วัยรุ่น

...เมื่อเธอได้หายไปจากชีวิตของเขา เมื่อ 5 ปีก่อน ...และวันนี้เธอกลับมา...พร้อมกับบ่วงที่ติดมากับเธอ ...แล้วเขาจะทราบหรือไม่ ว่าบ่วงรักที่เขามอบให้เธอในวันนั้น คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง..

แอบรักมาตั้งหลายปี แต่สุดท้ายก็ได้แค่เพื่อน บางคนบอก 'แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่แล้ว' ดีจริงเหรอ ? ทำไมฉันไม่อยากได้มันล่ะ ! จะว่าโลภก็ได้ แต่ฉันอยากได้มากกว่านั้น อยากเป็นมากกว่าเพื่อน อยากเป็นคนที่เขารัก และเพราะฉันอาจจะโลภเกินไป แม้แต่คำว่าเพื่อนก็เลยไม่เหลือ 'พัง' ทุกความสัมพันธ์ของเรามันพัง เขาไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันสักอย่าง จะเรียกชั่วก็ไม่ผิด ที่ฉันแอบนอนกับเพื่อนตัวเองตอนมันเมาไม่ได้สติ ฉันปล่อยให้ตัวเองท้อง คิดง่าย ๆ แค่ว่า.. แม้ไม่ได้ตัวและหัวใจ ขอแค่เลือดเนื้อเชื้อไข ฉันก็เอา !

นอกจากครอบครัวและเพื่อนก็มีเธอนี่แหละที่ผมรักและหวงเท่าชีวิต ไม่สิต้องเรียนว่ามากกว่าชีวิต

เค้าไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวเลยสักครั้งเดียวตั้งแต่วันที่เธอเดินเข้ามาเหยียบบ้านของเค้ากลับกันเค้ายิ่งรู้สึกแค้นเธอและแม่ของเธอจนอยากจะทำลายชีวิตของเธอซะแต่เธอกลับมองเค้าเป็นพี่ชายที่เธอรักจนสุดหัวใจ

"ก็แค่เด็กดื้อเอาแต่ใจใครจะรักลง" "แด๊ดดี้ใจร้าย!! ฮือออ ฮือ คอยดูนะน้องข้าวจะไม่รักแด๊ดดี้แล้ว ฮึก ฮึก ฮืออออ" ปล. เรื่องเป็นเรื่องราวภาคต่อจากเรื่อง ไร้รักเมียกาฝาก นะคะ

คนที่มีบาดแผลฝังลึกในใจยากที่จะลืม ความรักที่เคยเป็นสิ่งสวยงาม ในตอนนี้มันว่างเปล่าเหมือนไม่เคยมีอยู่จริง หนึ่งคนที่เคยผิดหวังและไม่คิดที่จะเริ่มใหม่กับใคร กับอีกหนึ่งคน ที่แค่อยากที่จะรักเขา แค่อยากที่จะมีเขา เขาคือรักแรกของเธอ สายตาเธอมีไว้มองแค่เขาคนนั้นคนเดียว

“เธอไม่ใช่ตัวจริงของเขา... แต่เป็นแค่ตัวสำรองที่พี่สาวยกให้เขาไว้เล่นชั่วคราวเพียงเท่านั้น”

เรื่องราวของความรักที่หวานและมั่นคงของผู้ชายเย็นชาคนหนึ่งที่มีให้กับหญิงสาวที่เขารัก

ของขวัญวันเกิดปีนี้ นอกจากอกหักจากรุ่นพี่แล้วปีใหม่ยังเมาไม่ได้สติไปนอนกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก ที่สำคัญเขาดันเป็นมาเฟียในคราบนักศึกษาวิศวะอีกนี่สิ!!!

"พี่ธาม..." "...พี่ไม่ได้ทำแบบนั้นกับวาใช่ไหม พี่ไม่ได้หลอกวาใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมคะ" เจ้าของใบหน้าใสยังคงถามคนตรงหน้าออกไปน้ำตาคลอ "อืม ฉันเข้าหาเธอ...ก็เพื่อสิ่งนั้นเท่านั้น" ทันทีที่ริมฝีปากหนาตอบความจริงกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเฉยชาก็ทำเอารุ่นน้องสาวร้องไห้ออกมาราวกับว่าทุกอย่างนั้นได้พังทลายลง "ฮึก พะ...พี่..."