่สองของข้าคือที่ใด ข้าบอกได้เลยว่าคือผืนป่า ถึงแม้ป่าที่นี่จะมิใช่ป่าบ้านเกิด ข้าก็มิได้เกรงกลัวแต่อย่างใด กลับรู้สึกมันเดินง่ายกว่าด้วยแหละเพราะมันคือป่าอุทยานที่ทุกปีมีการดูแลอย่างดีไม่นานข้าก็เดินมาถึงที่หมาย ดวงตาปราดเปรียวของข้ากวาดตามองหาที่หลบซ่อนตัวตามพงหญ้าสูงใหญ่แถวนั้นตำแหน่งที่ข้ากบดานตนเองเพื่อรอเหยื่อให้มาติดกับคือบริเวณป่าข้างเส้นทางไปสู่เส้นชัยห่าวมาราวสองลี้ หากนางจำไม่ผิดในหนังสือบอกว่า อ๋องสาม
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más

เป็นตัวใดกัน?

บทที่ 7ข้าเดินตามรอยสัญลักษณ์ที่ตนเองทำไว้อย่างสบายอารมณ์ มองรอบตัวเต็มไปด้วยป่าไพรช่างให้อารมณ์ผ่อนคลายยิ่งกว่าการอยู่ในพระราชวังที่มีเครื่องอำนวยครบครันเสียอีก ทว่าข้าเดินมาได้สักระยะหนึ่ง จมูกน้อย ๆ ของข้าดันได้กลิ่นไม่พึงประสงค์เป็นกลิ่นโลหิตคาวคละคลุ้งทั่วบริเวณแห่งนี้ราวกับมีเหตุการณ์ฆ่าแกงเกิดขึ้นแต่ในป่าเช่นนี้อาจเป็นการล่าเหยื่อของผู้ล่า นับเป็นเรื่องปกติ ข้าไม่ควรไปสนใจ ทางที่ดีควรหลีกหนีจากบริเวณนั้นออกมาด้วยซ้ำแต่ใครจะไปรู้ว่าสิ่งที่ข้าคิดเอาตัวออกให้ห่างกับปรากฎอยู่ตรงหน้า ข้าเห็นสิ่งใดยังไม่ค่อยชัด เห็นเพียงร่างดำ ๆ กำลังกระทำบางอย่างกับซากสัตว์ข้ารีบหลบหลังต้นไม้ใหญ่ด้วยจิตใจตื่นตระหนกด้วยความอยากรู้จึงแง้มหน้าออกไปดูอีกสักครั้งเพื่อความแน่ใจว่าข้ามิได้ตาฝาดเป็นจริง...เป็นร่างมนุษย์กำลังก้มลงไปดูดเลือดจากซากสัตว์ที่เพิ่งตายใหม่ ๆ นั่นหากเป็นสัตว์ป่าข้าอาจไม่ต้องหวาดกลัวขนาดนี้ ท่านพ่อข้าสอนวิธีหลีกหนีมาหมดแล้ว แต่นี่...เป็นตัวใดกัน?มองด้านหลังเหมือนมนุษย์คนกินเลือดรึ....ช่างเถอะข้าจะต้องรีบหนีเรื่องคนอื่น ยิ่งรู้เยอะยิ่งเป็นภัยแก่ตนข้าค่อย ๆ ก้าวถอยหลัง ฝีเ
last updateÚltima actualización : 2025-11-30
Leer más
ANTERIOR
123456
...
11
ESCANEA EL CÓDIGO PARA LEER EN LA APP
DMCA.com Protection Status