All Chapters of หวนรักมิอาจลืมเลือน: Chapter 1 - Chapter 10

จวนตระกูลจ้าว เสียงร้องไห้ระงมของบ่าวไพร่ในจวนที่กำลังโศกเศร้ากับการจากไปของคุณหนูจ้าวเจียอิงผู้เป็นที่รักของทุกคน นางเสียชีวิตจากการผูกคอตายในเรือนระหว่างที่มีการหารือเรื่องแต่งงานของผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายและมารดาของหวงซีหยุนมีท่าทีรังเกียจว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้ เหตุเพราะนางรักหวงซีหยุนมาตั้งแต่วัยเยาว์ เขาเป็นบุรุษคนเดียวในใจมาตลอดและหวงซีหยุนก็มีใจให้นางมาตลอดเช่นเดียวกัน ทั้งคู่วาดความหวังเอาไว้ด้วยกันว่าจะแต่งงานกันเมื่อถึงวัยออกเรือน ตระกูลหวงเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเพราะบิดาของหวงซีหยุนคือ หวงฉี รั้งตำแหน่งขุนนางขั้นสอง เสนาบดีกรมกลาโหม และหวงซีหยุนมีตำแหน่งรองแม่ทัพเลื่องชื่อ แตกต่างจากตระกูลจ้าวที่บิดาของจ้าวเจียอิงคือ จ้าวถิง ที่เป็นเพียงตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายเสมียนขุนนางระดับล่างเท่านั้น รับราชการมาเกินสิบปีหน้าที่การงานยังไม่ก้าวหน้า ถึงแม้จ้าวถิงและหวังฉีจะเป็นสหายรักกันมานานแต่เรื่องฐานะนับว่าแตกต่างโดยสิ้นเชิง แม้แต่ฮูหยินของตระกูลหวงยังเป็นถึงหลานอดีตพระสนมฮ่องเต้องค์ก่อนแล้วตระกูลจ้าวจะเอาอะไรไปเทียบเทียมกันได้ เรื่องเพิ่งเกิดขึ้นและผู้อาวุโสก็กำลังหารือกันอยู่จึงยัง

ภายในรถม้าฮูหยินยิ้มแย้มไปตลอดทางด้วยความพึงพอใจส่วนใต้เท้าหวงได้แต่ถอนหายใจ เรื่องนี้ทำให้ใต้เท้าคิดสิ่งใดไม่ออก "ท่านพี่ไม่ดีใจหรือเจ้าคะที่ข้ายังไม่ได้เอ่ยปาก เจียอิงก็เสนอขึ้นมาก่อน" หวงฉีกลอกตามองภรรยาก่อนเมินหน้าออกไปมองด้านนอก "ข้าคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะมีวันนี้" นางหุบยิ้มทำหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที "ใครจะคิดถึงกันเล่าเจ้าคะ แต่ดูเหมือนว่านางรู้สถานะของตัวเองดีนับว่ายังมีความเจียมตัว หากแต่งเข้าจวนมีแต่จะทำให้เราอับอายขายหน้า ลูกชายเราเป็นถึงรองแม่ทัพนะเจ้าคะ" หวงฉีหันกลับมามองฮูหยินก่อนพูดขึ้นอีกครั้ง "หยุนเอ๋อร์กลับมาจะเป็นอย่างไร ลูกจะเสียใจหรือไม่" "ลูกต้องเข้าใจสถานการณ์แน่นอนเจ้าค่ะ เรื่องนี้จะขึ้นอยู่กับคนสองคนไม่ได้ควรนึกถึงหน้าตาวงศ์ตระกูลบ้าง ตระกูลหวงยิ่งใหญ่บรรพบุรุษเป็นถึงเจ้ากรมขุนนาง ตำแหน่งของท่านก็มิใช่เล็ก ๆ ตระกูลหยางของข้าก็สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ แล้วเราจะแต่งสะใภ้จากตระกูลเล็ก ๆ อย่างตระกูลจ้าวได้อย่างไรกัน" ที่นางพูดมาก็ถูกต้องเพียงแต่เขาแค่กังวลใจเท่านั้น หวงฉีถอนหายใจอีกรอบไร้คำพูดคัดค้านฮูหยิน "ใต้เท้าจ้าวเป็นขุนนางระดับล่างสุดจนป่านนี้ยังไม่เคยไ

ความร้อนใจมีอยู่ท่วมท้นใช้เวลาไม่นานหวงซีหยุนก็มาถึงจวนตระกูลจ้าว บ่าวไพร่ที่เห็นหน้าเขาต่างกระอักกระอ่วน คุณชายหวงมาถึงจวนราวกับลมพายุพร้อมกับใบหน้าขึงขังย่อมมิใช่เรื่องที่ดีเท่าใดนัก "อิงเอ๋อร์อยู่หรือไม่" เขาถามเมื่อเห็นพ่อบ้านเดินออกมาต้อนรับ "เอ่อ คุณหนูไปสวดมนต์ที่วัดชุนเจิ้นขอรับ" "สวดมนต์?" นางไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องนี้เลยหรือไรถึงมีกะจิตกะใจไปสวดมนต์ที่วัด ไม่รอคอยคำตอบจากพ่อบ้านด้วยความร้อนอกร้อนใจหวงซีหยุนควบม้ามุ่งตรงไปยังวัดชุนเจิ้นต่อทันที เขาต้องรู้เหตุผลเรื่องนี้ให้จงได้ว่าจ้าวเจียอิงถอนหมั้นเพราะเหตุใด ช่วงเวลาพักของผู้เข้าร่วมสวดมนต์ไหว้พระจ้าวเจียอิงออกมาเดินเล่นด้านนอก สายตาของนางมองเห็นบุรุษผู้หนึ่งกำลังควบม้ามายังจุดที่นางยืนอยู่พอดี ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันจ้าวเจียอิงอยู่ในอาการสงบนิ่งขณะที่หวงซีหยุนอกแทบระเบิดอยากถามนางให้แน่ใจว่าเกิดเรื่องใดขึ้นเหตุการณ์ถึงได้ตาลปัตรอย่างนี้ นางย่อกายทำความเคารพท่าทีดูห่างเหินแสดงออกมาชัดเจน ดวงตาของนางดูว่างเปล่าราวกับคนไม่รู้จักกัน หวงซีหยุนยืนนิ่งพิจารณาสตรีตรงหน้า นางกับเขารักกันมากเหตุใดกลับมาครั้งนี้นางถึงเปลี่ยนไปเป็น

หากจะว่าไปตระกูลจ้าวในเมืองต้าซุนก็ไม่ใช่เล็ก ๆ มีชื่อเสียงด้านการค้าขายเป็นพ่อค้าตระกูลมั่งคั่งอันดับต้น ๆ ของต้าซุนเพียงแต่จ้าวถิงสอบเป็นขุนนางและได้รับราชการในเมืองต้าเหลียนจึงมาลงหลักปักฐานที่นี่โดยที่ไม่มีผู้ใดรู้จักภูมิหลังมาก่อน แม้ว่าจะลำบากหรือต้องดิ้นรนเพียงใดเขาก็ไม่เคยกลับไปรบกวนคนในตระกูลให้บิดาและพี่น้องลำบากใจ ในบรรดาบุตรสามคนจ้าวจื่อหานได้เลือดพ่อค้ามามากที่สุด แต่เนื่องจากต้องสร้างตัวเอาเองและต้นทุนน้อยเขาจึงทำได้เพียงทำการค้าเล็ก ๆ เท่านั้น เรื่องราวเหล่านี้บุตรทั้งสามคนรู้ดีและพี่ชายของจ้าวเจียอิงก็เคยไปที่ต้าซุนมาก่อนเมื่อครั้งมารดายังอยู่ ส่วนนางยังไม่มีโอกาสได้พบกับญาติพี่น้องเพราะตอนเป็นทารกมารดาก็เสียชีวิตแล้ว จ้าวถิงรักภรรยามากตั้งแต่นางจากไปเขาก็ไม่ยอมแต่งอนุภรรยาคนใดเข้าบ้านจนกระทั่งบุตรทั้งสามคนเติบใหญ่ ต่อสู้กับอุปสรรคและเลี้ยงดูมาเพียงลำพังกับบ่าวรับใช้ที่คอยดูแลช่วยเท่านั้น น่าแปลกใจที่จู่ ๆ จ้าวถิงก็ได้รับจดหมายจากเมืองต้าซุนของพี่ใหญ่คือจ้าวเหลียน "ท่านลุงอยากพบอิงเอ๋อร์ เพราะยังไม่เคยเจอหน้า พ่อต้องหาเวลาว่างพาเจ้าทั้งสามคนไปเยี่ยมท่านลุงที่เมืองต

"มีหนังสือจากกองทัพถึงรองแม่ทัพขอรับ" บ่าวรับใช้วิ่งถือจดหมายมาที่ห้องน้ำชาขณะที่พ่อแม่ลูกนั่งดื่มชาด้วยกันและฮูหยินกำลังจะพูดถึงคู่แต่งงานที่นางดูไว้ให้ หวงซีหยุนเปิดจดหมายอ่านครู่หนึ่งก็เอ่ยขึ้น "มีงานด่วนขอรับต้องไปชายแดนอีกสองวัน" "เหตุใดกันเร่งด่วนเช่นนี้ ไหนบอกว่ากลับมาคราวนี้จะไม่ไปไหนอีก" ฮูหยินทักท้วงขึ้นเพราะก่อนหน้านี้ที่พูดคุยกันไว้ไม่ใช่อย่างที่เห็น หวงซีหยุนตัดสินใจแน่วแน่เอ่ยขึ้นหนักแน่น "ลูกเปลี่ยนใจแล้วขอรับลูกจะขอประจำที่ชายแดนไม่เข้ามาอยู่ในเมืองหลวงอีก" ทำเอาผู้อาวุโสทั้งสองคาดไม่ถึง "หยุนเอ๋อร์ เจ้าจะทรมานจิตใจแม่ไปถึงไหนกันเหตุใดต้องไปอีก" นางอยากคัดค้านเพราะต้องการให้เขาแต่งงานและสอบขุนนาง "ลูกไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ขอรับ" "ลูกต้องมีครอบครัวอยู่ดีแม่จะจัดการให้เอง" หวงซีหยุนนิ่งเงียบไปไม่เอ่ยคำพูดใดออกมาแล้วขอตัวไปเขียนจดหมายตอบรับไปที่กองทัพ "ข้าต้องหาทางทำให้ลูกอยู่ที่จวนให้ได้" ฮูหยินยังไม่ย่อท้อใต้เท้าหวงฉีได้แต่กังวลและขอตัวกลับเข้าห้องทำงานตามเดิม จ้าวเจียอิงจัดของเตรียมตัวไปเมืองต้าซุนเอาไว้เมื่อถึงเวลาจะได้ไม่ต้องพะวักพะวง จ้าวถิงได้ว