หมอ

“ทีตอนที่ไปคลินิกแล้วขึ้นขาหยั่งไม่คิดจะอายบ้างเหรอ แล้วถ้าวันนี้คนที่ตรวจคุณเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะคุณจะทำยังไง” เธอคอยส่งทั้งขนม กาแฟและมักจะเดินมาให้เขาเห็นบ่อย ๆ แต่เขาไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่เพราะไม่ต่างกับพวกโรคจิต ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่ห้องไหน ทำไมต้องเจอกับเธอทุกทีสิน่า!! ** นิยายเรื่องนี้พระเอกเริ่มแรกไม่ใช่คนดีนะคะ ปากร้ายและเอาแต่ใจ นิยายเป็นแนว 18+ มีฉากอีโรติกค่อนข้างละเอียด ควรใช้วิจารณญาณในการเสพ ** สำคัญโปรดอ่าน ** นิยายของไรต์อาจจะถูกจริตกับบางคน เพราะเป็นแนวรักโรแมนติก อีโรติก มีการพูดจารุนแรง

ใครจะคิดว่าคนที่สาวๆรุมล้อมไม่ขาดอย่างหมอสายฟ้าคนหล่อ จะพลาดไปมีความสัมพันธ์กับสาวบริสุทธ์เพราะความเมาได้ แถมยังไม่รู้ด้วยว่าเธอคือใครเพราะที่จำได้ก็แค่กลิ่นและเสียงเท่านั้น... "ไอ้ภาส! แต่กูตื่นมาในห้องพักที่กูตรวจคนไข้.." "ห้ะ!?" "ภาส...เมื่อคืน...กูนอนกับใครวะ" "ชิบหายแล้วฟ้า..." "อือ...ชิบหายแล้วภาส"

เมื่อคุณหมอจากยุคปัจจุบัน ได้เกิดใหม่ต่างมิติ พร้อมความทรงจำของชีวิตเดิม เธอจึงเลือกเดินในเส้นทางคล้ายชีวิตเก่า ทว่าเรื่องหัวใจนั้นนางไม่ปิดตาย แต่ก็ไม่ชายตามองบุรุษใดเช่นกัน เขาคือสมรสพระราชทานของแม่ทัพหญิงผู้เย็นชา และเขาจะสามารถทำให้นางรับรักได้หรือไม่

เขาทำให้เธอท้อง แล้วทิ้งไป พอวันหนึ่งกลับมาจะมาทวงหาความเป็นพ่อ ทั้งที่วันนั้น เขาบอกว่า “ไปเอาออกเสีย” ถ้าเป็นคุณจะยอมไหม?

เขาเป็นเหมือนก้อนหินที่ไร้ความรู้สึก แต่เมื่อได้มาพบกับนางที่เป็นดุจแสงตะวันที่สดใส กลับเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ “ซินเยว่ ตราบใดที่มีข้าอยู่ตรงนี้ ไม่มีทางให้ผู้ใดมารังแกเจ้าได้อีก” จากที่ไม่เคยใส่ใจชีวิตของผู้ใด แต่กลับอยากรู้เรื่องราวของนาง จากที่ไม่เคยสนใจความรู้สึกของผู้อื่น นางกลับมาอยู่ใกล้ ๆ และตามติดเขา แล้วยังมาถามเขาว่า "ท่านไม่เคยชอบสตรีคนใดมาก่อนเลยจริง ๆ หรือ" เพียงเท่านั้นหัวใจของท่านอ๋องก็เริ่มสั่นไหว.... นิยายเรื่องนี้เป็น 1 ใน 4 ของเซตนิยาย "ดวงใจพยัคฆ์แห่งเฉินซาน" พระเอกหน้านิ่ง ดูเย็นชาไร้อารมณ์ราวก้อนหิน นางเอกสาวที่สดใส ร่าเริงและเป็นมิตรกับทุกคนราวกับแสงตะวันในยามเช้า นางจะสามารถละลายหัวใจเจ้าก้อนหินผู้นี้ได้หรือไม่ อาจจะไม่หวือหวาและเข้มข้นเหมือนคู่แรก แต่เต็มไปด้วยความละมุนใจ ฝากติดตามกันต่อด้วยนะคะ

คนตายด้านความรู้สึก อย่าง ‘แจน’ วิศวกรรมเครื่องกลปี 3 ทายาทมาเฟีย กลับมีความรู้สึก ปะทุร้อนเพราะเห็นเขา ‘เวลล์’ แพทย์ปี 5 เพียงทั้งคู่สบตา ก็เกิดคืนอันเร่าร้อนไฟลุกโชนในชั่วข้ามคืน

'เกวลิน' หญิงสาววัย22ปี สาวหน้าหวานผิวขาวสมกับชื่อเล่น 'กะทิ' เพิ่งเรียนจบและยังไม่มีงานทำจึงช่วยงานพี่ชาย ‘ตะโก้’หรือ การันต์ ที่ดูแลกิจการร้านอาหารต่อจากแม่ที่เสียชีวิตไปห้าปีแล้ว ส่วนพ่อนั้นทอดทิ้งทั้งสามคนไปตั้งแต่การันต์อายุได้เพียง 10 ขวบ ‘หมออิฐ’ หรือ ‘นายแพทย์อิทธิพล’ หมอหนุ่มวัย 34 ปี หน้าตาก็ไม่ได้แย่ ฐานะการเงินและการงานก็ดีเลิศ แต่กลับอกหักซ้ำซากจจน่าสงสาร (กระซิกๆ) เกวลินเคยพบหมออิฐตั้งแต่เธออยู่ ม.5 ในตอนนั้นหมออิฐมาที่โรงเรียนในฐานะศิษย์เก่า เขามาพูดแนะแนวเรื่องการสอบเข้าคณะแพทย์ เกวลินชอบเขามาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีความสามารถที่จะสอบคณะแพทย์ เธอเรียนคณะบริหาร ช่วยงานที่บ้านซึ่งเป็นร้านอาหาร ซึ่งอยู่ใกล้โรงพยาบาลที่หมออิฐทำงานอยู่ เขาไม่รู้จักเธอ แต่เธอรู้จักเขาและมีความสุขดีกับการแอบรักข้างเดียว หญิงสาวขับมอเตอร์ไซค์ส่งอาหารให้หมอ-พยาบาลที่โทรสั่งเป็นประจำ และแล้วกามเทพก็ทำงานให้เธอต้องมาใกล้ชิดกับคนที่แอบรักเข้าจนได้!

มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่สายตาของนางมีเขาเพียงผู้เดียว เพราะหนีการถูกไล่ล่า หญิงสาวจึงเลือกจะกระโดดผาน้ำตกพร้อมนกหงส์หยกตัวน้อย เสียงวัตถุตกลงผิวน้ำอย่างแรงทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นหันไปมองทันที เขาใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปช่วยหญิงสาวในชุดสีแดงดำดิ่งลงไปในน้ำลึกอย่างเร็ว เลือดสีสดปะปนในสายน้ำ มือแกร่งแหวกสายน้ำพยายามคว้าร่างของหญิงสาวไว้ เขาประกบริมฝีปากส่งลมหายใจเข้าปากของนาง เพียงดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง สีหน้าของนางแสดงความตื่นตระหนก ริมฝีปากสั่นระริกพยายามส่งเสียงอย่างยากลำบาก ทำให้เขาจำใจโน้มศีรษะลงใกล้เพื่อได้ยินคำพูดของนาง “ข้า...ได้...พบ...ท่าน...แล้ว... ซือจื่อ”

มือของเธอไม่ได้ขาวสะอาด วิชาแพทย์ที่เรียนไม่ใช่เพื่อรักษาคน แต่เมื่อเดินทางนี้ก็มีแต่เดินไปจนสุดทาง เฟิงซือจู ศัลยแพทย์สาวที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ตัดสินใจทิ้งชื่อเสียงไว้ข้างหลัง หอบหิ้วเพียงเงินทองเดินทางไปทั่วโลก กลับถูกลอบแก้แค้น.. ตื่นมาอีกครั้งก็อยู่ในร่างของซูเจินจู คุณหนูสี่บุตรีอนุที่กำเนิดจากภรรยารองตระกูลพ่อค้าที่พ่วงด้วยสัญญาสาวใช้อุ่นเตียง “ฐานะของเจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งฮูหยินของข้า” “เพ้ย ไม่คู่ควรแล้วข้าต้องง้อเจ้ารึ เข้าบ้านเจ้าก็ต้องหอบสมบัติข้าเข้าไป ยังต้องไปปรนนิบัติเจ้า ไม่สู้เจ้าแต่งเข้าบ้านข้า แค่เพียงล้างเท้าให้ข้าทุกคืน ข้าสัญญาว่าจะมีเจ้าเป็นสามีคนเดียว” ....... ว่าที่สามีเจ้าไปแล้ว ให้ข้าล้างเท้าให้เจ้าแทนดีหรือไม่ !!!!!!

“ไอ้หมอโรคจิต ไอ้หมอบ้ากาม ไอ้เกย์ปลอม ไอ้....ๆ” ศศิตาไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าไอ้คนเลวแบบเขาได้ “ไม่เอาน่า บี๋ ไหน ๆ ก็ ไหนแล้ว เมื่อคืนคุณก็สนุก ไม่ใช่เหรอ” ลักษณ์เดินเข้ามาใกล้เธอ พร้อมทั้งเรียกคำที่เขาชอบเรียก โดยเฉพาะเมื่อคืน เขาเรียกเธอด้วยคำนี้ทั้งคืน “ไม่ต้องมาเรียกคำนี้เลย...ปล่อย” ศศิตาใช้สายตาดุ ไม่คิดเลยว่าคนที่เธอเห็นเขาเป็นเพื่อนมาตลอดหลายปี จะกลายร่างเป็นคนเลว ใช้จังหวะที่เธอเมา ในการย่ำยีเธอ จะเรียกว่าย่ำยีได้ไหมนะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้ขัดขืน แต่อย่างไรเสีย เธอก็เมา ไม่มีสติ เขาไม่ควรใช้หน้าตา และความสนิทสนมล่อลวงเธอ “เลิกกับมันซะ” เสียงของลักษณ์ดูเหี้ยมเกรียมกว่าทุกครั้งที่เธอเคยได้ยิน “เลิกอะไร เลิกกับใคร” ศศิตาใกล้ใจถาม หวังว่าเขาคงไม่ได้ให้เธอเลิกกับคนนั้นนะ คนที่รักหมดใจ “เลิกกับมันซะ ไอ้เบียร์ ไม่อย่างนั้น คลิปบี๋กับเราว่อนเน็ตแน่” ลักษณ์พร้อมทั้งกระชากคนตัวบาง มานั่งลงบนตัก