แม่เลี้ยงเดี่ยว

เขามากด้วยตัณหา เธอถวิลหาเงินตรา เมื่อเส้นทางของคนทั้งสองมาบรรจบกัน ทุกอย่างก็ลงตัว แต่แล้วสัญญาลับก็พรากให้ทั้งสองออกจากกัน *** วายุชายหนุ่มที่ไม่คิดจะมีความรัก มีเพียงตัณหา เขายอมจ่ายไม่อั้น ถ้าเขาพอใจ เธอหญิงสาวที่ถึงตาจน ต้องยอมทอดกายให้เขา เพียงเพราะต้องการเงิน เขารู้เธอมีลูก เขาไม่ติด แต่ทำไมเขารู้สึกว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ แล้วเด็กคนนั้นลูกใคร ความสงสัยยิ่งทวีคูณไปอีก เมื่อไปเจอรูปถ่ายขณะที่เธอกำลังท้องถ่ายกับพี่ชายของเขา เขาเลวถึงขั้นนอนกับพี่สะใภ้ด้วยเชียวหรือ

เตยหอมเป็นแค่ผู้อาศัย ไม่ต่างจากกาฝากของครอบครัว หน้าที่ก็คือต้องทนรองมือรองเท้าให้กับเจนจิราลูกสาวของผู้มีพระคุณ และเมื่อผู้มีพระคุณต้องการให้หล่อนปลอมตัวเป็นเจ้าสาวเพื่อมอบพรหมจรรย์ให้กับเจ้าบ่าวในค่ำคืนแต่งงานแทนลูกสาวผู้สำส่อนของพวกตน หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ หลังจากค่ำคืนอัปยศนั้นผ่านพ้นไป หล่อนก็ถูกส่งตัวไปจนไกลแสนไกล 4ปีผ่านไป... หล่อนจำใจต้องเดินทางกลับมาเมืองไทย เพื่อร่วมงานศพของเจนจิราที่ฆ่าตัวตาย และหล่อนก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง อเล็กซิส โอคอนเนอร์ เขาคือพ่อของลูกสาว... แต่เขาจะไม่มีวันรู้ความลับนี้หรอก แม้ว่าลูกสาวจะถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะก็ตาม "เอ่อ... คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ" เขายืนอยู่หลังบานประตูไม้ที่หล่อนเพิ่งเปิดออก "ฉันเอาต่างหูมาคืนเธอน่ะ" เขายื่นต่างหูข้างที่หล่อนพยายามหามาตลอดสี่ปี แต่ก็หาไม่เจอ "ขอบคุณค่ะ" "ไม่ทราบว่าคุณเจอมันที่ไหนเหรอคะ" "บนเตียง..." น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้สันหลังของหล่อนเย็นวาบ "ในคืนแต่งงานของฉันกับเจนจิรา เมื่อ 4ปีก่อน"

ทัณฑ์ร้ายจากเขาสร้างราคีให้กับเธอยังไม่พอ ยังก่อสายใยเป็นหนึ่งชีวิตน้อยๆ ที่เธอมิอาจทำลายได้ . "ฉันทำผิดอะไร นายถึงได้ทำกับฉันแบบนี้" มัสลินเอ่ยถามผู้ชายที่ทำลายความสาว สร้างราคีคาวให้เธอ ด้วยน้ำเสียงขมขื่น เธอไม่เคยรู้จักเขา ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า แต่ทำไมเขาถึงทำร้ายเธออย่างไร้ความปรานี "ผิดสิ ผิดที่เธอเป็นเจ้าสาวของไอ้ภานุยังไงล่ะ ถ้าเธอไม่แต่งงานกับมัน ฉันคงไม่เอาตัวเธอมา" หากเธอไม่ใช่เจ้าสาวของคนที่เขาเกลียดชัง หากเธอไม่แต่งงานกับคนที่ทำให้พี่ชายเขา ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เขาคงไม่ลากตัวเธอมาเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นในครั้งนี้!

...เมื่อเธอได้หายไปจากชีวิตของเขา เมื่อ 5 ปีก่อน ...และวันนี้เธอกลับมา...พร้อมกับบ่วงที่ติดมากับเธอ ...แล้วเขาจะทราบหรือไม่ ว่าบ่วงรักที่เขามอบให้เธอในวันนั้น คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง..

เธอยินยอมอยู่ในสถานะเมียเก็บเพราะคำว่ารัก...แต่ในสายตาของผู้ชายคนนั้นช่างเต็มไปด้วยแรงเกลียดชัง ดูถูกเหยียดหยามสารพัดเพียงคิดว่าเธอมันเน่าเฟะจนยอมขายศักดิ์ศรีนอนกับอื่นที่เพิ่งรู้จักกันเพื่อแลกเงิน

แอบรักมาตั้งหลายปี แต่สุดท้ายก็ได้แค่เพื่อน บางคนบอก 'แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่แล้ว' ดีจริงเหรอ ? ทำไมฉันไม่อยากได้มันล่ะ ! จะว่าโลภก็ได้ แต่ฉันอยากได้มากกว่านั้น อยากเป็นมากกว่าเพื่อน อยากเป็นคนที่เขารัก และเพราะฉันอาจจะโลภเกินไป แม้แต่คำว่าเพื่อนก็เลยไม่เหลือ 'พัง' ทุกความสัมพันธ์ของเรามันพัง เขาไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันสักอย่าง จะเรียกชั่วก็ไม่ผิด ที่ฉันแอบนอนกับเพื่อนตัวเองตอนมันเมาไม่ได้สติ ฉันปล่อยให้ตัวเองท้อง คิดง่าย ๆ แค่ว่า.. แม้ไม่ได้ตัวและหัวใจ ขอแค่เลือดเนื้อเชื้อไข ฉันก็เอา !

ตราบาปที่ไม่ได้ก่อจองจำชีวิตของเธอ 'โบตั๋น' อย่างไม่มีชิ้นดี เพราะความรักแรงโกรธเเรงของเขาเขมราชคนเดียวเลยแท้ๆ | เขม เขมราช อนันต์ธการณ์ | ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษใหญ่ เขาดุ เด็ดขาด แต่อ่อนโยนกับหวานใจเพียงคนเดียว | โบตั๋น พิมพ์ชนก อุ่นวารี | สาวใช้แม่ลูกอ่อนของบ้านอนันต์ธการณ์ ลูกสาวชื่อน้องใบหม่อนที่เกิดจากความผิดพลาดของเธอเพียงคนเดียว "กล้าดียังไงมาประจบสอพลอจนแม่ฉันถึงกับต้องยัดเยียดเธอให้มาเป็นเมียฉันกัน" แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ!!!! "ยอมจริงๆเลยหว่ะ เธอเก่งจริงๆนะโบตั๋น!" เขาตบมือดังลั่นประชดประชันเจ้าหล่อนอย่างเย้ยหยัน "โบตั๋นไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ สิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดโบตั๋นไม่เคยแม้แต่จะคิดเลยนะคะ!" หมับบบ!!!

เขาลากเธอกลับมาเพราะแค้น แต่กลับพบว่าเด็กชายที่เธอพาหนีไป...อาจเป็นลูกของเขา! ระหว่างรักหรือแค้น ใครจะเจ็บกว่ากันในเกมหัวใจที่เดิมพันด้วยเลือด!

เธอบอกเขาว่าท้อง แต่เขาถามกลับว่า…ท้องกับใคร? เขามั่นใจว่าตัวเองป้องกัน แล้วเด็กทะลุถุงยางมาเกิดหรืออย่างไร

ครั้งหนึ่ง หล่อนถูกประณามว่าเป็นผู้หญิงใจแตก ลูกของหล่อนถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ ต้องอดทนต่อคำคนและสายตาหมิ่นแคลนหยามหยัน แต่ในวันที่หล่อนเริ่มจะเข้มแข็ง เขากลับปรากฏตัวพร้อมยื่นข้อเสนอที่ทำให้รับไม่ได้ หญิงสาวอยากหัวเราะใส่หน้าคนที่ครั้งหนึ่งเคยเอาเงินฟาดหัวเพื่อให้หล่อนทำลายเลือดเนื้อเชื้อไข ของตนเองทิ้ง ทว่าวันนี้กลับมาเรียกร้องและยื้อแย่งสิ่งที่เขาไม่เคยต้องการ แต่ไม่มีวัน ตีรณาจะไม่ยอมให้เขาพรากลูกน้อยไปจากอกเหมือนกับที่ครั้งหนึ่งเคยพรากพรหมจรรย์ไปจากหล่อน!