บ่วงรักมาเฟียคลั่ง

ตอนที่ 1หนี้ชีวิตเสียงนาฬิกาปลุกดังแผดลั่นในห้องเช่าเล็กๆ ย่านชานเมือง แพรไหม สะดุ้งตื่นจากภวังค์ความฝัน เธอควานหามือถือปิดเสียงนั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อแสงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านม่านเก่าๆ เข้ามาทักทายอีกวัน วันที่เธอต้องเผชิญหน้ากับความจริงอันหนักอึ้งของชีวิตแพรไหมเป็นเพียงนักศึกษาจบใหม่อายุยี่สิบสองปีที่เพิ่งรับปริญญามาหมาดๆ ใบปริญญาที่ควรเป็นใบเบิกทางสู่ชีวิตที่สดใส กลับกลายเป็นเพียงกระดาษไร้ค่าเมื่อชีวิตจริงกระหน่ำซัดเธอด้วยมรสุมหนี้สินของครอบครัว เสื้อยืดเก่าๆ กับกางเกงยีนส์ซีดๆ คือชุดที่เธอคุ้นเคยที่สุดไม่ใช่ชุดทำงานสวยหรูอย่างที่เธอเคยฝันไว้ หญิงสาวลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าลงจากเตียงไม้เก่าที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่เคลื่อนไหว ร่างกายที่ผอมบางจากการทำงานหนักและอดนอนเป็นแรมเดือนบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าที่กัดกินเธออยู่ทุกวันเช้านี้มีเพียงมาม่าคัพรสหมูสับกับน้ำเปล่าที่เธอต้มเองอย่างประหยัด เธอเคยเป็นเด็กสาวที่ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย มีอาหารดีๆ กินทุกมื้อ มีเสื้อผ้าสวยๆ ใส่ มีเวลาว่างออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน แต่ทั้งหมดนั้นพังทลายลงในชั่วพริบตาเมื่อพ่อของเธอตัดสิ

ตอนที่ 3ข้อเสนอของมาเฟียความมืดมิดของค่ำคืนไม่ได้ช่วยให้จิตใจของแพรไหมสงบลงเลยแม้แต่น้อย เธอนอนลืมตาค้างอยู่บนเตียงเก่าๆ ในห้องเช่า สายลมเย็นที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาปะทะผิวกายไม่ได้ช่วยบรรเทาความร้อนรุ่มในใจของเธอได้เลย คำพูดของคริสเตียน คาร์ดินัล ยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทอย่างชัดเจน “แต่งงานกับผม” มันคือประโยคสั้นๆ ที่พลิกผันชีวิตเธอไปตลอดกาลแพรไหมจ้องมองเพดานห้องที่มืดมิด น้ำตาไหลรินลงมาเงียบๆ ไร้เสียงสะอื้น เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งของมหาสมุทรที่มืดมิดและเย็นยะเยือก เธอจะทำได้ยังไง จะเอาตัวเองไปผูกมัดกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักได้ยังไง ผู้ชายที่ดุดัน เย็นชาและเต็มไปด้วยอำนาจอันน่าหวาดกลัวคนนั้นแต่แล้วภาพใบหน้าของพ่อกับแม่ที่แก่ชรา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ระทมของแม่เมื่อรู้ว่าที่ดินกำลังจะถูกยึดและน้องชายที่ยังต้องเรียนหนังสือ ก็ผุดขึ้นมาในห้วงความคิด มันคือภาพที่ตอกย้ำให้แพรไหมรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอคือความหวังเดียวของครอบครัวนี้ ถ้าเธอไม่ ยอม ทุกอย่างก็จะจบสิ้นลง พ่อแม่จะต้องไร้ที่อยู่และน้องชายก็อาจต้องออกจากโรงเรียน‘ศักดิ์ศรีของฉันมันจะมีความหมายอะไร

ตอนที่ 5ความเย็นชาและความรุนแรงสองวันผ่านไปในคฤหาสน์คาร์ดินัล แพรไหมรู้สึกราวกับว่าเธอใช้ชีวิตอยู่ในอีกมิติหนึ่ง วันเวลาไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความเงียบสงบที่น่าอึดอัดของบ้านหลังใหญ่ เธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องพักของตัวเอง อ่านหนังสือที่ลีโอนำมาให้ หรือไม่ก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ชมทิวทัศน์ของสวนสวยที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาอาหารถูกนำมาเสิร์ฟถึงห้องตรงเวลาเป๊ะทุกมื้อ โดยแม่บ้านคนเดิมที่มีใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ แพรไหมไม่เห็นใครเลยนอกจากแม่บ้านคนนี้กับลีโอ ที่จะแวะเวียนมาดูเธอเป็นครั้งคราว ทุกอย่างในคฤหาสน์ดูสมบูรณ์แบบ จัดวางอย่างเป็นระเบียบและดำเนินไปอย่างเงียบเชียบ ราวกับว่าทุกคนถูกฝึกมาให้เคลื่อนไหวโดยไร้เสียงแต่สิ่งที่ทำให้แพรไหมรู้สึกอึดอัดที่สุดไม่ใช่ความโดดเดี่ยวหรือความเงียบงัน หากแต่เป็นความรู้สึกว่าเธอถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา สายตาที่มองไม่เห็นคู่นั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกเปลือยเปล่า ไร้ซึ่งความเป็นส่วนตัว เธอรู้ดีว่าสายตาเหล่านั้นมาจากใครมาจากคริสเตียน คาร์ดินัล ผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้เธอไม่ได้เจอคริสเตียนเลยนับตั้งแต่วันแรกที่ย้ายเข้ามา เขาหายตัวไปราวกับว่าไม่

ตอนที่ 7การปรากฏตัวของโซเฟียความเงียบสงบในคฤหาสน์คาร์ดินัลถูกทำลายลงด้วยการมาเยือนของแขกที่ไม่ได้รับเชิญ แพรไหมที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนใหญ่ รู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ความตึงเครียดแผ่ซ่านไปทั่วราวกับพายุที่กำลังจะมาเสียงพูดคุยที่ดังขึ้นมาจากด้านล่าง ทำให้แพรไหมรู้สึกกระวนกระวาย เธอเดินไปที่ระเบียงห้อง มองลงไปยังโถงทางเข้าหลัก เห็น คริสเตียน ยืนอยู่กับหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน หญิงสาวคนนั้นสวยสง่าในชุดราตรีหรูหราราคาแพง ใบหน้าของเธอคมคาย ดวงตาเฉี่ยวคม และท่าทางที่แสดงออกถึงความมั่นใจในตัวเองอย่างสูง'ใครกัน?' แพรไหมคิดในใจ เธอรู้สึกถึงความไม่ชอบหน้าอย่างบอกไม่ถูกต่อหญิงสาวคนนี้“โซเฟีย คุณมาที่นี่ทำไม” เสียงเย็นชาของคริสเตียนดังขึ้น ทำให้แพรไหมรู้ว่าหญิงสาวคนนั้นชื่อ โซเฟีย“คริสเตียน ที่รัก ฉันแค่คิดถึงคุณ” โซเฟียตอบด้วยน้ำเสียงหวานเยิ้ม แต่แววตาของเธอกลับแข็งกร้าว“ฉันได้ยินมาว่าคุณมี ‘แขก’ คนพิเศษ ฉันก็เลยอยากจะมาทักทาย”โซเฟียเหลือบมองขึ้นมาบนระเบียงห้องนอน ดวงตาของเธอจับจ้องแพรไหมอย่างจงใจ แพรไหมรู้สึกเหมือนถูกแทงด้วยสายตาคู่นั้น มันเต็มไ

ตอนที่ 9ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวค่ำคืนอันเร่าร้อนได้ทิ้งร่องรอยไว้ในใจของแพรไหมอย่างลึกซึ้ง แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนใหญ่ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกสับสนในใจของเธอจางหายไปเลย แพรไหมลืมตาขึ้นช้าๆ ข้างกายของเธอว่างเปล่า คริสเตียน ไม่ได้อยู่บนเตียงแล้ว เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นจางๆ ที่ยังคงหลงเหลืออยู่บนผ้าปูที่นอน ราวกับว่าเขาเพิ่งลุกจากไปไม่นานเธอลูบไล้ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ สัมผัสถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยจากการจูบที่ดุดันเมื่อคืน ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ ทุกสัมผัส ทุกอารมณ์ที่รุนแรง และความรู้สึกที่เร่าร้อนจนเธอแทบจะหลอมละลายไปกับเขา มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับความปรารถนาที่รุนแรงถึงเพียงนั้น แรงดึงดูดระหว่างเธอกับคริสเตียนนั้นปฏิเสธไม่ได้เลยแต่เมื่อความเร่าร้อนจางหายไป ความสับสนก็เข้ามาแทนที่ แพรไหมรู้สึกผิดที่ร่างกายของเธอตอบสนองต่อเขาอย่างง่ายดายถึงเพียงนั้น เธอควรจะรังเกียจเขา เธอควรจะเกลียดเขา แต่ทำไมทำไมร่างกายและหัวใจของเธอถึงได้มีความรู้สึกที่แปลกประหลาดนี้เกิดขึ้นเธอลุกขึ้นจากเตียงอย่างเชื่องช้า เดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังสวนสวยด้านนอก ท