สวย

เมือองค์หญิงสาม โจวฟางเซียน ที่ถูกใส่ร้ายป้ายสีจนต้องออกจากวังหลวงไปแต่งงานกับแม่ทัพใหญ่ เกาเฟยฉี ผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนโหดเหี้ยม ทั้งสองต้องเผชิญกับอุปสรรคและความเข้าใจผิดต่างๆ แต่ด้วยความรักและความจริงใจที่มีต่อกัน พวกเขาจะสามารถเอาชนะทุกอุปสรรคได้หรือไม่?

เป็นเพราะเรื่องราวร้าย ๆ ทำให้ไอรีสเสียความทรงจำ ไม่อาจจำได้แม้กระทั้งพี่ชายข้างบ้านที่เคยขี่หลังและให้สัญญาว่าจะดูแลเธอตลอดชีวิต แต่สำหรับผืนป่าเขาจำเธอได้เสมอ ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

ลี่มี่มี่นางงิ้วชื่อดังและบิวตี้บล็อกเกอร์ชื่อก้องถูกย้อนเวลากลับไปเมื่อ 600กว่าปีก่อน ณ.จวนสกุลหลินซึ่งถูกพระราชโองการสั่งประหาร 9 ชั่วโคตร จนหมดสิ้นตระกูล และเธอคือคุณหนูสิบหกนามว่าาหลินลี่ชา ซึ่งถูกไฟคลอกตายภายในบ่อน้ำร้าง ท่ามกลางสายตาคู่หนึ่งขององครักษ์เสื้อแพรซึ่งเป็นว่าที่คู่หมั้นของเธอในชาติอดีต "ข้าจะกลับมาหาเจ้าอย่างแน่นอน...ซือหม่าเยี่ยคัง ข้าจะต้องได้กลับมาแน่!!! ครั้นเธอถูกนำกลับมาอีกครั้งในฐานะลี่มี่มี่ นางงิ้วชื่อดังแห่งหอเลี่ยงเฟิ่ง และวางแผนที่จะเข้ามาเป็นอนุภรรยาของท่านโหวจอมโหด เพื่อเข้ามาอยู่ในจวนตงฉ่างโหวให้ได้ ลี่มี่มี่ต้องการคิดบัญชีแค้นกับทุกคนที่ทำให้ตระกูลหลินต้องสูญสิ้นโดยเฉพาะตงฉ่างโหวหรือซือหม่าเยี่ยคัง ผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพรคนปัจจุบัน ท่านโหวจอมโหด ตาหนวดหน้าเหี้ยมที่ลี่มี่มี่ใช้เรียก แต่แล้วกลับถูกซ้อนแผนอย่างย่อยยับจากที่จะต้องเข้ามาเป็นอนุภรรยา ดันกลับกลายมาเป็นฮูหยินของท่านโหวจอมโหดแทน

“เรียนยังไม่จบก็มีเมียได้ ไม่มีกฎหมายข้อไหนห้ามเอาไว้สักหน่อย มีแต่พิ้งค์นั่นแหละไม่ยอมใจอ่อนเป็นเมียผมสักที ไม่รู้จะให้รอไปถึงเมื่อไหร่ ทนไม่ไหวขึ้นมาจับปล้ำแล้วเช้ามาก็ให้แม่ไปขอเลยดีไหมนะจะได้จบ ๆ ไป”

เมื่อความรักไม่ใช่สิ่งที่ถูกกำหนด แต่เป็นสิ่งที่เธอเลือกเอง …เรื่องราวของหญิงสาวยุคปัจจุบันที่ย้อนเวลาไปอยู่ในร่างหญิงบ้าในยุคที่ไม่คุ้นเคย กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

อศิร ศิลาหัตร์ทัย (โอม) หนุ่มวัยจะเลข 3 เขาคือคนที่ใคร ๆ ก็รู้จัก เพราะเรื่องเล่าปากต่อปากอย่างกับนิทาน แต่คนที่รู้จักและเคยเห็นหน้าค่าตาของเขาจริง ๆ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งด้วยความเจ้าชู้ที่มีมาตั้งแต่สมัยเรียน เมื่อโตขึ้นมีฐานะจึงโดนคนอื่นให้คำนำหน้าว่า เสี่ย ทำให้เขากลายเป็น เสี่ยโอม ชายหนุ่มที่มีใบหน้าเป็นปริศนา คนที่หญิงสาวหลายคนปรารถนาอยากจะเจอ คิริต้า เกลวาดี (ครีมหอม) สาวน้อยวัย 20 เธอเกิดมาจากความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ ทำให้เธอโตมาพร้อมกับคำดูถูกของแม่แท้ ๆ และคนรอบข้าง แต่แล้วเมื่อคุณตาผู้เป็นที่รักจากไป เธอจึงตัดสินใจเข้ามาตามหาคนเป็นพ่อในเมืองใหญ่ ซึ่งนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอจะมีความสุข ครีมหอมถูกพ่อส่งไปเป็นเด็กขัดดอกเพื่อยื้อเวลาให้ครอบครัวหาเงินมาใช้หนี้ แต่ในความโชคร้ายก็คือบ่อเกิดแห่งความโชคดีของเธอ เพราะครีมหอมกำลังจะได้กลายเป็นที่รักของผู้ชายที่ หญิงสาวหลายคนอยากครอบครอง “ครีม…พี่นึกว่าครีมจะไม่กลับมาหาพี่แล้ว รู้ไหมว่าพี่คิดถึง และ เป็นห่วงครีมขนาดไหน ที่พี่ไม่สามารถไปหาหนูได้แบบนั้นน่ะ “ครีมหอมอ้ำอึ้ง แล้วรีบผลักอกเขาให้ออกห่างจากเธอ ถึงได้สังเกตเห็นว่าเขาร้องไห้ตาแดง เธอจ้องเขาแป๊บเดียว แล้วก็พูดในสิ่งที่เธอควรพูดขึ้น “เสี่ยล็อคประตูห้องนอนไว้ทำไมคะ “ “ครีมจะทำอะไร “เขานิ่งไป นี้มันจะเป็นแบบที่เขาคิดจริง ๆ หรือ ใช่แล้วที่เขาล็อคประตูห้องนอนไว้เพราะกลัวว่าเธอ จะแอบมาเก็บเสื้อผ้าหนีเขาไป แต่ทำไมมันกลายเป็นความจริงเสียได้ “เสี่ย! ตกลงเอากุญแจให้ครีมได้หรือยังคะ “เขาหันกลับมาเมื่อเธอเรียก พร้อมกับมีดปลอกผลไม้ในมือ “เสี่ยคิดจะทำอะไร “เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ แล้วจับด้ามมีดเล่มนั้นวางมันลงบนฝามือเธอ พร้อมหันปลายมีดเข้าหาตัวเอง “ทำบ้าอะไรคะ “

**กินเด็กเขาว่าอมตะ** เธอหนีจากไฟที่แผดเผามาซบอกกว้างที่แสนอบอุ่น ความรักที่เกิดขึ้นตั้งแต่ค่ำคืนแรก ทุกอย่างมันควรจะจบลงแค่นั้น.....ทว่าสัมผัสรักที่ทั้งคู่มอบให้แก่กันมันมีความสุขเกินกว่าจะตัดใจ ********* “อืม...แดน” ใบหน้าที่คมภายใต้ผิวขาวค่อย ๆ ใช้ปลายลิ้นเลื่อนต่ำลงมาก่อนที่เขาจะจัดการกับเสื้อตัวบางที่ขวางกั้นเส้นทางที่เขาจะได้ใช้สองมือสัมผัสกับเนื้อนุ่มของอกอิ่มของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับตาพริ้มในที่สุดอาภรณ์ทั้งส่วนบนและส่วนล่างก็ถูกถอดกองไว้ข้าง ๆ ก่อนที่แดนไตรจะสาละวนกับยอดที่ชูช่อแข็งตั้งรับสัมผัสของลิ้นอุ่นแสนหวานของเขา

'เธอ' ตกเป็นเป้าหมายเพียงครั้งแรกที่เขาพบเจอ นั่นคือรักแรกพบหรือเพียงเพราะเธอตรงสเปค แล้วเธอจะทำเช่นไร เมื่อต้องเข้ามาพัวพันในชีวิตของเขาโดยไม่รู้ตัว 'บราฮิม' ผู้ชายดีกรีไม่ธรรมดา

รวม 2 นิยายรัก ๆ โรมานซ์ - ‘มิตรรักลวงใจ’ เรื่องราวของเพื่อนสนิท คิดคดกับเธอมานานแล้ว ดันมาโพล๊ะเข้าได้ในวันเมามายไร้สติ ได้ลองกินเพื่อนสักคำหนึ่งแล้วก็ต้องมีคำที่สองคำที่สาม คำเดียวจะอิ่มพอได้ไง ----------------------- ‘เรือนใจนายอคิน’ เมื่อหนุ่มนักเฝ้าหนังสือ มาเฝ้ามองหาความรักจากครูสาวทุกวัน หลายคนคงเห็นเขาเอาแต่มองคุณครูสาวมาเป็นปี ๆ ได้ขับรถผ่านไปดูประตูรั้วโรงเรียนหน่อยก็ยังดี...

“ผมต้องถามพี่ต่างหาก!! ปล่อยหัวผมสิ อื้ออ!!” “ฉันกอดเจ้าปริ่มของฉันต่างหาก อื้ม! นุ่มจริงๆ มานอนกับแม่มาปริ่มคุง”