ตั้งครรภ์

" หนูไม่เคยเจอใครโรคจิตเท่าคุณเลย หนูเกลียดคุณ!! " " หรอ? ฉันก็ยังไม่เคยเจอใครน่าแกล้งเท่าเธอเหมือนกัน สนุกดี!! " เขาที่คิดว่าถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด Noสน Noแคร์ พอเธอหงายการ์ดใบสุดท้ายเท่านั้น สเตรทฟลัช!!!

จะเป็นอย่างไรถ้าโอเมก้าที่เกิดมาดันมีโซลเมท 2 คน คิมจูฮันคือคนกลางที่ไม่มีสิทธิ์เลือกใครทั้งสิ้น ภายใต้ระยะห่างแค่ 12 เซนนั้น ทั้งหัวใจและร่างกายกลับถูกครอบครองจากคนทั้งสองคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"เฮียคะ....อย่านะอื้อ....เนียอายค่ะ" ดาเนียยกมือปิดหน้าเพราะขาของเธอกำลังถูกแยกกว้าง "เนียเองก็ทั้งสวยและเซ็กซี่" เสียงทุ้มนุ่มกล่าว ตวัดส่งนัยน์ตาพราวระยับมาให้ ร่างแกร่งนอนคว่ำหน้าลงให้แผงอกชิดวางแนบกับพื้นเตียงเพื่อทำให้คนตรงหน้าสุขสมจนถึงสวรรค์ให้มากที่สุด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะเจ็บแปลบที่บาดแผล แต่เพราะความต้องการหลอมรวมกับดาเนียนั้นมีมากกว่า ความเจ็บที่ทวีคูณเข้ามาก็เป็นเพียงฝุ่นละอองที่พัดผ่านไป

คำโปรย คืนแรกที่เกรซยอมขายร่างเพื่อเงิน แต่โชคชะตากลับเล่นตลก พาเธอตกอยู่ในอ้อมกอดชายอันตราย ที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล “ฉันจะทำให้เธอไม่มีวันลืมสัมผัสของฉัน…เกรซ”

เขา "สัญญาบ้าบออะไร ใครอยากรับก็รับไปสิ" ฉัน "อดทนอีกนิด เดียวก็ถึงวันที่เราหลุดพ้น" เมื่อฉันเจ็บ ฉันจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าร้อยเท่าพันเท่า ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไสหัวไป

"จำใส่สมองน้อยๆของเธอไว้ ที่ฉันแต่งงานด้วยเพราะคุณปู่ขอร้อง ฉันไม่เคยรักเธอเลยสักนิด!!" ชนะศึกพูดกรอกหูอัยยภัทรทุกครั้งที่มีโอกาส "ไออุ่นทราบค่ะ" หญิงสาวตอบรับเสียงเรียบ

ความเจ้าชู้​และความเห็นแก่ตัวทำให้เขานั้นได้เสีย​สิ่งที่มีค่ามากที่สุดใน​ชีวิต​ และกว่าเขานั้นจะคิดได้ทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว​ ในวันนั้นวันที่รมิตาได้มาบอกว่ากำ​ลัง​ตั้งท้อง​ เขาเลือกที่จะ​ปฏิเสธ​เธอกับลูก​ในท้อง​ เหตุ​ผลเพียงเพราะ​ไม่อยากเสียแฟนสาวไป​ และเรื่อง​ไม่จบง่ายๆถ้าทางฝั่งแฟนสาวรู้เรื่อง​นี้​ ชายหนุ่ม​ยื่นข้อเสนอ​ให้กับรมิตาว่า​ จะขอส่งเสีย​เลี้ยง​ดูเธอกับลูก​ เธอรู้สึก​เสียใจเป็นอย่างมากที่รู้ตัวว่าโดนหลอก​ ชายหนุ่ม​คนที่เคยบอกว่ารักเธอแท้จริง​แล้วเขามีคนรักอยู่แล้ว​ และยังมาบอกอีกว่าแค่รักสนุก​ ไม่ได้​คิดอะไร​ ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงความรับผิดชอบ​โดยการจะส่งเสียเลี้ยงดู​ แต่เธอมีศักดิ์ศรี​มากพอจึงเลือกปฏิเสธ​ข้อเสนอ​แล้วเลือกเดินออกจากชีวิต​ผู้ชาย​ที่เห็นแก่ตัว​ ตั้งแต่​นั้นชีวิต​ของเธอก็ได้เปลี่ยน​ไป​​ จากที่เป็นนักศึกษา​เรียนดี​ได้รับทุนการศึกษา​จากทางมหาวิทยาลัย​ ชีวิต​ของเธอคือเรียนหนังสือ​แล้วทำงานส่งตัวเองเรียนเพราะทางบ้านค่อนข้าง​ยากจน​ จากเดิมที่เคยลำบากอยู่แล้วตอนนี้​ยิ่งลำบากขึ้นไปอีกเพราะ​ยังมีอีกชีวิต​หนึ่ง​ที่ต้องดูแล​

"กูจะทำมึงออกไปจากชีวิตกูโดยที่กูไม่ต้องเสียเงินให้ผู้หญิงอย่างมึงเลยแม้แต่บาทเดียว" "นาไม่เคยหวังเงินทองของมีค่าอะไรจากคุณอิฐเลยนะคะ" "อย่ามาตอแหล แค่มึงอ้าปากกูก็เห็นลิ้นไก่แล้วว่ามึงต้องการอะไรเพราะไม่งั้นมึงคงไม่ลงทุนวางแผนชั่วๆจนกูต้องมาแต่งงานกับขี้ข้าอย่างมึง!!! " "นาไม่ได้อยากแต่งงานหรืออยากให้คุณอิฐมารับผิดชอบอะไรนาเลยนะคะ แต่เพราะคุณท่าน..." "มึงไม่ต้องเอาปู่กูมาอ้าง กูไม่ได้โง่และกูก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างมึงจะไม่คิดหวังอะไร หึ คงคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตสุขสบายล่ะสิถ้าได้แต่งงานกับกู แต่มึงฝันไปเถอะว่ามึงจะมีความสุข กูจะทำให้ทุกข์จนหาความสุขไม่เจอ มึงคอยดู!!! "

“อย่าเล่นกับไฟถ้าไม่อยากถูกเผาตาย” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น มองใบหน้าหวานที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “เธียร….” เด็กสาวได้แต่ยืนจ้องมองใบหน้าหล่อคม เคร่งขรึมเย็นชาของคนตรงหน้า “ไสหัวไปไกล ๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” “เธียร เธียร อยากอยู่กับพี่” เธอรวบรวมความกล้าพูดทุกอย่างออกไป “ฮึ...ใจง่าย” ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าหวานพร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

แฟชั่นตกยุคและหนุ่มฮอตสุดแนวของคณะแพทย์ศาสตร์ดูยังไงก็ไม่เข้ากัน พงษ์สวัสดิ์และคิริมา เปรียบประดุจดังเส้นขนานที่มิอาจมาบรรจบ แต่โชคชะตาก็ดลบันดาลให้เขากับเธอมาลงเอยกันที่เตียง ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเป็นเหตุให้คนที่ ‘เคย’ มี ‘อดีต’ ร่วมกันมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง ยิ่งเธอเชิดใส่เขาก็ยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งเธอทำท่ารังเกียจเขาก็ยิ่งอยากตอแย ยิ่งเธอหนีเขาก็ยิ่งตาม ให้มันรู้กันไปว่าใครมันจะแน่กว่ากัน! “จะบอกอะไรให้นะป้า ถึงผมจะเมาผมก็มีสติว่าตัวเองกำลังเอากับใคร และเอาท่าไหนบ้าง” คนยโสลอยหน้าบอกด้วยท่าทางมาดมั่นจนน่าหมั่นไส้ “ถ้ายังไม่หยุดพูด ฉันไล่คุณออกแน่คุณหมอพงษ์สวัสดิ์” “แหม…อย่าขู่นักเลยแค่นี้ผัวก็กลัวจะแย่อยู่แล้วยาหยี” “ไอ้คนบ้านี่! อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ” เธอเค้นเสียงขุ่นสวนกลับ คิดผิดอย่างมหันต์ที่ยื่นมือมายุ่งกับเรื่องนี้ เขาขยับลุกขึ้นเดินมาหา แล้วจงใจยื่นหน้ามาใกล้ๆ “ไม่ให้เรียกแบบนี้ แล้วจะให้เรียกแบบไหน เรียกเมียจ๋าดีไหม” “เด็กบ้า!”