วัยรุ่น

ความรักต้องห้ามระหว่างลูกเลี้ยงกับพ่อเลี้ยงที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วกับเต็มไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความเสียใจไม่รู้จบสิ้น ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนความเจ็บปวดที่ได้รับจะถูกเยียวยา

เค้าไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวเลยสักครั้งเดียวตั้งแต่วันที่เธอเดินเข้ามาเหยียบบ้านของเค้ากลับกันเค้ายิ่งรู้สึกแค้นเธอและแม่ของเธอจนอยากจะทำลายชีวิตของเธอซะแต่เธอกลับมองเค้าเป็นพี่ชายที่เธอรักจนสุดหัวใจ

'สำหรับผม เด็กดื้อไม่ใช่เด็กแลาด แต่เด็กดื้อก็คือเด็กดื้อ' ‘หนูต้องโตแค่ไหนถึงจะยืนข้างเทนต์ในฐานะคนรักได้คะ’ ‘ตอนนี้ตั้งใจเรียนก่อนนะครับ เป็นเด็กต้องตั้งใจเรียนก่อน’ ‘หนูพิ้งค์ไม่เคยขาดเรียนเลยนะคะ เทนต์บอกให้เรียนเก่ง ๆ หนูพิ้งค์ก็ทำตามที่บอก หนูสอบได้ที่หนึ่งของห้องตลอดเลย’ เด็กสาววัยละอ่อนยิ้มแก้มป่องอวยอย่างภูมิใจ ‘หนูจะได้ของขวัญจากเทนต์อีกไหม’ ‘เอาไว้คุณหนูสอบได้ที่หนึ่งอีกผมก็จะให้อีกครับ’ ‘สัญญาก่อน’ นิ้วก้อยน้อย ๆ ชูขึ้นมาหมายจะเกี่ยวก้อยทำสัญญากับชายหนุ่มทว่าพี่เลี้ยงสาวกลับจูงมือเธอเดินเข้าไปในโรงเรียนก่อน เด็กน้อยหันมามองตาละห้อยพลางเม้มปากแน่น แววตาฉาบด้วยม่านน้ำตาจนแพรวพราว ‘หนูอยากยืนอยู่ข้างเทนต์..เหมือนที่หม่าม้ายืนอยู่เคียงข้างปะป๊า’

เคยได้ยินเขาพูดกันว่า 'เพื่อนกันมันดีย์' ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่มาวันนี้ผมพิสูจน์แล้วว่า แม่ง! โคตรของโคตรดีย์!! "จะไปตายที่ไหนก็ไป" "งั้น..." เข้าทางล่ะ ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอ่ยให้จบประโยค "ขอตาย บน อก ตูม ๆ เธอ ได้ปะ?" #กอยอกินแยม

กาย หล่อใส พูดน้อย แต่ละคำที่พูดออกมาก็กวนสุดสุด อายุ 20ปี ไอที ปี3 ทายาทเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตชื่อดังของประเทศ แก๊งค์หนุ่มโสด: กาย, ติวเตอร์, นาย (เหมือนเพื่อนจะแอบไม่โสด) มีเพื่อนสาวสวยอย่าง มินนี่ , หนูมาย และลลิล (เหมือนจะแอบมีคนคุยกันอยู่นะ) ลูกพีช สาวสวย ดาวคณะ รวย เก่ง อายุ 22ปี วิศวะปี4 ทายาทเจ้าของธุรกิจก่อสร้างระดับต้นๆ ของประเทศ แก๊งค์วิศวะแบบแพ๊คคู่: อาลี , ไอติม พี่น้องฝาแฝดชายหญิง เธอคือพี่สาวข้างบ้านเมื่อตอนเด็ก ๆ แต่ความบังเอิญพาให้ผมกลับมาพบเธอในฐานะรุ่นพี่ค่ายอาสาในรั้วมหาวิทยาลัยฯ เดียวกัน เธอจำผมได้มั้ยไม่รู้ แต่ผมจำเธอได้ขึ้นใจ และจะทำให้เธอจำผมได้เพียงคนเดียว #นิยายฟิลกู้ด #ไม่มีนอกกายนอกใจ นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์แต่เพียงผู้เดียว โปรดอย่าลอกเลียนแบบและนำไปตัดแต่ง ขอสงวนสิทธิ์เป็นไปตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558

ติวเตอร์​ หนุ่มหล่อ นิ่ง กวนเฉพาะกับเพื่อนสนิท อายุ 20ปี ไอที ปี3 ขับรถเล่นเป็นงานหลัก เปิดร้านเหล้าคืองานอดิเรก แก๊งค์หนุ่มโสด: ติวเตอร์​, นาย, กาย มินนี่ สาวสวย สดใส อายุ 20ปี ไอที ปี3 โสดเพราะมีคนคอยกันท่า แก๊งค์สาวใส: มินนี่, ลลิล, มาย เขาและเธอ คือเพื่อนสนิท ต่างคนต่างแอบรัก ต่างคนต่างแอบหวง แต่เพราะต่างคนต่างปากไม่ตรงกับใจ... ใครจะข้ามเฟรนด์​โซนได้ก่อนกัน #นิยายฟิลกู้ด #ไม่มีนอกกายนอกใจ นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์แต่เพียงผู้เดียว โปรดอย่าลอกเลียนแบบและนำไปตัดแต่ง ขอสงวนสิทธิ์​เป็นไปตามพระราชบัญญัติ​ลิขสิทธิ์​(ฉบับ​เพิ่มเติม)​ พุทธศักราช​ 2558

"โดนเขาด่าว่าเลวมาเหรอวะ" คำถามของบอมทำเอาเป้ต้องขบกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ เขาไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับเดินหนีเพื่อน อาทิตย์ที่ยืนกอดอกมองอยู่ก็แค่นหัวเราะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และนั้นก็ทำให้บอมต้องขมวดคิ้วอย่างมึนงง "อะไรของพวกมันวะเนี่ย...." บอมเกาหัวอย่างมึนงงเมื่อเพื่อนรักทั้งสองมันมีท่าทีแปลกไปอีกคนแล้วโดยเฉพาะไอ้เป้เพื่อนรักที่ตอนนี้ไม่ต่างจากอาทิตย์ในคราที่มีรักเลย "เดี๋ยวนะนี่มึงอย่าบอกนะว่าโดนน้องฝนด่ามาจริงๆ?" อาทิตย์กอดอกถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงยียวน คนโดนถามพ่นลมหายใจออกมาหนักๆและพยักหน้าเป็นคำตอบแทน "ให้มันได้แบบนี้สิวะ นี่พี่เป้เฮดว้ากต้องมาอารมณ์เสียเพราะรุ่นน้องปีสองด่าว่าเลวเหรอวะเนี่ย" เป้ตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดเย้าแหย่นั้นอย่างดุดัน "มึงอย่ากวนตีนไอ้อาทิตย์!" ตะเบ็งเสียงใส่เพื่อนอย่างหัวเสีย "กูว่าท่าจะได้กัดกันอีกนานนะ" อาทิตย์แค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันและหนุมตัวเดินออกมาจากตรงนั้น เขาเดินเข้าไปในอาคารเรียนก่อนเป้และบอมเพราะดูท่าทางแล้วคงนั่งสงบสติอารมณ์อยู่นาน

ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องเคยแอบชอบ ‘รุ่นพี่’ ไม่ก็ ‘รุ่นน้อง’ หรืออาจจะ ‘เพื่อน’ มันคงเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้โดยทั่วไป แต่ใช่ว่าจะสมหวังกันทุกคนซะที่ไหน... “คือว่า หนูชอบพี่ค่ะ!” ฉัน พูด ออก ไป แล้ว!!! กรี๊ด หลังจากพูดจบฉันก็นั่งบิดไปมาด้วยความเขินอาย พร้อมกับหันหน้ามองไปทางอื่นอย่างเขิน ๆ จนผ่านไปหลายวินาที...พี่เขาก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม “ผมไม่ได้ชอบคุณ” เพล้ง! ไม่ใช่เสียงแก้วที่ไหนแตก แต่เป็นเสียงหน้าฉันเนี่ยที่แตก T^T ฮือ ทำไมกันล่ะ! ฉันก็ออกจะสวยและน่ารัก นิสัยดีดุจนางฟ้ามาเกิด ทำไมพี่เขาถึงไม่ชอบฉันกัน!

เขารักคนพี่แต่ทำไมเขาต้องแต่งกับคนน้อง.. ไอ้สัญญาระหว่างพ่อกับเพื่อนพ่อถ้าเขาไม่ทำมันก็ถือเป็นการเนรคุณ ดังนั้นการแต่งงานที่ไม่เต็มใจจึงเกิดขึ้นแต่ไม่เป็นไรเขาจะทำให้เธอทนไม่ได้และหายไปเอง “ทำไมคุณพ่อทำกับหนูแบบนี้คะ? เงินนั่นคุณแม่เก็บเอาไว้ให้หนู.. มันไม่ใช่น้อยๆ เลยนะคะ.. แล้วไหนจะเงินเดือนที่หนูส่งมาให้อีก.. คุณพ่อใจร้ายกับหนูมากเลยนะคะ.. หนูไม่คิดเลยว่าทุกคนจะเอาเปรียบหนูได้ถึงขนาดนี้.. พี่มายด์ลูกสาวสุดที่รักของคุณพ่อก็อีกคน.. โตขนาดนี้แล้วทำไมไม่หัดทำงานทำการบ้างคะ จะต้องรอให้แก่ตายก่อนรึยังไงถึงจะคิดได้… หนูรู้ค่ะว่าคุณพ่อรักพี่มายด์มาตลอดแต่หนูเลือกที่จะปิดตาข้างนึงและปลอบใจตัวเองว่าหนูคิดมากไป หนูอาจจะอิจฉาพี่มายด์.. แต่นับวันเมื่อหนูโตขึ้นมันเริ่มไม่เป็นแบบนั้น คุณพ่อไม่แม้แต่จะโทรมาหาหนูและถามว่าหนูสบายดีไหม.. หนูเหมือนอยู่ตัวคนเดียว.. ถ้าวันนั้นหนูเลือกไปกับคุณตาคุณยาย..”

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก" ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน "อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน "อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ "แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"