เสียใจ

- ผิดที่รักคนใจร้าย - 《แผ่นดิน x ลูกพีช》 แผ่นดิน "เธอรู้ใช่ไหมผีเสื้อไม่ชอบให้ใครไล่จับมัน" ลูกพีช "พี่จำที่พีชเคยบอกได้ไหม วันไหนที่พีชพอแล้ว พีชจะหยุดทุกอย่างแล้วเป็นฝ่ายไปเอง ใช่ค่ะ..วันนี้พีชพอแล้ว" คำเตือน/Warning ดราม่าหนักหน่วง - คำหยาบ - ครอบครัว - แต่งงาน - มีฉากร่วมเพศ18+ - ข่มขืนแบบไม่สมยอม - ไม่นอกกายนอกใจ **พระเอกดีกับทุกคนยกเว้นนางเอก** เรื่องนี้ไม่มีการ 'นอกกาย นอกใจ' ดราม่าหนัก นินายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจิตนาการของผู้แต่ง ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงสถานที่หรือบุลคลที่ไม่เกี่ยวข้องแต่อย่างใด นิยายไม่ได้อิงจากความเป็นจริงทั้งหมด โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ไม่อนุญาตให้คัดลอดหรือดัดแปลงเนื้อหาทั้งสิ้น! หากพบเจอจะดำเนินคดีทางกฏหมายทันที Thanks for following me 🙏

พนิตนันท์ นักศึกษาสาวน้อย 19 ปี หางานพิเศษทำเพื่อนำเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว จะได้ไม่ต้องรบกวนทางบ้านที่กำลังประสบปัญหาทางการเงินมีหนี้ท่วมหัว สาวน้อยบังเอิญเจอ "ฤทธิ ฤทธิไกรรังสรรค์" หนุ่มวัยสามสิบห้าเจ้าของคฤหาสน์หลังงามท้ายซอยเดียวกันกับชุมชนที่หล่อนอาศัยอยู่ ฤทธิเคยช่วยเหลือหล่อนมาหลายครั้งนับแต่วัยเด็ก มาครั้งนี้เขาก็ยื่นมือเข้ามาช่วยอีกครั้งด้วยการรับปากจะหางานให้เพราะจำได้ว่าภรรยากำลังมองหาผู้ช่วยส่วนตัวอยู่นั่นเอง เขานำเรื่องนี้ไปบอกภรรยา และลินินก็ยินดีรับสาวน้อยมาเป็นผู้ช่วยของตนทันที แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรเมื่อฤทธิตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่งแล้วพบว่า ตนอยู่บนเตียงกับสาวน้อยที่ให้ความช่วยเหลือในสภาพที่เปลือยกายกันทั้งคู่ ฤทธิโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเพราะเข้าใจว่าสาวน้อยรับเงินจากภรรยาของเขาเพื่อมารับหน้าที่อุ้มบุญให้ตามที่ภรรยาเคยมาเกริ่นไว้ว่าก่อนหน้า เนื่องจากเจ้าตัวไม่สามารถมีลูกได้ พนิตนันท์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อย หล่อนจะขอลาออก แต่แล้วก็ได้รู้ความจริงว่า...แม่รับเงินก้อนโตมาโดยมีข้อแลกเปลี่ยนนั่นก็คือ...หล่อนต้องอุ้มบุญให้เขาและภรรยา

เธอแต่งงานกับเขาเป็นเวลาสามปี หลังจากที่เธอเป็นดาวรุ่งพุ่งแรง เธอกลับรังเกียจว่าเขาขี้เกียจและไร้ความสามารถ สุดท้าย เธอบอกว่าหย่าร้างกัน แต่เธอไม่รู้ว่าทุกอย่างของเธอ เป็นเขามอบให้ทั้งนั้น

ฉันแค่อยากจะมาเตือนนาย ว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี ทั้งตัวนายเองและบุญธรรมของนาย อย่ามาล้ำเส้น หรือทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดหรือเปรตขอส่วนบุญให้มันมากเกินไป ไม่อย่างนั้น ฉันจะจัดการทั้งแม่ทั้งลูกแน่” ชายหนุ่มพูดกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม พร้อมกับชี้หน้าคาดโทษ “รับทราบครับ” หนุ่มน้อยหน้าใสเอาแต่ก้มหัวปลก ๆ พร้อมกับขอโทษขอโพยเสียงสั่นอยู่อย่างนั้น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองไปด้วยความตื่นกลัว

เขาเป็นหลานชายเจ้าของ มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งในกรุงเบอร์ลิน ร่ำรวย มหาศาลมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้าหาแต่ทว่า เขากลับสนใจเพียงเด็กทุนของย่าตัวเอง แต่มันก็เป็นเพียงความรู้สึกอยากได้ชั่วครั้ง ชั่วคราว นั่นจึงทำให้เขาเลือกที่จะเป็นฝ่ายเข้าหาเธอก่อนทั้งๆที่มีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว อีกทั้งยังยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมา แม้จะต้องหลอกลวงเธอว่ารักก็ตาม "เธอเป็นคนแรกที่เขายอมเข้าหาก่อน...แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าจะเป็นคนสุดท้ายที่หยุดเขาได้"

“ลูกของฉันเธอเอาเขาไปไว้ที่ไหน เธอจะแต่งงานกับใครฉันไม่มีสิทธิ์ห้าม แต่เธอไม่ควรฆ่าลูกของเรา” “ลูกของเรา?” “ก็ที่ตรวจครรภ์ในห้องน้ำที่ขึ้นสองขีดก่อนที่เธอจะหนีฉันไปไง” “หนูไม่ได้ท้อง หนูแค่เป็นโควิด”

'ขุนเขาจะมีเพียงเธอ เพียงคนเดียว' 'ขอเพียงใช้อกอุ่นๆ นี้เป็นที่พักพิงยามเหนื่อยล้าได้ไหมคะ'

ช่วยเหลือเขาจนขึ้นสู่อำนาจอย่างที่เขาปรารถนา แต่เมื่อถึงฝั่งฝัน ท่านโหวผู้นั้นก็รีบแต่งสตรีในดวงใจของเขาแทบจะในทันที เมื่อรักที่นางมอบให้ ถูกตอบแทนด้วยการหักหลัง นางจึงตัดสินใจจากลา เมื่อจากเป็นไม่ได้ ก็จากตายกันไปเสียเถิด

‘พี่มีเงินแค่ไหน? พอจะเลี้ยงเด็กคนนึงสักปีไหม?' ‘ผมทำได้หมดนะ ให้เลียตั้งแต่เท้ายันหัวก็เอา’

“การเดินทางที่ไม่รู้จุดมุ่งหมาย ความสวยที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล”