เข้าใจผิด

"คิดจะจับเสืออย่างฉัน เหยื่อต้องเด็ดกว่านี้ป่าววะ" ธายุกร เหมบดินทร์....ยูตะ อายุ 22 ปี วิศวกรรมยานยนต์ มหาวิทยาลัย A ปี 4 ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ทายาทโชว์รูมรถหรูนำเข้า "คิดจะกินเหยื่ออย่างฉัน ก็ต้องเสือจริงๆไม่ใช่หมาป่าววะ" มิณาริน แก้วกาน...มิณ อายุ 20 ปี คณะบัญชี มหาวิทยาลัย A ปี 2

"เธอมันก็เป็นแค่ยัยเด็กใจแตก มีลูกทั้งที่ยังเรียนไม่จบ" "คุณจำคำพูดตัวเองไว้ด้วยนะ ว่าฉันมันก็เป็นแค่เด็กใจแตก"

สาวโสดยุค 2024 ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของฮูหยินลูกแฝด นางจะทำอย่างไรเมื่อไม่เคยเลี้ยงเด็กและไม่เคยมีความรักมาก่อนแต่กลับทะลุมิติมามีสามีและลูกอีกสอง! ชีวิตครอบครัวที่อยู่อย่างเรียบง่ายที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรแต่แท้จริงแล้วกลับมีบางอย่างหลบซ่อนนางเอาไว้?! สวรรค์! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!!

ด้วยความอ่อนหัด เธอจึงตกเป็นทาสรักของเขา ทาสที่เขามอบความเจ็บให้เป็นรางวัลของการเป็นเด็กดี

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป”

เพราะสิ่งที่พี่ชายเเธอทำ ทำให้ชีวิตของเธอต้องยอมจำนนต่อเขา เพื่อปกป้องครอบครัวและชีวิตพี่ชายตัวเองจากมาเฟียใจร้าย ที่พร้อมจะแก้แค้นให้น้องสาวตัวเองตลอดเวลา

น้ำตาลพยายามให้สติพี่เขย หล่อนรู้ว่าตลอดระยะเวลาสามเดียวหลังจากพี่สาวของหล่อนจากเขาไป มาร์เซโล่ก็เอาแต่เศร้าโศกเสียใจ บางวันก็ซึมเศร้าแทบไม่เป็นอันกินอันนอน “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ที่เป็นคนซื้อรถใหม่ให้... พี่สาวเธอก็คงไม่ตาย” เสียงของมาร์เซโล่ขมขื่นจนคนเป็นน้องเมียรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ฝังแน่นอยู่ภายในใจเขา พี่เขยคนนี้เอาแต่ลงโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้ ‘น้ำผึ้ง’ ซึ่งเป็นภรรยาสุดที่รักของเขาและยังเป็นพี่สาวร่วมสายโลหิตของหล่อนต้องมาจบชีวิตเพราะอุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดคิด “มันเป็นอุบัติเหตุนะคะพี่มาร์ค”

ทั้งอัปลักษณ์และบ้าใบ้ นางคือสตรีผู้กุมหัวใจแม่ทัพปีศาจ เขาไม่ปล่อยริมฝีปากอิ่มสวยให้เป็นอิสระ และยังแทรกเรียวลิ้นอุ่นกวาดตวัดไม่หยุด ส่วนมือข้างหนึ่งเอื้อมมากอบกุมความขาวนุ่มนิ่มและนวดสลับบีบคลึงเคล้า ทั้งบี้ปลายยอดถันนางเพิ่มความซ่านสยิวต่อเนื่อง ทุกสัมผัสของกวนเฉินหลางทำให้หญิงใบ้ร้อนฉ่าทั่วร่าง และส่งผลให้หัวใจสาวแทบกระโจนออกมาอยู่นอกอก

ภายใต้ท่าทีสุขุมนุ่มลึกของเขา กลับซ่อนเสน่หาเร่าร้อนอันน่าหลงใหล ราวเชิญชวนให้เธอกระโจนเข้าหาอยู่ตลอดเวลา “พี่ไม่ได้คิดอะไร ทำไมต้องหวั่นไหว” “ไม่หวั่นไหวจริงเหรอคะ” เธอจงใจขยับเข้าไปเบียดเขาอีกหน่อยทั้งตัว ขณะหัวใจเต้นระรัวขึ้นกับความใจกล้าของตัวเอง “งั้นจูบรันได้ไหมคะ”

เมื่อเขาคิดว่าเธอเป็นต้นเหตุของเรื่องร้าย ทำให้เขาลงโทษเธอและทรมานเธอ แต่ความรักที่มีทำให้เธออดทนแต่เมื่อความอดทนที่มีหมดลง มันเลยทำให้เธอต้องหนีไปเพื่อรักษาหัวใจตัวเอง