หมอ

กลิ่นคาวของเลือดคือสิ่งที่ปลุกให้ฉันตื่น.. ฉันได้กลิ่นมันทุกครั้งพร้อมกับความทรงจำบางช่วงที่หายไป มีเพียงเสียงผู้หญิงอยู่ในหัวที่ฉันพอจะจำได้เป็นสิ่งสุดท้าย.. เสียงที่ เหมือนกับเสียงของฉัน พร่ำบอกว่าฉัน… ควรให้เธอออกมา

ด้วยลมหายใจสุดท้ายของข้าลีลาวดีผู้โชคร้ายคนนี้หากชาติหน้าฉันใดมีจริงวอนท่านเทพเทวาช่วยดลบันดาลให้ข้าได้พบรักแท้ด้วยเถิด

"ใช้คำว่าแวะมารับ...ทั้งๆ ที่ตั้งใจมารับใช่ไหมคะ...หนูรู้นะคะ...บ้านพี่กับคอนโดคนละทางกันเลย" "อุ๊บส์...ถูกจับได้ซะและ..." .. "อีกหน่อยก็ชอบ...และพี่จะทำให้เธอชอบพี่ให้ได้!" "มั่นใจขนาดนั้น?" "1เดือนของเรา...ถ้ามั่นใจว่าใจแข็งสู้พี่ได้...ก็ให้พี่ลองมาจีบเธอดูสิ...พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำให้เธอชอบพี่ได้ไหม...หรือที่เธอพยายามออกห่างพี่เพราะเธอไม่มั่นใจพอ...กลัวว่าจะหลงรักพี่แล้ว...เอ...หรือว่ารักไปแล้วนะ??"

“ไม่ ไม่เอาแบบนี้...” คนไข้บอกฉันว่าตรงส่วนนั้นของเขาดุดันเกินไป ถึงขั้นจะให้ฉันใช้ร่างกายช่วยตรวจ แต่แค่ไม่กี่รอบก็เล่นงานฉันหมดสภาพแล้ว...

เมื่อคนทั้งสองผิดหวังจากความรักมาเจอกัน ระหว่างผู้คุมหน้านิ่งสุดโหดที่เหล่าผู้ต้องขังหวาดกลัว กับคุณหมอขวัญข้าว ขวัญใจทุกคน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะพัฒนาเกินคำว่าเพื่อนร่วมงานได้หรือไม่

"อุ๊ยคุณหมอ" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ มือของเขาก็ยื่นมาแกะผ้าเช็ดตัวออก แต่เธอคว้ามันไว้ได้ทัน ใบหน้าคมคายโน้มต่ำลงมาซอกคออีกฝ่ายจากทางด้านหลังแล้วสูดดม "คุณหมอ..คุณหมอจะทำอะไรคะ" "อยู่นิ่งๆ"หญิงสาวที่ไม่เคยถูกชายใดสัมผัสร่างกายแบบใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อน ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ ตามคำสั่งริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง มือแกร่งวางแนบไว้กับหน้าอกอวบ ในใจหญิงสาวคิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องตกเป็นของเขาแน่ เรื่องนี้มันก็อยู่ในลายลักษณ์อักษรที่ไอยวริญได้เซ็นลงไป ที่จริงเขาเขียนขึ้นมาโดยที่ไม่คิดว่าจะแตะต้องตัวเธอหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เขาก็เลยมีข้อนี้เผื่อไว้ ซึ่งเธอก็ยอมเซ็น..นาทีนั้นไม่ว่าจะให้ทำอะไรเธอทำได้หมดขอแค่เขายอมผ่าตัดให้กับแม่ "ตามมาที่เตียง" ริมฝีปากหนากระซิบพูดโดยที่ยังคงสูดดมกลิ่นกายของเธออยู่ นายแพทย์เซอร์เวย์คิดว่าตัวเองมีอาการป่วย เขาไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงที่ไหนเลย ด้วยความที่เขาเป็นแพทย์ผ่าตัดเห็นสรีระของคนรวมถึงเห็นทุกอย่างที่อยู่ด้านใน พอเข้าใกล้ผู้หญิงก็จะนึกถึงแต่ห้องผ่าตัด เลยคิดว่าตัวเองบกพร่องเรื่องนี้ พอมีหญิงสาวมาเสนอตัว

จากบุปผาร่ายรัก สู่เรื่องราวของรองแม่ทัพหนุ่มกับหมอหญิง : บุปผาต้องมนตร์ มู่ฟางเหนียงได้รับถ่ายทอดวิชาแพทย์จากบิดาผู้ได้ฉายาหมอเทวดา นางติดตามบิดารักษาผู้คนไปทั่วหล้าจนกระทั่งมาพบกับจ้าวจิ่นสือบุตรชายแม่ทัพใหญ่ผู้รับตำแหน่งรองแม่ทัพ จู่ๆมู่ฟางเหนียงหายตัวไป จ้าวจิ่นสือจำเป็นต้องไปต่างเมือง เขาได้พบมู่ฟางเหนียงอีกครั้ง แต่นางจำเขาไม่ได้ เพราะประสบอุบัติจนความจำเสื่อม เขาจึงถือโอกาสนี้แก้ไขความผิดพลาดที่เคยรังแกนางบอกกับนางว่าตนคือคือหมั้นของนาง

ซูฉิง หมอสาวผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร ดันทะลุมิติมาพร้อมกับ 'โรคปากไวหัวใจทะลึ่ง' ที่ทำให้เธอมักพูดจาชวนคิดลึกออกมาโดยไม่ตั้งใจ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่าการทำฟาร์มสมุนไพร เพื่อปลูกหญ้าดับไฟราคะมารักษาตัวเองให้หายขาดก่อนที่จะเผลอไปลวนลามใครเข้า แต่แล้วเธอก็ต้องมาทำงานร่วมกับ 'ท่านหมอเทวดา' อวี้เหยียน ผู้ที่เย็นชาและเคร่งครัดเรื่องศีลธรรม ภารกิจนี้จึงไม่ได้มีแค่การปลูกพืชสมุนไพร แต่คือการบำบัดความหื่นของตัวเอง และความเย็นชาของท่านหมอเทวดานี่แหละ ********** "ซูฉิง" อวี้เหยียนเรียกชื่อเธอเสียงแข็ง "โปรดรักษา มารยาทด้วย และนี่... ถือเป็นการเตือนครั้งที่หนึ่ง หากมีครั้งที่สอง... ข้าจะเริ่มแผนการรักษาโรคปากไวใจทะลึ่ง ของเจ้าอย่างจริงจัง" ซูฉิงทำตาโต เธอแสร้งทำเป็นตกใจอย่างสุดขีด ‘ท่านหมอเอ๊ย ท่านเพิ่งใช้สิทธิ์ในการเตือนไปหนึ่งครั้งแล้ว นั่นแปลว่าข้ายังมีโอกาส ป่วนท่านอีกสองครั้ง สินะ และถ้าการรักษาอย่างจริงจังของท่านคือการใช้เวลาอยู่กับข้ามากขึ้นล่ะก็... ข้าก็ยอมเป็น คนทะลึ่งตลอดไปเลยเจ้าค่ะ’ (ไม่มี NC อ่านได้ทุกเพศทุกวัย)

เพราะความโกรธแค้นในอดีต ทีมีอคติต่อมารดาของเธอ...เขาจึงต้องใช้เธอเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ ...ถึงแม้ว่าเขานั้นจะรักเธอจนสุดขั้วหัวใจก็ตาม...

เขาคือคุณอาข้างบ้านและคนที่ยื่นมือมาช่วยเธอยามอ่อนแรง เธอ...เด็กสาวจอมซนที่หนีหายไปเสียนาน เมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาจะต้องกักเก็บเธอไว้ข้างกายตลอดไป -------------------------------------- เหมือนกามเทพเล่นตลกให้เธอต้องมาพัวพันกับคนที่แอบชอบ ทั้งที่รู้ว่าฐานะต่างกันเหลือเกิน แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับได้ที่ไหนล่ะ!