แฟนตาซี

ข้ามีอายุหลายร้อยปีเป็นราชินีในหมู่ปีศาจ มีพลังอำนาจมหาศาล แต่สิ่งเดียวที่ไม่มีวันลืม คือภาพชายคนรักสิ้นใจในอ้อมอก ข้าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวมานานแสนนานเพื่อรอคอยชายอันเป็นดั่งดวงใจ และตอนนี้ข้าทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เมื่อชายคนรักได้ไปเกิดในภพชาติใหม่ ภพที่มีแต่ความโลภ โกรธ หลง เข่นฆ่ากันไม่เว้นแต่ละวัน  และใจข้ายิ่งร้อนดั่งไฟเมื่อชายคนรักที่เฝ้าคะนึงหากำลังหมั้นหมายกับหญิงอื่น  พวกเขาทั้งคู่ดูเหมาะสมกันราวกับสวรรค์จงใจสร้าง แต่สวรรค์แล้วไงในเมื่อเขาคือคนรักของข้า!! ต่อให้เย้ยฟ้าท้าสวรรค์ข้าก็จะทวงทุกอย่างกลับคืนมา

'พิมเเก้ว' ลูกสาวออกญาชื่อดังจากกรุงศรี เกิดวาร์ปมาที่ พ.ศ. 2564 เพื่อกลายมาเป็นนางบำเรอของมาเฟียฮอตเนิร์ดอย่าง 'สามก๊ก' "ชายผู้นี้ประหลาดนัก ดุดันป่าเถื่อนสิ้นดี ใจเเม่พิมก็มีเเค่นี้เองหนาออเจ้า"

สวรรค์ชั่งใจร้ายโยนโอกาสที่นางไม่เคยร้องขอให้กลับสู่ความวุ่นวายในอดีตชาติ “ข้าขอชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุข มิได้ขอโอกาสกลับมาแก้ไขอดีต” คัดซีน หลี่เหมยซิน & หนิงเทียน(ผู้ยุยง) “ช่วงนี้ข้าอาละวาดไปทั่วอย่างกับผีบ้า จนไม่มีใครกล้าหาเรื่อง หรือแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้ด้วยซ้ำมองเห็นแค่เสี้ยวใบหน้าข้าก็กระเจิงหนีกันหมดแล้วเจ้าค่ะ” “แล้วคนที่เดินตัวปลิวเข้ามาในหอของข้าเมื่อกี้เรียกว่าอะไร” “ปล่อยๆ ไปสักวันเถิดเจ้าค่ะ ข้าเหนื่อยมาหลายวันแล้ว วันนี้ตั้งใจมาเที่ยวเล่นผ่อนคลาย อย่าบีบให้ข้าทำบาปเลยนะเจ้าคะ วันนี้ของดทำบาปนะ”

หลังจากที่จ้าวเซินฝูได้ตัดขาดจากตระกูลเดิม กลายเป็นคนไม่มีแซ่ เซินฝูได้ผ่านบททดสอบเข้าสำนักเจี๋ยเอินได้สำเร็จอย่างที่เคยทำในชีวิตก่อน การกลับมาครั้งนี้ทำให้เซินฝูได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว ตนได้ย้อนเวลากลับมาเป็นเพราะอะไร

ตำนานนางปาดถือกำเนิด! อิจฉาจนได้ดีเป็นอย่างไรเปิดอ่านหลิวหงเถา หลิวหงเถาขี้อิจฉามาก นางจึงพัฒนาข้อด้อยของตนเองจนกลายเป็นข้อเด่น หลิวหงเถาอิจฉาพี่สาวที่ได้อภิเษกกับชินอ๋อง อิจฉาสหายในวัยเยาว์ที่ได้เป็นไท่จื่อเฟย อิจฉาพี่ชายฝาแฝดที่ได้รับความรักจากบิดาอย่างล้นเปี่ยม หารู้ไม่ว่าคนที่นางอิจฉาล้วนอิจฉานางทั้งนั้น เพราะไม่ว่าจะชินอ๋องหรือไท่จื่อต่างก็หลงเสน่ห์ในตัวนางทั้งสิ้น ส่วนพี่ชายที่นางอิจฉาก็รักนางมากกว่าตนเอง หลิวหงเถาเอ็นดูชิงหมินเด็กรับใช้ที่บิดาเก็บมาเลี้ยง การกลับภพเดิมของเขาโดยไม่ร่ำลาทำให้หลิวหงเถาก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นหงส์ จากวังบูรพาสู่วังหลัง สถานที่ที่สตรีต่างแกร่งแย่งความโปรดปรานจากบุรุษเพียงคนเดียว ทว่าตัวนางนั้นกลับได้ความรักมาอย่างล้นเปี่ยมเพราะดวงชะตาดอกท้อ!

เซี่ยเหยียนอวี่ถูกใส่ร้ายจนโดนองค์ชายจวิ้นอี่เนรเทศ เขาตรอมใจตาย แต่ความแค้นสุดท้ายก่อนวิญญาณดับสิ้นพาเขาย้อนเวลากลับไปยังจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเพื่อแก้ไขมัน

ทางเข้าแห่งนี้ ว่ากันว่า สตรีทั่วหล้าล้วนแต่อยากก้าวเข้าไป ทว่าข้ากลับคิดว่ามันไม่ใช่สถานที่ที่น่าอภิรมย์เลย แล้วเหตุไฉนโชคชะตาตัวประกอบเช่นข้า กลับต้องพบเจอเรื่องยากลำบากเช่นนี้กันเล่า

แวมไพร์หนุ่มส่งเสียงครางในลำคออย่างแสดงถึงความพึงพอใจในขณะที่คมเขี้ยวอันแหลมคมเองก็กำลังไล่ขบกัดตั้งแต่ปลายขาของเหยื่อคนสวยไปยังขาอ่อนด้านในด้วยความหลงใหล และรสชาติของเลือดอันหอมหวานที่แตะสัมผัสอยู่ที่ปลายลิ้น หากแต่ว่ายังไม่ทันที่เขานั้นจะทันได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ เรียวขาสวยของมนุษย์ ( เมีย ) ขี้วีนก็ได้จัดการยกขึ้นมายันที่แผงอกแกร่งของเขา พลางออกแรงถีบไปด้วยจนร่างของเขานั้นได้ลอยไปกระแทกเข้ากับหัวเตียง แล้วจัดการเอ่ยออกมาไปด้วยอย่างหงุดหงิดเต็มทน "บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าสรุปแล้วเป็นแวมไพร์หรือว่าเป็นปลิงกันแน่!! ดูดไปทั้งตัวแบบนี้...เอาให้ตายคาอกไปเลยมั๊ย!! ห๊ะ!!" "ไม่เอาแล้วค่ะเมีย เดี๋ยวลงไปซื้อชานมไข่มุกด้านล่างคอนโดให้นะคะ ไม่หงุดหงิดแล้วนะคะ"

หญิงสาวคนหนึ่งที่ต้องสูญเสียทุกอย่างในซีวิต เธอดื่มเหล้าหนักมารู้สึกตัวอีกที่ก็กลายมาเป็นเมียของชายคนหนึ่ง แถมยังย้อนมาอยู่ในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์อีกต่างหาก พอเริ่มปรับตัวได้กลับมีเหตุการณ์ที่ทำให้พรากจากกันอีก เรื่องทั้งหมดนี้มันคือโชคชะตาหรือสิ่งใดกันแน่

เธอลืมตาตื่นขึ้นมาใต้ต้นเหมยฮวา สิ่งแรกที่เธอมองเห็น เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ดูดุร้ายเธอต้องอาศัยอยู่กับเขาในสถานะภรรยา พร้อมตัวช่วยโทรศัพท์ที่ติดตัวเธอมา