แอบรัก

สัญญารักสัญญาร้ายการหมั้นหมายกันของระหว่างสองตระกลูใหญ่ที่ เพลินตา ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น เมื่อคนที่จะเข้ามาเป็นว่าที่พี่เขยนั้นทั้งแสนจะเจ้าชู้และได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ ใครมันจะไปอยากได้ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีคุณสมบัติที่คู่ควรกับพี่สาวที่แสนดีของเธอเลยสักนิด เธอต้องขัดขวางเขาให้ถึงที่สุด.. "อยากปิดปากพี่เรื่องของเรา งั้นเพลินก็ต้องยอมแลก" "ยอมแลก พี่หมายความว่ายังไงคะ" "ยอมพี่ ทุกครั้งจนกว่าพี่สาวของเพลินจะกลับมา" "พี่เต็ม! แบบนี้มันเลวมากเกินไปแล้วนะคะ" "เพลินจะไม่ทำก็ได้นะ แต่ถ้าเกิดว่าพี่ 'อยาก' ขึ้นมาแล้วพี่ไปมีผู้หญิงคนอื่น พี่สาวเพลินก็คงต้องยอมเสียชื่อเสียงหน่อย เพลินจะเอาแบบนั้นเหรอ" "เลวมาก เลิกฝันไปได้เลยค่ะ เพลินจะไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด ไม่คิดเลยนะคะว่าพี่จะมีความคิดที่มันเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้ พี่มันไม่ใช่ลูกผู้ชาย" "ใช่สิ ยังไงพี่มันก็เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ ในสายตาเพลินอยู่แล้วนี่ ในเมื่อสิ่งที่พี่เสนอแล้วเพลินไม่ยอมสนอง งั้นก็อย่ามาหาว่าพี่ใจร้ายทีหลังไม่ได้นะตอนที่พี่สาวเพลินกลับมา"

"พี่แบล็คคคคคคคค" "อะไรเรียกอยู่นั่น" "ถ้าหวาสวยพี่จะชอบหวาม๊ายยยยยยยค๊าาาาาา เอื๊อกกกกก" "ชาตินี้คงไม่ทันแล้วล่ะยัยบ้านนอกเพราะเธอเกิดมาก็ไม่สวยแล้วจะเอาไรมาสวย" "หื้ออออ หวาจาไปเกาหลี ไปทำหน้าสวยๆ ไปทามนมหย่ายยยๆ เลย"

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

ลลินเลขามืออาชีพทำงานเก่งกาจ ละเอียดรอบคอบดูแลเจ้านายไบโพลาร์ของนางมาอย่างยาวนานถึง 5ปี เป็นเลขาคนเดียวที่อยู่รอดเพราะเจ้านายเช่นเขมราชนั้นเข้มงวด ดุ เจ้าระเบียบและไบโพลาร์อย่างที่สุด ลลินจัดการให้เจ้านายทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวแทบจะทุกอย่าง เพราะเขานั้นเป็นหนุ่มโสดพักที่คอนโดหรูราคาแพงลิบอยู่คนเดียว นางจัดการไปทุกเรื่องราวทั้งผู้หญิงที่มาช่วยคลายเครียดในวันหยุดสุดสัปดาห์ของเขา วันหนึ่งนางนัดนางแบบสาวลูกครึ่งให้เขาแต่มีการผิดพลาดนางแบบสาวไม่ได้มาตามนัด ลลินจึงต้องไปแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้เจ้านายด้วยตนเอง หลังจากนั้นทุกอย่างระหว่างเขากับนางก็เปลี่ยนไป……ลลินจะทำเช่นไรต่อไป

ทันทีที่พยุงตัวได้ เขมจิราก็หันมาเล่นงานคนที่อยู่เหนือน้ำ เธอต้องตกเป็นเป้ากระสุน เธอเกือบตายเพราะเขา แต่คนเลวนี่ยังถีบเธอจนตกน้ำ รู้ว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมด ก็เพื่อช่วยชีวิตเธอ แต่บอกให้เธอโดดลงมาดีๆก็ได้ นอกจากจะเจ็บเพราะแรงกระแทกแล้ว บั้นท้ายเธอคงเขียวช้ำเพราะแรงถีบของเขาอีกด้วย "นี่แนะๆ ไอ้บ้า ไอ้เลว แกถีบฉันทำไม!"เขมจิรา ตวาดแหว ทันทีที่พยุงตัวเองลุกได้ เธอก็พุ่งเข้าหาเข้ม อาการเจ็บที่เกิดขึ้นกับร่างกาย ไม่ได้ครึ่งกับที่เจ็บในใจเลยสักนิด "โอ๊ย!!!อะไรวะ"เข้มร้องลั่น เมื่อคนตรงหน้ากระโจนเข้าใส่ ร่างสูงหงายหลังลงไปในน้ำ ก่อนจะลำลักน้ำ เมื่อหญิงสาวพยายามจับหัวเขากดลงไปในน้ำอีกหลายครั้ง "ถีบฉันทำไม ห๊ะ! ถีบทำไม!"เขมจิราโมโหหนัก เมื่อรู้สึกเจ็บที่สะโพก ก็ยิ่งอยากทำให้เขาเจ็บเช่นกัน เขาถีบเธอเต็มรักขนาดนั้น กระดูกเธอไม่หักก็บุญแค่ไหนแล้ว "แค่กๆๆ"เข้มสำลักน้ำ เป็นเพราะไม่ทันตั้งตัว จึงถูก หญิงสาวเล่นงาน แค่วิ่งหนีก็เหนื่อยจะตาย ยายบ้านี่ยังมาจับหัวเขากดน้ำอีก มันจะมากเกินไปแล้วนะ ไม่สำนึก เขาช่วยเธอไว้แท้ๆ จะขอบคุณสักคำ

สามปีที่แล้ว เขาเหยียบย่ำหัวใจเธอจนแหลกสลาย ไล่เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วยคำพูดที่โหดร้ายสามปีต่อมา เขากลับมาตามทวงสิทธิ์ในตัวลูก และเธอ… แต่ ‘อัยย์ญาดา’ ไม่ใช่เด็กสาวที่เคยร้องไห้อ้อนวอนเขาอีกต่อไป!

"ก็แค่เด็กดื้อเอาแต่ใจใครจะรักลง" "แด๊ดดี้ใจร้าย!! ฮือออ ฮือ คอยดูนะน้องข้าวจะไม่รักแด๊ดดี้แล้ว ฮึก ฮึก ฮืออออ" ปล. เรื่องเป็นเรื่องราวภาคต่อจากเรื่อง ไร้รักเมียกาฝาก นะคะ

"ไทป์ขับไวๆ หน่อยซี่ ติดเชื้อมาจากพี่เสือหรือไงเนี่ย" ขึ้นรถได้ไม่ถึงสิบนาที 'เจ้าหมวยเล็ก' ก็บ่นงุ้งงิ้งขึ้นมาเพราะอยากกลับไปชิมของฝากที่ได้มาใจจะขาด แต่เพื่อนชายขับรถช้าเหมือน 'พี่รหัส' เธอไม่มีผิด ทั้งที่รถก็ไม่ได้ติดขนาดนั้น "เออดิ ก็พ่อเธอกำชับมาแบบนี้ คิดว่าเราไม่รีบหรือไงล่ะ" ไทป์ตอบกลับอย่างเซ็งๆ เขาเป็นคนขับรถเร็วจะตายทุกคนรู้ดี แต่พอได้รับบทเป็นองครักษ์พิทักษ์หมวย (?) ความเร็วที่สามารถเหยียบได้ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าใจหาย เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของ 'ใครคนนั้น' อย่างเคร่งครัดทั้งต่อหน้าและลับหลังเพราะถ้าไอ้คนข้างๆ มันเผลอเอาไปบ่นให้พี่รหัสมันได้ยินว่าเขาขับรถไวชะตาชีวิตคงขาดสะบั้น "พ่อไหนอีกแล้วอะ พี่ลิ้นก็พูดถึงพ่อหมวยทีหนึ่งแล้วนะ พ่อหมวยมาเข้าฝันไทป์เหรอ ทำไมไม่มาหาหมวยบ้าง นี่ลูกนะเนี่ย น่าน้อยใจชะมัดเลย" คนตัวเล็กทำหน้างงก่อนนั่งกอดอกทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ เมื่อทุกคนต่างก็พูดถึงพ่อของเธอที่เสียไปได้หลายปีดีดัก เสียงเล็กๆ นั้นบ่นออกมาอย่างจริงจัง ตายไปแล้วยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกนะตาสมศักดิ์! "เฮ้อ กูล่ะสงสารพี่มึงจริงๆ เลยว่ะ ชอบใครไม่ชอบ มาชอบคนซื่อบื้ออย่างไอ้หมวย!" ----------------------------------------------- ศูนย์รวมความแปลกค่าาาา เรื่องนี้เป็นนิยายแนววัยรุ่นใสใส ที่มีแต่ความใสซื่อ สดใสและความแปลกของ 'หมวยเล็ก' จนบางทีก็ซื้อบื้อเกินไปบ้าง เน้นอ่านคลายเครียดเบาสมอง เอ๊ะ หรือจะเครียดหนักกว่าเดิม 5555 ฝากติดตาด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนค่ะ

เขา ถูกย่า บังคับ ให้ แต่งงาน นี่มัน พล็อตเรื่อง ในนิยาย น้ำเน่า ชัด ๆ แล้วจากนั้น ยังไงต่อ เขา ต้องไปตกหลุมรัก ผู้หญิง คนที่ย่า หาให้ แล้ว พอถึงเวลา ก็ไม่ยอมหย่า แบบนั้นหรือเปล่า

เพราะเบื่อกับคำว่าหมอเพลย์บอย ติณณภพเลยเปลี่ยนเป็นคนเย็นชาและทุ่มให้กับการทำงานอย่างเต็มที่ แต่แล้วสาวน้อยข้างบ้านก็มาทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง ********** "เราหาอะไรทำกันดีไหมล่ะ" "อาหมออยากทำอะไร" "แล้วเดซี่ละ อยากให้อาทำอะไร" เหมือนมีแรงดึงดูดระหว่างคนทั้งสอง สายตาที่จ้องประสานมีความต้องการที่ซ่อนอยู่ ติณณภพก้มลงจูบไปบนเรียวปากอิ่มอย่างแผ่วเบา แต่พอริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกันก็เหมือนกับไฟที่กำลังราดลงบนกองเพลิง