โอกาสครั้งที่สอง

มีน สาวดวงซวยที่อยู่ ๆ ก็ถูกดึงวิญญาณไปยังปรโลก เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อกลไกแห่งชีวิตเกิดขัดข้องทำให้ทุกอย่างแปรปรวน เจ้าแห่งปรโลกจึงขอโทษและรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง เพื่อจะได้เฝ้าดูพระรองและส่งเขาไปให้ถึงปลายทางของตอนจบ มีนจึงเลือกที่จะไปเกิดใหม่ในมังงะเรื่องโปรดแทนการกลับเข้าร่างเดิม เจ้าแห่งปรโลกเห็นว่าสิ่งที่ขอไม่ได้มากเกินไปจึงได้ตอบตกลงแล้วส่งเธอไปยังที่ชอบ ๆ แต่เอ๊ะ! เหตุใดไม่เหมือนที่คุยกันไว้ ไฉนท่านส่งข้ามาเป็นตัวประกอบที่ต้องตายด้วยมือพระรองเล่า... . . . “เลิกกั๊กแล้วรักก่อนนะ... ตะ ๆ เตงมาได้ไง” ทว่าเมื่อเปิดประตูห้องได้ก็ถึงกับยิ้มค้าง เมื่อมีใครอีกคนนั่งไขว้ขากอดอกอยู่บนเตียงนุ่มคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว ดาบที่กอดอยู่นั่นก็ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย เกรงว่าจะลอยมาบั่นคอได้ทุกเมื่อ แล้วยังรอยยิ้มอีกเล่าเพียงเท่านี้ก็ทำเอาขนหัวลุกซู่ “ฮึ! กลับมาสักทีนะ ข้าก็นึกว่าจะเอาแต่เต้นแร้งเต้นกาไม่ยอมกลับบ้านเสียอีก” **เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น**

"เต!!!นายอยู่ไหนทำไมยังไม่มารับฉันกับลูกอีกห๊ะ" ("เออ กำลังออกไป รอแป๊บ") เสียงกระหืดกระหอบอย่างคนรีบเร่งของคนปลายสายทำให้ฉันเดาได้ไม่ยากเลยว่าตอนนี้เขายังอยู่ที่ห้อง "อ่อที่แท้กำลังมีความสุขอยู่บนเตียงกับสาวๆของนายจนลืมฉันกับลูกสินะ"

ถูกสหายรักหักหลัง ถูกสามีหลอกใช้ สุดท้ายนางไม่เหลือแม้กระทั่งชีวิต พอได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่ สิ่งแรกที่นางทำก็คือสลัดเจ้าขยะผู้นี้ทิ้งไปให้ไกล และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของนางรอดพ้นจากหายนะ

จากความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่เธออยากจะลืม กลายเป็นว่าชายคนนั้นทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไว้ให้ดูต่างหน้า หกปีผ่านไปใครจะคิดว่าเธอจะได้เจอกับเขาคนนั้นอีกครั้ง และความลับของเธอจะถูกเขาล่วงรู้หรือไม่

“เป็นแบบนี้ทุกตัวเลยครับ ทุกครั้งที่ภาพจับผู้หญิงคนนี้ได้” “มึงจะบอกว่า ที่กล้องจับภาพผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เป็นเพราะเธอ มากกว่ากล้องเสีย?” ดวงตาคมกริบมองจ้องลูกน้องในชุดสูทของตนพร้อมกับเลิ่กคิ้วพร้อมตั้งคำถาม “..เอ่อ คือ” “ระหว่างผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนกับกล้องเสียเพราะพวกมึงไม่ดูแล” “….” “….อันไหนเป็นไปได้มากกว่า?” พลางเลิ่กคิ้วถาม “….” “ไปจัดการให้เรียบร้อย” “ครับ!”ลูกน้องในชุดสูทก้มหัวคำนับก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน ของชายร่างสูงสง่า ไหล่กว้าง รอยสักตั้งแต่ต้นคอยาวลามยันแขน แม้จะเป็นเพียงแค่ข้างเดียวแต่ก็สร้างความน่าเกรงขามให้กับทุกคนที่พบเห็น ด้วยสมญานามที่ไม่มีใครไม่รู้จัก ชื่อของเขาโด่งดังไปทั่วทุกสารทิศ… เจ้าของร่างกายกำยาเดินไปหยิบขวดไวน์มาตั้งที่โต๊ะ พลางรินมันอย่างเชื่องช้า ก่อนจะกรอภาพวงจรดังกล่าว ถึงแม้ว่ามันจะถูกตัด… ไม่สิ ราวกับมีสัญญาณรบกวนมากกว่า เพราะทันทีที่กล้องกลับมาบันทึกภาพต่อ ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปเสียเเล้ว

“สองภพสองชาติ ข้าพ่ายแพ้ให้แก่เขาเสมอ” ครั้งแรก…เขาเลือกนาง ไม่ใช่ข้า ครั้งที่สอง…ข้ายอมตายเพื่อเขา แต่เขากลับร่ำไห้ให้นาง ชาตินี้…ข้าไม่อาจทนเห็นหัวใจของตนเองพังทลายอีกต่อไป เพราะรักที่ไม่เคยถูกเลือก ต่อให้ต้องพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน ต่อให้ต้องเล่นหมากกระดานนี้กับสวรรค์เองกับมือ ข้าก็จะเป็นผู้ชนะ ไม่ใช่เพื่อเขา…แต่เพื่อหัวใจของข้าเอง

มีด้วยหรือคำว่าเลิกกันด้วยดี มันก็เป็นแค่คำแก้ตัวหรูๆ ที่ทำให้คนมองมาว่าเราไม่เจ็บไม่ช้ำจากรักอันพังยับแค่นั้นเองล่ะ ในเมื่อรักมันห่วยแตก ก็จะเดินออกมาจากคนห่วยๆ แต่ก็หนีมาได้ไม่ถึง 5 ปี สุดท้ายความหยาบคายของโลก ก็ส่งความบรรลัยห่วยแตกให้เดินงงๆ กลับเข้ามาในชีวิตกันอีกครั้ง "ถ้ารู้ว่าพี่ทำงานอยู่ที่นี่ คีย์ก็คงไม่เลือกมา" "รู้แล้วก็ทำเรื่องย้ายออกไปซะสิ" "ถ้าคีย์ผิด คีย์จะไป แต่นี่พี่อูนเป็นคนผิดเต็มๆ" "พี่ผิดอะไร" "ก็พี่เล่นเปลี่ยนชื่อจนคีย์เข้าใจผิด จะเปลี่ยนทำไม" "เปลี่ยนเอาความจัญไรออกจากชีวิต แต่คิดว่าคงจะไม่ได้ผลซะละมั้ง" เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ณ โรงพยาบาลช้างแห่งหนึ่ง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หมออูน หมอคีย์ อดีตคู่รักคู่ร้าง จะกลับมาดุเดือดยิ่งกว่าช้างตกมัน!! "รู้ตัวป่ะ พี่น่ะเหมาะกับความจัญไรแบบนี้แหละ" *Talk. : คำเตือนเล็กน้อย เนื้อเรื่องค่อนไปทาง Dirty talk ของคนที่เคยๆ กันมาก่อน หากไม่ถูกจริต กรุณาเลื่อนผ่าน แต่ถ้าคุณกำลังตามหาความทะลึ่ง เราท้าให้คุณลองจ้ะที่รัก...

เขาทำลายเธอ เพียงเพราะเชื่อผู้หญิงอีกคน ความเจ็บปวดทำให้เธอหลีกหนีพร้อมลูกในท้อง และตั้งใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่เขากลับตามหาบดขยี้ ครอบครอง กักขัง เธอไว้ภายใต้อ้อมแขน ไม่ยินยอมให้เธอห่างหายไปไหน จนกระทั่งความจริงเปิดเผย เธอจึงเดินจากมา ต่อจากนี้ แม้เขาคุกเข่าหรือตายตรงหน้า เธอก็ไม่แคร์! *********** ร่างบางถูกอุ้มพาดบ่า คนโดนอุ้มดิ้นรน แต่กลับไม่เป็นผล ประตูห้องนอนเปิดออก เธอถูกโยนลงบนเตียง คนสวยทะลึ่งพรวดเพื่อหนี แต่กลับถูกผลักดันจนอยู่ใต้ร่างอีกฝ่าย “คุณคิดจะทำอะไรอนาวิน!” เธอร้องถามเสียงสั่น ต่อให้อยู่ด้วยกัน ในคฤหาสน์หลังนี้ อนาวินแทบไม่เคยแตะต้องเธอมาก่อนเลย มีเพียงแค่กอดจูบ ตอนนั้นเธอคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษ แต่จากที่เห็นตอนนี้มันไม่ใช่เลย “ฉันจะให้เธอเป็นนางบำเรอดีไหมภริดา” “หยุดความคิดอุบาทว์ของคุณซะ เยาวเรศสุดที่รักคุณกำลังรออยู่ ไปขอให้นังนั่นขึ้นเตียงกับคุณสิ!”

คนอื่นได้มาเกิดใหม่เป็นนางเอก นางร้าย เพื่อแย่งพระเอกแต่ฉันกลับเข้ามาอยู่ในร่างผู้ชายที่ท้องได้นะสิ

เขาซื้อเธอ...เพราะใบหน้าคล้ายคนรักเก่า แต่ยิ่งครอบครอง เขากลับยิ่งกลัวจะสูญเสียเธอมากกว่าใคร—ทั้งที่เธอไม่เคยเป็นของเขาตั้งแต่แรกเลย