The Worlds Best Engineer

เขาเข้าหาเธอเพื่อต้องการมีความสัมพันธ์แบบลับๆ แต่พอเขาได้เธอมาครอบครองกลับกลายเป็นว่ามันไม่เคยพอ ได้แล้วก็อยากจะได้ซ้ำๆ จนอยากเก็บเธอไว้เป็นของเขาคนเดียว คาร์เตอร์ (21ปี) | วิศวกรรมโยธาปีสี่ มหาวิทยาลัยA | นิ่ง ดุ เย็นชา เข้าถึงยาก "...นอนกับพี่สิ" ... "แคร์เป็นของพี่ จำไว้" แคร์ (18ปี) | นักศึกษาแพทย์เฟรชชี่ปีหนึ่ง มหาวิทยาลัยA | พูดน้อย อ่อนโยน อ่อนหวาน "พูดบ้าอะไร ออกไปนะ" ... "ฮึก~ไม่ แคร์ไม่ใช่ของพี่" หากผู้ใดละเมิดนำไปเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือดัดแปลง นปก.Sherlina จะดำเนินตามกฎหมายคุ้มครองสิทธิทางปัญญา พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ 2537 ทั้งจำและปรับ

‘เขา’ และ ‘เธอ’ คือแฟนเก่าที่กลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะ เฮดว๊ากและรุ่นน้องปีหนึ่ง…

จากความไม่ชอบหน้า กลายเป็นการปะทะกันทุกครั้งที่เจอ ทั้งคำพูดแทงใจ คำสบประมาท และการยั่วโมโหที่ทำให้ชะเอมตั้งปณิธานว่า “ต้องไม่มีวันแพ้!” แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถูกดึงเข้าไปในโลกของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ เรื่องราวของเด็กวิศวะปากแข็งกับรุ่นพี่ปากร้ายที่เต็มไปด้วยความเฮฮา ปั่นป่วน และอบอุ่นหัวใจ กำลังเริ่มต้นขึ้น...

ชนะมาทุกแมตซ์ แกร่งสุดไม่ว่าจะสนามไหน แล้วสนาม FWB นี้ล่ะ ใครรู้สึกก่อน คนนั้นก็ย่อม...เจ็บก่อน เพราะฉะนั้น ต้องห้ามรู้สึก! เกินเพื่อน...นั้นไว้ให้ดี ๆ “ถ้าไม่ให้เป็นเพื่อนกันแล้วมันเป็นอะไรได้อีกวะ”

“Aray masakit dahandahan naman sa pagpasok! Sh*t ang sakit pala! Ayaw ko na! Ayaw ko ng tumikim ng malaking hotdog," Sigaw ko rito habang siya ay walang tigil sa pagbayo. “F*ck ang sarap mo! Sh*t malapit na 'agad akong labasan! " “Taina 'wag mong iputok sa loob, ayaw kong maging single Mom." “Ayan na lalabas na! Malapit na!" Sigaw ni Marcos sabay hugot ng kaniyang ari nilalaro upang sa tiyan lumabas ang likido. Dahil sa pagod kaagad akong nakatulog. Ang sakit sh*t bakit ko ba isinuko ang aking bataan sa kaniya? Lord sinabi ko po na titikim ako ng biyaya mo pero bakit doon pa sa mayroon ng nagmamay-ari. Dios ko ang sakit sakit pala. Paika-ika akong lumakad hanggang makarating sa banyo. Paglabas ko sa kuwarto nakita ko si Marco sa kusina na naghahanda ng aming almusal. “I'm sorry!" Bungad niyang sabi sa akin pagka-upo ko sa upuan. “Don't worry alam ko naman ang limitasyon ko at kong saan ako lulugar. Nadala lang tayo sa tukso so please 'wag na nating pag-usapan. Let's eat," yaya ko rito kahit na gusto ko ng umiyak. “Ginusto ko iyon! Hindi ako humuhingi ng tawad dahil ayaw ko kun'di humihingi ako ng tawad dahil hindi mo deserve lalo na't ako ang nakauna sa'yo." Paliwanag niya sa akin habang lumalapit sa akin at hinawakan ang aking mukha. Hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. “As I've said its okay. Don't mind it at 'wag na nating isipin 'yon. Let's pretend na walang nangyari lalo na 'pag dumating na si Yamir." “So I'll go ahead na may lakad pa ako. Bye Marcos!" Paglabas ko sa pintuan niya nalungkot ako at napaiyak. Mas masakit pa kumpara sa pagkawarak ng virginity ko. Alam kong mali pero mahal ko na siya.

“ในเมื่อฉันให้ไปแล้วเธอไม่ไปเอง ก็อย่ามาเรียกร้องอะไรทีหลังล่ะ...วิเวียน”

“เธอต้องชดใช้สิ่งเธอทำ!" "แล้้วฉันต้องชดใช้ให้นายอีกเท่าไหร่นายถึงจะพอใจ"

"อยากลืมเขาไม่ใช่เหรอ" เขาขยับเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนรินรดลงบนแก้มของฉัน "ชอบฉันสิ..แล้วฉันจะทำให้เธอลืมเขาเอง" *************************************** ไม่มีนอกกายนอกใจ เรื่องของต้าร์ วิศวกรรมโยธาปี 4 เพื่อนในกลุ่ม เสือ ไฟ เพทาย ต้าร์ โซ่ นักรบ ไนต์ *************************************** #ต้าร์ไม่อ่อนโยน ️Trigger Warning️ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงมีการใช้ภาษาคำพูดหยาบคาย มีบรรยายฉากอีโรติกมีการบรรยาฉากการทำร้ายร่างกาย Sexual harassment คุกคามทางเพศ Dub-con sex scenes มีฉากร่วมเพศแบบภาวะจำยอม

“จับของกูบ่อยๆ ระวังกูปล่อยในมึงสักวัน” “กลัวตายล่ะ” เพราะเป็นคนจัญไรอยู่แล้วเลยเล่นกับเพื่อนที่ศีลเสมอกันถึงเนื้อถึงตัวแบบไม่คิดอะไร แต่ไปไงมาไง ทำไมผีผลักกลายเป็นเราสองคนได้ในกระท่อมกลางนาวะเนี่ย "ไอ้คิน มึง...กี่นิ้วอ่ะ" "เก้าครึ่ง ทำไม" "ก็ว่าอยู่ทำไมเจ็บฉิบหาย ที่แท้ใหญ่กว่าพี่โด้ (ดิลโด้) กูห้านิ้วกว่านี่เอง"

My husband, Matthew Lorenzo, dies unexpectedly. Soon after, my in-laws come to me with an outrageous suggestion. "Why not let Matthew’s twin brother take you in and look after you? After all, your child needs a father." My sister-in-law, Felicia Dare, furiously calls me a shameless woman. I turn to look at Matthew's brother, Michael Lorenzo. It's like staring at Matthew's face all over again. The grief hits me hard. Just as I'm about to talk my in-laws out of this ridiculous idea, I overhear a conversation behind the door between them and "Michael". "Michael was the one who died. Why did you lie and let everyone think it was you?" Matthew sighs. "The one I love is Felicia. Faking my death was the only way I could be with her openly. And as for this nonsense about taking Luna in and looking after her—drop it. "As for Luna, I gave her a child and a respectable marriage. I don't owe her anything." I turn around and see my daughter standing there with her eyes red. She asks, "Mommy, does Daddy not want us anymore?" I kneel down, gather her into my arms, and hold back the ache in my chest. "Sweetheart, your uncle just wants to protect the person he loves. We shouldn't disturb him; it's time we start our new life."