แก้แค้น

‘ตะวัน’ ไม่คิดว่ากวางน้อยที่เขาข่มเหงจะหลุดไปได้ หนึ่งปีต่อมา กลับพบว่า ความทรงจำส่วนหนึ่งของน้ำเหนือที่มีต่อเขาได้หายไป...

เมื่อผู้ชายของแม่เลี้ยงที่เธอเกลียดชังได้ครอบครองความสาวของเธอ แต่เขาก็ยังคงรักใครแม่เลี้ยงของเธออยู่ไม่ห่างหาย ทำให้เธอเจ็บแสนเจ็บ และตั้งใจไว้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันได้แตะต้องเธออีกต่อไป... แต่ทำไมนะ ทุกครั้งที่เขาชิดใกล้เธอก็อ่อนปวกเปียกยินยอมพร้อมใจไปกับเขาทุกลีลารักร้อนแรงและคอยแต่จะร่ำร้องหาเขาอยู่ร่ำไป...

สามีของฉันเป็นหัวหน้าหน่วยกู้ภัย ตอนที่ฉันติดอยู่ในถ้ำและถูกฝูงหมาป่าล้อม ฉันพยายามโทรหาสามีอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาก็ตัดสายใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อกองไฟเริ่มมอดดับ ฝูงหมาป่าค่อยๆ เข้ามาใกล้ฉัน สามีก็โทรกลับมา พร้อมต่อว่าฉันด้วยความโกรธ "คุณช่วยเลิกเปลืองทรัพยากรสาธารณะได้ไหม ผมเป็นหัวหน้าทีมกู้ภัยก่อนที่จะเป็นสามีของคุณ " เสียงโกรธเกรี้ยวของเขาถูกแทรกด้วยเสียงอ่อนหวานของหญิงสาว "พี่หวยเอวี่ยน แขนฉันบาดเจ็บ พี่ช่วยพาฉันไปส่งโรงพยาบาลได้ไหม" เสียงนั้นฉันจำได้ดี เธอคือรักแรกของสามี ตั้งแต่สามีของเธอเสียไป เธอก็เกาะติดสามีของฉันเหมือนผีดูดเลือด และสามีของฉันก็ไม่ปฏิเสธ ดูเหมือนเขาจะสนุกกับมันเสียด้วยซ้ำ... ฉันตัดสายด้วยความสิ้นหวัง มือสั่นเทาพยายามจะโทรแจ้งตำรวจ แต่จู่ๆ หัวหน้าหมาป่าก็กระโจนใส่ฉัน ฉันถูกหัวหน้าหมาป่ากระโจนใส่จนล้มลงกับพื้นและหมาป่าตัวอื่นๆ รีบวิ่งเข้ามาเหมือนได้รับสัญญาณอย่างบ้าคลั่ง ฉันไม่มีแม้แต่โอกาสจะขัดขืน ถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ ในชั่วพริบตา ก่อนที่สติสัมปชัญญะของฉันจะดับวูบ ฉันพยายามมองไปยังท้องของตัวเอง "แม่ขอโทษนะลูก..."

เฌอปราง ไม่รู้เลยว่าตนเป็นหนึ่งในหมากที่ถูกหลอกใช้ในเกมแก้แค้นของชายหนุ่มสองคนที่โกรธแค้นกันมานานปีเหยื่อสาวแสนหวานเช่นเธอจะทำอย่างไรให้รอดพ้นทัณฑ์สวาทอันเร่าร้อนนี้ไปได้ นิโคลัส ทั้งโกรธและแค้นที่ถูกแม่สาวน้อยตาโตหน้าใสลูบคมเขาจึงต้องกักตัวเธอไว้เพื่อแก้แค้นที่เธอเป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นของเขาหายตัวไปกับศัตรู แต่สุดท้ายเขากลับหลงรักเหยื่อสาวแสนหวานจนหมดหัวใจ

ก็แค่ของเล่นไว้แก้ขัด ก็แค่น้องสาวคนที่เคยแย่งชิงผู้หญิงของเขาไป และเขาจะเอาคืนด้วยการมอบตำแหน่งนางบำเรอให้เธอแล้วก็เฉดหัวทิ้งเหมือนผู้หญิงไร้ค่า... แต่ทว่าเธอกลับครอบครองหัวใจเขาทั้งดวง

สามีฉันตายไปแล้ว ในวันครบรอบแต่งงานของเรา เขาไปซื้อเค้กให้ฉันท่ามกลางสายฝน แล้วถูกรถบรรทุกชนตาย ศพเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ ประกบเป็นร่างเดิมของเขาไม่ได้ น้องสาวของสามีบอกว่าฉันทำร้ายให้พี่ชายของเธอตาย ไม่คู่ควรได้รับทรัพย์สินที่สามีทิ้งไว้ แม่สามีร้องไห้และด่าว่าฉันเป็นตัวซวย และไล่ฉันออกจากบ้านไป ฉันทนทุกข์ทรมานในใจวันๆ และจินตนาการอย่างต่อเนื่องว่าถ้าฉันหยุดเขาในวันนั้น เขาจะไม่ตายใช่ไหม ในที่สุดฉันก็เป็นมะเร็ง เมื่อชีวิตมาถึงจุดสิ้นสุด แม่สามีมาเยี่ยมฉัน "ช่างโง่จริง ๆ จะพูดอะไรก็เชื่อ" เธอทิ้งรูปถ่ายครอบครัวที่มีสามคนในนั้นให้ฉัน พอฉันดูแล้วก็หายใจไม่ออกชั่วครู่ แล้วก็โกรธจนตายโดยตรง ที่แท้ สามีของฉันไม่เพียงแต่ไม่ตายเท่านั้น เขายังมีลูกกับคนรักในใจด้วย เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฉันได้ย้อนกลับไปในวันที่เพิ่งได้รับข่าวการเสียชีวิตของสามี

ครั้งก่อนสวรรค์ให้โอกาสเกิดใหม่ในร่างทารกวัยสองขวบ กระทั่งถูกใส่ร้ายจนต้องโทษประหาร หนนี้นางได้ย้อนกลับมาในวัยสิบหก บุรุษผู้นั้นนับเป็นฝันร้ายที่มิอาจลืม นางจะขอเมินเขาเพื่อหลีกหนีวังวนเดิมที่เลวร้าย!

หลังจากฉันตายไปห้าปี อันอัน ลูกสาวของฉันก็โทรไปที่เบอร์ของกู้ซีเหนียน เธอลองถามอีกฝ่ายว่า “คุณชอบแม่ของหนูไหมคะ?” เธอถามตามประโยคหนึ่งที่ฉันเขียนไว้ในไดอารี่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ว่า ‘กู้ซีเหนียน คุณชอบฉันไหม’ คาดไม่ถึงว่าปลายสายกลับตอบเหน็บแนมว่า “แม่เธอสั่งให้ทำแบบนี้เหรอ? แม้แต่ลูกสาวก็ยังเอามาใช้เป็นเครื่องมือได้สินะ? เป็นผู้หญิงที่มักมากจริง ๆ อยู่กับพ่อเธอแล้ว ยังคิดจะมารื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่า ๆ กับฉันอีกเหรอ?”

ในคืนก่อนวันแต่งงาน ฉันถูกเพื่อนสมัยเด็กของแฟนหนุ่มชนจนเลือดออกมาก ชีวิตตกอยู่ในอันตราย เพื่อนสนิทโทรเข้ามา แต่กลับถูกคู่หมั้นตัดสายทิ้งไปทันที ทิ้งไว้เพียงข้อความนี้ข้อความเดียว “โหร่วโหร่วเป็นหวัด ผมไม่มีเวลา” เพื่อนสนิทโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ และเหล่าไฮโซคนดังอีกครั้ง กลับได้ยินอีกฝ่ายพูดว่า: “โหร่วโหร่วไม่สบาย ในช่วงเวลาแบบนี้ ต้องการให้ผมอยู่เคียงข้างที่สุด” หลังจากที่ช่วยชีวิตมาตลอดทั้งคืน เราอยู่ในห้องผู้ป่วย มองหน้ากันและกัน แล้วพูดพร้อมกัน “ฉันไม่อยากแต่งงานแล้ว” แต่ไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อชายสองคนได้รับแจ้งการถอนหมั้น ก็ขาดสติไปเลย

ฉันให้กำเนิดลูกทั้งหมดห้าคนกับฉินเฉิน แต่ลูกทั้งสี่คนของฉันต้องจากไปโดยกะทันหัน ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ จนกระทั่งวันที่ฉันนำกับข้าวไปให้ฉินเฉิน และบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับผู้ช่วยเข้า "โชคดีที่เด็กคนนี้เข้ากับไขกระดูกของซินซินได้" "ไม่งั้นฉันคงต้องทุบเขาให้ตายไปด้วยอีกคน " ตอนนั้นเองที่ฉันได้ตาสว่าง แต่ฉันก็ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้โวยวายอะไร เพียงแค่เงียบสงบเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา จนกระทั่งถึงวันที่บริษัทของเขาก้าวเข้าสู่ตลาดหุ้น ฉันได้เปิดโปงเรื่องราวทั้งหมดต่อหน้าทุกๆคน ว่าเขาคือคนที่ทำให้ลูกทั้งสี่คนของฉันต้องตาย ในวันนั้นเอง ฉินเฉิน ผู้บริหารที่หยิ่งยโสแบบเขา ก็คุกเข่าลงบนพื้นแล้วร้องไห้อย่างน่าสมเพช พร้อมพูดว่าขอโทษฉัน