วัยรุ่น

"รักระยะประชด" 🔥 (พัตเตอร์×ลูกพีช) เขา… คบกับเธอเพียงเพราะอยากประชดคู่นอนเก่า เธอ… คิดว่าเขาให้ความรัก แต่แท้จริงแล้วมันเป็นแค่การหลอกลวง 🔥 ความสัมพันธ์ที่ยากจะแยกออกว่ารักหรือแค่เกมลวง ❌️ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ... มีเพียงเศษเสี้ยวความทรงจำเก่าๆที่ยังตามหลอกหลอน❌️ พัตเตอร์ – หนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่เพิ่งถูกคู่นอนเก่าหักอก เขาต้องการเอาคืนเธอด้วยวิธีที่เจ็บปวดที่สุด… นั่นคือการมีแฟนใหม่เพื่อประชด ลูกพีช – หญิงสาวอ่อนโยน ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าความรักที่เธอได้รับ อาจเป็นเพียง “แผนการ” ของชายหนุ่มที่เธอเผลอเปิดใจให้ อีฟ – ผู้หญิงที่ไม่เคยยอมเป็นของใคร แต่เมื่อพัตเตอร์ก้าวออกไปพร้อมผู้หญิงคนใหม่ เธอถึงได้รู้ว่า... บางอย่างมันสายเกินไป “แต่เธอจะยอมให้เขาหลุดมือไปจริงๆ หรือ?”

น้ำมนต์ลุกพรวดทันทีหลังจากข้าวปุ้นยืนยันแถมนอนยันเรื่องเกียร์ที่เธอแขวนมาตลอดสามปี แล้วเดินออกไปโดยที่ไม่อยู่ฟังอะไรต่อ... _____________________________ "เราแค่อยากรู้ มึงทำแบบนี้ทำได้ไงว่ะไอ้ชิน" "ทำไร. ! " ชายหนุ่มที่กำลังเดินลงมาจากตึกของอธิการพอดีดันเจอยัยน้ำเน่าเดินเข้ามาหาแถมพ่นวาจาไม่น่ารักให้ฟัง.. "สัสชิน ให้พูดจบก่อนเด้..!" "จะพูดอะไรก็พูดมายัยน้ำเน่า" "กูชื่อน้ำมนต์" "กูก็ชื่อดิน .." ต่างคนต่างมองหน้าสายตาประสานกันจ้องแบบว่า... น้ำมนต์เธอแค่ต้องการรู้ความจริง แต่อีกคนก็กวนบาทาชิบ... ‍ "ดิน..! แกเอาเกียร์ใครมาให้เรา "รู้แล้วเหรอ .." ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงตามสไตล์เขาก่อนจะเป็นหน้านิ่งๆ "อร๊ายอะไรยังไงรู้แล้ว ..." เธอไม่เข้าใจโว๊ย..! "โตแล้วกลับไปคิดเอง " แล้วก็เดินจากไปให้คนอีกคนยืนงงและไม่ได้คำตอบอะไรเลย...

CRAZY LOVE ♡ คลั่งรัก ♥ Fahrenheit ฟาเรนไฮต์ - ผู้ชายสารเลวที่ไร้สามัญสำนึก - "สำหรับฉัน...ผู้หญิงอย่างเธอ" "ไม่มีค่าอะไรเลยนอกจาก เอา!" Nam Khing น้ำขิง - ผู้หญิงที่ยอมอดทนจนถึงวินาทีสุดท้าย - "ฆ่าฉันให้ตายเลยดีไหม?"  "เพราะทุกวันนี้ที่เป็นอยู่" "มันก็ไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็นเลยสักนิด" คำเตือน นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นเพียงแค่ในจินตนาการของไรท์เท่านั้น เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องสมมุติอยู่ในตะเกียงแก้ว และถือเป็นทรัพย์สินทางปัญญาของผู้เขียน อยู่ในตะเกียงแก้ว เท่านั้น เนื้อหาทุกตัวอักษรและรูปภาพฉากประกอบ ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ หรือทำซ้ำ ดัดแปลงเด็ดขาด** หากจากละเมิดลิขสิทธิ์สามารถดำเนินการตามกฎหมายคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ Do not Copy , Reproduce , Plagiarism เริ่มเผยแพร่วันแรกในวันที่ 11 / 10 / 21

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

เพราะคำว่าสายเกินไปมันย้อนกลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้! แม้กระทั่งความรู้สึกที่เสียไป สำหรับเขามันอาจตายไปนานแล้ว แต่สำหรับเธอมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับความเจ็บที่ย้อนกลับไปรักษาไม่ได้

แอบหื่นไปมั้ยถ้าจะบอกว่า... ของขวัญอย่างเดียวที่อยากได้ คือจูบที่แสนเต็มใจจากเขา รุ่นพี่รันเวย์ของฉัน ♥ Always my RUNWAY... with my never changing heart.

เพื่อนสนิทพี่ชายxน้องสาวเพื่อนสนิท ความสัมพันธ์แบบต้องห้าม มันเกิดขึ้นเมื่อทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น และเธอก็คิดว่าเขานั้นจริงจัง แต่ความจริงเขาไม่ได้จริงจังอะไรเลย ก็แค่ความสัมพันธ์แบบฉาบฉวยสนุกชั่วครั้งชั่วคราว แต่เธอกลับจริงจังกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้มาก จนมันกลายเป็นความรัก วันหนึ่งเธอยอมอ้อนวอนขอความรักจากเขา แต่สิ่งที่ได้คือความว่างเปล่า เพราะเขาไม่คิดที่จะรักแต่แรกอยู่แล้ว

อุตส่าห์หลุดพ้นจากความสัมพันธ์ห่วยๆ มาได้แล้ว กำลังจะมูฟออนเริ่มต้นใหม่ แต่แล้วโชคชะตาก็ดันส่งคนสารเลวกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดันหนักกว่าตอนที่ยังเป็นเด็กหลายเท่าตัว

“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอพายุ Nightshade พูดมาแบบนั้น ฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจในคำถามนั้นเหมือนกัน “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”

ดีลลับ ระหว่างพี่ฉลามและน้องขนมเริ่มต้นขึ้นเพราะมีประโยชน์ร่วมกัน ต่อหน้า เพื่อนของฉลาม ขนมเป็นเหมือนเหยื่อลำดับที่นับไม่ถ้วน เหยื่อที่ฉลามดุลากมาขย้ำ พออิ่มหนำก็คงทิ้งขว้างไม่ได้คิดจริงจัง ทว่าน้ำหยดใส่หิน หินกร่อนฉันใด ผู้ชายก็มักพ่ายแพ้ให้กับ ‘ของที่ได้มายากๆ’ เช่นกัน