เสียใจ

เพราะความใส่ใจ(เรื่องชาวบ้าน) พลอยสวยเลยบังเอิญได้เห็นหน้าของบอสที่ตำรวจกำลังตามตัวโดยบังเอิญ เธอเลยต้องซ่อนตัวเพื่อความปลอดภัย แต่ทำไมสถานที่ที่เธอต้องซ้อนตัวต้องเป็น “ไร่สิงห์ศิลา” ไร่ของแฟนเก่าเธอ

"คุณเป็นคนทำเหรอ เป็นฝีมือของคุณเหรอ?"หนูนาถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากคำพูดของคาร์ลก็ทำให้เธอปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ว่าที่โอมขับรถชนมันไม่ใช่อุบัติเหตุ "..."คาร์ลไม่ได้ตอบเขาได้แต่ยืนมองหนูนาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยและการเงียบมันก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนมากที่สุดแล้วว่ามันเป็นฝีมือของคาร์ล "คุณมันบ้าไปแล้วหรือไง คุณทำแบบนี้ได้อย่างไงคุณคาร์ลคุณทำไปทำไม!" "เพราะมันเสือกมายุ่งกับของๆฉันและคนที่เสือกมายุ่งกับของๆฉันมันก็ต้องรับผลแบบนี้แหละถ้ามันยังไม่หยุดยุ่งกับของๆฉันมันได้ตายแน่" เพี้ย! หนูนาง้างมือขึ้นมาแล้วฟาดลงไปบนแก้มสากของคาร์ลอย่างแรงด้วยความโกรธ เธอคิดว่าสิ่งที่คาร์ลทำลงไปมันโหดร้ายเกินไป เขามองชีวิตคนๆหนึ่งเหมือนผักปลาคิดอยากจะฆ่าก็ฆ่าอย่างงี้เหรอ "หนึ่งฤทัย!"คาร์ลหันหน้าไปตามแรงตบก่อนที่จะตวัดสายตาหันกลับมามองหนูนาด้วยแววตาดุดันกราดเกรี้ยว คาร์ลขบสันกรรมเข้าหากันแน่ด้วยอารมณ์เดือดดาล "คุณมันเลวมากเลยนะคุณคาร์ลเลวกว่าที่ฉันคิดไว้มาก!" "อย่างงั้นเหรอ?"คาร์ลบอกเสียงเข้มก่อนที่ผลักร่างบางของหนูนาลงไปนอนที่โซฟาจนทำให้ศีรษะของหนูนากระแทกเข้ากับพนักพิงอย่างแรง

เหมราช ต้องถูกบังคับแต่งงานกับทับทิม โดยที่เหมราชไม่เต็มใจเพราะเขามีคนรักอยู่แล้ว 2 ปีที่เหมราชต้องทนถือทะเบียนสมรสกับเมียแต่ง หญิงสาวเพิ่งมารู้ตัวว่าท้องก็วันที่ต้องเซ็นใบหย่า เธอจะทำยังไงดี ไหนจะลูกในท้องอีก

ก็ยังรักอยู่แต่ถ้าจะให้กลับไปก็คงไม่กลับ นี่คนไม่ใช่ควาย

ทุก ๆ คำพูดยังดังกึกก้องอยู่ในความทรงจำไม่เคยเลือนหาย สถานะที่รักได้ คิดถึงได้ แต่ไม่สามารถครอบครองได้ มันเป็นแบบนี้สินะ...

ภัคพงศ์ไม่เคยรู้สึกหัวเสียเท่านี้มาก่อน ทันทีเมื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าผู้หญิงที่เขาตั้งใจ'ตก'มาจากคลับเมื่อคืนนั้นหายไปหลังจากเขาและเธอผ่านค่ำคืนอันแสนร้อนแรงมาหมาด ๆ คาสโนว่าฆ่าไม่ตาย กลับถูกผู้หญิงชิ่งหนี แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการถูกฟันแล้วทิ้งชัด ๆ 'โรสริน อย่านึกว่าคุณจะหนีผมพ้น'

“เอากันไปตั้งหลายครั้ง จะให้พี่เรียกเธอว่าอะไร...” คำโปรย “พี่วินท์คะ ชะ-ช่วยน้ำตาลหน่อย ได้มั้ยคะ” อลินดาตัดสินใจเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้ง สภาพของเธอในตอนนี้ มันเกินกว่าที่ทุกอย่างจะบรรเทาได้แล้ว เมื่อครู่ ตอนที่เขาสัมผัสร่างกายของเธอนั้น มันทำให้อลินดารู้สึกดี คลายความร้อนจากร่างกายของเธอได้มากทีเดียว ‘ถ้าหนทางนี้’ มันจะทำให้เธอผ่านพ้นจากขุมนรกนี้โดยเร็ว อลินดาก็พร้อมที่จะทำ เก็บความเขินอายเอาไว้เบื้องหลัง ตอนนี้เธอต้องเอาชีวิตรอดก่อน... “ให้พี่ช่วยอะไร...” “ชะ-ช่วย...ช่วยทำกับน้ำตาลค่ะ” ริมฝีปากบางสั่นระริก ในขณะที่เอ่ยร้องขอเขา “ช่วยอะไร! พูดมาสิ!” “น้ำตาลขอให้พี่วินท์...เอ่อ...มีอะไรกับน้ำตาลค่ะ” “เธอรู้ใช่มั้ย ว่าถ้าพี่ทำ แล้วมันจะส่งผลกับเธอแบบไหน” “ได้โปรดเถอะค่ะพี่วินท์ นะ-น้ำตาลไม่ไหวแล้ว ทำกับน้ำตาล...เหมือนกับวันนั้น...นะ...นะคะพี่วินท์...ช่วยน้ำตาลด้วย...”

"ไง... เรียนจบแล้วหรอ ถึงได้เอาผัวมาเปิดตัวแถวบ้าน?" "นี่ แฟนผิงเอง เฮียจะพูดอะไรก็เกรงใจเขาหน่อย พอร์ชเขาไม่ได้ หยาบคายเหมือนเสียนะ"

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง

หว่านชุ่ยอิงถูกยิงตาย ขณะที่วิญญาณปลิวออกจากร่างดันทะลุเวลากลับมาเข้าร่างของหญิงสาวในยุค 30 ที่เพิ่งจะถูกขืนใจตาย ตอนที่เธอมาถึงไอ้คนชั่วนั้นกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่เหนือร่างนั้นพอดี จากความทรงจำที่เห็นจากร่างเดิม หว่านชุ่ยอิง จึงตัดสินใจฆ่าคน ในอดีตนั้นเจ้าของร่างเดิม เคยเป็นลูกสะใภ้ที่บ้านสามีโปรดปราน เพราะอิทธิพลของบิดาทำให้ตระกูลสามีกลายเป็นตระกูลร่ำรวยมั่งคั่ง ทว่าเมื่อปีก่อนหลังจากบิดาของเธอถูกจับ คนเนรคุณพวกนี้ ก็ลายออก ไม่เพียงแค่ขับไล่ไสส่งเธอไปอยู่เรือนหลัง แต่ยังบังคับให้เธอหย่าเพราะอยากได้ลูกสะใภ้ใหม่ พอเจ้าของร่างไม่ยินยอมก็ถูกกลั่นแกล้งรังแกสารพัด จนถึงขั้นมาถูกขืนใจจนตาย คนสารเลวพวกนี้ ไม่เหมาะกับคนดีอย่างหว่านชุ่ยอิงคนก่อนหรอก มันต้องกับเธอนี่สิ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ หึ!