ความรักต้องห้าม

เราก็แค่จำใจทนอยู่กันไปเพื่อรอวันหย่า แต่การกระทำของเขากลับทำให้ฉันเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง ยอมถลำก้าวขาเข้ากองไฟ พอรู้ตัวอีกทีก็ดันรู้ว่าที่ผ่านมา แม่ง ไม่มีอะไรจริงเลยสักอย่าง

"พลอยกำลังท้องล่ะคะ" คริสเตียนโน่หยุดชะงักไปชั่วครู่ "มันเป็นไปได้ยังไง" เขาหันมาถามเสียงเยือกเย็น "พี่บอกแล้วใช่ไหม ถ้าอยากอยู่ด้วยกันห้ามมีเด็ก" สายตาดุ หันมามองเธออย่างตำหนิ "แต่พลอยก็ท้องแล้วนะคะ และเด็กคนนี้เป็นลูกของเรา" "ไปจัดการตัวเองเสีย เธอก็รู้ว่าพี่กำลังจะแต่งงาน" หกปีต่อมา "พี่มีข้อเสนอให้พลอยนะ ถ้าหากตรวจ ดีเอ็นเอ ว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของพี่จริง พี่พร้อมจะเลี้ยงดูเขา พี่พร้อมจะมอบเงินให้พลอย พลอยอยากได้เท่าไหร่ พลอยว่ามาเลย" หึ! มอบเงินให้อย่างนั้นเหรอ พลอยใสหัวเราะในลำคอ ผู้ชายคนนี้กำลังจะเอาเงินซื้อเธอ เอาเงินซื้อความเป็นแม่ ซื้อความรู้สึกที่เสียใจ เสียเวลามาตั้งหกปี "เก็บเงินคุณเอาไว้เถอะค่ะ เงินของคุณมันซื้อความรู้สึกของฉันไม่ได้ มันซื้อเวลา มันซื้อโอกาสที่ฉันเสียไปไม่ได้ ในเมื่อตอนนั้นคุณเลือกเขา คุณเลือกผู้หญิงคนนั้น คุณอยากมีลูก คุณก็ไปมีกับแฟนคุณสิ จะมาอะไรกับพวกเรา" #ในวันที่เข้มแข็งฉันจะไม่มีวันเสียน้ำตา #คุณแม่เลี้ยงเดี๋ยวสายสตรอง

“ทำไมคุณปล่อยข้างใน ทำไมไม่ป้องกันล่ะคะ” “เอาออกไม่ทัน” “แล้วถ้าเกิดพลาดแล้วท้องขึ้นมาล่ะ” “เด็กหนึ่งคนจะเลี้ยงให้โตได้ในสังคมที่มีคุณภาพใช้เงินไม่เกินร้อยล้าน เพราะฉะนั้นผมเลี้ยงเด็กได้มากกว่าสิบคน จะกังวลทำไม” “เด็กจะโตมาอย่างมีคุณภาพไม่ใช่แค่เงินอย่างเดียวที่สำคัญ ครอบครัวสมบูรณ์ที่มีพ่อและแม่อยู่ก็สำคัญ” “คุณก็ยังไม่ตาย ส่วนผมก็ยังไม่รีบตายตอนนี้” “ฉันหมายถึงครอบครัวที่พ่อแม่ลูกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นครอบครัว” “รอให้เขามาเกิดก่อนค่อยคิด”

เขาเปลี่ยนชีวิตเธอจากเด็กฝึกงานธรรมดาสู่การเป็นเลขาคู่ใจมานานกว่า5ปีแต่สิ่งที่เธอทำไม่เพียงแต่ทำงานเลขาเธอยังคอยปรนนิบัตเขาในยามค่ำคืนอีกด้วย

กลางดึกของคืนเดียวกันนั้น เที่ยงคืนกว่า ซึ่งควรจะเป็นเวลาหลับนอน หากแต่หญิงชายข้างห้องยังไม่อยากนอน จึงชวนกันทำกิจกรรมเข้าจังหวะตอนเที่ยงคืน เสียงคราง เสียงกระซิบกระซาบบอกอารมณ์ซ่านเสียวของลูกชายกับสะใภ้ ทำเอาหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบห้าปีอย่างราเชนทร์ที่มาเป็นแขกของบ้าน ถึงกับนอนไม่หลับ ให้ตายเถอะ… เสียงนั่น! สุดท้ายราเชนทร์จำต้องเข้ามานั่งคุกเข่า ทาบดวงตาเข้ากับรูรั่วอันเกิดจากรอยสว่านที่เจาะพลาดจากห้องนอนของลูกชายแล้วไม่ได้ปิดรูเอาไว้ คงเห็นว่าโดยปกติก็ไม่มีใครมาใช้ห้องข้างๆ ทำให้มีแสงไฟสีเหลือง สาดลอดออกมาเป็นลำแสง

เถียงนาและกองฟางแห่งนี้...จะเป็นสวรรค์ของเราสองคนค่ะลุง ! “ลุงชาติคือแฟนเก่าแม่งั้นเหรอ?” แคทรียายิ้มร้ายออกมาโดยไม่รู้ตัว ในหัวของเธอคิดบางเรื่องที่ไม่เคยคิดมาก่อน ซึ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างอันตราย “ด่าแม่ดูถูกแม่ว่ากะหรี่ ไม่นับเป็นน้องเพราะรังเกียจสินะ แต่ตัวเองกลับแย่งผัวน้องหน้าตาเฉย!!”

มิลินคิดไม่ซื่อกับเพื่อนสนิท แต่พวกเพื่อนสนิทพวกนั้นเองก็คิดไม่ซื่อกับเธอ...

"ถ้ายั่วไม่เลือกที่ก็เอามือปิดปากกลั้นเสียงครางให้ดี ๆ ไม่งั้นปืนในมือพ่อเธอได้จ่อหัวพี่แน่ ยัยคุณหนูตัวแสบ" เสียงแหบแห้งสบถลอดไรฟันด้วยความอดกลั้น เขาสั่นเทาไปทั้งร่างจนนุดีสัมผัสได้ อารมณ์อยากที่ก่อเกิดในตัวเขาฟ้องด้วยขนาดของลำเลาที่แข็งตึงและพาดทับโหนกเนื้อของเธอจนเต็มพื้นที่ "พี่เธียร" "ยั่วพี่ทำไมครับ ที่พี่ป้อนให้ตั้งแต่บ่ายยังไม่อิ่มเหรอ...ฮึ!" "นุดีก็แค่อยากรู้ว่าพี่เธียรจะ..." "ฟันแล้วทิ้งไหม" คุณหนูตกใจที่เขารู้ความคิดเธอ เลยนิ่งเงียบอย่างรู้สึกผิด "ก่อนจะงี่เง่าต้องดูฐานะด้วยครับ ว่าระหว่างพี่กับคุณหนูใครที่จะทิ้งใคร อย่างพี่ถ้าคุณหนูไม่ฟ้องคุณพ่อพี่ก็จะคบกับคุณหนูยาว ๆ แต่สำหรับคุณหนู ถ้าวันไหนที่คุณเจอคนที่เหมาะสม พี่ก็คงเป็นแค่หมาหัวเน่า...อุ๊บ!"

“ลูกของฉันเธอเอาเขาไปไว้ที่ไหน เธอจะแต่งงานกับใครฉันไม่มีสิทธิ์ห้าม แต่เธอไม่ควรฆ่าลูกของเรา” “ลูกของเรา?” “ก็ที่ตรวจครรภ์ในห้องน้ำที่ขึ้นสองขีดก่อนที่เธอจะหนีฉันไปไง” “หนูไม่ได้ท้อง หนูแค่เป็นโควิด”

สงคราม มาเฟียหนุ่มผู้ถืออำนาจและเงินตรา เชื่อว่าทุกอย่างซื้อได้…จนมาเจอ แก้วตา แม่ค้าผลไม้สู้ชีวิตที่ไม่เคยยอมก้มหัวให้ใคร การปะทะกันเพียงครั้งแรก กลับกลายเป็นชนวนให้ชีวิตของทั้งคู่พันกันแน่นขึ้นเรื่อย ๆ