การเติบโตของตัวละคร

“สามี!” หญิงสาวเบิกตากว้าง “ท่านเป็นสามีข้า” “ถูกต้อง” เขาหลุบตาลงเล็กน้อย “เจ้าคือภรรยาของข้า เจ้าจำไม่ได้หรือ?” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ...แม้แต่...ชื่อของตัวเอง” “เจ้าจำอะไรไม่ได้เลย?” นางพยักหน้าแทนคำตอบ สิ่งรอบข้างล้วนกลายเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนาง หญิงสาวอ้าปากเหมือนจะเอ่ยถามแต่อีกฝ่ายกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน “เช่นนั้น เจ้าก็เพียงจำไว้ว่า ชื่อของเจ้าคือหรูซื่อและข้าซุนหลวนคุนเป็นสามีของเจ้า

ขุนชลาสินธุ์อนุรักษ์(พ่อเปลว) – กำไล(ลูกสาวพระอรรถชัย) ‘เปลว’ เขาเกลียดนักผู้หญิงออกดอก กล้าผู้ชายเกินงาม ทั้งที่ชายนั้นก็มีเมียอยู่แล้ว ปากบอกเกลียด แต่หัวใจกลับยอมรับ เพราะมันเต้นรัวเร็วทุกครั้งที่เห็นหน้า ซ้ำทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายก็ตื่นตัวยามได้กลิ่นหอมรวยรินจากกายสาว ‘กำไล’ ลูกสาวคนเดียวของพระอรรถชัย ซึ่งกำนันเดชหมายมั่นอยากได้เป็นเมีย แต่กำไลจะไม่ยอมเป็นเมียชายที่ไม่พึงใจ และหล่อนก็ไม่ใช่นางขัดดอกของใครด้วย ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องสมยอม ทว่าเส้นทางหาผัวด้วยตัวเองต้องล้มพับ เมื่อคำขู่ของกำนันมีผลต่อพ่อ กำไลจะทำอย่างไรจึงจะรอดพ้นเงื้อมมือกำนันเดช หรือต้องแบกหน้าสวยๆ กับเรือนร่างงามระหงไปขอความช่วยเหลือจากใครคนนั้น คนที่มองเหยียดหล่อนตั้งแต่แรกพบ

เมื่อสามีไม่ทำหน้าที่ แต่หล่อนจำต้องเป็นเมียที่ดี ความสุขใดที่ไขว่คว้าได้ในครอบครัว หล่อนควรปล่อยผ่านหรือ... ไม่ใช่หรอก นั่นไม่ใช่ ‘มาลารัตน์’ ++++ ‘มาลารัตน์’ สะใภ้แสนดีของครอบครัว รับหน้าที่ดูแลแม่สามีที่ป่วยหนัก หล่อนควรได้รับสิ่งตอบแทนที่คุ้มค่า นั่นคือความสุขลึกล้ำทุกค่ำคืน

“ต่อให้เจ้างดงามเพียงใดเจ้าก็ยังคงเป็นปีศาจน้อยของข้าอยู่ดี ข้าปล่อยให้เจ้าเสพสุขในจวนสกุลเฉินมานานกว่าสิบปีแล้ว ได้เวลาที่เจ้าจะต้องชดใช้คืนข้าบ้างแล้ว......ปีศาจน้อย” “กรี๊ด!!” “เจ้า!!” “ออกไปนะ เจ้าเป็นใครกันเหตุใดจึงได้เข้ามาในห้องอาบน้ำของข้า ออกไปนะ!!” “ปีศาจน้อย นี่ข้าเอง!!” “ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าไม่ทราบว่าจะมีคนเข้ามาใน…. ในนี้ท่านรีบสวมชุดก่อนเถอะเจ้าค่ะข้าจะออกไปรอข้างนอก” “เจ้าบอกว่าที่นี่…คือห้องอาบน้ำของเจ้างั้นหรือ” “เรื่องนี้…ทะ ท่านป้าเห็นว่าข้าควรจะแยกห้องอาบน้ำส่วนตัว ก็เลยสร้างห้องอาบน้ำให้ข้าไว้ที่นี่แต่ข้าไม่คิดว่าท่านแม่ทัพจะเข้ามา ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าจะกลับไปใช้…” “เดี๋ยว!!” “ในเมื่อเจ้าบอกว่าเป็นห้องอาบน้ำของเจ้า เช่นนั้นข้าก็ต้องขออภัยที่เข้ามาโดยมิได้รับอนุญาต” “มะ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ทะ ที่นี่เป็น.... จวนของท่านดังนั้น…” “หือ เจ้าว่าอะไรนะข้าไม่ได้ยินเลย” “ปีศาจน้อย นี่เจ้ากำลังยั่วยวนข้าอยู่งั้นหรือ”

ฟู่หยุนชิงตายแล้วมาเข้าร่างคนที่ชื่อเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันคนละขั้ว แล้วคนเย็นชาอย่างเธอกับคนเย็นชาอย่างเขาจะรักกันได้อย่างไร?

หญิงสาวผู้อวบอ้วนนำ้ร้อยกว่ากิโล ไม่เคยมีแฟน ไม่ต้องถามถึงสามีก็ไม่มีเช่นกัน วันหนึ่งเกิดลื่นเปลือกกล้วยตุยไป แล้ววิญญาณดันไปอยู่ในร่างนางร้ายชื่อเสียงฉาวโฉ่ ในนิยายที่เคยอ่านนานมาแล้ว ไม่ต้องถามถึงวีรกรรม ตามตบหญิงสาวทุกคนที่เข้าใกล้พระเอกของเรื่องคือท่านอ๋องหยางเล่อ คอยสกัดขานางเอกไม่ให้เข้าใกล้พระเอกยอดดวงใจ แต่อนิจจาพระเอกแสนจะรังเกียจเดียจ์ฉันท์นางร้าย เจอนางร้ายที่ไหนก็พยายามหลีกหนี แถมผู้คนก็ซุบซิบนินทา แสดงความรังเกียจในพฤติกรรมของนางร้าย น่าสงสารจริงหนอ เฝ้ารัก เฝ้าหวงคนที่เขาไม่แม้แต่จะชายตาแล อย่ากระนั้นเลย ข้าจะปฏิวัติชีวิตของเจ้าเสียใหม่ หน้าก็งามปานจะล่มเมือง หุ่นหรือก็เซ็กซี่ขยี้ใจชาย เฮอะ !!จะแคร์ทำไมผู้แค่คนเดียว หาใหม่ไปเลยค่ะ ผู้แซ่บๆ มีออกมากมาย ฮ่าฮาฮา

เรื่องสั้นสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม เนื้อหามีทั้งความรักและตัณหาราคะของมนุษย์ เหมาะสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม

"นาย! นอนข้างนอก!" "อะไรนะ!" "นอนข้างนอก ห้ามเข้ามาใกล้ฉันเกินสามเมตร" "เธอเป็นอะไร ทำไมฉันจะเข้าใกล้เธอไม่ได้ ฉันเป็นสามีเธอนะ" "ไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันเหม็นหน้านาย อยู่ใกล้ ๆ แล้วคลื้นไส้ จะอ้วก!"

เพราะข้าอ้วนท่านอ๋องเลยไม่อยากแต่งกับข้าใช่ไหม เรียกข้าหญิงอ้วนข้ายอมตายเสียดีกว่า

คำโปรย.. ไม่รู้ว่ามันเพราะความดวงซวยของฉัน หรือเป็นดวงสมพงษ์กันแน่ทำให้พวกเราได้มาพบเจอกัน! เนื้อเรื่องย่อ.. ทราย ต้องอยู่ใช้หนี้แทนอดีตสามีแค่ในนามอย่าง อิฐ ส่วน ไคโร ผู้เป็นเจ้าหนี้จึงยื่นข้อเสนอให้มาเป็นเลขาส่วนตัว สร้างความปั่นป่วนหัวใจให้แก่กันจนความสัมพันธ์พัฒนาอย่างลึกซึ้ง มาวันหนึ่งความรักเกิดมีรอยร้าวขึ้นเพราะการปรากฏตัวของ ริบอาย ทั้งคู่เป็นคู่อริกันจนแทบอยู่ร่วมโลกไม่ได้ ไคโรคนที่ชอบทำอะไรมากกว่าพูด เพราะเวลาเขาพูดแต่ละครั้งไม่เคยเข้าหูคนอื่นเลย สร้างความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ให้ทรายเกือบจะมองหน้ากันไม่ติดอยู่แล้ว สุดท้ายกว่าจะลงเอยด้วยกันได้เสียเวลาไปนานหลายปีเช่นกัน..