เสียใจ

สาวน้อยขี้อ่อย กับ นายหน้านิ่งไร้หัวใจ เดลต้า " ถ้าไม่อยากท้องก่อนเรียนจบ! อย่ายั่ว! " เพราะคนขาดของมานานมันเอาไม่เลือกหรอกนะ โดยเฉพาะขาวๆ ใสๆ แบบนี้ยิ่งเอาได้ไม่เลือกที่เลยหล่ะ! วาเลน ฉันรักเขา แต่เขากลับมีคนที่รักอยู่แล้ว " เปลี่ยนเป็นหนูได้มั้ย..คนที่พี่รัก " มะนาว หญิงสาวที่หลงใหลในความเย็นชาของเดลต้า " นายต้องเป็นของฉัน.. " เบลล่า อดีตเจ้าของหัวใจของเดลต้า " ฉันจะทำให้นายกลับมารักฉันอีกครั้ง " ————————————————— นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหา อายุต่ำกว่า18 ควรได้รับคำแนนำ

เบอา ฤทธิ์ไกร เธอเป็นผลพ่วงของการนอกใจของพ่อ สาวลูกครึ่งโปรตุเกสที่แม่ไม่เลี้ยง เธอต้องเติบโตมากับพ่อและแม่เลี้ยงที่ดูแลราวกับเธอเป็นลูกในไส้ พ่อใช้เงินเก็บที่เก็บมาทั้งชีวิตและเงินบำเหน็จลงทุนกับสวนยางในอำเภอเล็ก ๆ แห่งหนึ่งของภาคใต้ และพาครอบครัวอพยพมาอยู่ตั้งต้นชีวิตใหม่ นาวินทร์ ผาสุก หรือนายหัวนาวินทร์ เจ้าของสวนยางและกิจการเกี่ยวข้องกับยาง ผู้มีอิทธิพลและร่ำรวยของเมือง ชายหนุ่มมากรักที่มีผู้หญิงเก็บมากมาย เขาพบเธอขณะที่เธอเป็นเพียงสาวน้อยวัยสิบแปดปีเพื่อนของน้องสาว แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด แต่แล้วในวันหนึ่ง เธอกลับพบว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขา นายหัวนาวินทร์มีผู้หญิงคนอื่นและมันทำให้เธอเจ็บปวด เธอยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ กรุ่นโกรธ ทั้งยังทิฐิ จึงทำให้เธอเดินทางไปเรียนต่อในเมืองหลวง ทิ้งเรื่องราวทุกอย่างไว้ที่อำเภอนั้นและไม่กลับไปอีกเลย จวบจนสวนยางเริ่มตกต่ำ เธอจึงต้องกลับบ้านเพื่อช่วยเหลือครอบครัวและพบว่า พ่อได้กู้เงินจากนายหัวจำนวนมากเกินกว่าที่จะชำระได้ทันตามกำหนด

รักของท่านอบอุ่นสวยงามเปรียบดั่งวสันต์ฤดู แต่ระยะเวลาของมันก็ช่างสั้นเหลือเกิน เมื่อดอกไม้ผลิบานความรักที่ท่านมอบให้ข้าก็ปลิดปลิวไปตามสายลม

เพราะรูปร่างหน้าตาเข้าขั้นสวยและน่ารักมาก จึงทำให้อิงเอยถูกเจ้านายและเพื่อนร่วมงานหัวงูกระลิ้มกระเหลี่ยเธอทั้งสายตาและการกระทำอยู่บ่อยๆ เป็นเหตุให้ต้องออกจากงานเป็นว่าเล่น จนตอนนี้สถานะทางการเงินเข้าขั้นวิกฤตสุดๆ! และ... ในระหว่างที่กำลังกระเสือกกระสนหางานอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น เพื่อนของเธอก็ร่อนใบปลิวที่พาดหัวกระดาษว่า 'รับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก' มาให้ งานสบายแถมเงินเดือนดี... แต่คุณสมบัติผู้สมัครกลับทะแม่งๆ ชอบกล ต้องหน้าตาดี สัดส่วนได้ กระทั่งหน้าสดก็ต้องสวย! นี่เห็นว่าไม่มีทางเลือกนักหรอกนะ เลยจะลองสมัครดู... *คำแนะนำก่อนอ่าน* เรื่องนี้เป็นหนุ่มฝรั่งสุดหล่อกับสาวเหนือสุดแสบ มีกามเทพเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา (?) แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง! มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมและฉาก NC โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

“ลูกของฉันเธอเอาเขาไปไว้ที่ไหน เธอจะแต่งงานกับใครฉันไม่มีสิทธิ์ห้าม แต่เธอไม่ควรฆ่าลูกของเรา” “ลูกของเรา?” “ก็ที่ตรวจครรภ์ในห้องน้ำที่ขึ้นสองขีดก่อนที่เธอจะหนีฉันไปไง” “หนูไม่ได้ท้อง หนูแค่เป็นโควิด”

เขา พี่ชายต่างสายเลือด รวดเร็ว ปราดเปรียว ใจร้อน เอาแต่ใจ ผู้ซึ่งไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาว เธอ น้องสาวบุญธรรม ไร้ญาติ ถูกบ้านเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ยอมทุกอย่างให้พี่ชาย เทียนหอม ไร้ญาติ พ่อแม่เสียชีวิต ตั้งแต่สิบขวบ พ่อครูสถิตคุณ เจ้าของค่ายมวย ส อรุณ รับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม สุดแสน ลูกชายคนเล็กของบ้าน ถูกตามใจจนเอาแต่ใจ ในวัยสิบห้าปี จู่ ๆ เขาก็ได้น้องสาวคนใหม่ อยู่ห้องติดกัน ตั้งแต่พบกันครั้งแรก เขาไม่เคยมองเธออย่างน้องสาว ทำทุกอย่างให้แน่ใจว่า น้องสาวคนนี้จะไม่หลุดมือเขา ประกบติดไม่ห่าง ส่วนเทียนหอมเอง เมื่อได้พบกับครอบครัวใหม่ พี่ชายคนใหม่ เด็กสาวคนหนึ่งที่หมดที่ยึดเหนี่ยวทั้งทางจิตใจและฐานะ กำลังจะได้รับความรักจากครอบครัวใหม่จนล้น เธอทำตัวเป็นเถาวัลย์เกี่ยวพวกเขาไว้ ประหนึ่งกาฝากที่คอยดูดซับความรักอย่างไม่มีวันหมด ภายในใจไม่เคยมองสุดแสน พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้เป็นพี่ชายเช่นกัน ทว่าส่วนลึกมุมซอกเล็ก ยังคงหนีความรู้สึกต่ำต้อยไม่พ้น สิ่งที่เธอต้องการคือสยายปีกเติบโตด้วยตนเอง ไม่ต้องการเป็นกาฝากของบ้านนี้อีกต่อไป เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก เธอจะเลือกสิ่งใด...

แม่กับพ่อเลี้ยงของฉัน ให้ฉันมาอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่ชายต่างพ่อต่างแม่! เพราะฉันพึ่งจะขึ้นปี 1 และมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ก็ใกล้บ้านของเขา แถมเขาเป็นเจ้าของหอพักและผับชื่อดังในย่านนี้อีกด้วย

แต่งงานมา4ปีเป็นได้แค่คนในความลับ ห้ามเปิดเผย ไม่รัก ไม่เห็นค่า ไม่เคยสำคัญ วันหนึ่งผู้หญิงคนนึงปรากฎตัว เธอทั้งสวยทั้งหุ่นดี แถมยังเป็นหมอ ไฟไหม้ เขาวิ่งไปช่วยผู้หญิงคนนั้น ปล่อยให้เธอติดอยู่ในกองเพลิง ตกบันไดพร้อมผู้หญิงคนนั้น เขาเดินผ่านเธอไปอุ้มผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นทำร้ายเธอและลูก แต่เขาหาว่าเธออคติ แล้วยังให้เธอขอโทษผู้หญิงคนนั้นอีก ต่อมาความจริงปรากฎ เขายื่นช่อดอกไม้ให้เธอ " ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว เรากลับมาแต่งงานใหม่กันนะ " " สายไปแล้ว ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว "

ในวันที่เจ็ดหลังจากที่ฉันเสียชีวิต สามีของฉันพาผู้หญิงที่เขาถวิลหามาร่วมรักบนเตียงแต่งงานของฉัน เขามีสีหน้าเหมือนคนสมหวังอย่างเต็มเปี่ยม “ในที่สุดก็ไม่ต้องเห็นหน้ายัยสาวนั่งดริ๊งอีกแล้ว” ต่อมา เขากอดข้าวของที่ฉันทิ้งไว้สารภาพผิดว่า “เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?” เหมือนเขาจะลืมไปแล้วว่าฉันถูกเขาบีบบังคับให้ตายในค่ำคืนนั้นเพื่อที่จะปลูกถ่ายไขกระดูกให้ผู้หญิงที่เขารัก จนกลายเป็นหนึ่งศพสองชีวิต

ทุกๆความแค้นที่เขามี เธอจะต้องเป็นผู้รับมันเอาไว้ทั้งหมด แม้ตายก็หนีไม่รอด