ตั้งครรภ์

เธอถูกพ่อเลี้ยงขายมาเเพื่อจะมาเป็นแม่พันธ์ผลิตทายาทให้กับเศรษฐี เธอจึงต้องเป็นนางบำเรอชั้นดีให้กับเขา ผู้สืบเชื้อสายหนึ่งเดียวในตระกูล

พีและกานต์ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้ คนหนึ่งเก็บงำความรู้สึกไว้ลึกสุดใจ คนหนึ่งก็ช่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหตุการณ์คืนนั้น เปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไปตลอดกาล คืนนั้น...ที่ทำให้เกิดผลผลิตตัวน้อยออกมา ในโลกของโอเมก้าเวิร์ส อัลฟ่ารักกับอัลฟ่าไม่ใช่เรื่องประหลาด แต่เขาไม่คิดว่าจะสามารถรับได้ที่ตัวเอง กลายเป็นโอเมก้าเพียงชั่วข้ามคืนได้

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาจะเป็นรักแรกและรักเดียวของฉัน ฉันรักเขาตั้งแต่รักเป็น 'มีน' สำหรับผมแล้วผมรู้ตัวมาตลอดว่าเธอรักผม แต่ผมมันก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่พอมีใครมาให้รัก ผมก็รัก 'เต้ย' โรแมนติก แอบรัก ครอบครัว รักวัยรุ่น รักสามเส้า

ฮั่วซูเม่ยตั้งครรภ์บุตรของเซียนหยางชินอ๋องแต่คนผู้นั้นกลับคิดจะแต่งสตรีอื่นเป็นภรรยา แล้วไฉนนางจึงต้องยินยอมแล้วปล่อยไป **** 'ฮั่วซูเม่ย' คุณหนูใหญ่สกุลฮั่ว วันดีขึ้นคืนดีนางกลับตั้งครรภ์ท้องใหญ่โตโดยไม่ทันได้ออกเรือน นับว่าเป็นเรื่องน่าขายหน้าทำให้สกุลฮั่วอับอายขายหน้าไม่น้อย ทำนางท้องแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบ มิหนำซ้ำบุรุษผู้นั้นยังคิดตบแต่งสตรีอื่นมาเป็นภรรยางั้นหรือ? 'เซียนหยางชินอ๋อง' ในวันที่เขายกสินสอดมาสู่ขอสตรีผู้หนึ่ง แต่จู่ ๆ กลับมีสตรีอีกผู้หนึ่งอุ้มท้องใหญ่โตร้องประกาศกล่าวอ้างว่าเขาคือบิดาของบุตรในท้องนาง เขาจึงได้กลายเป็นบิดาของผู้อื่นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

"เจ้าว่าตาแก่หยางกับตาแก่เซียวใครเป็นฮูหยินกันแน่  เซียวอี้หลงดูอ่อนหวานหรือแปลว่างั้นเขาเป็นเมีย ส่วนตาเฒ่าหยางก็เป็นสามีของเขา  อ๊ายฮูหยินเซียวฮ่าๆๆๆ เหมาะสมๆช่างเป็นคู่รักสะท้านเมืองหลวงจริงๆ" จางอวี้ถิงเอ่ยกับสาวใช้ นางหัวเราจนขนมติดคอจึงไอออกมารุนแรง "แค่กๆๆๆ อื้อ แค่กๆ ขะ ขอน้ำ น่ะ น้ำหน่อยลี่จู แค่กๆๆๆ" ลี่จูรีบลุกไปหยิบน้ำให้คุณหนูของนาง แต่ยังไม่ทันไปถึงไหนก็เจอกับร่างสูงที่ยืนจังก้าอยู่หน้าเรือน "ตะ ตะ ใต้เท้าหยาง คะ คุณหนู อื้อออ ใอ้เอ้า(ใต้เท้า)" หลี่จิ้งใช้มือปิดปากลี่จูตามคำสั่งของเจ้านาย ลี่จูส่ายหน้า หยางหมิงหยิบชามใส่น้ำแล้วเดินไปหาเมียเด็กของเขาแทน  ส่วนลี่จูถูกหลี่จิ้งเอามือปิดปากแล้วกอดเอาไว้ จากนั้นเขาก็เอ่ยกับนางที่ข้างหู "หากอยากให้คุณหนูของเจ้าถูกเฉดหัวออกจากจวนก็ลองร้องดังๆสิลี่จู จะลองไหม" ลี่จูส่ายหน้าหลี่จิ้งจึงเอามือออกจากปากนาง ลี่จูหันมาหาเขาก่อนจะเอ่ยถาม "องครักษ์หลี่ ใต้เท้าจะไม่ทำอะไรคุณหนูของข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ" หลี่จิ้งยิ้มก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหู "ลี่จูคนงาม เจ้าควรห่วงตัวเองก่อนจะดีไหม...หื้ม"

ตอนตั้งท้องมาเก้าเดือนจนใกล้จะคลอด ซางสือซวี่สามีของฉันดันส่งคนมาจับฉันขังไว้ในโกดังใต้ดิน สั่งให้ฉันอย่าเพิ่งคลอดลูก เพราะเหอชิงเยว่ภรรยาของพี่ชายเขาซึ่งได้จากโลกนี้ไปแล้วก็กำหนดคลอดวันนี้เหมือนกัน ซางสือซวี่เคยให้สัญญากับพี่ชายเขาไว้ว่า ลูกคนแรกของตระกูลซางจะได้รับการเลี้ยงดูเป็นทายาทสืบสกุล ได้รับมรดกของตระกูล “เหอชิงเยว่ต้องคลอดลูกก่อน” ซางสือซวี่พูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย “เหอชิงเยว่สูญเสียสามีไปแล้ว ไม่มีอะไรสักอย่าง ส่วนเธอมีความรักทั้งหมดของฉันแล้ว สมควรยกทรัพย์สินให้ลูกของเหอชิงเยว่” มดลูกบีบตัวจนทำให้ฉันเจ็บจนดิ้นทุรนทุราย ฉันร้องไห้อ้อนวอนขอให้เขาพาไปโรงพยาบาล ซางสือซวี่เช็ดน้ำตาฉันเบาๆ น้ำเสียงทุ้มจนน่ากลัว “เลิกเสแสร้งได้แล้ว! ฉันรู้นานแล้วว่าเธอไม่ได้รักฉันเลย สิ่งเดียวที่เธอสนใจคือเงินทองและฐานะ” “เธอจงใจคลอดก่อนกำหนด เพราะต้องการแย่งชิงสิ่งที่เป็นของหลานชาย.....ทำไมเธอถึงร้ายกาจขนาดนี้?” ฉันสีหน้าซีดเผือด สั่นไปทั้งตัว พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันกำหนดไม่ได้หรอกว่าลูกจะเกิดตอนไหน คลอดก่อนกำหนดเป็นแค่ความบังเอิญ! ฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้สนใจเงินทอง ฉันแค่รักนายเท่านั้นเอง!” เขาแสยะยิ้ม “ถ้าเธอรักฉัน เธอคงไม่บังคับให้เหอชิงเยว่เซ็นเอกสารสละสิทธิสืบทอดมรดกของลูก เอาล่ะ รอเหอชิงเยว่คลอดลูกเสร็จเรียบร้อย ฉันจะกลับมาหาเธอ ไม่ว่ายังไงในท้องเธอก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน” ซางสือซวี่เฝ้าอยู่ข้างนอกห้องคลอดของเหอชิงเยว่ พอเห็นเด็กที่เพิ่งคลอดออกมา เขาจึงนึกถึงฉันขึ้นมาได้ เขาให้เลขาไปรับฉันมาโรงพยาบาล แต่เลขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “คุณนาย...รวมถึงเด็ก...เสียชีวิตแล้วครับ...” ในช่วงเวลานั้น ซางสือซวี่เสียสติไปแล้ว

สำหรับเขาผู้หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่ เขาไม่เคยมีความรักไม่เคยรักใคร แต่พอได้มาเจอเธอ เพื่อนของน้องสาวเขา ใจที่ด้านชากลับเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง…

มนต์มีนาคือหญิงสาวที่ครอบครัวของพิชยะให้ความช่วยเหลือตอนเธอไร้ที่พึ่ง นอกจากนี้เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวตัวแสบ การได้อยู่ร่วมชายคากันทำให้เขาและเธอเกิดความชิดใกล้ จนอยู่มาวันหนึ่ง..เพื่อนของน้องสาวดันริจะมีแฟน เขี้ยวเล็บที่พิชยะซ่อนเอาไว้อย่างดีจึงค่อย ๆ งอกออกมา เขารุกและอ่อยเธออย่างหนักจนหัวใจของมนต์มีนาอ่อนปวกเปียกเหลวเป็นวุ้น ยอมเป็นแมงเม่าโบยบินเข้าไปในกองไฟด้วยตัวเอง *สปอยล์เนื้อหาบางส่วน* “เฮียไม่ชอบให้มีนสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น หวง…เข้าใจไหม” เขากระซิบชิดริมหูของเธอ "แต่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ” "ต้องเป็นก่อนใช่ไหมถึงจะหวงได้” สายตาที่มองลงมาเจิดจ้าลุกวาวชวนให้มนต์มีนาหนาวเยือกเย็นขึ้นมา ทั้งที่อุณหภูมิในห้องไม่ได้ส่งผลต่อร่างกาย “ทำไมไม่ตอบล่ะ” เสียงของพิชยะใกล้เข้ามาลมหายใจร้อนผ่าวเจือกลิ่นเหล้ากรุ่นอยู่ข้างแก้ม แล้วฉวยโอกาสหนึ่งสอดแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากแล้วบดเบียด ลิ้นอุ่นครูดสีไปกับเรียวลิ้นเล็กอย่างเนิบช้าแต่ไม่อ่อนโยน โปรดระวัง คืนหมาหอน แต่จะเป็นหมาหรือหมอต้องดูดี ๆ

ผู้ชายไม่หวาน แต่มีรักที่แท้จริง เพียงแต่ไม่รู้วิธีการจีบ เขาถึงต้องเลว ทำเลวเพื่อผูกรั้งเธอ “ปักษา(ภาคชั่วช้า) เป็นเรื่องราวของปักษากับจินตนา นางเอกสาวผู้อ่อนหวานและเผ็ดร้อนเวลาอยู่ในสนามรัก หล่อนถูกยัดเยียดความเป็นผัวให้แบบเลี่ยงไม่ได้ จึงต้องยอมให้เขาเอาเปรียบ และที่สำคัญเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหัวใจเธอก็มีเขาเช่นกัน แต่อะไรทำให้เขาชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้ อะไรทำให้เขาเห็นแก่ตัว ต้องติดตามในเล่มเลยค่ะ

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์