แก้แค้น

หลังจากแต่งงานกันมาได้สามปี เขาก็ทอดทิ้งเธอราวกับรองเท้าที่ขาดๆคู่หนึ่ง แต่กลับไปพะเน้าพะนออยู่กับยอดดวงใจราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า เขาละเลยเธอ ปฏิบัติต่อเธออย่างรุนแรง และการแต่งงานของพวกเขาก็เป็นเหมือนดั่งกรงขัง เฉียวซุนอดทนต่อทุกอย่าง เพราะเธอรักลู่เจ๋ออย่างสุดซึ้ง! จนกระทั่งในคืนที่ฝนตกหนัก เขาทอดทิ้งเธอที่กำลังตั้งครรภ์ให้อยู่เพียงลำพัง แต่กลับบินไปต่างประเทศเพื่อคลอเคลียอยู่กับยอดดวงใจ ในขณะที่ขาของเฉียวซุนมีเลือดออก และเธอก็ต้องคลานออกไปเพื่อเรียกรถพยาบาล... ในที่สุดเธอก็เข้าใจในทุกสิ่งแล้วว่า หัวใจของใครบางคนไม่ได้อยู่กับเธอเลยตั้งแต่ต้น เฉียวซุนเขียนข้อตกลงการหย่าร้างและจากไปอย่างเงียบ ๆ ... สองปีผ่านไป เฉียวซุนก็กลับมา โดยที่มีคนวิ่งไล่ตามจีบเธอจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ไอ้สารเลวสามีเก่าของเธอกลับดันเธอแนบกับประตู แล้วกดดันเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ "คุณนายลู่ ผมยังไม่ได้เซ็นชื่อในสัญญาเลยนะ! คุณอย่าฝันไปเลยที่จะไปดีกับคนอื่น!" เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ "คุณลู่ ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างเราอีกต่อไปแล้วนะ!" ดวงตาของชายคนนั้นแดงระเรื่อ และเขาก็กล่าวคำสาบานในงานแต่งงานด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า "ลู่เจ๋อ เฉียวซุน จะไม่มีวันทอดทิ้งกันไปตลอดชีวิต ห้ามหย่าร้าง!"

มุมปากนิรณายกขึ้นด้วยความรังเกียจ แกมเย้ยหยัน บัตรเชิญร่วมงานแต่งของบีบีกับเตชิน เพื่อนสนิทและคนรักของเธอ..ที่พวกมันทั้งสองคนต่างหักหลังและพากันสวมเขาให้นานแรมปี บัดนี้กำลังวางอยู่ตรงหน้า เมื่อครุ่นคิดและนึกย้อน ถึงอดีตที่โดนกระทำ ยิ่งทำให้เจ็บปวดจนแทบคลั่ง นึกอยากจะบุกไปทำลายงานแต่ง ให้ล้มเสียรู้แล้วรู้รอด ทว่า…ขณะที่กำลังจะขยำมันทิ้ง สายตาดันเหลือบเห็นชื่อของใครคนหนึ่ง "บดินทร์งั้นเหรอ?" เสียงพึมพำชื่อใครอีกคน ในการ์ดเชิญ ทำให้สมองโลดแล่น คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "ฮึ! คอยดูเถอะ บีบี พ่อของแกน่ะ ฉันขอล่ะกัน" เธอพูดด้วยแววตามาดมั่น ในมือเลื่อนโทรศัพท์ส่องดู ใบหน้าคมคายของบุคคล อันเป็นเครื่องมือแก้แค้น พลางจุดยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

เธอรอให้เขากลับมา โดยไม่รู้เลยว่าการกลับมาของเขานั้นจะสร้างความเจ็บปวดอันแสนยิ่งใหญ่ให้กับเธอ

เธอเป็นของเขาตั้งแต่เกิดมาเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างที่เป็นของเธอก็คือของฉัน ร่างกาย จิตใจ เป็นของฉันทั้งหมด!… ร่างบางก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของคนตัวโตที่จ้องมองเธอตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้ “คือฉัน ฉัน...” จะพูดออกได้ยังไง เล่นมองซะขนาดนี้ “ว่าไง” คนตัวโตยื่นใบหน้าหล่อร้ายเข้าไปใกล้พลางเอียงคอถามอย่างมีนัย ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองเขาปลายจมูกแทบติดกัน “ค..คุณถอยออกไปก่อนได้ไหมคะ ฉันหายใจไม่ออก” “ไม่ คุยกันแบบนี้แหละ” “คือฉันมาเอาของที่ลืมไว้บนรถคุณค่ะ” “ฉันยกให้เธอแล้ว แต่เธอลืมเองนะ แล้วจะมาขอคืนแบบนี้มันไม่ง่ายไปเหรอ” พุ่งเข้ามาคว้าเอวคอดร่างแบบบางไว้ในอ้อมกอดมือหนาจัดการรวบมือเล็กสองข้างขึ้นไว้เหนือศีรษะ “นี่คุณ ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” “เธอไม่รักษาของเองนะ” ทำเป็นหวงตัวเข้าไป กอดคนนั้นบ้างไปกับคนนี้บ้าง อย่าคิดว่าเขาไม่เห็น “ขอโทษค่ะ คุณคืนให้ฉันเถอะนะคะ” เธอจะเก็บไว้อย่างดีเลย และไม่มากวนใจเขาอีก “ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

เค้าไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวเลยสักครั้งเดียวตั้งแต่วันที่เธอเดินเข้ามาเหยียบบ้านของเค้ากลับกันเค้ายิ่งรู้สึกแค้นเธอและแม่ของเธอจนอยากจะทำลายชีวิตของเธอซะแต่เธอกลับมองเค้าเป็นพี่ชายที่เธอรักจนสุดหัวใจ

หญิงสาวที่ถูกพ่อแม่เอามาขายให้กับแก๊งมาเฟีย ได้ถูกโชคชะตาให้เข้ามาผูกพันกับมาเฟียจอมทรหดที่กำลังจะกลายเป็นตำนานของวงการ แต่ดูเหมือนชีวิตมาเฟียจะไม่ง่าย เมื่อเป้าหมายของเขาคือการพิชิตทุกแก๊งในเมืองนี้

ซูเซียว โกรธแค้นที่มองคนผิด ทำให้ลูกในครรภ์ไม่มีโอกาสลืมตาดูโลก ทั้งหมดเป็นเพราะหญิงชั่วชายโฉดคู่นั้น หากแต่สวรรค์กลับเมตตาให้นางได้ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ชาติภพนี้นางขอเป็นสตรีร้ายกาจ

ลูกชายของฉันตายแล้ว ถูกคนทุบหัวตายอยู่ในห้องน้ำที่แสนคับแคบ สามีที่เป็นครูใหญ่เร่งรีบมาถึงที่เกิดเหตุ แต่กลับอุ้มผู้ก่อเหตุซึ่งเป็นลูกชายของคนที่เขารักขึ้นรถโรงพยาบาล แล้วรีบร้อนจากไป ก่อนตาย ลูกชายปลอบใจฉันว่า “แม่ครับ อย่าร้องไห้เลย พ่อไม่เชื่อผม ผมไม่เสียใจเลยสักนิด” “ขอแค่แม่เชื่อผมก็พอแล้ว...” ในงานศพของลูกชาย ฉันโทรหากู้ถิงอวี้ เขากลับตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโห “เสี่ยวซินต้องเย็บที่แขนสองเข็ม ก็เพราะถูกลูกชายของคุณข่วนจนเป็นแผล! ถ้าคุณยังไม่เลิกตอแยผมอีก ผมกลับไปเมื่อไหร่จะตบเขาให้ตาย!” ลูกชายของคุณ? ฉันมองรูแผลที่มีขนาดเท่าชามบนหน้าผากที่ไม่มีเลือดไหลออกมาแล้วของลูกชาย ก่อนจะหลับตาลง ใช่ เขาคือลูกชายของฉัน... เพราะฉะนั้น กู้ถิงอวี้ ลูกชายของฉันตายแล้ว ฉันกับคุณก็ไม่มีอะไรผูกมัดกันอีกแล้ว ……

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์

นางตื่นขึ้นมาในร่างของสตรีร้ายกาจผู้แสนโง่งม ที่สุดท้ายก็ต้องมาตายด้วยน้ำมือของคนที่ตนเกลียดชัง ในเมื่อฟ้าลิขิตให้นางต้องร้าย ถ้าเช่นนั้นนางจะเป็นนางร้ายอันดับหนึ่งให้ดู