แม่บ้าน สาวใช้

เขามีความสัมพันธ์กับเธอเพราะความเข้าใจผิด แต่โชคชะตาทำให้ได้พบเธออีกครั้ง ในสถานะพี่เลี้ยงของลูกสาว

"เธอมันก็แค่นางบำเรอคอยสนองความต้องการบนเตียงเพราะฉะนั้นอย่าสะเออะมาสั่งสอนฉันจำเอาไว้!!! "

'เมื่อเขาใช้เล่ห์กลให้ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เธอก็จะทำให้เขารักด้วยมารยาร้อยเล่ห์ของเธอบ้าง' ‘เสน่หาเมียเก็บ’ เป็นนิยายโรมานซ์ หวานๆ ซาบซ่าน สะท้านหัวใจ ‘ไรเฟิล ลี’ ทายาทโรงพยาบาลศัลยกรรมใหญ่ที่สุดในฮ่องกง เขาได้รับฉายา ‘เทพบุตรผีทะเล’ เพราะรูปหล่อและชีกอเป็นที่สุด ไรเฟิลติดใจความสวยของ ‘อินถวา-พุดซ้อน’ แม่บ้านคนใหม่ของคฤหาสน์ลี เพราะเธอสวยงามแบบไม่พึ่งมีดหมอ เขาจึงสั่งให้เธอมาเป็นแม่บ้านส่วนตัว ปัญหาคืออินถวาไม่ยอมน่ะสิ แต่อะไรที่ไรเฟิลอยากได้ก็ต้องได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ เขาก็ต้องได้ด้วยกล อินถวาตกกระไดพลอยโจนเพราะเล่ห์เหลี่ยมของไรเฟิล แต่เธอจะไม่ยอมเสียเวอร์จิ้นให้เขาฟรีแน่ มาร่วมลุ้นกันค่ะว่าไรเฟิลจะตกบ่วงเสน่ห์ของอินถวาหรือเปล่า หรือจะเป็นอินถวาเองที่ตกลงไปในหลุมพิศวาสของไรเฟิลจนปีนขึ้นมาไม่ได้

เพราะย่าของชายหนุ่มมีลูกชายแค่เพียงคนเดียว คือพ่อของเขาซึ่งเสียไปนานแล้ว ส่วนพี่ชายกับพี่สะใภ้ก็ไม่สามารถมีลูกได้ ความรับผิดชอบจึงตกมาอยู่ที่เขา ผู้ซึ่งเสียขาไปหนึ่งข้างจากอุบัติเหตุในวันวาน แต่นั่นไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับการแต่งงานกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เธอซุกใบหน้าลงบนอกเขาพลางถูไถราวกับแมว "พี่บุ้งตัวหอมจังเลยค่ะ ไนท์ชอบมากๆ เลย" ใบหูของชายหนุ่มแดงขึ้นมาทันที

3 หนุ่ม 3สไตล์กับความรักร้อนแรงที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ครอบครอง "คุณใหญ่ " มีแต่โคแก่เคี้ยวหญ้าอ่อนแต่เธอเป็นหญ้าอ่อนที่อยากอ่อยโคแก่ ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้ จะลองจีบผู้ชายรุ่นพ่อดูสักครั้งดีไหม "คุณคิงส์" นักมวยหนุ่มที่ตกหลุมรักม่ายสาวพราวเสน่ห์

“เรื่องอะไร” เอ่ยถามเสียงเข้ม พร้อมพลิกกายนอนตะแคง แขนใหญ่ยกขึ้นเท้าตั้งฉากกับเตียง ให้มือใหญ่รับน้ำหนักของศีรษะ คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงพร้อมเครื่องหมายคำถามที่ผุดขึ้นเต็มวงหน้า “เรื่องที่คุยกันตอนก่อนจะเข้าบ้านไงเล่า” กันติชาแหวใส่ สองมือเล็กยกขึ้นเท้าสะเอว ไอร้อนผ่าวเริ่มเอ่อล้นทั่วกายและแผ่ซ่านไปถึงใบหน้า ที่เคยเป็นสีน้ำผึ้งเริ่มมีสีแดงแต่งแต้ม ปลายจมูกเล็กโด่งเชิดขึ้น ริมฝีปากขบเม้มจนราบเรียบเหมือนไม้บรรทัด

รักของท่านอบอุ่นสวยงามเปรียบดั่งวสันต์ฤดู แต่ระยะเวลาของมันก็ช่างสั้นเหลือเกิน เมื่อดอกไม้ผลิบานความรักที่ท่านมอบให้ข้าก็ปลิดปลิวไปตามสายลม

"ลิล ลิลจำพี่ได้มั้ย" "พี่ พี่เหรอ" "ครับพี่เอง พี่คิมไงสามีของลิล" "สามี สามี" แววตาว่างเปล่าจ้องผมไม่วางตาก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว "ไม่ ไม่ กรี๊ดดดด ไม่ออกไป ฮืออออ ออกไป ฮืออออ" คำเตือน....นิยายเรื่องนี้จะออกแนวน้ำเน่าดราม่าหน่วงตับไตโปรดเตรียมทิชชู่ซับน้ำตา ใครไม่ชอบแนวนี้ผ่านไปก่อนได้เลยค่ะ

แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่าน เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา

'พราวนภา’ แม่ม่ายสาวทรงเสน่ห์ที่หย่าขาดจากสามีเก่าไปหลายสิบปี แต่จะเป็นเช่นไร หากพราวนภาโคจรมาพบกันกับสามีเก่าของเธอในวันงานอบรมในวงการน้ำหมึก