นอกใจ

แอบรักแอบเฝ้ามองมาเนิ่นนาน แต่เมื่อคิดจะตัดใจ สวรรค์ก็เป็นใจให้ประธานหนุ่มสายเปย์ มีหรือที่เขาจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือ งานนี้เขาจึงต้องทั้งรุกทั้งรักไปพร้อมกัน

เมื่อทานข้าวเสร็จติณณ์กับมาเรียมทำตัวให้ปกติที่สุด เดินออกมาจากร้านอาหารอย่างใจเย็น ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปในรถแล้วหยิบปืนออกมาส่งให้มาเรียม "ปืนสองกระบอกกับลูกที่จำกัดหมดแล้วคือหมดเลยไม่มีสำรอง" ติณณ์พูดขณะที่สตาร์ทรถ เตรียมจะขับออกจากร้านอาหาร "ปืนสองกระบอกกับลูกกระสุนประมาณยี่สิบสี่นัดคุณคิดว่าพวกนั้นมากันกี่คนสองโหลพอไหม” ครั้งแรกกับคำถามยาวๆ ของมาเรียม ถ้าไม่ใช่เรื่องเป็นเรื่องตายเธอคงไม่พูดออกมาสินะ เธอก็พอมีความรู้ด้านปืนไม่น้อยหญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาสมแล้วกับที่เขาสนใจเธอเป็นพิเศษ

ฉันถูกบังคับให้ต้องมาแต่งงานกับเขา เขาคนนั้นที่เคยนอกใจฉันไปเมื่อหลายปีก่อน

ในวันครบรอบ5ปีของการแต่งงาน จันทร์จ้าวได้รับรู้ความจริงว่าสามีที่นอนกอดกันทุกคืน"กำลังคบชู้"กับคนใกล้ตัวที่เธอไว้ใจ

ชดใช้ให้รัก โดย แสงเทียน โปรย... "หากเธอไม่เคยคิดจะรัก เขาก็ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไร หากวันนั้นเป็นแค่เรื่องไม่ได้ตั้งใจ เธอแค่สนุกและตลกกับความรู้สึกของเขา ก็อย่ามาเรียกร้องในวันที่สายไป เขาเสียใจมามากพอแล้ว!!"

สัมพันธ์ ผูกมัด พันธนาการ เหนี่ยวรั้ง ความลุ่มหลงเพียงชั่วคืนเปลี่ยนผ่านจากน้องสาว สู่เรื่องราวที่ยากจะเปิดเผย -------- จากน้องสาวเพื่อนสนิทที่ไม่เคยคิดอะไรด้วย ถึงจะสวยมากก็เถอะ.. แต่หลังจากได้ชิมไปทีก็เริ่มติดใจเนื้อชั้นดีเข้าให้แล้วจนหยุดไม่ได้ ส่วนเรื่องเพื่อนจะรู้ตอนไหนก็ชั่งหัวมัน ไว้มาลุ้นตีนกันอีกที -------- "ถ้าพี่เสือรู้ เรามีหวังได้ตายคู่แน่" "เธอไม่พูด พี่ไม่พูด มันจะรู้ได้ยังไงจริงไหม?" แต่อยู่ๆจากความสัมพันธุ์ทางกาย มันกลับมีผลต่อหัวใจตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเรวัตกลับหวงกรรวีจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว

ลูก้าหนุ่มน้อยมัธยมต้นที่ค่อยตามจีบรุ่นพี่สาวมัธยมปลาย แต่จีบไปจีบมากลับตกหลุมรักไม่รู้ตัวจนหมดใจ เมเบลรุ่นพี่สาวที่ไม่ค่อยมีเพื่อน แต่เมื่อมีหนุ่มน้อยเข้ามาเติมเต็มในชีวิตนั้นมันก็ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยจะได้รู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เมเบลจากสาวที่โดดเดียวก็กลายมาเป็นสาวคลั่งรักเด็กหนุ่มรุ่นน้องแบบไม่รู้ตัว ความรักของวัยรุ่นที่อายุต่างกันจะเป็นอย่างไรกันต่อนะ รอติดตามตอนต่อไปได้เลยจ้าา~ ขอค่าขนมเป็นกำลังใจให้มีแรงเขียนตอนต่อไปด้วยนะคะ(≡^∇^≡)

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

ในเมื่อถูกหยามเกียรติ เหตุใดนางต้องทน! เฟิ่งอวี่เหิงจึงขอถอนหมั้นกับองค์ชายสาม ผู้ที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายของนาง เพราะเขาไปปันใจให้หญิงอื่น! จนกาลเวลาล่วงเลย ความรักของนางได้ผลิบานอีกครั้ง เมื่อได้รับความรักจากชายที่ รัก และหวังดีจากนางตั้งแต่อดีต กรุ่นความรักที่ยังเหลืออยู่ ครั้งนี้จะผลิบานได้ขนาดไหนกันนะ?

"วศินรักแต่เปลว เปลวไม่เคยรักวศิน เหมียวต่างหากที่รักวศินไม่เปลี่ยนแปลง ทำไมวศินไม่มองมาที่เหมียวบ้าง?" เธอมองหน้าเขาน้ำตาคลอ ก่อนจะปล่อยน้ำตามันไหลอาบแก้ม "มึงจำใส่สมองอันน้อยนิดของมึงเอาไว้เลย กูไม่เคยรักมึง ไม่เคยคิดจะรัก ออกไปจากห้องกู" "ขอเเค่เศษเสี้ยวหัวใจของวศินได้ไหม? เหมียวอยากให้ศินมองเหมียวบ้าง ฮึก" "ใจของกูมีไว้ให้เปลวคนเดียว คนแบบมึงก็แค่ของกินเล่น ต่อให้ประเคนให้กู กูก็ไม่เอา"