Fs 3 Episode 6

夫は、私を愛していない。娘のことも、もっと愛していない。 娘が生まれてから、もう六年が経つ。それなのに、夫は一度も娘を抱きしめたことがない。 医者は言った。彼は「感情障害」だと。ただ、人並みに愛し方を知らないだけだと。 けれど、あの人——彼の初恋の人が戻ってきた日、夫は珍しく、私たちに微笑みかけたのだった。 そして、信じられないことに、娘にプレゼントまで買って帰ってきた。 私は、やっと心を開いてくれたのだと思った。これから少しずつ、父親になってくれるのだと。 そう思っていた。 でも—— その夜、娘と一緒に見てしまった。夫のスマホのロック画面に設定された写真を。 画面に映っていたのは、満面の笑みを浮かべた夫。片腕には前歯の抜けた女の子を抱え、もう片方の手では、彼の初恋の手をしっかりと握っていた。 娘は、そっと私の手を握りしめた。潤んだ瞳が、何かを訴えるように震えていた。 「ママ……もう、出て行こうか？でも……パパに、あと三回だけチャンスをあげてもいい？」 「その三回で、パパがやっぱり私たちを選んでくれなかったら……そしたら、一緒に行こうね」

私と紀戸八雲（きど やくも）との結婚は、最初から秘密だった。 結婚したことを隠してきたこの3年間、私は外に言えないくらい誇れない妻として八雲のそばにいた。 外から見れば、八雲は東市協和病院第一の執刀医で、冷酷無情で、唯我独尊の存在だ。いわゆる高嶺の花である。 したし私は、ただそのそばに立っているちっぽけな麻酔科のインターン生だった。 無数の真夜中で、私はいつも1人で家でその人の帰りを待っていた。広い部屋の中、寒くてたまらなかった。 自分がもっと頑張れば、もっと優しくなれば、いつかきっと振り向いてくれると思い込んでいた。 しかし現実は無慈悲で、残酷だった。 「あの人のところにもう行かないでくれない？」私は八雲の裾をギュッと掴んで、細い声で何度もお願いをしていた。 なのに八雲ただ笑った。その笑い声から明らかな嫌味を感じた。「ただの契約なのに、紀戸の奥さんは随分役に入り込んでるね」 * 月日が経ち、八雲のあの娘の前でしか表れない優しさを見てきた。 何も言わずに、私は静かに離婚協議書1枚だけ残して、家を出た。 それから、白銀の東市で、知れ渡ったあの紀戸先生は雪に埋もれた道端で膝をついて、涙目で復縁をお願いしてきた。「優月（ゆづき）、離婚しないでくれ」 その頬からぽつりと落ちた涙は、私の目から、すでに雪のような冷たいものになった。淡々と微笑みながら、私はこう答えた。 「もしかして紀戸先生も役に入り込んでるの？ごめんね、芝居に付き合う暇はないの。契約期限はもう過ぎたわ。告白したいなら、まず列に並んでちょうだい」

義父が脳梗塞で倒れ、床には血が広がっていた。 私は慌てることなくモップを手に取り、淡々とその血を拭き取った。 嫁として、脳梗塞の治療で最も重要と言われる最初の6分間――そのゴールデンタイムを、私は意図的に見送ることにしたのだ。 前の人生では、義父が倒れているのを最初に見つけたのは私だった。すぐに救急車を呼び、病院に搬送した。 しかし、手術には直系親族の署名が必要だと言われ、私は夫に連絡を取ったものの、彼は「初恋相手との時間を邪魔された」と勘違いし、「どうせくだらない理由だろう」と取り合おうとせず、結局病院には来なかった。 その結果、義父は適切な治療を受けられず亡くなり、夫は最期の瞬間に立ち会うこともできなかった。その怒りの矛先は私に向けられ、彼は私を激しく責め立てた挙句、隙を見て包丁で何度も私を刺し、命を奪ったのだ。 「全部お前のせいだ！高齢の父親をちゃんと世話しなかったお前が悪い！生きている間に孝行できなかったなら、死んででも償え！」 気がつくと、私は義父が倒れたあの日に戻っていた。

父親を亡くし、入院中の母を養っている私――須藤朱莉は、ある大手企業に中途採用された。けれどその実態は仮の結婚相手になる為の口実で、高校時代の初恋相手だった。 二度と好きになってはいけない人。 複雑に絡み合う人間関生活。そしてミステリアスに満ちた6年間の偽装結婚生活が始まった――

私が死んで三年目、夫がようやく私のことを思い出した。 理由は、彼の幼馴染が急性骨髄性白血病を再発し、再び造血幹細胞の移植が必要になったからだ。 彼は私が住んでいた家を探し出し、私に提供同意書にサインさせようとした。 しかし、そこにはすでに誰も住んでいなかった。 彼は近所の人に尋ねた。 近所の人は言った。「真希ってあの娘のことかい？もうとっくに死んじまったよ！病気の時に骨髄提供までさせられて、その数日後には亡くなったって話だよ」 彼は信じようとせず、近所の人が私と結託して自分を騙していると思い込んだ。 彼は苛立ちを隠さず近所の人に言った。「もし彼女に会ったら伝えてくれ。三日以内に姿を見せなければ、あの女が育ててるガキの医療費は一銭も払わないってな」 近所の人は彼の頑なな態度に呆れて首を振り、その場を離れながら呟いた。「あの子もかわいそうに、もうとっくに餓死してるんだってさ……」

夫が突然、SNSにこんな投稿をした。 「この身体はすでに国のために捧げた。もう君に尽くすことは叶わない」 何のことか聞こうとしたところ、彼から研究施設がある町行きの航空券が送られてきた。 そして、「任務は機密事項で、この間は連絡を取ることができない」と告げられた。 それから10ヶ月後、本来なら研究所にいるはずの夫が突然帰ってきた。そのタイミングで、私が妊娠検査を受けているところに鉢合わせたのだ。 8ヶ月に膨らんだお腹を見て、彼の顔は真っ青になった。「俺が10ヶ月も家を空けてたのに、なんでお前が妊娠してるんだ！」 私は肩をすくめて答えた。「3年間行くんじゃなかったの？10ヶ月で帰ってくるなんて、早すぎるんじゃない？」

เรื่องย่อ ตลอด6ปีที่เป็นแค่เพียงเพื่อนร่วมรุ่นในคณะแพทย์ ฐานะทางบ้านต่างกันสุดขั้วแค่คำว่าเพื่อนเฉยๆก็ไม่น่าจะใช้คำนี้ได้เลย แต่แล้วเธอกับเขาดันพลาดแค่คืนเดียวกับได้เบบี้ตัวน้อยมารับผิดชอบเลี้ยงดูร่วมกัน แนะนำตัวละคร อาเธอร์ : นักศึกษาแพทย์ปี 6 อายุ23ปี ลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาทั้งในประเทศและนอกประเทศ เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาภายนอกและฐานะทางการเงิน ลูกศร : นักศึกษาแพทย์ปี 6 อายุ23ปี หญิงสาวจากต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนคณะแพทย์ในเมืองหลวงของประเทศ เป็นลูกสาวคนเดียวฐานะทางบ้านมีที่ดิน40ไร่เป็นสมบัติของครอบครัวที่ส่งต่อจากรุ่นปู่ย่า แต่ต้องขายส่งเธอเรียนจนหมดเหลือไว้เพียงบ้านสวนเนื้อที่5ไร่ แบกรับความหวังของคนในครอบครอบเอาไว้หวังจะกลับไปทำงานในโรงพยาบาลประจำอำเภอที่บ้านเกิดพร้อมกับเปิดคลินิกเล็กๆแต่แล้วความหวังที่ตั้งเอาไว้ก็พังในเดือนสุดท้ายก่อนเรียนจบ น้องออกัส : เด็กชายวัย3ขวบ ลูกชายของพ่ออาเธอร์กับแม่ลูกศร เกิดเดือนสิงหาคม พ่อกับแม่เลยตั้งชื่อตามเดือนเกิดเป็นภาษาอังกฤษ 'ชอบกินมากอ้วนจนคุณแม่จะอุ้มไม่ไหวแล้วครับ'

ปฐมกาล 6 1-4 น้ำท่วมโลก 6เมื่อมนุษย์เริ่มทวีจำนวนขึ้นบนโลกและให้กำเนิดบุตรสาว 2 บรรดาบุตรชายของพระเจ้าเห็นว่าบรรดาบุตรสาวของมนุษย์สวยงามก็เลือกเอามาเป็นภรรยาตามใจชอบ 3 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จิตวิญญาณของเราจะไม่คงอยู่กับมนุษย์ตลอดไป เพราะเขาเป็นเพียงมนุษย์ที่ต้องตาย เขาจะมีอายุขัย 120 ปี” 4 ในสมัยนั้นและสืบต่อมาภายหลัง มีคนเนฟิลอาศัยอยู่ในโลก คือสมัยที่บุตรชายของพระเจ้าไปอยู่กินกับบุตรสาวของมนุษย์และมีลูกหลานกับเขา คนเหล่านี้เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงในยุคโบราณ

ท่ามกลางผู้คนมากมายฉันมองเห็นเธอแค่คนเดียว... เธอรักเขามาตลอดรุ่นพี่คนนั้นที่ชื่อ ต้า (ต้าที่แปลว่าใหญ่ในภาษาจีน) เขาย้ายมาเรียนม.6 โรงเรียนเดียวกับเธอ ตอน วาโย อยู่ม.3 เธอเห็นเขาครั้งแรกก็ตกหลุมรักทันที  จนวันเวลาผ่านไปเกือบปีที่เธอได้แต่เฝ้ามองต้า เขาดูดีจนเธอไม่กล้าคิดจะสารภาพรักเลยด้วยซ้ำ จนหนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนสอบปลายภาค ไม่รู้ว่าเป็นบุญหรือเวรกรรมอะไร วันนั้นช่วงบ่ายตอนเปลี่ยนคาบเรียน เธอดันทำกล่องถุงยางอนามัยหล่นต่อหน้าต่อตาของต้าผู้ชายที่เธอคลั่งไคล้มานานหลายเดือน  ผ่านไปสามปีเขาเรียนจบกลับมาไทยพร้อมกับคำว่านายแบบหน้าใหม่ที่โด่งดัง เธอเจอเขาอีกครั้งในฐานะแฟนคลับของเขา  จนกระทั่งการโต้ตอบกลับแชตของเขาที่ส่งให้เธอนั้น กลับทำให้เรื่องราวและความรู้สึกของเธอที่มีให้เขาเปลี่ยนไปทันที แต่เขาก็พยายามหาคำตอบ ทั้งๆ ที่เธอเคยรักเขามากมายขนาดนั้น ทำไมวันนี้มาอยู่ใกล้กันเธอถึงไม่สนใจเขาเลย “ที่ผ่านมาพี่ดีไม่พอเหรอ หรือจะให้พี่ร้าย เธอถึงจะมองมาที่พี่แค่คนเดียว ตอบพี่มาสิ! วาโย"  

นายหัวอัสลานผู้อุปากระมาหยา ตอนนี้ อายุ 19-20 ปี เรียนจบ ม.6 แล้ว ตลอด 5 ปีที่อุปการะไม่เคยไปดูนอกจากส่งลูกน้องไปดูแลให้การศึกษาดูแลอย่างดี แต่เขาไม่ชอบเด็กเลยส่งไปอยู่กับแม่นมในสวน จน 5 ปี ไม่เคยเห็นหน้าจนเกิดอุบัติเหตุทำให้ได้เห็นหน้ากัน และพอเห็นหน้าดันหลงชอบเด็กในอุปการะคนนี้เข้าอย่างจัง แต่หารู้ไหมคู่แข่งบานเลย หัวกระไดบ้านไม่แห้งตัวเองก็หวงจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง คู่แข่งตัวเป้งคือ นายหัวใหญ่ เจ้าของบาร์และเจ้าของร้านที่มาหยาเช่าร้านขนมอยู่ “หนูชื่อมาหยาจ้ะ หนูชอบทำขนมแล้วอยากจะมาขายขนมที่นี่ได้ไหมจ้ะ” “ได้ซิ ฉันคิดค่าเช่าเธอเดือนละ 3500 จ่ายล่วงหน้า 3 เดือนสัญญาเช่าซื้อให้ 2 ปี เธอตกลงไหม”ความจริงค่าเช่าที่เดือนละ 40000 บาท แถมสัญญาเช่าปีต่อปี แต่นายหัวใหญ่ที่อยากจะเห็นหน้าเด็กคนนี้ทุกวันก็ยอมลดทุกอย่างแถมโปรโมชั่นให้เด็ก ม.5 ที่น่ารักคนนี้ เอาแซ่นายหัวใหญ่ผู้เปย์ก่อน นายหัวอัสลานผู้อุปการะ ใครมันจะชนะใจ มาหยาได้กันนะ